สายไปแล้วใช่ไหม

เนื้อเรื่อง

สายเกินไปแล้วใช่ไหม ..................... ... เคยมีใครบางคนบอกฉันไว้ ว่าจะทำให้ฉันรักเขาให้ได้ในวันหนึ่ง... แต่ฉันไม่เคยคิดอะไรกับเขามากเกินกว่าคำว่า เพื่อน ใครใครก็รู้ แต่ตลอดเวลาเขาก็ยังพยายามทุ่มเทความจริงใจทั้งหมดที่มี เพื่อพิสูจน์ให้ฉันรู้ว่าเขาจริงใจ แต่ถึงแม้เขาไม่ทำ ฉันก็รู้ว่าเขาจริงใจ ... เขาทำอะไรหลายอย่างเพื่อฉัน ... ฉันรู้สึกซึ้งใจและนึกขอบคุณเขาเสมอ... แต่ก็นั่นแหละฉันไม่ได้รักเขา ... ฉันก็ยังรู้สึกกับเขาแค่เพื่อน ฉันรู้อยู่เสมอว่าเขาเป็นคนดี แต่บังเอิญเหลือเกินที่เขาเป็นคนดีที่ฉันไม่ได้รัก .... ... ในวันนั้น ฉันมักรู้สึกและคิดอย่างนี้เสมอ ยังไงซะเขาก็ไม่ใช่คนคนนั้นในใจฉัน ... ฉันเคยเก็บไปถามตัวเองหลายครั้ง และทุกครั้งฉันก็ยังรู้สึกว่าฉันไม่ได้รักเขา ฉันรู้สึกกับเขาแค่เพื่อน.. มันอาจเป็นเพราะว่าเรารู้จักกันมานาน หรือไม่ก็เป็นเพราะความรู้สึกดีๆเหล่านั้นที่ได้รับจากเขามันมากมาย มากจนรู้สึกว่ามันเป็นความเคยชินที่ต้องได้รับอยู่เสมอ ... และแล้วฉันก็ทำพลาด ... เพราะฉันไม่เคยคิดระวังในความเคยชินนี้เลย ฉันไม่เคยคิดที่จะถามใจตัวเองเลยสักครั้งว่าฉันจะเป็นอย่างไรถ้าขาดมันไป ...................... ... แล้ววันหนึ่ง เธอคนนั้นก็เข้ามา เขาและเธอคนนั้นก็ได้รู้จักกัน ฉันไม่ค่อยได้คุยกับเขาเหมือนแต่ก่อน ( แต่จะว่าไปแล้วฉันกับเขาก็คุยกันไม่บ่อยนัก ) แต่คราวนี้ฉันกับเขาไม่ค่อยจะเจอหน้ากันเลย ...จากการรู้จักกันธรรมดาของเขาและเธอคนนั้น ก็ก่อตัวกลายเป็นความรู้สึกพิเศษ... พักหลังมานี้เขาดูแปลกๆไป ฉันเพียงแต่รู้สึกว่ามันคงดีแล้วที่เป็นอย่างนี้ เขาจะได้ไม่มาเสียเวลาอยู่กับฉัน ... เพื่อนของฉันที่เรียนอยู่ห้องเดียวกันกับเขานำข่าวที่น่ายินดีมาบอกว่า เขาและเธอคนนั้นอาจจะเป็นแฟนกัน ฉันก็บอกเพื่อนไปว่า “ มันเป็นข่าวที่น่ายินดีจริงๆ คนสองคนจะรักกัน ” เพื่อนฉันยังถามอีกว่า “ ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ” ฉันก็บอกออกไปว่า “ ไม่เลย จะให้ฉันรู้สึกอะไรล่ะ ก็ฉันไม่ได้ชอบ ไม่ได้รักเขานี่ ” ... ปากฉันบอกออกไปอย่างนั้น แต่ทำไมนะ... ทำไมหัวใจฉันกลับรู้สึกหนักอึ้งเหลือเกิน ... ............................................. ..... “ ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ ” คำถามนี้ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวสมองของฉัน ... นั่นน่ะสิฉันไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรือไง ฉันถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา แล้วภาพของเขาและเธอคนนั้นเดินด้วยกันก็ผ่านเข้ามาในสายตา ‘เขาเป็นแฟนกันแล้ว’ ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ... ภาพของเขาและเธอคนนั้น ผ่านเข้ามาในสายตาของฉันบ่อยขึ้น เรื่องราวความรักของเขาและเธอผ่านหูฉันทุกวัน และแล้วเรื่องราวระหว่างเขาและเธอคนนั้นก็เข้ามารบกวนหัวใจฉันจนได้ ... ทำไมในใจมันรู้สึกหวิวๆอย่างนี้นะ... และแล้วในที่สุดฉันก็ได้ยินเสียงหัวใจมันตะโกนบอกฉันให้รู้ว่า ... แท้จริงแล้ว ฉันรู้สึกดีกับเขาแค่ไหน ฉันหวั่นไหวกับความดีของเขามาตลอด... ฉัน....โง่เอง ... ฉันทำตัวเป็นเทพธิดาพยากรณ์รู้ใจคนอื่นเขาไปเสียหมด แต่หัวใจของตัวเองฉันกลับเพิ่งมารู้เอาวันที่สายไปแล้ว ฉันเพิ่งจะรู้ว่าแท้จริงแล้วเขามีความสำคัญกับฉันมากเหลือเกิน ... คนที่ไม่เคยคิดเลยว่าจะใช่ในวันนั้น แต่วันนี้กลับมีความหมายมากมายเหลือเกิน.... มันคงสายไปแล้วใช่ไหมที่ฉันจะแก้ตัว... ถึงแม้ในวันนี้เขาจะไม่มีฉันเหลืออยู่แล้วในใจ ฉันก็ไม่เคยคิดโกรธหรือโทษเขาเลยสักครั้งที่เขาเปลี่ยนใจไปรักเธอคนนั้น เพราะฉันรู้และเข้าใจดี ว่าเขาคงเหนื่อยเต็มทนแล้วกับการทุ่มเทใจ ให้กับคนที่ไม่เคยเหลียวแล ไม่เคยเห็นค่า ... เขาคงเหนื่อยเต็มทีแล้ว กับการทุ่มเทความรักให้กับคนโง่ๆอย่างฉัน คนโง่ๆที่ไม่เคยรู้ใจตัวเองมาก่อนเลย ..... ...................................... .... ทำไมฉันเพิ่งมารู้เอาตอนนี้นะ ตอนที่อะไรๆ มันก็สายเกินไปแล้ว มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ทำไมเพิ่งมารู้เอาตอนที่ในใจของเขาไม่มีที่ว่างให้ฉันอีกต่อไป ... ความรู้สึกของฉันและเขาอาจเป็นเหมือนนาฬิกาทราย ... ความรักของเขามีอยู่เต็ม ในขณะที่ฉันแทบจะไม่มีเลย จนวันหนึ่ง ฉันก็รักเขา ในวันที่เขาไม่ได้รักฉันอีกต่อไป ... ... มาวันนี้ วันที่เขาเดินจากไป มันก็ทำให้ฉันเข้าใจทฤษฎีที่บอกไว้ว่า “ เราจะรู้ว่าอะไรที่สำคัญกับเรา ก็ต่อเมื่อเราต้องเสียมันไปแล้ว” ... ตอนนี้ฉันก็รู้แล้วว่าอะไรที่สำคัญกับหัวใจฉัน และตอนนี้ฉันเองก็เสียมันไปแล้วด้วย ... ... ฉันคงเป็นคนโง่ที่โชคร้ายที่สุดเลยใช่ไหม ...