ไม่คิดว่าจะมีวันนี้

เนื้อเรื่อง

วันแรกที่ฉันได้พบเขา เขาทำดีกับฉันทุกอย่างจนทำฉันรู้สึกดี เขาแคร์ฉันทุกวันจนทำให้ฉันรู้สึกสับสนกับตัวเองมาก แล้ววันที่ฉันต้องเจ็บมันก็มาถึงเขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคนกับคนที่เขาเตยเป็นเมื่อก่อนนี้ กลับกลายเป็นคนที่เย็นชาทำเหมือนกับฉันไม่มีตัวตนอยู่บนโลกนี้ ในใจของฉันก็มีคำถามเสมอว่าเขาทำ อย่างงี้ได้อย่างไรทำไมเขาไม่นึกถึงภาพวันที่เราผ่านมา ฉันก็พยายามทำตัวเหมือนเก่าแต่ตัวเขาเองก็ยังป็นเหมือนเดิมไม่มีความรู้สึก ฉันพยายามจะเข้าใกล้เขาเอาใจเขา เดินไปหาเขา แต่เขาก็กลับไม่สนใจฉันเลย ฉันต้องการให้เขาพูดมาเลยว่าเกลียดฉัน แต่อย่าทำเป็นเฉยชาได้ไหม ฉันต้องทนเจ็บอย่างงี้มา 5 เดือน ฉันจะพยายามลืมเขาแต่ก็ลืมไม่ได้เพราะมันจะทำให้คิดถึงภาพวันเก่าๆที่เรามีรอยยิ้มให้กัน คุยกัน เล่นกันอย่างสนุก ภาพวันนั้นมันยังอยู่กับฉันเสมอ จนวันที่ 1 กรกฎาคม 2547 เวลา 13.05 น ฉันกับเขาได้เข้าใจกันเพราะฉันขอโทษเขา บางคนอาจจะหาว่าฉันโง่ แต่ที่ทำไปเพราะฉันรักเขามากจนไม่อาจลืมได้ ฉันได้คุยกับเขาฉันถามเขาว่าเขาโกรธฉันเหรอ เขาบอกว่าไม่ได้โกรธหรอก ฉันเชื่อคำพูดของเขาเพราะเขาให้ฉันเกี่ยวก้อยกับเขาว่าเขาไม่โกรธฉัน ฉันดีใจมากที่เขาคืนดีกับฉัน ฉันทำถูกแล้วที่ไปขอโทษเขา ถ้าวันนั้นฉันไม่ได้ไปขอโทษเขาฉันก็คงต้องเจ็บอย่างงี้ตลอดไป วันเวลามันเปลี่ยนไปได้แต่ถ้าเป็นความรักต่อให้นานเท่าไรก็ไม่เปลี่ยนแปลงไป อย่างฉันกับเขาผ่านอะไรมามากมายทั้งความสุข ความเจ็บปวดมามากพอ พอที่จะเป็นบทเรียนได้เลยทีเดียว ฉันขอให้สัญญาไว้ตรงนี้เลยว่า นับจากนี้เป็นต้นไปฉันจะรักเขาแล้วจะกลับไปเป็นคนเก่าที่เขาเคยเพิ่งรู้จักใหม่ๆ สิ่งใดที่เขาไม่ชอบฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ทำ เขายังให้โอกาสฉันได้เลยทำไหมฉันจะให้เขาบ้างม่ได้ล่ะ คติ ความรักเหมือน chocolate ในความหวานก็มีความขมซ่อนอยู่