ทำไมล่ะ ขอโอกาสอีกสักครั้งเถอะนะ กลับมาได้ไหม - ทำไมล่ะ ขอโอกาสอีกสักครั้งเถอะนะ กลับมาได้ไหม นิยาย ทำไมล่ะ ขอโอกาสอีกสักครั้งเถอะนะ กลับมาได้ไหม : Dek-D.com - Writer

    ทำไมล่ะ ขอโอกาสอีกสักครั้งเถอะนะ กลับมาได้ไหม

    เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับเธอเคยรักกันมาก่อน จนวันหนึ่ง เธอบอกกับผมว่า \"เราเป็นเพื่อนกันเถอนะ\" ผม ผมเสียใจมากคับ ผมไม่เคยขออะไรเธอเลย ผมขออย่างนึง ขอรักเธอตลอดไป แม้จะรักข้างเดียวก็ตาม

    ผู้เข้าชมรวม

    338

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    338

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  3 ก.ค. 47 / 22:46 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      วันหนึ่งวันที่เรา 2 คนได้คุยกันใน msn กัน ซึ่งอีก 2 อาทิตย์ก็เปนวันวาเลนไทล์ เธอถามผมว่า \"นี่ เธอชอบใครหรอ\" เธอถาม ผมก็ไม่ค่อยกล้าตอบสักเท่าไร แต่ไม่ว่ายังไงถึงไม่บอกว่าชอบเธอวันนี้สักวันก็ต้องบอกเธออยู่ดี ระหว่างนั้นผมก็คิดอยู่ในใจด้วยว่า “ขืนไม่บอกเธอตอนนี้ มีหวังโดนคนอื่นแซงหน้าไปแน่ๆ ไหนๆก็มีโอกาสแล้ว พูดไปเลย มั่นใจหน่อยสิ” ผมก็ตอบไปว่า \"จะใครซะล่ะ ถ้าไม่ใช่เธอ\" ผมตอบ เค้าก็อึ้งไปสักพัก นานพอสมควรเลยล่ะ ผมก็รอคำตอบของเธออยู่กลัวว่าเธอจะโกรธที่พูดออกไป แล้วเธอก็บอกผมว่า \"เราก็ชอบเธอเหมือนกันนะ\" เมื่อผมได้ยินคำนี้ผมดีใจมากคับ ดีใจสุดๆเลยคับ แน่นอนล่ะ เป็นใครใครก็ต้องดีใจกันทั้งนั้น แล้วเราก็เป็นแฟนกัน ทุกวันที่ผมไปโรงเรียน ผม จะเดินเข้าไปหาเธอแล้วยื่น \"ฮาร์ทบีท\" ให้ทุกครั้ง เธอก็ยิ้มให้กับผม ผมรู้สึกดีมากในช่วงนั้น ผมก็แซวเธอเล่นบ้าง บางทีก้อเดินๆอยู่ด้วยกัน ผมสดุดเท้าตัวเองคับ เธอขำ เธอบอกกับผมว่า “เดินยังไงเนี่ยโง่เจงๆเลย เดินแค่นี้ก็สดุด” (ตอนนั้นก็มีเพื่อนก็อยู่ข้างๆผมและเธอด้วย) เพื่อนๆก็บอกว่า “สมควร” ผมก็บอกว่า “ทำไงได้ล่ะ ก็มันสดุดเจงๆนี่ สดุดรัก อะ” เธอยิ้มแก้มปริเลยคับ ผมเองก็เขินๆแล้วก็นึกอยู่ในใจว่า “พูดออกไปได้ไงวะเนี่ย” เพื่อนข้างๆผม “อวก” กันเป็นแถวๆเลยคับ แล้ววันถัดมาผมกับเธอ และเพื่อนๆได้ไปร้องคาราโอเกะที่สยามกันคับ ทุกคนก็ร้องกันสนุกสนานเลย ผมเองก็สนุกไปด้วย ผมกับเธอร้องคู่กัน คับ อิอิ เมื่อร้องจนเสร็จทุกคนก็แยกกันกลับบ้านคับ ผมก็บอกกับตัวเองว่า “วันนี้ผมมีความสุขมากเลยคับ” วันเวลาผ่านไปเร็วมากใกล้ถึงวันวาเลนไทล์เข้าทุกที ก่อนจะถึงวันวาเลนไทล์ ผมก็คุยกับเพื่อนสนิทของผมว่า \"ใกล้จะถึงวันวาเลนไทล์แล้วนะ เอาดอกไม้ให้เค้าดีมั๊ยอะ\" ผมถาม ซึ่งผมเป็นคนขี้อายในความรักมาก ไม่ค่อยกล้าพูดสักเท่าไหร่ เพื่อนผมก็บอกกับผมว่า “แน่นอนล่ะ ต้องให้ดิ ไม่ให้ได้ไง เหอๆ” ผมก็บอกว่า “อืมม เราก็คิดว่าอย่างนั้นแหละ” เมื่อมาถึงวันวาเลนไทล์ (ตื่นเต้นคับ) พอมาถึงโรงเรียน หน้าโรงเรียนมีดอกกุหลาบ ตุ๊กตาขาย ผมก็ซื้อตุ๊กตามา ผมเก็บไว้ในกระเป๋าคับ พอผม เข้ามาในโรงเรียน เธอได้ฝากดอกกุหลาบสีชมพูให้เพื่อนสนิทผมเอามาให้ผม พอผมเห็นก็ดีใจคับ แต่ของผมยังไม่ได้ให้เธอนะ วันนั้นตอนเข้า แถวได้นั่งใกล้กันด้วย ผมเขินอะ แล้วผมก็บอกเธอว่า “Thank you นะ สำหรับดอกไม้ อิอิ” เธอก็ยิ้มแก้มปริเหมือนเดิมคับ (ผมชอบตอนที่เธอยิ้มที่สุดเลย หุหุ) แล้วก็ขึ้นชั้นเรียน จนเรียนเสร็จก่อนที่เธอจะกลับบ้าน ผมบอกเธอว่า “เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งกลับ” เธอหันมาพร้อมกับยิ้มให้ผมแล้วบอกว่า “อะไรหรอ” ทันใดนั้น ผมหยิบตุ๊กตาของผมออกจากกระเป๋าแล้วส่งให้กับมือเธอ เธอก็หน้าแดงเลยคับ ^_^ อย่าว่าแต่เธอหน้าแดงเลย ตัวผมเองก็สั่นไป ทั้งตัวแล้ว แล้วผมกลับเธอก็แยกทางกันกลับบ้าน ทุกๆวันผมก็แซวเธอ ให้ “ฮาร์ทบีท” เธอ จนถึงวันสอบ ผมกับเธอก็ทำข้อสอบจนเสร็จ แล้วก็ปิดเทอม เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นกับผม ในวันแรกของการปิดเทอม ตอนที่เธอเล่น msn เธอบอกกับผมว่า “เราเป็นเพื่อนกันเถอะนะ อย่าโกรธเราเลยนะ นะ นะ” เธอพูด ผมเอง ผม พอผมได้ยินคำคำนี้ ทำให้ผมเศร้าไปเลยคับ และผมก็บอกกับเธอว่า “ไม่โกรธหรอกน่า” ผมตอบ แต่ในใจของผมมันปวดร้าว และเจ็บ ซึ่งไม่เคยเจ็บอะไรขนาดนี้เลย มันเจ็บมากๆคับ น้ำตาของผมก็เริ่มไหลออกมาอย่างช้าๆ จนหยดลงสู่พื้น เฮ้อ ผมก็คิดในใจว่า “แล้วต่อไปเอาไงดีล่ะเรา” ผมคิด ปิดเทอมนี้ถึงแม้จะไม่ต้องเรียน แต่ผมบอกกับตัวผมเองเลยคับ ผมไม่มีความสุขเลยสักนิด ผมเหงาคับ เพื่อนๆผมทุกคนคอยปลอบใจผม ผม บอกกับเพื่อนทุกคนไปว่า “ขอบใจนะ ที่มาปลอบใจกันน่ะ” ผมพูด เพื่อนๆก็บอกกับผมว่า “อย่าคิดมากนะ ไม่เป็นไร มันเป็นหน้าที่ของพวกเราอยู่แล้ว” ผมซึ้งคับ และดีใจที่มีเพื่อนแบบนี้ แต่ผมก็ยังเศร้าอยู่ดีนั่นแหละคับ เวลา 2 เดือนในช่วงปิดเทอมก็ผ่านไปจนถึงวันเปิดเรียน ปิดเทอมนี้ช่าง นานเหลือเกินที่ต้องเหงาอยู่คนเดียว ทุกคนก็มาโรงเรียนกัน ปกติผมจะเป็นคนคุยกับเพื่อนๆเก่งคับ แต่ผมมาแล้วแทบจะไม่ได้คุยกับใครเลย เพื่อนผมบางคนก็บอกกับผมว่า “เฮ้ย เป็นอารายไปวะ ยังลืมเค้าไม่ได้หรอ” เพื่อนผมถาม ผมก็บอกไปว่า “ใครมันจะไปลืมลงล่ะ หลงรักเค้าแล้วนี่” เวลาผ่านไป 2-3 อาทิตย์ ผมยังไม่ได้คุยกับเธอเลย ผมก็นึกออกเลยว่า “เขียนจดหมายแล้วพับเป็นรูปใจให้เค้าดีกว่า” ผมนึกแล้วผมก็เขียน ผมเขียนว่า “เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั๊ย” ผมให้เธอแล้วผมก็เดินจากไป แต่ก่อนที่จะไปนั้น ผมบอกกับเธอว่า “ขอแค่ให้เธออ่านก็พอ ส่วนเธอจะคิดยังไงนั้นก็แล้วแต่เธอนะ” เธอก็เอากลับไปอ่านที่บ้าน วันรุ่งขึ้น เธอก็มาโรงเรียน แล้วก็เรียนๆๆ จนเสร็จ แต่ก่อนผมจะกลับบ้านนั้นเธอเรียกผมและก็บอกกับผมว่า “ขอโทษนะ เรามีแฟนแล้ว” เธอพูด ผมก็เครียดเลยคับ ก็เธอมีแฟนแล้วนี่ให้ทำไงได้ล่ะ แต่ไม่ว่ายังไงนะคับ ไม่ว่ายังไง ผมก็จะรักเธอตลอดไป ถึงแม้เธอจะไม่กลับมา ถึงแม้เธอ จะมีคนใหม่ ไม่เป็นไร [b]ขอแค่ได้รักเธอ รักแบบนี้ รักข้างเดียว ก็พอใจแล้ว[/b]

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×