หวิว
หวิว
เสียงต้นไม้ปะทะกับแรงลมก่อให้เกิดเสียงแสนรมย์รื่น
“เออ..ขยับซ้ายหน่อยครับ..ครับๆๆ ok ครับ” ช่างภาพหนุ่มส่งเสียงให้กับนางแบบสาวที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่
แชะ!! เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นพร้อมกับที่หญิงสาวคนหนึ่งเดินผ่านตัดหน้ากล้องพอดี
“อ๊ะ!! ขอโทษค่ะ”
“..??”
“ขอโทษนะค่ะ” หญิงสาวร้องบอก ‘ขอโทษ’ ซ้ำๆและโค้งต่ำเป็นเชิงขอโทษ
“ไม่เป็นไรครับ
ไม่เป็นไร”
รูปของหญิงสาวถูกแขวนเรียงยาวอยู่ในห้องของช่างภาพหนุ่ม ส่วนเจ้าตัวนั่งมองรูปใบหนึ่งของเธออยู่นาน
ณ.ร้านทำผมแห่งหนึ่ง ขณะที่ช่างภาพหนุ่มนอนอยู่บนเตียงสระผมคอยพนักงานร้านมาสระผมให้
หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาสระผมให้เขา..เธอในวันนั้นนั่นเอง
..เสียงขยี้ผมดังเป็นช่วงๆ
“โอ๊ย!!” ช่างภาพหนุ่มร้องเสียงหลงเพราะมือของสาวเจ้าปัดเองฟองยาสระผมมาโดนตาของเขา จนทำให้รู้สึกแสบและเคืองตาอย่างมาก
“ขอโทษค่ะๆๆๆ”
“เธอทำอะไรหน่ะ!” เจ้าของร้านรีบเดินเข้ามาปรามหญิงสาว~
ตึกๆ ๆ ..หญิงสาวเดินถือผ้าสีน้ำตาลไปตามทาง จนถึงสตูดิโอขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง
“..ส..สวัสดีค่ะ” สาวเจ้าทักกับช่างภาพหนุ่ม
“คือฉัน..เอานี่มาคืน” หญิงสาวพูดพร้อมยื่นผ้าสีน้ำตาลให้ชายหนุ่ม
“อ้อ..ครับ ขอบคุณ”
ผู้ร่วมงานของช่างภาพหนุ่มดึงตัวหญิงสาวมาหน้าฉาก แชะ!..
เธอเริ่มโพสท่าต่างๆตามจังหวะเสียงกดชัตเตอร์ของช่างภาพหนุ่ม
ความมืดครอบคลุมห้องเล็กๆ เหลือไว้แต่ร่างชายหนุ่มยืนล้างรูปสาวงาม แต่ตอนนี้สายแล้ว..ว เขาต้องรีบไปพอกับหญิงสาวให้ทันตามนัด เขาจึงรีบเก็บล้าง และวางน้ำยาล้างรูปใว้บนชั้นด้านบนแบบลวกๆ
หญิงสาวยืนหลบฝนอยู่ใต้อพาร์ตเมนต์ ขณะที่คู่รักต่างพากันเดินใต่ร่มคันเดียวกันผ่านเม็ดฝนที่ทยอยร่วงลงมาจากเบื้องบน
ตึก..ตึก..ตึก ชายหนุ่มเร่งฝีเท้าผ่านผู้คนจนมาถึงตัวหญิงสาว และยื่นร่วให้ ขณะที่เขาเองกำลังหยิบร่มอีกคันออกจากกระเป๋า
หญิงทิ้งร่มที่ถืออยู่ และเดินตากฝนออกไป ช่างภาพหนุ่มตกใจจึงรีบคว้าร่มที่ถืออยู่ไปบังตัวหญิงสาวให้พ้นจากละอองฝน
*********************************************************
เย็นวันหนึ่ง หญิงสาวเดินเข้ามาในห้องของช่างภาพหนุ่ม เธอเห็นภาพของเธอเองวางกองอยู่บนโต๊ะ เธอคว้ารูปใบหนึ่งออกมาดู ..และตัดส่วนวิวออก แล้วเอาไปติดข้างๆรูปชายหนุ่มช่างภาพที่ติดอยู่หน้าตู้เย็น เมื่อชายหนุ่มกลับเข้ามาในห้อง เขารีบคว้ากล้องขึ้นมาถ่ายภาพ พร้อมกับที่หญิงสาวโพสท่าต่างๆ ..จนฟิล์มหมด
“เดี๋ยวฉันล้างรูปให้นะ” หญิงสาวบอก และถือกล้องเข้าไปในห้องล้างฟิล์ม เธอเอื้อมมือขึ้นหยิบน้ำน้ะยาล้างรูปที่อยู่ด้านบน
เพล้ง
แผละ
โครม!! หญิงสาวนอนกองลงบนพื้นห้อง ..และรู้สึกปวดแสบปวดร้อนจากฤทธิ์ของน้ำยาล้างรูป จนสลบไป
วี้..หว่อ..วี้..หว่อ~อออ พยาบาลเข็นเตียงผู้ป่วยสาวเข้าห้องฉุกเฉินกันอย่างชุลมุน ตามติดด้วยชายหนุ่มหน้าตาขาวซีด
-_-!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รูปของหญิงสาวถูกดึงออกจากภาพของชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้าง และถูกติดอย่างโดดเดี่ยวหน้าตู้เย็นสีเทา ช่างภาพหนุ่มมองดูรูปนั้นครั้งสุดท้าย ก่อนเดินถือกระเป๋าใบใหญ่ออกจากห้องไป เพื่อนร่วมห้องของชายหนุ่ม (เพื่อนร่วมงานในตอนแรกอ่ะ) มองตามด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความโกรธปนเศร้าใจ
..หลังจากการผ่าตัดตาของหญิงสาวเสร็จสิ้น เธอสามารถกลับมามองเห็นแสงสว่างได้อีกครั้ง แต่ชีวิตของเธอไม่สามารถเหมือนเดิมได้อีกแล้ว เพราะขาดบางสิ่งไป
ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนสะท้อนมาจากด้านห้าของกระจกใสที่หญิงสาวมองอยู่..’นี่ไม่ใช่ตาของฉัน’ เธอคิดวกไปวนมาหลายครั้ง ซ้ำๆๆ..จนหยาดน้ำใสๆค่อยๆไหลรินลงมาอาบแก้มหญิงสาว
“เขาไปจากฉันทำไมนะ” ????
หวิว
หวิว
เสียงต้นไม้ปะทะกับแรงลมก่อให้เกิดเสียงแสนรมย์รื่น หญิงสาวเดินผ่านถนนสายหนึ่งพรางสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด
ลมพัดมาแรงทางด้านหน้า ทำให้เธอต้องหันไปทางซ้ายเพื่อป้องกันการเคืองตา
ชายหนุ่มรูปงาน หน้าตาคุ้นเคย นั่งอยู่บนเก้าอี้ม้ายาวกับสุนัขตัวใหญ่
แต่ที่แปลกไปจากเดิมคือ ..แว่นตาดำ
.
หวิ้ว
หวิ้ว
หวิ้ว
ลมพัดแรงทำให้กระดาษแผ่นหนึ่งล่วงหล่นมาอยู่บนพื้น เธอมองกระดาษแผ่นนั้น..หยาดน้ำใสๆเริ่มก่อตัวในแววตาสีน้ำตาลอ่อน และไหลรินมาอาบแก้มไม่ขาดสาย
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนพร้อมสุนัขตัวใหญ่ แล่เดินไปหยิบกระดาษแผ่นนั่นจากมือหญิงสาว
“ขอบคุณครับ”
เขาเดินจากไปพร้อมกับสายลมแรงที่ปนละอองน้ำใสๆไปในสายลม~~~
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น