\"โอ้ย เหนื่อยจริงจริ๊ง ทำแต่งาน\" หนุ่มน้อยผู้ไร้ชีวิตชีวาบ่น ขณะที่เดินมาตามทางถนน เพื่อจะมารอรถเมย์ที่หลังวังแห่งหนึ่ง หนุ่มน้อยผู้นี้ไม่ใช่ใคร เขาชื่อ นายแว่น เวลาเดินก็ก้มหน้าบ่นๆๆๆ เหมือนยายแก่ \"โอ้ยยย\" พอเขาเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับหญิงสาวได้ไม่ชัด เพราะแว่นหลุดกระเด็นไปตกอยู่กับหญิงสาว \"โอ้ยย มองไม่เห็นเลย แว่นไปไหนเนี่ย\" แว่นคลำหาแว่น \"นี่ค่ะ\" หญิงสาวยื่นแว่นสายตาสั้นกรอบทองมาให้ พอแว่น รับขึ้นมาสวมใส่ ก็ต้องตกใจเพราะสาวคนนี้สวยเหลือเกินนายแว่นชักติดตาต้องใจซะแล้วแล้วจึงถามว่า \"คุณชื่ออะไรครับ\" หญิงสาวทำหน้าฉงนแล้วตอบไปว่า \"ชั้นชื่อหนุ่ย มีอะไรมั้ย แล้วคุณชื่ออะไร\" นายแว่นตอบทันได้ \"ผมชื่อว ว ว แว แว แว่น กั๊บ คุณทำงานอะไรครับ\" หนุ่ยตอบ \"ชั้นทำงานเย็บจักรในวังเป็นคนลำปาง\" \"อ้อ ทำงานที่เดียวกันเลยครับ ผมเป็นช่างเขียนในวัง เออผมขอเป้นกิ๊กก็แล้วกันไม่ถึงขนาดแฟน\" หนุ่ยหญิงสาวโกรธจนลมออกหู แล้วตะเบ็งเสียงออกมาแบบไม่อายผู้คนที่มองเธอเหมือนคนบ้า \"แจ๊ดดด แว๊ดดดด ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต วิปลิต แค่หัวชนโป๊กเดียวขอเป็นกิ๊กเนี่ยนะ ไปเข้าร.พ.บ้าไป๊ $%*^*(*()\" ตอนหลังแว่นฟังไม่ออกเพราะเธอพูดเหนือ เมื่อรถเมย์สาย 47 มาหนุ่ยรีบขึ้นไป แว่นตามติด ตามตื้อต่อ หนุ่ยโมฆมาก\"ไอ้บ๊อง แกตามชั้นมาทำพรื่อ\" แว่นตอบอย่างรวดเร็ว \"ก็มาพรื่อตามเธอนั่นแหล่ะ มีต่อ มีต่อ คอยติดตามนายแว่น ในภาคยาว
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น