ใต้เงาจันทรา

เนื้อเรื่อง

ใต้เงาจันทรา

    “คือเรามีเรื่องกันเข้าใจผิดกัน”  วันนั้นเป็นวันพระจันทร์  (ดวงจันทร์วันเพ็ญ)  เราสองคนนั่งอยู่ใต้ต้นลำพู  

     บรรยากาศในคืนนั้นชั่งเป็นใจเสียกระไรนี่  ริมท่าน้ำใต้ต้นลำพู  นอกจากแสงของจันทร์วันเพ็ญแล้ว  

     แสงสีทองของน้องหิ่งห้อยตัวน้อย ๆ  ก็วิบแว้บวับ  ระยิบระยับไปทั่วบริเวณเชียว  (ว้าว ช่างโรแมนกระติกเสียจริง)  

     เสียงจักจั่น  หรีดหริ่งร้อง  บรรเลงเพลงค่ำคืนให้ไพเราะเสนาะโสต  เพิ่มความชุ่มช่ำแห่งเวลาย่ำค่ำให้มีเสน่ห์มากมายเหลือเกิน   ลมโชยมาแล้ว  เย็นผิวซาบซ่านเข้าถึงเนื้อใน  ทำให้ปลอดโปร่งโล่งสบายเหมือนลอยอยู่ในอากาศยังไงยังงั้น

      แล้วเราสองคนก็เริ่ม    เริ่มคุยกัน  ทำความรู้จักกัน   จนรู้ชื่อและเรียกกันว่า    ก้อนดิน  และต้นหญ้า  
นั่นคือรหัสลับนักสืบ(ไม่ใช่นักสืบ)  

“ ก้อนดิน  คุณทำงานอะไร”   (ต้นหญ้าถาม)
“  ผมทำงานเป็นสายสืบของกรมตำรวจ”  (ก้อนดินตอบ)

                 นั่นเป็นคำถามแรก ๆ  ที่ทำให้เราทั้งสองรู้จักกันมากยิ่งขึ้น   เราแลกเปลี่ยนประสบการณ์และความคิดเห็นต่าง ๆ    

        เรานั่งคุยกันจน เกือบเที่ยงคืน   พระจันทร์ลอยเด่นอยู่กลางท้องฟ้ายามดึก   เราสองคนเเริ่มคุยกันออกรสชาติมากขึ้น  
จนกระทั่ง  น้ำสีดำ ๆ  เข้าปากไหลลงคอ  ไปบรรจุอยู่ในกระเพาะเราสองคน    

    “คือ  ผมชอบคุณ  ชอบคุณ  คุณจะว่าอะไรไหม  ถ้าผมจะขอคุณเป็นแฟน”

    “ พูดเล่นน่า  เราเพิ่งรู้จักกัน  อยู่ ๆคุณจะขอต้นหญ้าเป็นแฟนได้ไง  คุณเมาหรือเปล่า\"

    “ ไม่เมาสิ  โอเลี้ยงทำให้เมาได้ด้วยยังงั้นหรือ”

    “เปล่าแค่อยากถามคุณดู  อะไรกันคุยกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงมาเป็นแฟนกัน  เดี๋ยวชาวบ้านนินทาตาย “  (ดอกหญ้าบ่น)

    “คุณจะกลัวชาวบ้านนินทาทำไม  ในเมื่อคุณไม่ได้ทำอะไรเสียหาย”  ก้อนดินถาม

    “นี่คุณดูไม่ออกเหรอ  ว่าชั้นน่ะ  เป็น ลูกผสมน่ะ”

    “ โอ้   คุณพระช่วย  ผสมอะไรกับอะไรฮะ”

    “ ผสม   ช   กับ  ญ เข้าใจยัง”  ต้นหญ้าตอบ

    “  งั้นก็  ป่าเดียวกันน่ะสิ  ทำไมชั้นถึงดูเธอไม่ออกย่ะ  ปล่อยให้ชั้นอึบแอ๊บตั้งนาน”  (ก้อนดินแสดงธาตุแท้ออกมา)

    “ ชั้นก็ดูไม่ค่อยออก  แต่ว่ามือไม้หล่อนนั่นแหละมันฟ้อง  ดีนะไม่เป็นเรื่องซะก่อน” (ต้นหญ้ากล่าว)