อยากให้ลูกได้รู้

เนื้อเรื่อง

ค่ำคืนที่เงียบสงบ ดวงจันทร์ในคืนนี้ดูสว่างไสวเป็นพิเศษราวกับมีบางสิ่งบอกให้พ่อได้รู้ว่าสิ่งที่พิเศษที่สุดกำลังจะเกิดขึ้นกับพ่อ แต่ในคืนนี้กลับเป็นคืนที่พ่อรู้สึกกลัวและ กังวลใจมากที่สุด พ่อพยายามอ้อนวอนต่อสิ่งศักดิ์สิททั้งหลายให้คุ้มครองลูกของพ่อที่กำลังจะเกิดมา พ่อเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า พ่อได้เห็นดาวตกลงมาจากฟากฟ้าเป็นเสมือนสิ่งที่แสดงให้พ่อได้รู้ว่ากำลังจะมีอีกชีวิตหนึ่งจะเกิดขึ้นมาบนโลกนี้ ซึ่งเป็นสิ่งที่พ่อต้องดูแลและปกป้อง แต่พ่อก็ยังคงได้แต่ก้มหน้าและรอในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ในเวลานั้นเอง ขณะที่พ่อกำลังก้มหน้าคิดทบทวนสิ่งต่างๆ พ่อได้ยิ่งเสียงของเด็ก ที่เพิ่งจะเกิดร้องไห้ มันเป็นเสมือนเสียงจากสวรรนค์บ่งบอกให้พ่อรู้ว่าลูกของพ่อได้เกิดมาบนโลกใบนี้แล้ว มันเป็นช่วงเวลาที่พ่อมีความสุขที่สุด ลูกเป็นเหมือนสิ่งที่เข้ามาเติมชีวิตของพ่อเพราะลูกเกิดมาจากเลือดเนื้อของพ่อ พ่อสาบานกับตัวเองว่าพ่อจะดูแลลูกของพ่อให้ดีที่สุด แม้พ่อต้องลำบากซักเพียงใด หลังจากคืนนั้นพ่อก็เฝ้าดูแลวันแล้ววันเล่า หวังให้ลูกเติบโตมาเป็นคนดี ลูกพ่อ.... จำได้ไหมวันที่เจ้าอ่อนแอใครเล่า ที่คอยปลอบโยน แล้วก็ใครละที่ร้องไห้งอแงให้พ่อเล่านิทานเรื่องเดิมๆ ถึงแม้ว่าตอนนี้มันจะน่าเบื่อแต่นางเอกของนิทานทุกเรื่องก็คือนางฟ้าตัวน้อยๆของพ่อ ลูกเคยบอกกับพ่อว่าโตขึ้นหนูจะแต่งงานกับพ่อ พ่อมีความสุขมันทำให้พ่อได้รู้ว่าพ่อจะต้องมีชีวิตอยู่เพื่อลูก เสียงหัวเราะคิกคักๆกับความไร้เดียงสา ใบหน้ายิ้มแย้มในวันนั้นพ่อไม่เคยลืมมันไปแม้วินาทีเดียว พ่อไม่เคยคิดเสียดายเลยหากวันหนึ่งพ่อต้องเอาชีวิตแลกเพื่อลูก คงจะสงสัยใช่ไหมว่าพ่อเขียนสิ่งนี้ขึ้นมาเพื่ออะไร พ่อเขียนเพื่ออยากจะบอกกับลุกว่ายังมีผู้ชายคนนี้คนเดิมที่ยังเป็นที่พักพิงให้ลูกได้ในวันที่อ่อนแอ วันที่ต้องการใครซักคนที่จะพยุงปีกให้แข็งแรงพร้อมที่จะออกไปกับสู้อุปสักที่อยู่ข้างหน้า แม้ลูกจะเคย ตวาดพ่อ ทำตัวเกเร หรือทำให้พ่อเสียใจ พ่อก็ไม่เคยรู้สึกโกรธหรือรังเกียจลูกเลยแม้แต่น้อย แต่พ่อก็จะยังคงรอให้ลูกนึกถึงพ่อในวันที่ไม่มีใคร แม้ ลูกจะไม่เคยเห็นพ่อในวันที่มีความสุขแต่ พ่อก็ขอได้เป็นคนที่คอยปลอบโยนในวันที่ลูกอ่อนแอ และพ่อก็ยังคงรอว่าซักวันคำว่าพ่อจะมีความหมายที่สำคัญในใจของลูกแม้วันนั้นจะสายไปแล้วก็ตาม......... ลูกรักของพ่อ พ่อ