เจ้าหญิงในนิยาย เจ้าชายในฝัน - เจ้าหญิงในนิยาย เจ้าชายในฝัน นิยาย เจ้าหญิงในนิยาย เจ้าชายในฝัน : Dek-D.com - Writer

    เจ้าหญิงในนิยาย เจ้าชายในฝัน

    เรื่องราวหญิงสาวหน้าตาธรรมดา ผู้ไม่มีอะไรโดดเเด่น และซ้ำร้ายยังถูกอกหัก ด้วยเหตุผลว่า \"เธอไม่ใช่เจ้าหญิงในนิยาย\"

    ผู้เข้าชมรวม

    1,283

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    1.28K

    ความคิดเห็น


    13

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  18 ก.ค. 47 / 18:24 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      เจ้าหญิงในนิยาย เจ้าชายในฝัน


      \"บ้าที่สุด….!!!!\"

      หญิงสาวในชุดทำงานสีดำ ล้มตัวลงบนเตียงหนานุ่มในห้อง  หยาดน้ำใสๆไหลซึมด้วยความโศกเศร้า  อาลัย และเคียดแค้น  ปนกันไปหมด จนไม่สามารถจับความรู้สึกจริงๆได้

      \"เราเลิกกันเถอะ\"   เสียงของคนๆนั้นที่เธอเคยรักมากมาย ตอกย้ำซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในโสตประสาทที่กำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

      \"ทำไมล่ะคะ  คริส\"  เธอพูดด้วยเสียงระคนตกใจ  มือเรียวสวยจับมือใหญ่นั่นไว้แน่นด้วยความหลงลืมตัว แต่แล้ว เขาก็ทำสิ่งที่เธอไม่เคยคาดฝันมาก่อนเลย ชาคริสสะบัดมือเธอออกราวกับมือของเธอมันช่างน่าขยะแขยงนัก ทั้งที่เมื่อตอนที่เขาขอคบกับเธอนั้น  ยังลูบมือของเธอไปมาอย่างถือวิสาสะอยู่เลย


      \"เธอน่ะ  หน้าตาก็ไม่ดี  อะไรก็ไม่ได้เรื่องสักอย่าง ที่ฉันหลงหลวมตัวมาคบด้วยก็ดีเท่าไรแล้ว\"  ชาคริสพูดราวกับว่าเธอเป็นฝ่ายผิด   ก่อนที่น้ำใสๆจะซึมออกมาจากดวงตาของหญิงสาวที่พึ่งถูกบอกเลิกอย่างไร้เยื่อใยของคนที่เคยรักกันมา  แม่เด็กสาววัยละอ่อน อายุประมาณ 19  ปี รูปร่างอ้อนแอ้นอรชร ผมสีน้ำตาลยาวสลวยแบบลูกครึ่งฝรั่ง ที่ยาวลงมาคลอเคลียข้างแก้มนวลใสสีแดงระเรื่อ  ดวงตาของแม่เด็กสาวเป็นสีฟ้าน้ำทะเลสวย  จมูกโด่งสัน  แถมยังปากอวบอิ่มสีชมพูเข้มที่เชิญชวนเพศตรงข้ามของอีกฝ่ายนั้น  บอกกับ ชุดาพรว่า เธอแพ้ไม่มีชิ้นดี

      \"นี่ ซาร่า แฟนของผม\"  เสียงที่แสนจะคุ้นเคยยังคงตอกย้ำซ้ำไปซ้ำมา  \"ซาร่า  นี่ แพร นะจ้ะ เพื่อนห่างๆ ของ  คริสเอง    และนี่ซาร่าจ้ะ แพร  เจ้าหญิงในนิยายของผม\"

      หญิงสาวปาหมอนหนานุ่มที่เธอเคยนอนกอดทั้งคืนใส่กำแพงห้องอย่างไม่ใยดี  พร้อมกับลุกขึ้นเดินไปดูกระจกในโต๊ะเครื่องแป้ง

      ผิวสีน้ำผึ้งที่เธอไม่เคยคิดจะภูมิใจเลยสักนิด  ปากที่ไม่เคยอวบอิ่มและสวยน่าจูบแบบผู้หญิงคนอื่นๆ  แถม ยังมีความสูงเพียง 160 ซม. เท่านั้น ทั้งที่พยายามดื่มนมวันละลิตรทุกๆวัน

      สวรรค์ช่างโหดร้ายทารุณที่สุด…. . ทำไมถึงสร้างเธอให้เป็นผู้หญิงที่ไม่มีอะไรดีแบบนี้ล่ะนี่  

      \"นี่ ซาร่า จ้ะ  แพร  เจ้าหญิงในนิยาย ของผม\"  เสียงหวานเยิ้มของชายหนุ่มที่เธอจำขึ้นใจ  หญิงสาวขบฟันอย่างสกัดกลั้นอารมณ์  
      ฉันรู้คริส….. ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนฉันก็ไม่มีทางเป็นเจ้าหญิงในนิยายของคุณได้หรอก

      เธอจะไปคิดถึงเจ้าชายในฝันของทุกคนอย่างชาคริส มันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาอีกแล้วในเวลาแบบนี้   ชุดาพรเปลี่ยนชุดเป็นชุดลำลองสบายๆ และรวบผมยาวสลวยขึ้นมารวบไว้กลางศีรษะ  ก่อนจะย่างฝีเท้าออกจากบ้านไป   เธอคิดว่าในเวลาที่หัวใจว้าวุ่นและสับสนเช่นนี้ การออกไปผ่อนคลายเสียบ้าง อาจจะทำให้จิตใจสงบลงได้บ้างไม่มากก็น้อย

      \"พี่คะ  พี่แพร  มีจดหมาย….\"  เสียงใสๆของน้องสาวดังแว่วมาเบาๆ  แต่พี่สาวของหล่อนตอนนี้ไม่ได้ใส่ใจเสียงน่ารักน่าเอ็นดูแม้แต่น้อย

      ในเมืองหลวงที่สุดแสนจะอลหม่านและว้าวุ่น แม้ว่าขณะนี้จะเป็นเวลาประมาณ 2 ทุ่มแล้วก็ตาม   หญิงสาวธรรมดาๆเดินไปตามทางเท้าด้วยสีหน้าเลื่อนลอยไร้ความรู้สึก  จนกระทั้งสายตาของเธอหยุดอยู่ตรงร้านเล็กๆ ที่ตกแต่งอย่างน่ารักน่าเอ็นดู  ด้านในของร้านมีภาพวาดอยู่หลายภาพ  แต่ภาพที่เธอติดใจคือภาพของเด็กหญิงผู้ยืนยิ้มอย่างจริงใจเหมือนเวลาที่ผู้คนส่องดูตัวเองในกระจกเงา

      \"ภาพวาด\"  แพรคำนึงถึงความสุขที่ห่างหายไปนานของเธอ  วันเวลาผ่านไปรวดเร็วจนลืมมองสิ่งที่เธอเคยหลงรักที่สุด  แต่หญิงสาวก็ยังจำได้ดีถึงเด็กหญิงวัย 12 ปีที่มีความสุขกับการระบายสีน้ำลงในกระดาษชนิดหยาบ  และยังจำได้ดีเสมอ  สำหรับรางวัลต่างๆนาๆที่ได้รับมาอย่างท่วมท้น

      เธอเดินเข้าไปร้านขายภาพเล็กนั้น   พร้อมกับเสียงทุ่มต่ำของคนขายที่กล่าวทักทาย   \"สวัสดีครับ\"

      \"สวัสดีค่ะ\"  แพรทักตอบ  ละสายตาจากรูปภาพมามองที่คนขาย   เขาเป็นผู้ชาย ส่วนสูงประมาณสัก  178 ได้  ผมยาว และใส่หมวกสีน้ำตาลเหมือนศิลปิน  ชุดเป็นเสื้อลำลองสบายๆ  เป็นผู้ชายที่ไม่ได้หล่อจนดูสะดุดตามากนัก  แต่ก็ไม่ได้ทุเรศทุรังเกินจะรับไหว

      \"สนใจภาพไหนครับ  จะติดต่อขอซื้อหรือเปล่า…\"

      \"เอ่อ…..\"  หญิงสาวพูดตะกุกตะกักคล้ายๆกับว่าจะเกรงใจ  \"ขอลองวาดภาพหน่อยได้ไหมคะ  ….. คือ เสียมารยาทหรือเปล่า\"

      เขาจ้องมองที่ใบหน้าของเธอ  ขยับรอยยิ้มขึ้น พร้อมกับหยิบกระดาษผ้าใบ และสีน้ำมาให้ ราวกับรู้ว่าเธอชอบวาดภาพสีน้ำมาก

      มือเรียวบางละเลงสีฟ้าอ่อนไล่ไปเข้มขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นสีดำ ตัดอยู่ที่ขอบตรงกลางของกระดาษชนิดหยาบ  เขามองดูภาพนั้นอยู่ใกล้ๆโดยไม่ได้ปริปากพูดอะไรขึ้น  รอให้หญิงสาวแปลกหน้าป้ายสีนานาสีลงไปในกระดาษจนเต็มทั้งแผ่น  

      \"ภาพทะเลยามค่ำคืนค่ะ\"  เธออธิบายเสร็จสรรพ  ชายหนุ่มจ้องมองดูภาพนั้นอีกที  ทะเลสีค่อนข้างจะครึ้มในยามกลางคืน  กระทบกับฝั่งเป็นฟองคลื่นกระขายสีขาวสะอาดตา  พระจันทร์ลอยอยู่บนฟ้า  และหมู่ดาวพร่างพราวทอประกายระยิบระยับ

      \"คุณกำลังเศร้าอยู่เหรอ\"  เขาเอ่ยถามอย่างตรงประเด็น    ชุดาพรละสายตาจากภาพที่ตัวเองได้วาดไว้มามองที่ดวงตาคู่คมเข้มของชายหนุ่มร้านขายรูปภาพ

      \"รู้ได้ยังไงคะ\"

      \"ปกติ ถ้าคนมีความสุข เขาจะวาดทะเลยามกลางวันกันนะ  กับแสงอาทิตย์ที่เจิดจ้า  แต่ว่าในทางกลับกัน  ทะเลยามกลางคืนหมายถึงความเศร้าและโดดเดี่ยว\" เขาอธิบาย พร้อมกับขยับรอยยิ้มขึ้นอย่างผู้หยั่งรู้  ก่อนจะพูดขึ้นมาลอยๆ  \"คนรักเสีย หรือว่า อกหัก  ล่ะ\"

      เสียงที่สะท้อนตอกย้ำเข้าไปในใจ  หญิงสาวหันควับไปมองเขาด้วยสายตาเคืองๆ แต่ภาพที่เห็นคือชายหนุ่มนั่งมองดูภาพวาดของเธอพร้อมกับถอนหายใจเบาๆ

      \"ผมก็เคยหลงรักผู้หญิงหน้าตาธรรมดาคนหนึ่ง\"  เจ้าของร้านขายภาพพูดด้วยในตาเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม  \"ตอนนั้นผมอยู่ ป.5    เด็กผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้นะ หน้าตาก็ธรรมดา  เรียนก็ปานกลาง  ทำได้ทุกอย่างเลย แต่ไม่เก่งอะไรสักอย่าง\"

      เหมือนใครหว่า…. แพรคิดในใจถึงตัวเองที่ตั้งแต่ตอนอนุบาลถึงปัจจุบันก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง  และเป็นเด็กอย่างที่เขาเล่าราวกับแกะ

      \"รักครั้งแรกของฉัน  ก็เกิดขึ้นตอน ป.4 ค่ะ\"  เธอเล่าพร้อมกับระบายยิ้มกว้างบนใบหน้า  \"แอบมองเขาอยู่ข้างเดียวนั่นแหล่ะค่ะ   คงจะหลงรักเขาเพราะว่าชอบวาดภาพเหมือนกัน  แต่เขาวาดภาพเก่งกว่าฉันมากๆเลย\"

      ค่ำคืนอันยาวนาน  สองหนุ่มสาวผู้พึ่งรู้จักกันวันแรก อธิบายแรกเปลี่ยนเรื่องราวความรักที่ไม่สมหวังของตัวเองราวกับมันเป็นเรื่องตลก คุยกันถูกคอจนลืมเวลา  และสาวแพรก็ขอลาไปก่อนในเวลา 5 ทุ่มกว่าๆ

      \"เดี๋ยวก่อน  คุณชื่ออะไรครับ\"  ชายหนุ่มเป็นฝ่ายเอ่ยถามก่อนที่เธอจะกลับอย่างมีมารยาท \"ผม\"

      \"ไม่ต้องบอกหรอกค่ะ\" หญิงสาวพูดพร้อมกับพรายรอยยิ้มสวยบนใบหน้า  \"เดี๋ยวสักวันเราก็คงจะได้เจอกันอีกแน่ค่ะ…  ฉันจะมาที่นี่อีกในวันต่อไป ถ้าคุณไม่รังเกียจนะคะ\"

      \"ไม่มีทางจะรังเกียจแน่นอนครับ\"  ชายหนุ่มพูด พร้อมกับยิ้มให้เธออย่างจริงใจ  \"โอกาสหน้าก็มาได้อีกนะครับ\"

        
      แสงแดดในยามเช้าทอแสงมาแยงดวงตาคู่สวยของชุดาพรให้ตื่นขึ้นมารับวันใหม่แต่เช้า  มันช่างเป็นเช้าที่สดชื่นเหลือเกิน  ทั้งที่คิดว่าจะเป็นเช้าที่ขมขื่นหลังจากถูกแฟนหนุ่มบอกเลิกอย่างไร้เยื่อใยเสียอีก  หญิงสาวบิดขี้เกียจอย่างเหนื่อยอ่อน  ก่อนจะเปิดประตูห้องนอนออกไปเมื่อได้ยินเสียงใสๆของน้องสาววัย 17 ดังแว่วมา

      \"มีอะไรจ้ะ\"  เธอถามพร้อมกับอมยิ้มให้ณิชาผู้เป็นน้อง

      \"มีจดหมายมาค่ะพี่\"  ณิชายื่นจดหมายให้พี่สาว   \"เมย์อ่านดูแล้วค่ะ  เห็นบอกว่าให้ไปงานเลี้ยงรุ่นสิทธิเก่าโรงเรียนประถม ของพี่วันนี้นะคะ\"

      \"มารยาทดีจริงๆนะเรา\"  แพรตีหัวน้องลงโทษ ก่อนจะทำสีหน้าครุ่นคิด พูดรำพึงกับตัวเอง \"อืม…งานเลี้ยงรุ่นวันนี้เหรอจ้ะ  นี่วันอาทิตย์ใช่ไหม\"


      หญิงสาวในชุดลำลองสบายๆ  เสื้อสีฟ้า กับกางเกงยีนส์  ผมรวบรัดขึ้นไปกลางศีรษะ มองดูบรรยากาศโดยรอบ ก่อนจะก้าวขาเข้าไปในงานที่เต็มไปด้วยคนเคยรู้จักกันเต็มไปหมด

      \"ดีจ้ะ   ไอซ์\" เสียงเอ่ยทักเพื่อนสนิท ที่รู้ได้เพราะมีป้ายชื่อติดอยู่  

      \"อ้าว  อ้ะ… แพร\"  คนถูกถักพูดติดๆขัดๆก่อนจะโถมเข้ากอด   \"คิดถึงจังเลยแพร  ไม่เจอกันตั้งนานแน่ะ\"

      หญิงสาวยิ้มให้ พร้อมกับสายตาที่สำรวจดูเพื่อนเก่า  ไอซ์สวยมากเลย  ผมยาวเหยียดตรงสลวยพลิ้ว  ในชุดชมพูหวานแหวว  ร่างอ้อนแอ้นอรชร  ดวงตาสีดำประกายคมเข้ม กับริมฝีปากสีแดงที่สวยได้รูป

      \"เอ่อ…จริงสิ\"  คนสวยพูดเหมือนนึกอะไรขึ้นได้  พร้อมกับมือเรียวสวยที่จับมือแพรเดินตามอย่างถือวิสาสะ  \"มานี่เร็ว  วันนี้เขาก็มาด้วยนะ\"

      \"ใครเหรอ\" เธอถามอย่างเดาไม่ถูก…..  เอ้… เขาที่ว่านี่คือใครกันน้า

      \"โอมไง\"   ไอซ์พูดพร้อมกับยิ้มแบบกวนๆ   \"คนที่เธอเคยแอบรักอยู่ข้างเดียวไง   เห็นบอกว่ายังไม่มีแฟนด้วยนะ\"

      หล่อนพูดพร้อมกับมาหยุดอยู่ที่ชายร่างสูงประมาณ  178  ที่หน้าตาไม่ได้หล่อเลิศมากอย่างที่ทุกคนคิดกัน  แพรมองดูเขาด้วยอาการตกใจ  ….นายเจ้าของร้านขายภาพนั่นนี่นา…..   \"คุณ\"

      \"ดีครับ  ผมชื่อโอม  ยินดีที่ได้รู้จัก\"  ชายหนุ่มแนะนำตัวเองอย่างสุภาพ

      หญิงสาวเกิดอาการค้างไป 3 วินาที  ก่อนจะยิ้มตอบท่ามกลางความงงงวยของบรรดาเพื่อนสนิทเก่าๆ  \"สวัสดีค่ะ  แพร ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ\"


      1 ปี  ผ่านไป

      ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา  หยิบจดหมาย 1 ใบออกมาจากตู้คิ้วเข้มขมวดมุ่นเป็นโบว์เล็กๆเมื่อเห็นผู้ที่จ่าหน้าซองถึงเขาคือ   อดีตแฟนเก่า ที่ลาออกจากที่ทำงานไปเมื่อปีที่แล้ว

      เธอจะส่งจดหมายมาให้เขาทำไม…..    หนุ่มหล่อครุ่นคิดพร้อมกับแกะซองจดหมายออก

      ภาพวาด  เจ้าหญิง สวมมงกุฎดอกไม้  และเจ้าชายที่นั่งอยู่ข้างๆกัน   แนบมากับ การ์ดเชิญไปร่วมงานแต่งงานระหว่าง  หญิงสาวและเจ้าของร้านขายภาพวาด

      เขามองดูการ์ดนั้นอยู่นานสองนาน  ก่อนจะพลิกดูหลังภาพวาดของเธอ   ซึ่งมีข้อความหนึ่งเขียนไว้เด่นสง่า

      \"แม้ไม่ใช่เจ้าหญิงในนิยาย  เจ้าชายในฝัน\"


      +++++++++++++++++++++++++++++++++++++

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×