<<<\"แกน่ะเคยทำอะไรให้พ่อแม่ภูมิใจบ้างไหม เรียนก็ไม่ได้เรื่องสู้น้องไม่ได้สักอย่างทำอะไรก็ไม่เป็น\" >>>>> เสียงแม่ด่าไม่เว้นแต่ละวัน โดยเฉพาะวันประกาศผลสอบด้วยแล้ว<<< แพรวไม่อยากคิดเลย แม่มักจะว่าเธอทุกครั้งเมื่อเห็นผลสอบของเธอ<<<<< แพรวมีน้องสาวอีกคนคือ แพร แพรเป็นเด็กฉลาด น่ารัก ใครๆก็อยากเข้าใกล้ >>>>>นั่นแหละคือข้อแตกต่างระหว่างเธอและน้องสาว ส่วนเธอไม่มีอะไรดีสักอย่าง <<<<แพรวคิดว่าถ้าไม่มีเธอแม่คงดีใจ เพราัะเธอไม่เคยทำอะไรได้ถูกใจแม่เลย แม่ไม่เคยยิ้มให้เธอเลย<<<<<พ่อจะคอยอยู่ข้าง ยามที่แม่ว่า แต่เดี๋ยวนี้พ่อไม่ค่อยอยู่บ้านนานๆพ่อถึงกลับ เมื่อพ่อกลับมาแพรวจะดีใจและวิ่งไปหาพ่อเป็นคนเเรก<<<<<<<<<<<<<แพรวกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้อง ขณะนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว เธอได้ยินเสียงรถเข้ามาในบ้าน \"ใช่แน่ๆต้องเป็นพ่อ\"แล้วแพรวก็วิ่งลงไปข้างล่าง<<<<<< \"เก่งจังลูกพ่อสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ด้วย พ่อยิ้มแย้ม <<<<<ที่รู้ว่าแพรลูกสาวคนเล็กสอบได้ ส่วนแม่ก็พลอยยิ้มไปด้วย \"น่าจะให้รางวัลแกนะคะคุณ\" แม่พูดกับพ่อ \"งั้นพาแพรไปเที่ยวนะคะพ่อ\" แพรขอไปเที่ยว \"เอ!แล้วยายแพรวล่ะ\" พ่อเริ่มสังเกตว่าแพรวไม่อยู่ที่นั่น \"อย่าไปสนใจเลย รายนั้นเขาจะไปไหม๊ก็ไม่รู้ เราไปดูดีกว่าว่าจะไปเที่ยวที่ไหนดี\" แพรวมองภาพนั้นแล้วร้องไห้<<<<< เธอเดินไปหลังบ้าน โดยไม่มีใครสนใจว่าเธอจะอยู่ที่นั่น \"กำลังคุยกับพระจันทร์หรือไง งั้นขอไปคุยด้วยนะ\" ต้นเพื่อนบ้านของเธอพูดกับเธอ ต้นเป็นทั้งเพื่อนบ้านและเพื่อนของเธอ \"แพรวเป็นอะไร ทำไมทำหน้าอย่างนั้น\" เขาจ้องมองหน้าของเธอ \"เปล่า เเพรวแค่คิดอะไรเรื่อยๆ\" แพรวปฎิเสธ<<<<<<<\" ต้นบอกแล้วอย่าคิดมาก \" ต้นตำหนิเหมือนแพรวเป็นเด็ก \"เรา........เรา....\" น้ำตาที่กลั้นเอาไว้มันก็เริ่มกลั้นไม่อยู่ \"ร้องออกมาเลยนะ ต้นจะคอยอยู่ข้างเเพรวเอง\" <<<<<<<<<<<<<เขากุมมือเธอไว้ แพรวก็หยุดร้องไห้ \"พี่ตต้นคะ\" แพรเดินมาหาต้น \"คือแพรวสอบเขามหาลัยได้ค่ะ แล้วพ่อจะพาพวกเราไปเที่ยวด้วย\" เมื่อแพรพูดจบ แพรวก็ขอตัวกลับเข้าบ้าน สักพักแพรก็เดินตามแพรวเข้ามา<<<<แพรวกลับมาอ่านหนังสือต่อ และเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ต้งเป็นพ่อแน่ พ่อต้องมาชวนไปเที่ยวแน่ๆ เมื่แพรวคิดดังนั้นแพรวก็ยิ้ม แล้วเดินไปเปิดปรตู <<<<<<<<<แต่รอยยิ้มก็จางหายเมื่อคนที่มาเคาะประตูไม่ใช่พ่อ แต่เป็นเเพรนั่นเอง \"เข้ามาก่อนสิ\" แพรวพูดกับน้องสาว แล้วแพรก็เปิดฉากพูด \"พี่ต้นน่ะเขาไม่เหมาะสมกับพี่ เาทั้งหล่อ รวย แล้วดูตัวพี่สิมีอะไรเทียบเขาได้บ้าง ฉันพูดแค่นี้พี่คงเข้าใจ ถ้าพี่ไม่โง่เกินไปนะ\" แพรเดินออกจากห้องไป <<<<<<<<< หลังจากวันนั้นแพรวก็หลบหน้าต้น \"แพรว\" เมื่อแรวได้ยินเสียงต้นก็รีบเดินหนี แต่ต้นมาขวางไว้ก่อน \" แพรว แพรวคิดจะหลบต้นใช่ไหม๊ ต้นรักแพรวนะ ต้นรักแพรว\" ต้นพูดเสียงดัง และก็ดังพอที่แพรที่อยู่หน้าบ้านจะได้ยิน \"พี่แพรว พี่ทำอย่างนี้ได้ัไงไหนบอกว่ายกพี่ต้นให้ฉันแล้ว\"แพรขี้ตู่เอา \"อ๋อ ต้นเข้าใจแล้ว แต่ต้นขอบอกแพรวไว้อย่างนะ ว่าต้นก็มีหัวใจ ไม่ใว่สิ่งของที่แพรวจะยกให้ใคร ต้นเสียใจจริงๆ\" ต้นเดินจากเเพรวไปแล้ว \"ทำไมเธอทำอย่างนี้\"แพรวอยากรู้ว่าทำไมน้องสาวถึงใจร้ายอย่างนี้ \"ฉันเคยเตือนพี่แล้ว วันนั้นฉันคงพูดไม่ชัดเจนสินะ วันนี้แํนขอประกาศว่าฉันรักพี่ต้น และจะทำทุกอย่างให้พี่ต้นรักฉัน\" <<<<<\" เธอมันป๊ศาจ\" มือของแพรวฟาดลงใบหน้าน้องสาว \"เกินไปแล้วนะแกกล้าทำลูกฉันเหรอ ศู้น้องไม่ได้แล้วมาทำร้ายน้องหรือไง มากไปแล้วนะ\" แม่ฟาดมือลงบนหน้าของแพรว \"คำก็ลูกชั้น ถามจริงเถอะ แม่เก็บเเพรวมาหรือไง ทำไมแม่ไม่เคยรักเเพรวเลย แม่ไม่เคยเห็นแพรวเป็นลูกแม่เลยใช่ไหมคะ่ แพรวไม่เคยทำอะไรได้ถูกใจแม่ แม่เลยไม่รักแพรวใช่ไหมคะ\" <<<<<< แพรวมองหน้าแม่ ทำให้แม่อึ้งไปแต่ \"แกอย่ามานอกเรื่องนะ\" แม่ตะวาด แพรวจึงวิ่งออกจากบ้านมากดออดหน้าบ้านของต้น แพรวเข้าไป ต้นยืนหันหลังใ้ห้ \"ต้นแพรวขอโทษ แต่แพรวไม่เคยคิดจะยกต้นให้ใคร แพรวรักต้น และจะรักตลอดไป\" เธอพูดกับเขา \"เก็บคำว่ารักของแพรวไว้เถอะ ต้นซึ้งใจกับมันมาก กลับไปเถอะต้นมีงานต้องทำ\" แพรวเสียใจมากที่คนที่เคยบอกว่าจะอยู่ข้างเธอยังทำเย็นชากับเธอ <<<<<<<วันนี้แพรวไม่เหลือใครอีกแล้ว คืนนั้นแพรวเขียนจดหมายไว้ 2 ฉบับวางไว้บนโต๊ะ แล้วลงมาเห็นแม่นั่งดูทีวีมีความสุขกับแพร แพรวลงไปกราบเท้าแม่ \"ขอแพรวได้มีโอกาศกราบเเม่เป็นครั้งสุดท้าย\" แม่ไม่เข้าใจจึงเอาเท้าหนี <<<<<<<<<วันรุ่งขึ้นพ่อไปหาแพรวที่ห้อง เห็นแพรวนอนอยู้\"ตื่นได้แล้ว พ่อะพาไปเที่ยว ปกติลูกไม่นอนขี้เซานี่\" แพรวยังไม่ลุกมายิ้มกับพ่อเช่นเดิม <<<<<<<<<< \"แพรวตื่นเถอะ\" มือที่กำอยู่แบออก ยานอนหลับมากมายอยู่ในมือของเธอ พ่อมองแล้วหน้าซีด \"แพรวไม่นะ อย่าทำอะไรโง่ๆซิแพรว\" พ่อร้องด้วยความตกใจ บัดนี้เธอไม่ต้องแบกความทุกข์ไว้อีกแล้ว ไม่ต้องเสียใจและมีน้ำตาอีก <<<< มีเพียงซองจดหมาย 2 ซอง ------------------------------------------------------------------------ กราบเท้าคุณพ่อ คุณแม่ ที่เคารพ ขณะที่กำลังอ่านจดหมายฉบับนี้แพรวคงไม่อยู่ที่นี่แล้ว แพรวอยากจะขอโทษ แม้แพรวจะไม่ใช่ลูกที่ ไม่เคยทำให้พ่อและแม่ภูมิใจ แพรวอยากเห็นรอยยิ้มของเเม่ที่ยิ้มให้แพรว แต่แพรวไม่มีโอกาสนั้นแล้ว แพรวรู้ตัวดีว่าไม่เคยทำให้แม่ชื่นใจ จะแปลกอะไรถ้าแม่จะไม่รักแพรว รักเสมอ จากแพรว ......<<<<<<<<<\"แพรว ไม่นะลูก แพรวอยากเห็นแม่ยิ้มให้ลูกใช่ไหม นี่ไงแม่ยิ้มให้ลูกแล้ไง .......แพร......ว<<<<<<< ต้นตื่นมาตอนเช้า พี่เดือนยื่นซองจดหมายให้ \"นี่มันอะไรครับ\" ต้นถามพลางแกะซองจดหมาย \"จดหมายคูณแพรวค่ะ\" <<<<<ถึงต้นที่แพรวรัก แม้ต้นจะไม่รับคำว่ารักจากแพรว แต่แพรวก็รักต้น รักมานานแล้ว ขอบคุณที่ต้นดูแลแพรวตอนที่แพรวท้อ แต่ต่อไปจะไม่มีแพรวขี้เเยให้ต้นได้ปลอบใจอีก รักต้นเสมอและจะรักตลอดไป แพรว. <<<<<<<<<<<<\" แพรวเอามาให้หรือครับ \"...\"คุณวิณิตคุณพ่อของแพรวเอามาให้น่ะ แพรวเธอเสียแล้ว \" <<< แพรวตายแล้วคำพูดนั้นยังก้องในหูของเขา ไม่ ..........ต้นร้องอย่างคนบ้า หลังจากได้รู้ว่าแพรวกินยานอนหลับเกินขนาดจนเสียชีวิต <<<<<<<<<<<แพรวจากไปแล้ว เขาไม่มีโอกาศได้ดูแลคนที่เขารักแล้ว เหลือแต่คำว่ารักกับเวลาที่สายไป นั่นคือบทลงโทษ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------<<<<< ความรักของเราไม่เคยสิ้นสุด ถึงลมหายใจเค้าหมดไป หัวใจเค้าจะหยุดเต้น แต่หัวใจเรายังเต้นอยู่ ทำให้เรารู้ว่าเรายังรักเค้าได้ตลอดไป ข้างในนี้ในใจของเรา
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น