เรื่องราวของอิล มาเร่ บ้านเรียบสวยติดริมทะเล ที่ได้ชื่อมาจากภาษาอิตาเลี่ยน
เป็นเรื่องราวความรักที่ฉันดูกี่รอบก้อไม่เบื่อ ถึงแม้ว่าหลายๆคนที่ดูหนังเรื่องนี้
จะพูดเป็นเสียงเดียวว่า ดูแล้วหลับกระจาย ถึงกระนั้น ฉันยังรู้สึกว่าหนังเรื่องนี้
ทำได้ออกมาได้สมบูรณ์แบบตามความรู้สึกของตัวเองมากที่สุด
เนื่องจากหนังเรื่องนี้ไม่ได้เน้นบทสนทนา หรือ ฉากหวือหวาอลังการ
แต่เน้นความรู้สึก ผ่านทางอารมณ์และการแสดงสีหน้าของตัวละคนเท่านั้น
บ้าน อิล มาเร่ ติดทะเล ราบเรียบ มีสะพานทอดยาวออกเกือบ 3 เมตร ก่อนถึงตัวบ้าน
ที่ตั้งกระหง่านอยู่ท่ามกลางทะเลหมอกสีเทาจางๆ แลดูอ้างว้าง และโดดเดี่ยว
แต่ยังแฝงไปด้วยความรู้สึกเงียบสงบและความเป็นส่วนตัว หน้าบ้านมีต้นไม้ใหญ่
ต้นหนึ่ง ที่เหลือเพียงกิ่งก้านแห่งความแห้งแล้ง หลังจากกาลเวลาผลัดเปลี่ยนไป
เขาและเธอได้ใช้ชีวิตอยู่บ้านหลังนี้เหมือนกัน ในห้วงเวลาที่ต่างกัน
ต่างได้ซึมซับความรู้สึกที่อ้างว้างเหมือนกัน เดินทอดน่องผ่านสาธารณะแห่งเดียวกัน
สูดอากาศธรรมชาติเหมือนกัน มองดูฤดูกาลที่เปลี่ยนไปเหมือนกัน
จิบไวน์ปีเดียวกัน เลี้ยงดูสุนัขตัวเดียวกัน...
พวกเขาแบ่งปันความสุขในการใช้ชีวิตอย่างลำพังเหมือนกัน หากแต่พวกเขา
มิอาจพบเจอกันในจุดร่วมเวลาเดียวกันได้ตลอดไป
ถึงอย่างนั้น การอยู่คนเดียวท่ามกลางผู้คนมากมายอย่างนั้น ก้อมิได้ทำให้พวกเขารู้สึก
อ้างว้างแต่อย่างใด เพียงเพราะรับรู้ถึงการมีตัวตนของอีกฝ่ายเท่านั้น...
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น