เมื่อฉันตื่นจากฝัน
“โลกความจริงมันรุนแรง  เกินกว่าใครจะรับไหว  ฉันนั้นรู้  ฉันนั้นรู้  ว่าตัวฉันต้องห้ามใจ”
อาจเพราะอย่างนี้ก็ได้    ที่ทำให้บางทีคนเรายอมปิดหูปิดตาไม่รับรู้ความเป็นจริง....ที่เจ็บปวด     
ยอมซื้อเวลาปวดใจ  แลกกับความสุขฉาบฉวย  ณ  วินาทีนั้น
แต่  ณ  วินาทีนี้    ความสุขโบยบินจากไปแล้ว
สิ่งที่เหลืออยู่.......  คือ ความทรงจำ
เราต้องใช้ความทรงจำที่เหลืออยู่    หล่อเลี้ยงชีวิตให้อยู่ได้
ความฝันไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป    สักวันหนึ่ง  เราต้องตื่นขึ้นมาพบกับความเป็นจริงและยอมรับมัน
ตอนนี้  ฉันตื่นขึ้นมาแล้ว............
ฉันพบเจอกับมันแล้ว........ความจริงที่โหดร้าย
ความสุข (ที่เคยคิดว่าเป็นของฉัน)  โบยบินจากฉันไป..........
..............เขาจากไปแล้ว................
ในวันแรกที่ตื่นขึ้นมา  แน่นอน    ว่าฉันต้องเสียน้ำตามากมาย   
จนถึงทุกวันนี้    ฉันยังคงต้องเสียน้ำตามากมายอยู่เสมอ
ฉันกลายเป็นคนอ่อนแอ  ขี้แยให้ใครๆได้เห็นอยู่บ่อยๆ
ฉันคงลืมเขาไม่ได้จริงๆ!!!
ฉันอยากรู้เหลือเกินว่า    เมื่อความรักจากไป    คนอื่นๆก็รู้สึกเจ็บปวดเหมือนอย่างที่ฉันรู้สึกตอนนี้ใช่ไหม
ฉันต้องเจ็บปวดอีกนานไหม    เมื่อไรล่ะ???    ถึงจะลืมได้     
เมื่อไรที่ฉันจะกลับมาเป็นฉันคนเดิม    กลับมาเข้มแข็งอย่างเดิม 
กลับมาใช้ชีวิตโดยไม่มีเขาให้คิดถึง.....อีกแล้ว
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น