รอ...

เนื้อเรื่อง

Knife13 write:
                        ไม่ว่ายังไง จะรอเธอ...
                    *****คำเตือน***** ห้ามด่าถ้าแต่งไม่ดี อิอิ:P
         กระผมชื่อต้ะคร้าบ ตอนนี้ทำงานแล้วหละ แต่เพิ่งจบปริญญาตรีมานะคร้าบ แหะๆ งานของผมก้อคือ เป็นคนคอยช่วยดูแลTake careนักร้องคร้าบ อิอิเท่ส์ป่ะล่ะ ผมเจอคนที่อยู่ในวงการมาเยอะแยะทั้งสวยและน่ารักผมก้อเจอมาหมดแล้ว555อิจฉาอ่ะเดะ แต่อย่าเพิ่งคร้าบอย่างเพิ่งมันม่ายช่ายอย่างน้าน เมื่อผมไปตกหลุมรักคนที่ช่วยงานผมอ่ะเดะ อิอิ เด๋วจะเล่าห้ายฟาง
        คืนวันหนึ่ง    เมื่อผมกำลังคอยดูแลนักร้องของผม พูดง่ายๆก้อคือผมเป็นผู้จัดการของเค้าครับ กำลังยุ่งอยู่เลย นักร้องก้อเหนื่อยผมนั่งคุยกับนักร้องของผม เรื่องที่จะไปต่างจังหวัด เพราะต้องตระเวนสายไปร้องอยู่หลายที่ ผมคุยกับเค้าอยู้พักนึงก้อตกลงกันได้เลยนัดไว้เสร็จเมื่อคืนนั้นหลังจากที่เสร็จธุระแล้ว...
    \" รับน้ำอะไรดีคะ ^๐^ \"เพื่อนที่เค้าเป็นคนคอยจัดการเรื่องอาหารการกิน(พนักงานเสริฟ555)ถามผม เค้าชื่อว่าน้อง ลักษณะก็ ใส่แว่น ตากลม ตัวสูงหน้าตาไร้เดียงสาเหมือนเด็กๆ อายุน้อยกว่าผม2ปี ยังอยู่ปี2อยู่เลย555 เด็กจังเนอะว่ามะ เค้ามาทำงานหลายครั้งแล้วหละ ผมเจอเค้าก้อบ่อยดูๆแล้วเค้าก้อน่ารักดีนะ ขยันมากกกกก แถมบริการส่งน้ำส่งอาหารผมเป็นประจำเลย5555 น้องก้อมีเพื่อนชายมาหาอยู่บ่อยๆ ขนาดเวลาทำงานยังมีมาเลยดูน้องเค้าก้อสนใจด้วยนะนั่นหนะ ส่วนผมหรอเหอะๆ ไม่มีหรอก พอใครเข้ามาผมก้อไล่เตลิดไปเลย555(ผมทำหน้าบึ้งใส่อ่ะ แหะๆ)เชื่อป่ะตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยมีแฟนเลย มีแต่ไปมองคนนั้นมองคนนู้นเป็นสีสันให้กับตัวเองไปวันๆ โอยยยไปนอกเรื่องเยอะแล้ว เข้าเรื่องต่อ พอน้องถามผมว่าเอาน้ำอะไร ผมบอกน้องเค้าไปว่า
    \"ขอน้ำใจซักหยดครับ ^๐^\" ผมกวนประสาทน้องเค้าไปเลย555เกิดอาการมันในอารมณ์เลยบอกไปอีกว่า
    \"ถ้าไม่มี ขอน้ำแข็งที่อยู่ในปากน้องนะ อิอิ\" เหอะๆผมกวนมั้ยหละ ก้อน้องเค้ากำลังอมน้ำแข็งไว้อยู่หนิ ช่วยมะได้555
    \"เอามั้ยอ่ะคะ เดี๋ยวให้เลย น้องกินกระเทียมเข้าไปเลยกินน้ำแข็งเนี่ย เอาป่ะๆ อิอิ\" โหหหหหน้องเค้าเล่นใส่เหมือนกันอ่ะ ทำไงดีๆ อืมม งั้น...
    \"พี่เอาชาเย็นอ่ะได้ป่ะ เผื่อมันจะทำให้ใจเย็นมาบ้าง เดี๋ยวถ้าพี่ใจร้อนกลัวจะไปกินน้ำแข็งในปากน้องจริงๆ\" เอาแล้วไงแต่แค่นี้ยังไม่เด็ด ไปดูต่อ...
    \"ก้อแล้วแต่แล้วกัน พี่ต๊ะเอาชาเย็นหรอ อืม เดี๋ยวไปหามาให้นะ รอก่อนซักครึ่งชั่วโมง โอเคนะ น้องเอาน้ำไปให้คนอื่นก่อนแล้วกัน แล้วค่อยไปเอาชาเย็นมาให้\"
    ผมโดนเลย จุกไปเลย ผมก้อเลยต้องบอกน้องใหม่
    \"งั้นเอาโค๊กแล้วกันมีมั้ยอ่ะ\"ผมหยุดกวนน้องกลัวน้องจะโกรธ
    \"มีค่ะ เอากี่แก้วคะ\"น้องถามผมด้วยท่าทางงอนๆ แต่ผมก้อไมได้ว่าไร ผมชู2นิ้วให้เค้า ว่าเอา2แก้วเป็นที่รู้กัน ซักพักน้องก้อมา
    \"นี่ค่ะโค๊ก2แก้ว พี่ต๊ะจะเอาอะไรอีกมั้ยคะ น้องจะได้ไปหาน้ำให้คนอื่นบ้าง\"น้องถามผมด้วยท่าทางงอนๆแบบน่ารัก อิอิ ผมก้อตอบไปเลยว่า
    \"เอาหัวใจดวงนั้นได้ป่ะๆ หัวใจน้องอ่ะ พี่ขอได้ป่ะ อิอิ พี่ล้อเล่นนะ\"ผมพูดกวนน้องเค้าไป แต่น้องกลับตอบมาว่า
    \"นึกว่าพูดจริง...ล้อเล่นค่ะล้อเล่น แหะๆ\"น้องเค้าตอบกลับมาทำผมเกือบเสียวเลย ดูไปดูมาน้องเค้ากลับหน้าบึ้ง แทนที่จะยิ้ม สงสัยจะโกรธหนัก เหอะๆ...
    แล้ววันนั้นก้อผ่านไป ผมอยู่บ้านในวันต่อมา วันนี้ไม่สบายไปทำงานไม่ได้ เลยไม่ได้ไปแซวน้องเลย เซ็งมาก อยู่บ้านไม่ได้ทำไร เอาแต่นอน นอน นอนแล้วก้อ นอน แต่ประมาณซักบ่าย2มีโทรศัพท์มา น้องโทรมา
    \"วันนี้พี่ต๊ะไม่สบายหรอคะ ไม่เห็นที่ฉากหลังเวทีเลย เป็นไรมากรึป่าวคะ\"น้องถามผมอย่างรวดเร็ว ผมงงไปชั่วครู่แล้วบอกว่า
    \"สบายดีแหละ อยู่บ้านอ่ะสบายไม่ต้องทำไร เหอะๆล้อเล่นๆ พี่ปวดหัวอ่ะมีไข้นิดๆไม่ต้องห่วงหรอก พี่อ่ะนะไม่ตายง่ายๆหรอก555\" น้องเค้าพูดมาว่า
    \"น่าจะตายไปเลยนะพูดอย่างนี้อ่ะ แค่เห็นว่าไม่มีคนมาทำงานนึกว่าอู้ ไม่ได้เป็นห่วงไรเลย แค่นี้แหละ ไม่อยากคุยแล้ว บาย ตื้ดๆๆ\"น้องวางไปสายไปเลยผมอึ้งไปเลยก่อนที่ผมจะพูดว่า\"ล้อเล่นหนะ\"เหอะๆ ผมพูดไม่ทัน ไม่น่าเลย ฮือๆๆ ผมพักไป2วันน้องเค้าไม่โทรมา ผมก้อไม่คิดอะไร นั่งๆนอนๆ...
    เย่ๆๆผมกลับมาทำงานได้แล้ว วันนี้มาทำหน้าที่เหมือนเดิม แต่น้องไม่มา ไม่อยู่ ไม่รู้ ไม่ห็น555 ล้อเล่นๆ น้องเค้าก้อเจือกลาหยุดไปอีก ผมเลยเหงาเลยไม่มีใครให้แซว วันนั้นก้อเลยอยู่เงียบๆไปเลย วันต่อมาน้องเค้าก้อไม่มา อะไรว้าาาา ผมเบื่อนะเนี่ย ไอคนที่แทนน้องก้อเจือกเป็นชาย เมื่อไหร่จะมาเนี่ยเบื่อมากๆ จนวันต่อมาอีกทีนึง(งงหวะ)ก้อยังไม่มาอีก ผมเลยไปถามคนที่แทนน้องว่า...
    \"อิงๆ น้องเค้าไปไหนหรอ เห็นไม่มา3วันแล้ว เค้าเป็นไรรึป่าวถึงไม่มาอ่ะ\"ผมถามอิงคนที่มาแทนน้อง
    \"อ๋อ น้องหรอครับ รู้สึกว่าเค้าจะสอบอ่ะครับ เห็นว่าสอบเสร็จก้ออาทิตย์หน้า\"อิงพูดกลับมาอย่างสุภาพ
    \"อ๋อ ขอบคุณนะ ไม่มีอะไรและ ไปทำงานเหอะ ไม่กวนและ แล้วก้อเดี๋ยวเอาโค๊กมาให้หน่อย2แก้วนะ ขอบคุณครับ\"สั่งเสร็จ อิงก้อทำให้ทันทีเหอะๆเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าตัวแสบสอบวันนี้ เหอะๆไอ้เราก้อนึกว่าตายไปแล้ว เพราะเห็นไม่มาหลายวัน อาทิตย์ต่อมา รุ่งเช้าของวันหนึ่ง มีโทรศัพท์มา
    \"หวัดดีค่ะ ขอสายพี่ต๊ะค่ะ\"หญิงคนหนึ่งโทรมา
    \"หวัดดีครับ โอยๆ ใครหรอครับ หาววว\"ผมงัวเงียเพราะตื่นมารับโทศัพท์
    \"เจนค่ะ เพื่อนของน้อง น้องเค้าฝากบอกมาว่า น้องเค้าจะไม่ไปทำงานแล้วนะคะ ฝากบอกอีกด้วยว่า น้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศค่ะ แค่นี้แหละค่ะ\"
    \"หรอครับ แล้วเกี่ยวไรกับผมอ่ะ\"ผมถามไปด้วยอารมณ์หงุดหงิด
    \"ก้อ..ไม่มีอะไรค่ะ น้องแค่บอกมาเฉยๆ แค่นี้หละค่ะ บายค่ะ\"หลังจากนั้นเธอที่ชื่อเจนก้อวางโทรศัพท์
    ผมมานั่งคิดว่าที่น้องไปเรียนต่อเพาะอะไร หรือว่าเป็นเพราะผม แต่คงไม่ใช่หรอก เค้าคงมีเหตุผลอื่น หลังจากนั้นผมก้อทำงานของผมไปเรื่อยๆทำงานไปหลายวัน จนหลายวันนั้นกลายเป็นเดือน ครบ12เดือนก้อกลายเป็นปี ผมทำงานของผมมา3ปีแล้ว ก้อไม่มีท่าทีว่าน้องจะกลับมาจากนอกแต่มีจดหมายมา4ฉบับ ฉบับแรกมาจากเมื่อ2ปีที่แล้ว ฉบับที่แล้วก้อตามมาอีกครึ่งปีนั้น อีกฉบับมาเมื่อปีที่แล้ว ฉบับสุดท้ายมาปีนี้ ทุกฉบับเขียนไว้ว่า \"รอก่อนนะ\"ไม่มีจ่าหน้าซอง มีแต่คำ1คำกับจดหมาย4ฉบับ ผมก้องง สงสัยจะแกล้งเรา555ช่างมัน ผมไม่คิดอะไร จนท้ายปีของปีนี้...จดหมายมาอีกฉบับ คราวนี้ไม่เขียนแค่คำเดียว แต่เขียนมายาวเหยียดเลย แถมบอกมาด้วยว่ามาจากน้อง ผมอ่านแล้วสรุปได้ใจความว่า
    \'ตอนนี้น้องเรียนจบแล้ว กำลังจะกลับเมืองไทย น้องคิดถึงพี่ต๊ะนะ แล้วเจอกันในไทยนะ\'สรุปได้เท่านี้ ผมสรุปได้เท่านี้...มีกริ่งมาหน้าบ้าน กริ๊งๆ
    \"สวัสดีค่ะ บ้านพี่ต๊ะรึป่าวคะ\"หญิงคนนึงตะโกนเข้ามาในบ้าน ผมก้อบอกไปว่า
    \"ไม่อยู่มั้งนะ 555 ใครหละนั่นหนะ บอกด้วย\"ผมถามแบบกวนๆในไสตล์ของผม
    \"ไม่อยู่หรอคะ งั้นขอโทษค่ะ\"หญิงคนนั้นพูดเหมือนงอนๆ
    \"ก้อได้ๆ ผมเปิดให้แล้ว\"พอผมเปิดประตูให้ ผมไม่อยากจะเชื่อ คนๆนั้นคือน้อง จากเด็กใส่แว่น ตากลม ตัวสูง หน้าเด็กๆ กลายเป็นสาวมั่นในหน้าไร้เดียงสา ผมยาว สูงสง่า ผอม สัดส่วนนางแบบ ใส่คอนแทร๊กเลนส์ โอ้ อะไรทำให้เธอเปลี่ยนไปขนาดนี้เนี่ย ผมอึ้งไป แล้วบอกกับเธอว่า
    \"โหหหห ใครเนี่ย เหมือนจะจำไม่ได้เลย เปลี่ยนไปมากเลยนะเนี่ยเราหนะ\"ผมว่าคนนั้นต้องเป็นน้อง และมันก้อใช่ น้องเค้าพยักหน้าแล้วตอบมาว่า
    \"น้องเอง เป็นไงบ้างคะได้รับจดหมายกี่ฉบับคะ สบายดีมั้ย นอน้องเข้าไปในบ้านพี่ต๊ะได้มั้ย\"น้องถามด้วยแก้มสีแดงชมพู
    \"ได้ๆ เข้ามาก่อนสิ สวยขึ้นนะเธอหนะ^^ \"ผมแซวน้อง
    \"ขอบคุณค่ะ\"น้องพูดสั้นๆแต่เขินอายเหมือนเด็ก นิสัยก้อเหมือนเดิมนี่หว่า แค่มั่นใจขึ้นนิดนึงแค่นั้นเอง ยังเด็กเหมือนเดิม555
    \" อืมมม ทำไมไมบอกว่าจะไปเรียนที่ต่างประเทศอ่ะ พี่นี่งงเลย หลังสอบเสร็จไปเรียนต่อเล่ย งงนะเนี่ย\"ผมพูดกับน้อง
    \"พอดีสอบผ่านแล้วแม่ต้องไปทำงานที่นั่นค่ะ เลยต้องไปด้วย\"น้องไม่พูดอะไรต่อ
    \"งั้น รับน้ำอะไรดีครับ อิอิ\"คราวนี้ผมจะเป็นคนเสริฟมั่ง555
    \"ขอน้ำเปล่าค่ะ\"น้องตอบง่ายๆ ผมเลยไปหยิบน้ำเปล่ามาให้ น้องเค้าก้อดี มีมารยาทดี ค่อยๆจิบทีละนิด แล้วหันมามาองผมแล้วก้อหน้าแดง
    เหอะๆ ผมหละงง ผมเห็นอย่างงั้นเลยแหล้งถามน้องเค้าไป
    \"น้อง มีแฟนรึยังอ่ะ สงสัยจะมีแล้ว ใช่ป่ะ\" น้องเค้าเงียบไปซักพักนึงแล้ตอบมา
    \"มี\" น้องตอบมาแค่นี้แล้วเปลี่ยนสีหน้าไปทันที น้องดูเศร้าขึ้น ผมเลยถามน้องด้วยความเป็นห่วง
    \"น้องเป็นไร พี่ช่วยได้รึป่าว มีไรก้อบอกได้นะ พี่ยินดีช่วยนะ\"ผมถามด้วยความห่วงใย
    \"ป่าวๆ น้องไม่ได้มีแฟนหรอก แต่มีคนที่รักแล้ว พี่อาจจะยังไม่รู้ก้อได้ เพราะพี่อ่านจดหมายไม่ละเอียด\"น้องตอบมาง่ายๆ
    \"อ้าว หรอ พี่ก้ออ่านดูแล้วอ่ะไม่เห้นมีไรเลยหนิ มีฉบับสุดท้ายแหละที่มีอ่ะแต่ไม่ได้บอกไว้หนิ\"ผมงงมากที่น้องบอกว่าเขียนมา ผมอ่านแล้วนี่นา
    \"งั้นเอาจดหมายมา น้องจะทำให้ดู\"ผมยื่นจดหมายให้น้อง น้องก้อจัดการเอาดินสอสีต่างๆมาร่างที่กระดาษจดหมายทีละใบๆจนครบ4ฉบับ
    ฉบับแรก มีรอยนูนจางๆขึ้นมาว่า \'ตอนนี้เรียนอยู่ สบายดี ...\' มีข้อความกับรูปหัวใจดวงโตๆใกล้ๆกับข้อความ
    ฉบับ2 ก้อมีรอยบางๆขึ้นมาเหมือนกัน แต่มันเขียนว่า \'ตอนนี้เหงามากเลยค่ะ คิดถึงพี่ต๊ะมากนะคะ...\'หัวใจดวงโตๆอยู่หลังข้อความ
    ฉบับ3 มีรอยชัดขึ้นมาหน่อยแต่ก้อไม่มากนัก เขียนไว้ว่า \'คิดถึงเมืองไทยจัง เรียนเสร็จเมื่อไหร่จะกลับไปนะคะ...\'คราวนี้มีรูปหัวใจมีปีกอยู่ข้างข้อความ
    ฉบับที่4ฉบับสุดท้ายอันนี้เห็นชัดกว่าอันก่อนๆเขียนไว้ว่า \'เรียนจะจบแล้วนะคะ พี่ต๊ะรอน้องด้วยนะ น้องจะกลับไปหาแล้ว...\'มีรอยภาษาอังกฤษบางๆเขียนไว้ว่า \'I can do everything but I can\'t to do something from my heart.I\'m not sure for some word because I afraid to feel sad...I love you P\'Ta \' ทั้งหมดมีแค่นั้น จดหมายฉบับสุดท้ายก้อมี แต่มันเป็นรูปบางๆ มันเป็นรูปหัวใจดวงโต2ดวงซ้อนกัน มีคำว่าLoveอยู่ข้างใน ผมไม่รู้ว่าทำไมน้องถึงชอบผม หรือจะเป็นเพราะว่าเราทำงานด้วยกัน เราเข้ากันได้ดี หรือว่าเค้าคิดว่าผมรอเข้า อืมมมม แต่ผมก้อคิดกับน้องเหมือนกัน แต่ไม่คิดว่าน้องจะคิดกับผมมากขนาดนี้ แต่ผมต้องปฏิเสธเพราะผมเองก้อไม่ใช่คนดี ไม่มีเวลาให้น้อง อยากให้น้องรู้ไว้ว่าจริงๆก้อชอบแต่ไม่อยากให้น้องต้องเป็นแฟนกัน ผมจึงตอบน้องไปแบบเกร็งๆ \"น้อง พี่อ่ะนะ ไม่มีเวลาให้น้องเหมือนกับคนอื่นหรอก น้องยังมองคนอื่นได้อีกน้องอาจจะคิดว่าพี่รอน้อง มันก้ออาจจะใช่ แต่พี่เพียงแต่ยังไม่พร้อม ถ้าน้องชอบพี่จริงเหมือนที่เขียนไว้ในกระดาษหละก้อ น้องต้องรอพี่ต๊ะคนนี้เพราะพี่ต๊ะคนนี้ยังไม่มีความพร้อมที่จะมีคู่ น้องรอพี่มั่งจะได้มั้ยหละ\"ผมพูดไปเฉยๆ แต่ผมก้อแคร์ความรู้สึกนะ แต่น้องอ่ะดิ ไม่เพียงจะเศร้านะ น้ำตาเนี่ยคลอเลย น้องเค้าไม่พูดอะไรนอกยิ้มให้ผมและร้องไห้ ผมรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก แล้วทันใดนั้น น้องพูดขึ้นว่า \"น้องจะรอพี่ค่ะ...\" แล้วน้องก้อขอตัวกลับบ้าน ผมก้อเลยอาสาไปส่ง แต่ก้ออย่างว่า อุบัติเหตุเกิดได้ทุกเมื่อ รถวิ่งสวนทางมา ชนหน้ารถเข้าอย่างจัง ผมไม่ห่วงรถผมเลย แต่ผมหนะสิเศษกระจกบาดหน้าบาดตัว แขนฟกช้ำกระดูซี่โครงหัก ส่วนน้องเป็นน้อยกว่าผม มีเศษกระจกบาดนิดหน่อย แต่ขาหัก ไม่รู้ทำได้งัยที่ไม่ค่อยเป็นไรแต่ผมอยู่ในโรงพยาบาล1อาทิตย์ ส่วนน้องอยู่เตียงข้างๆ และภายในเวลา1อาทิตย์นั้น ผมได้พูดกับน้องไว้ครั้งนึงว่า
    \"ถ้าเกิดพี่ตายไป น้องจะทำยังไง\" ผมถามเค้าแบบนี้ เค้าตอบกลับมาเลยว่า \"ถ้าพี่ต๊ะตายอ่ะหรอ น้องก้อจะรอพี่ต๊ะไง^๐^ \"น้องตอบแบบพอไปทีแต่เหตุการณ์ที่ผมพูดมันไม่ได้เกิดกับผม แต่มันเกิดกับน้อง น้องมีอาการเลือดคลั่งในสมอง หมอรีบผ่าตัดด่วน แต่หมอช่วยน้องไม่ได้............
    ผมไม่นึกมาก่อนว่าผมจะต้องเป็นฝ่ายรอน้องไปอีกครั้งนึง แต่คราวนี้มันเป็นอย่างนั้น ผมต้องรอเค้าไปเรื่อยๆจนกว่าผมจะเป็นแบบน้องหลังจากที่ผมออกมาจากโรงพยาบาลเสร็จ ผมกอพักฟื้นที่บ้าน1อาทิตย์ แล้วไปงานศพของน้อง ผมไปทุกวันจนถึงวันเผา ผมบอกกับน้องที่นอนอยู่ในโลงใบงามว่า \"พี่ต๊ะเอง ก้อจะรอน้องเหมือนที่น้องคิดว่าจะรอพี่นะ...\"หลังจากพูดเสร็จ น้ำตาผมมันก้อเกิดขึ้น น้ำตาที่มีแต่ความสูญเสียมีแต่ความโศกเศร้า ไม่มีร่องรอยของความสุขอยู่เลยแม้แต่นิด ถึงจะนึกถึงตอนที่ได้ทำงานกับน้องนั้น ผมก้อยังไม่ให้เศร้า มันเกิดขึ้นรวดเร็ว
มันอาจจะเป็นครั้งแรกในชีวิต หรืออาจจะเป็นครั้งสุดท้ายของชีวิตที่มีแต่ความเศร้า เหนือสิ่งที่เรียกว่า...รัก