.......\"ขอโทษนะ\".......

เนื้อเรื่อง

“ขอโทษนะ”

........ไม่รู้ว่าอยู่ๆ ทำไมก็เกิดเปลี่ยนไปอย่างนี้.........

        เด็กผู้ชาย.....ไม่ใช่เด็กแล้วล่ะ ...เด็กหนุ่มคนหนึ่ง รู้จักกับเด็กผู้หญิงน่ารักคนหนึ่ง
.......ทั้งๆที่เขาเป็นคนขี้อาย......แต่ก็ยังมีเด็กผู้หญิงคนนั้นที่เขารู้จักมาบอกว่าชอบเขา
.........เขารู้สึกแปลกใจและดีใจอยู่ไม่น้อย ทั้ง 2 คนสนิทกันมากขึ้น
......ส่วนใหญ่ “เธอ” ดูเหมือนจะเอาใจใส่  “เขา” มากกว่า
....ทุกๆพักกลางวันที่โรงเรียน...เธอจะซื้อลูกอมให้เขาเป็นประจำ
......เขา ก็ รักเธอ.......แต่ก็อายที่จะบอกออกไป...ทั้งๆที่ก็พอจะสนิทกันแล้วแท้ๆ สิ่งที่เขาทำได้ก็แค่วาดรูปให้เธอเท่านั้นเอง
(เขาเป็นคนมีฝีมือในการวาดรูปไม่น้อย).......
เขาพอจะรู้ดีว่าครอบครัวของเธอไม่สนับสนุนให้เธอมีคนรักหรือว่าแฟนหรอก
...เขาจึงไม่กล้าที่จะโทรไปหาเธอเลย เพราะกลัวเธอจะลำบากถ้าพ่อแม่ของเธอรู้เรื่องว่าเขาและเธอคบกัน
.....แต่เขาก็ยังรักเธอ......
เขาและเธอติดต่อกันได้แค่ทางเดียว คือ ทางอินเตอร์เน็ตเท่านั้น
........เขาเคยบอกว่าถ้าเขาตายแล้วทำให้เธอมีความสุขได้เขาก็จะยอมตาย
..............“ถ้าเขาตายไปเธอก็จะตายตามไปด้วย”เธอบอกกับเขา
.......เขาได้ฟังคำที่เธอบอกกลับมาถึงกับทำให้น้ำตาของเขาเอ่อล้นออกมาด้วยความดีใจที่เขามีคนที่รักเขาเช่นนี้..................

......อยู่มาวันหนึ่ง......เขาและเธอ ได้ไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกัน
..........ช่วงเวลานั้นเขามีความสุขมาก “เธอเองก็คงจะมีความสุขไม่น้อย” เขาคิดเช่นนั้น
.......แต่ หลังจากนั้น........ไม่รู้ว่าอยู่ๆ ทำไมก็เกิดเปลี่ยนไปอย่างนี้
.....ทุกๆพักกลางวันที่โรงเรียน....เธอ...ไม่ซื้อลูกอมให้เขาอีกต่อไปแล้ว
.....ท่าทีของเธอเปลี่ยนไปจากเดิม........เขารู้สึกได้
....เธอ...ไม่มองหน้าเขาอีกแล้ว.....แต่เขาก็ยังวาดรูปให้เธอเหมือนเดิม
........เขาคิดว่า คง เพราะว่าเธอใกล้จะสอบปลายภาคล่ะมั้ง........(เวลาในตอนนี้คือฤดูการสอบปลายภาคนั่นเอง)............

......จนกระทั่ง.......ปิดเทอม....เขาและเธอ......ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย
.........เขาคิดว่า ปิดเทอมอย่างน้อยก็ได้เจอเธอในอินเตอร์เน็ต (msn)
................เขา เล่น msn เพื่อจะได้มาเจอมาคุยกับเธอ................แต่เขาก็ไม่เจอเธอเลย
............เขาก็ยังคิดในแง่ดีว่าเธอคงจะไปต่างจังหวัดหรือมีธุระบางอย่าง
...............ทุกวันที่ปิดเทอมเขาจะวาดรูปให้เธอพร้อมกับเขียนความรู้สึกของตัวเองไว้หลังภาพวาดของเขาทุกภาพ
................เขาเฝ้ารอวันที่ได้เจอกับเธอวันแล้ววันเล่า..............แต่ก็ไม่มีเธอให้เขาได้เจอเลย........................

...........และแล้ว วันที่เขารอคอยก็มาถึง.........วัน เปิดเทอมวันแรก
......วันที่เขาจะได้พบเธออีกครั้ง......และวันนี้ ก็ยังเป็นวันเกิดของเขาอีกด้วย
................เขาเตรียมภาพที่เขาวาดทุกๆวันที่เขารอเธอใส่แฟ้มเอาไว้อย่างดีพร้อมที่จะให้กับเธอ
.............เมื่อถึงเวลาพักกลางวัน...........เขาก็เจอเธอ..............เธอยังน่ารักเหมือนเดิม
....แล้วก็ยังไม่มองหน้าเขาไม่พูดกับเขาเหมือนก่อนปิดเทอมนั่น
...........เขาไม่กล้าที่จะให้ภาพที่เขาวาดกับเธอในเวลานั้น
เพราะเธอในตอนนั้นในความรู้สึกนั้นของเขา ช่างห่างไกลกับเขาเหลือเกิน
............เธอ.....ฝากเพื่อนของเธอ มาบอกกับเขาว่า “ขอโทษนะ”
..................เขาไม่เข้าใจ ว่าทำไมเธอต้องมาขอโทษกันด้วย......มันเรื่องอะไรกัน?
.....และแล้วฝนก็ตกลงมา.......ในวันนั้น........วันเปิดเทอมวันแรก.......วันเกิดของเขา
.........วันที่เขาเฝ้ารอเพื่อจะมาเจอกับคำว่า.......... “ขอโทษนะ”........
.......คาบเรียนตอนบ่าย.........เขานั่งคิดตลอดเวลาว่าเขาทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้
........ยังไงภาพที่เขาวาดเขาก็ตั้งใจไว้ว่าจะให้เธอให้ได้............
..............เมื่อฝนหยุดตก ก็เป็นเวลาเลิกเรียนพอดี
................เขาวิ่งไปหาเธอที่ห้องของเธอ............ซึ่งอยู่ตึกตรงข้ามกับเขา.....พร้อมกับภาพวาดของเขา
.....ในที่สุดเขาก็เจอเธอ...........เขารวบรวมความกล้าอีกครั้งหนึ่ง......ยื่นแฟ้มภาพวาดของเขาไปที่เธอ.........
เธอยังไม่มองหน้าเขาเหมือนเดิม............เธอก้มหน้า.....และย้ำคำนั้นอีกครั้ง “ขอโทษค่ะ”
........เธอไม่รับแฟ้มภาพวาดของเขา....ที่เขาตั้งใจ จะมอบให้เธอ......ภาพวาดที่มีความรู้สึก ของเขาด้านหลัง ภาพทุกภาพ.............
.......เขา.....ทันทีที่ได้ยินคำขอโทษของเธอ......ก็วิ่งกลับไป.....พร้อมกับน้ำตา......และ ความไม่เข้าใจ
..........เขาหันกลับไปมองเธออีกครั้ง........แต่เธอก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมาอีกเลย...........................................................



......คำขอโทษคำนั้นยังคงคาใจเขาในตอนนี้....ไม่รู้ว่าอยู่ๆ ทำไมก็เกิดเปลี่ยนไปอย่างนี้.........ทั้งๆที่เธอเคยบอกว่ารัก เคย บอกว่า ยอมแม้กระทั่งทิ้งชีวิตเพื่อติดตามเขา........แต่แล้วเพราะอะไรนะ.........แม้แต่มองหน้าเธอก็ยังไม่มองเลย......ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอเคยให้เขา เขายังเก็บไว้ รูปภาพของเธอและเขาก็ยังอยู่ในกระเป๋าสตางค์ของเขา......ภาพวาดการ์ตูนที่เธอวาดไว้ เขาก็ยังเก็บไว้..............รูปภาพที่อยู่ในแฟ้มที่เขาอยากจะมอบให้เธอก็ยังรอวันที่เธอจะได้ชื่นชม....................ความรักที่เขามีให้เธอก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม.........เขายังหวังว่าเธอกลับมาให้ลูกอมกับเขาทุกๆพักกลางวันอีก..........
                                    
                                    “ขอโทษนะ”