กาลเวลาเปลี่ยนไป โลกก็เปลี่ยนแปลง เมื่อก่อนป่าไม้กว้างไกลสุดลูกหูลูกตาแต่ตอนนี้เหลือให้เห็นแต่ตอ เมื่อก่อนเรามีชีวิตอยู่อย่างเรียบง่ายแต่ตอนนี้เรากลับต้องสรรหาสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อชีวิต น้ำใจที่เคยมีเหือดหายไปอย่างรวดเร็วเหมือนหยดน้ำลงบนทะเลทราย ใบหน้าที่เคยยิ้มให้อย่างมีไมตรีกลับกลายเป็นรอยบึ้งตึง เรารู้อะไรมากมายแต่ไม่เคยรู้ถึงจิตใจคนที่อยู่ข้างๆ เรามีเทคโนโลยีที่ทันสมัยมากมายแต่สภาพแวดล้อมกลับแย่ลงทุกวัน การแพทย์ก็ก้าวหน้า มียาใหม่ๆมากมายแต่สุขภาพของเรากลับแย่ลง เพราะอะไร? อาจจะเป็นเพราะว่ามนุษย์ในปัจจุบันติดความสบายจนเคยชินทำให้จิตใจคับแคบ ดูเหมือนว่าโลกของเราจะหมุนเร็วขึ้นทุกวัน ๆ และเราก็พยายามจะวิ่งให้ทันมัน การแข่งขันก็เกิดขึ้น จนคนบางคนก็วิ่งไม่ทัน บางคนก็ทรงตัวไม่อยู่จนล้มลงไป และสิ่งที่ตามมาติดๆคือ ปัญหา
ปัญหา แน่นอนเราทุกคนเกิดมาล้วนแต่ต้องประสบพบกับปัญหาทั้งนั้น มีใครบ้างที่ไม่เคยเจอปัญหา และแน่นอนปัญหาทุกปัญหาล้วนมีทางแก้ ยาเสพย์ติดเป็นอีกทางเลือกหนึ่งที่เยาวชนใช้เป็นทางแก้ปัญหา แต่คิดหรือว่ามันจะช่วยแก้ปัญหาได้ มันน่าจะเป็นตัวนำปัญหามาเพิ่มให้อีก สุขภาพก็ย่ำแย่ลง เงินทองมากมายก็ถูกใช้ไป จากที่ยากจนก็จนขึ้นจนมีหนี้สินท่วมตัว จากที่การเรียนตกต่ำก็ตกต่ำลง จากที่ชีวิตล้มเหลวก็ล้มเหลวขึ้น แล้วทำไมพวกเขายังคิดเสพยาเสพย์ติดอีก ไม่เข้าใจจริงๆ และไม่อยากจะเข้าใจคนที่คิดขุดหลุมฝังตัวด้วย
บางคนก็เสพยาเสพย์ติดเพราะอยากรู้อยากลอง ถึงแม้ความใฝ่รู้จะเป็นสิ่งที่ดี แต่เรื่องยาเสพย์ติดมันไม่มากไปหน่อยหรือ ถ้าเราไม่รู้ว่าเสพยาเสพย์ติดแล้วเป็นยังไงก็ไม่มีใครที่ไหนมาว่าให้เราโง่หรอก ส่วนไอ้พวกที่คิดว่าเสพยาเสพย์ติดแล้วเท่ห์หน่ะ น่าหมั่นไส้นัก อยากบอกว่าพวกเขาคิดผิด ผิดมากๆด้วย คนที่เสพยาเสพย์ติดแล้วไม่มีใครเท่ห์ซักคน กลับจะทำให้เป็นที่น่ารังเกียจ เพราะเมื่อไม่มีเงินก็ต้องแอบขโมยของๆคนอื่น ต้องอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆ ต้องคอยกลัวว่าเมื่อไหร่จะถูกหาตัวเจอ เมื่อไหร่จะถูกนำตัวเข้าคุก และเมื่อไม่มียาเสพก็เกิดอาการลงแดง และอาการก็หนักขึ้นเรื่อยๆ และก็ตายอย่างทรมานในที่สุด
น่าสงสารที่สุดสำหรับพวกที่โดนหลอก ตัวเองไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย ไม่ได้ตั้งใจทำร้ายตัวเอง ความฝันที่หวังไว้และสร้างมันขึ้นมาหลายปีกลับต้องมลายหายไปกับสายลมในเวลาไม่นานด้วยฝีมือของพวกขยะสังคมที่ขายยาเสพย์ติดให้กับเยาวชน คนพวกนี้เอาไปแห่ประจานรอบโลก 7 รอบแล้วหั่นเป็นร้อยๆชิ้นให้นกกากินก็ยังไม่สาสม เพราะเขาไม่ได้แค่ทำลายชีวิตคนๆหนึ่ง เขาทำลายทั้งประเทศ ทำลายทั้งโลก เพราะเยาวชนในวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า ถ้าเยาวชนไร้ความสามารถ ประเทศชาติจะพัฒนาได้อย่างไร เอาเป็นว่ายาเสพย์ติดเป็นภัยทั้งต่อตนเองและต่อสังคม ดังนั้น ไม่เสพ ไม่ขาย ไม่ส่งเสริมเป็นดีที่สุด ถ้าเราไม่ดูแลตัวเองแล้วจะให้ใครมาดูแล ต้องหมั่นคุยกับตัวเองเพราะคนที่รู้ใจเราที่สุดคือตัวเรา ทำตัวให้ยุ่งๆเข้าไว้ก่อนแหละดี มีโครงการมากมายให้เราทำ ปลดปล่อยความเครียดบ้าง และจงจำเอาไว้เสมอว่า ถึงแม้ชีวิตของเราจะขมขื่น จะทุกข์ทนแค่ไหน ปัญหาอุปสรรคต่างๆนานาจะพรั่งพรูเข้ามาสู่ชีวิตเราเพียงใด อย่าลงเอยด้วยคำว่า ยาเสพย์ติด แต่ขอให้เราคิดเสียว่า คนเรามีทุกข์ก็ต้องมีสุข(คนบางคนยังทุกข์กว่าเราเสียอีก)ชีวิตนี้มีล้มก็มีลุก ถ้อแท้ได้แต่อย่าท้อถอย อุปสรรคและปัญหาคือสิ่งที่วัดความยิ่งใหญ่ของสิ่งที่เราต้องการ ยิ่งอุปสรรคมากยิ่งมีค่ามาก “Even if you are a bitter aspect of life. Drugs is foul with out any excuse
deserve a red card for loser.
ขอบคุณพระเจ้าที่ให้โอกาสข้าพองค์ได้เขียนเรียงความเรื่องนี้ขึ้นมา เพื่อผู้ที่ได้อ่านจะฉุกคิดขึ้นมาได้ว่ายาเสพย์ติดเลวร้ายเพียงใด และคนพวกนั้นก็คงจะไม่คิดบ้าๆไปเสพยาเสพย์ติดและคนพวกนั้นก็จะเดินไปตามทางที่พระองค์ได้ตั้งพระทัยไว้ ขอบคุณพระองค์ที่ทรงชี้นำข้าพองค์และทุกคนที่อยู่บนโลกใบนี้ให้เดินไปในทางที่ถูกต้อง ได้ทำความฝันให้เป็นจริงและได้ทำตามน้ำพระทัยของพระองค์ เพื่อที่จะได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพต่อไปในภายภาคหน้า ขอพระองค์ทรงชี้นำพวกที่หลงผิดไปเสพยาเสพย์ติดทำให้ชีวิตพบกับความมืดมนให้พบกับแสงสว่างและก้าวเดินต่อไป อธิษฐานในพระนามพระเยซูคริสต์เจ้า อาเมน
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น