คำว่าความรัก

เนื้อเรื่อง

ทำไมพอพูดถึงความรักแล้ว แต่ละคนจึงนึกถึงเรื่องที่ไม่เหมือนกัน ทั้งๆที่มันเป็นคำๆเดียวกัน นั้นเพราะแต่ละคนมีเรื่องที่เคยเจอมาไม่เหมือนกันไงละ ถ้าคุณเคยเห็นชั้น คุณคงจะคิดว่าชั้นเป็นคนที่มีความสุขมากๆในทุกๆเรื่อง เพราะชั้นจะยิ้มแย้มตลอดเวลาที่อยู่กับเพื่อนๆ ญาติผู้ใหญ่ หรือแม้แต่คนที่ไม่เคยเจอมาก่อน แล้วคุณรู้หรือไม่ ว่าที่จริงแล้วชั้นเป็นคนที่แทบไม่มีความสุขเอาซะเลย เรื่องทั้งหมดนี่คงมาจากตอนเด็กๆ แต่มันคงไม่ค่อยเกี่ยวกันนัก เพราะชั้นกำลังจะพูดถึงคนที่ทำให้ชั้นรู้จักคำว่า ความรัก ชั้นเองไม่ค่อยอยากเล่าละเอียดนัก เพื่อว่ามีคนที่รู้จักชั้นดีมาอ่าน แล้วไปบอกกับคนๆนั้น เอาเป็นว่าเขาทำให้ชั้นรู้จักความหมายของคำว่า ความสุข ความรัก แม้แต่วินาทีสุดท้ายที่เขาสนใจชั้น เขาก็ทำให้ชั้นได้รู้จักกับความหมายของคำว่า ความเจ็บปวด ชั้นเจอกับเขาตอนเด็กๆ ย้ายมาอยู่ห้องเดียวกัน ตอนแรกชั้นไม่ได้คิดอะไรนักหรอก คิดแต่ว่าทำไมชั้นรู้สึกติดใจคนๆนี้จัง คงเป็นเพราะนิสัยเขามั้ง ชั้นในตอนนั้นก็ไม่รู้หรอก จนกระทั่งผ่านไปราวๆเทอมหนึ่ง ชั้นได้ยินข่าวลือว่าคนๆนั้นชอบชั้น แต่ชั้นเป็นประเภทไม่เชื่อในทันที พอมีเพื่อนมาบอกแล้วถามว่าชั้นรู้สึกยังไงกับเขา ชั้นก็ตีหน้าเฉยๆตอบไปว่า ไม่รู้สิ คุณรู้ไหม ว่าตอนนั้น ตอนที่ชั้นตีหน้าเรียบ เหมือนไม่รู้สึกอะไร ชั้นกำลังดีใจที่สุด มีความสุขมากๆ นั้นละครั้งแรกที่ชั้นรู้จักกับความสุข ชั้นเผลอไปบอกเพื่อนสนิทชั้นคนหนึ่ง ถึงความรู้สึกของชั้นที่มีต่อเขา รู้ไหมเกิดอะไรขึ้นตามมา เพื่อนสนิทชั้นคนนั้นเอาไปเล่าต่อ จนกระทั่งไปเข้าหูของคนๆนั้น !!! นั้นเป็นครั้งแรกที่ทำให้ชั้นตัดสินใจว่าจะไม่ไว้ใจใครอีกตลอดไป หลังจากนั้น เขาจะคอยชั้นในตอนเย็น อยู่เป็นเพื่อนชั้นจนกว่าชั้นจะกลับ กว่าจะรู้ตัวอีกที ชั้นก็รักเขาเข้าจริงๆซะแล้ว ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ชั้นมีความสุขมากที่สุดเลย พอปีต่อมา เราก็ได้อยู่ห้องเดียวกันอีก แต่ปีนั้นชั้นไม่รู้เลยว่า จะเป็นปีสุดท้ายที่ชั้นรู้จักคำว่าความสุขที่แท้จริง เรื่องทุกอย่างนั้นดูสนุกขึ้นมาก จากเดิมที่ชั้นไม่เคยสนใจอะไรสักอย่าง จนคืนหนึ่ง ชั้นฝันถึงเขา ชั้นเผลอไปเล่าให้ให้เพื่อนฟังอีกครั้ง ไม่รู้ว่าเป็นอะไรไป ตั้งแต่รู้จักกับเขา ชั้นก็เปลี่ยนไปมากจริงๆ เพราะแต่ก่อนมีอะไรชั้นก็เก็บไว้คิดคนเดียว ไม่เคยเล่าอะไรให้ใครฟังเลย เพื่อนคนนี้เป็นคนละคนกับคนก่อน แต่เขาไว้ใจไม่ได้กว่าคนเก่าซะอีก ทันทีที่ชั้นเล่าจบ เพื่อนชั้นก็เดินไปหาเขา เรียกแล้วทำท่าจะเล่าให้เขาฟัง โดยหันมามองชั้น พลางยิ้มใหญ่ ชั้นต้องห้ามตั้งนานกว่าเพื่อนชั้นจะยอม โดยหารู้ไม่ว่าเพื่อนชั้นคนนั้นเล่าให้เขาฟังไปแล้ว พอชั้นรู้เข้า ชั้นไม่กล้าจะเจอหน้าเขาอีกเลย พอเจอทีไรก็หลบหน้าทุกที กลายเป็นว่าเราแทบจะไม่ได้เจอกันเลย พอชั้นรู้สึกตัวอีกที รอบๆตัวชั้นก็ไม่มีเขาอีกแล้ว รอยยิ้มของชั้นเริ่มหายไปเหมือนเมื่อก่อน ไม่เล่าอะไรให้ใครฟังอีก ชั้นเพิ่งเข้าใจ ว่าเขาคือคนที่มอบความสุขให้แก่ชั้น ตลอดเวลาก่อนหน้านั้นหลายต่อหลายปี ที่ชั้นไม่เคยรู้จักมันเลย ตอนนี้ชั้นแน่ใจแล้วว่าชั้นรักเขาจริง ชั้นจึงพยายามที่จะบอกความรู้สึกของชั้นกับเขา โดยไม่รู้ว่าทุกๆอย่างมันสายไปเสียแล้ว ทุกๆอย่างเปลี่ยนไป ชั้นแทบไม่เจอกับเขาเลย นั้นทำให้ชั้นรู้สึกเจ็บปวด คำๆนี้แม้ไม่ใช่เขา ชั้นก็รู้สึกได้ตลอดเวลา แต่ความเจ็บปวดที่ได้จากเขานั้นมันไม่เหมือนทุกๆครั้ง ชั้นไม่เคยเจ็บปวดเท่านี่มาก่อนเลย พอปีต่อๆมา ชั้นไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับเขาแล้ว และคงไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกต่อไป ชั้นยังคงแกล้งยิ้มอยู่ โดยฝืนน้ำตา และความรู้สึกทุกข์ทรมานที่มากกว่าเดิมเอาไว้ภายในใจ กลายเป็นว่าชั้นรู้สึกเดียวดายมากกว่าที่เคยเป็นเสียอีก พอขึ้นช่วงชั้นใหม่ ชั้นก็เจอเขาอีกครั้ง แต่เราอยู่กันคนละห้อง คนละห้องแบบไม่มีทางได้อยู่ห้องเดียวกันเลย เพราะชั้นสอบเข้าโปรแกรมภาคภาษาอังกฤษ ส่วนเขาสอบเข้าสายคณิต - วิทย์ จนปัจจุบันนี้ ชั้นยังไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมคุยกับชั้นเลย แม้แต่เดินผ่านกันก็เถอะ เรื่องที่เกิดขึ้นกับชั้น คงจะทำให้คนที่มีแต่ความสุขในความรักพอเข้าใจได้บ้าง ว่าทำไมบางคนพอได้ยินคำว่าความรักแล้ว จะทำหน้าเศร้าๆ นั้นก็เพราะเคยมีเรื่องเกิดกับคนๆนั้นมาก่อน ฉะนั้นอย่าถาม ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับเขา มันจะยิ่งทำให้เขารู้สึกแย่กว่าเดิม ทำไมชั้นถึงเอาเรื่องตัวเองมาเขียนนะเหรอ? เพื่อช่วยเหลือคนที่คล้ายๆกับชั้นยังไงละ ชั้นเคยเจอ จึงเข้าใจดีว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน แต่คงมีน้อยคนที่รู้สึกเหมือนชั้น ชั้นรู้ดี อาจจะมีบางคนที่เจอเรื่องที่ยิ่งกว่าชั้นมาก็ได้ แต่อย่างนั้นชั้นก็ไม่อยากไปเปรียบเทียบกับพวกเขา มันอาจทำให้พวกเขาเจ็บปวดกว่าเดิม ทำไมบางคนถึงเจอแต่ความสุข แล้วทำไมบางคนถึงต้องเจอความทุกข์ละ โลกเรานี้มีแต่เรื่องที่ไม่ยุติธรรมใช่ไหมละ แม้ชั้นจะคิดได้ว่าหากทุกคนมีความสุขเหมือนกันหมด โลกก็จะไม่สมดุล จึงต้องมีบางคนที่เสียสละ ยอมพบเจอกับความทุกข์ แต่ถึงอย่างนั้นชั้นก็ทำใจไม่ได้ ทำไมต้องเป็นชั้นละ ทำไมชั้นต้องรับความทุกข์จากคนที่มีความสุขด้วยละ ทำไมชั้นถึงเจอกับความสุขบ้างไม่ได้ ตอนที่คิดอย่างงั้น ชั้นก็นึกขึ้นมาได้ว่า ชั้นเคยเจอกับความสุขมาแล้วนี่นา แม้จะช่วงสั้นๆ แต่ยังไงมันก็เรียกว่าความสุขใช่มั๊ย แม้ตอนนี้จะผ่านไปหลายปี แต่สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยคือหัวใจชั้น มันถูกกัดกร่อนลงทุกๆปี และชั้นก็ไม่เคยได้พบกับความสุขที่แท้จริงอีกเลย ..............................