เพื่อนรัก...ฉันยังคิดถึงเธอ

เนื้อเรื่อง

เปิดเพลงนี้นะ รับรองเข้ากับเนื่อเรื่องมากๆ http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=1005 “เวลาผ่านไป ไวเหมือนโกหก” ประโยคนี้คงเป็นประโยคที่คุ้นเคยสำหรับทุกๆคน สำหรับตัวฉัน ฉันนั้นเคยได้ยินมันมาตั้งแต่เด็ก แต่ตามที่ฉันรู้สึกมันจะไม่เป็นอย่างนี้เสมอไป ทุกๆคนคงเคยได้ประสบกับอาการที่ว่า ครั้งไหนอยากให้เวลาผ่านไปเร็วๆมันกลับช้า ส่วนตอนไหนอยากให้เวลาผ่านไปช้ามันกลับผ่านไปเร็ว ฉันก็เหมือนกัน แต่ตอนนี้...ฉันกำลังอยู่ในข้อที่ว่า อยากให้เวลาช่วงนี้ผ่านไปเร็วๆเหลือเกิน… ตัวฉันเองมีเพื่อนที่อยู่ด้วยกันในกลุ่ม 6 คน มันอาจจะฟังดูเยอะเกินไป แต่เราทุกๆคนรักกันมาก เรามีเวลาดีๆด้วยกันในช่วงม.3เสมอๆ ถึงเราจะพบกันตอนม.2 แต่เพียงแค่ช่วงเวลาปีเดียวมันกลับทำให้เรารักกันและสนิทกันได้มากถึงขนาดนี้ ฉันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร รู้แต่ว่าเพื่อนของฉันนิสัยดีกันทั้งนั้น และฉันเองก็เป็นคนร่าเริงที่ไปพูดคุยกับพวกเขาก่อน ทั้งหมดทำให้เรารวมอยู่กันเป็นกลุ่มเป็นก้อน...รักใคร่กลมเกลียวอยู่เรื่อยมา พวกเราทุกคนมักจะเจอปัญหาด้วยกัน ทั้งช่วยกันแก้ และทั้งช่วยกันป่วนในบางที แต่ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่ใครบางคนจะละทิ้งเพื่อนให้ต้องคิดไม่ตกอยู่คนเดียวเลย ปัญหาเหล่านี้ก็เช่นกัน พวกมันคือตัวพิสูจน์ให้รู้ว่า พวกเค้าคือเพื่อนแท้ของฉัน...เพื่อนที่ไม่ทิ้งกันในยามลำบาก ยามเพื่อนสุข...เราก็สุขไปด้วยกัน และยามเพื่อนทุกข์...เราจะทุกข์ด้วยกัน [b]จะไม่มีใครทิ้งใคร แต่จะคอยเป็นกำลังใจให้กัน...คอยช่วยคิดช่วยแก้ปัญหาให้กันในทุกเมื่อถ้าเพื่อนต้องการ[/b] ในบางครั้ง...ยามที่เราว่างเราจะไปมีความสุขด้วยกัน เช่นไปเที่ยวไปดูหนังในบางที ไปเล่นบ้านเพื่อนบางคนในบางครั้ง ทุกครั้งมันทำฉันรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก และฉันก็เชื่อว่า เพื่อนของฉันทุกคนก็คงรู้สึกเหมือนกับที่ฉันรู้สึก ฉันเองถึงแม้จะสนิทกับทุกคนในกลุ่ม แต่ก็มีคนนึงที่รู้ใจฉัน และเราก็สามารถพูดคุยกันได้ทุกเรื่อง เธอทำให้ฉันไม่เปล่าเปลี่ยวเดียวดายในทุกเวลา เธอคอยเป็นกำลังใจให้ฉันเวลาฉันมีปัญหา เธอเป็นคนมีนิสัยที่ร่าเริงแจ่มใส คอยทำให้ฉันรู้สึกว่ามีคนที่รักฉันอยู่ข้างๆฉันอยู่เสมอ ความคล้ายกันของฉันและเธอ ทั้งนิสัย พื้นฐานครอบครัว สิ่งที่ถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กๆ สิ่งของ และอื่นๆ ทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้นทุกวัน และมันยังทำให้ฉันกับเธอ ผูกพันกันจนฉันรู้สึกว่าแทบจะขาดเธอไม่ได้ จนฉันสามารถพูดได้ว่า...เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดที่ฉันเคยมีมา ทุกๆครั้งที่ฉันหรือเธอเหงา เราจะโทรหากันได้ตลอด ไม่ว่าจะมีธุระหรือไม่มีธุระ จะไม่มีใครรำคาญใคร ถึงแม้บางทีที่เรามีงานต้องทำ เราก็จะคุยกันสักพัก และจะบอกกันตรงๆว่าต้องไปทำงานต่อ สิ่งนี้ไม่ใช่ปัญหาในการคุยเลย มันกลับทำให้ฉันมีกำลังใจจะทำงานต่อไป [b]ตราบใดที่ยังรู้สึกได้ถึงเพื่อนที่เรารัก และเพื่อนก็รักเรา ยังคอยเป็นกำลังใจให้เราเสมอ[/b] ในวัยของฉันนั้น “แฟน” อาจเป็นสิ่งที่ทุกๆคนอยากจะมีอยากจะสัมผัส แต่ตัวฉัน...ก็บอกได้เลยว่า ฉันไม่เคยต้องการใคร...นอกจากเพื่อนของฉันเลยสักนิด โอเค...ถึงแม่มันอาจจะมีบ้างในบางครั้ง แต่ในที่สุดทุกครั้งฉันก็จะสามารถรู้สึกได้ว่า เพื่อน...เป็นคนที่จริงใจที่สุด เป็นคนที่เราจะสามารถรักกันไปได้จนตลอดชีวิต เมื่ออยู่ห่างไกลกันจะไม่มีการไม่ไว้ใจ เรายังจะติดต่อกันได้เสมอถ้าเราต้องการ เวลาเพื่อนไปคุยกับใคร เราจะไม่หึวหวงกัน หรือเวลาฉันมีปัญหาอะไร ฉันก็จะสามารถพูดกับเพื่อนได้ทุกๆเรื่อง ทุกๆเรื่องจริงๆ แต่สำหรับแฟน มันไม่ใช่ อย่างที่ได้กล่าวมาทั้งหมดแล้ว ทั้งเหตุการณ์ยามสุขและทุกข์ก็เกิดขึ้นเรื่อยมา และเวลาที่เราจะขึ้นม.ปลายก็ใกล้เข้ามาทุกที เราทั้ง 6 พูดด้วยกันอยู่บ่อยๆว่า เราจะอยู่โรงเรียนเดิม ฉันรู้สึกว่าฉันมั่นใจในตัวเพื่อนอยู่มาก และเราก็ยังไปสมัครสอบโรงเรียนชื่อดังด้วยกัน พร้อมทั้งทุกคนยังยืนยันและมั่นใจว่า...จะไม่มีใครย้ายไปไหน พวกเราทุกคนจะอยู่ด้วยกัน...เสมอ เราต่างมีความสุขกันมาก ฉันเองก็มีความสุขมากเช่นกัน และคิดอยู่ว่า ฉันช่างโชคดีที่เกิดมามีเพื่อนดีอย่างนี้ ฉันคิดอย่างนั้นจริงๆ และอย่างที่บอก ฉันยังมั่นใจด้วยว่า เพื่อนของฉัน จะอยู่กับฉันเสมอไปในช่วงมัธยม จนมาถึงวันนึง วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน และเป็นวันที่นักเรียนม.3ทุกคน ต้องมาร่วมพิธีปัจฉิมนิเทศของม.3 ฉันและเพื่อนต่อแถวกันกราบคุณครูที่มอบความรู้ให้เราทุกคนจนถึง3ปี มีบ้างบางคนที่น้ำตาไหลด้วยความปีติซึ้งใจ ในกลุ่มฉันถึงแม้จะรู้สึกกันอย่างนั้น แต่ก็ไม่มีใครน้ำตาไหลกันสักคน ไม่ใช่ว่าเราใจแข็งหรือว่าอะไร แต่พวกเราจะเป็นคนที่ว่า..ไม่เคยบีบน้ำตาให้มันไหลออกมา ...สักพักฉันเริ่มเอะใจ เพื่อนที่ฉันรักที่ฉันสนิทที่สุด เธอร้องไห้ อีกประเดี๋ยวเธอก็เดินไปมองออกนอกหน้าต่างคนเดียว และเมื่อเธอเดินกลับมา น้ำใสๆก็ยังรินไหลไม่หยุด เธอมองหน้าฉันราวกับต้องการจะสื่ออะไรบางอย่าง และเมื่อเธอขยับปากพูด ฉันเพิ่งรู้ว่าฉันไม่ได้อยากจะได้ยินมันเลย มันเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุด ประโยคสั้นที่ทำร้ายจิตใจฉันอย่างร้ายแรง ประโยคนั้นคือ [b]“เราจะไม่ต่อที่นี่แล้วนะ” สิ้นสุดคำพูดที่แสนจะสั้นแต่ร้ายกาจนั่น ฉันได้รับรู้ว่าแค่ประโยคสั้นๆประโยคเดียวนั้น...มันสามารถบั่นทอนจิตใจของฉันได้มากมายเลยทีเดียว …[/b] ช่วงเลานั้นเธอกอดฉันแน่นเหมือนกลัวฉันจะลอยไปไหน ฉันก็กอดตอบเธอด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะเสียเธอไป...จริงๆ ...น้ำตาที่ไม่ได้บีบของฉันไหลออกมาเป็นสายไม่ยอมหยุด มันเป็นน้ำตาแห่งความเสียใจ ความรู้สึกตอนนั้นมันเหมือนฝันไป มันเหมือนไม่ใช่ความจริง ฉันไม่รู้จะพูดยังไง มันเหมือนฉันจะไม่มีโอกาสได้มีความสุขอีกต่อไป เพื่อนที่ฉันรักที่ฉันสนิทที่สุด เธอจะไม่อยู่กับฉันอีกแล้ว เธอกำลังจะทิ้งฉันไป เธอกำลังจะจากฉันไป และทั้งหมดนี่คือความจริง...ไม่ใช่ความฝัน ทั้งหมดนี้มันกำลังจะเกิดขึ้นอีกไม่นาน เวลาที่เราเคยมีความสุขด้วยกัน มันอาจจะไม่เกิดขึ้นอีกนานแสนนาน ฉันจะไม่มีโอกาสได้โทรหาเธอบ่อยเท่าที่ฉันต้องการ เราอาจไม่ได้ออกไปไหนด้วยกันอย่างที่เราอยากไป นี่คือสิ่งที่ฉันคิดในตอนนั้น..ในวันเกิดของฉัน ...วันที่ฉันไม่ได้หวังว่าอยากได้ของขวัญเลวร้ายนั่น เพื่อรักของฉันคนนั้น...เธอจะต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ 3 ปี และคุณคิดไหมว่ามันจะทำให้มิตรภาพของเราลดหายลงไปไม่มากก็น้อย ถึงตอนนี้ฉันชักจะไม่มันใจแล้วว่า เพื่อนที่อยู่ไกลกัน จะยังรักกันเหมือนเดิมได้ และยังไม่พอ ฉันกำลังจะเสียเพื่อนในกลุ่มไปอีก 2 คน พวกเธอจะย้ายไปโรงเรียนดังแห่งหนึ่งที่เธอสอบติด ส่วนฉัน...สอบไม่ติด และฉันขอยืนยันได้ว่า ฉันไม่ได้ตั้งใจกับการสอบนั่นนัก เพียงเพราะฉันมั่นใจในตัวเพื่อนมากมาย คิดว่าเพื่อนจะต้องอยู่กับฉันเสมอ...ทุกเวลา...และตลอดไป วันนี้ เวลานี้ ขณะนี้ ... ฉันรู้สึกเหงาเหลือเกิน จากฉัน ที่เคยไปไหนมาไหนโดยมีเพื่อนอยู่รอบกาย มีเสียงหัวเราะทุกที่ๆพวกเราเดินผ่าน ความสุขล้นเหลือจนคิดว่าสามารถจะแบ่งฝันไปให้คนอื่นยังได้บ้าง ตอนนี้ ฉันเหลือเพื่อนอยู่อีก 2 คน ไม่ใช่ว่าฉันไม่รักเพื่อนที่อยู่กับฉันในขณะนี้ แต่เป็นเพราะฉันหวังไว้มากเกินไป... แต่ฉันก็ไม่เคยรู้สึกเสียใจเลยที่ได้พบ...ได้สนิท...กับพวกเธอทั้งหลาย กลับรู้สึกดีใจ ที่ครั้งหนึ่งในชีวิต ฉันยังเคยมีความสุขที่สุด กับเพื่อนๆที่เรารักที่สุด และความสุขนั้น เราจะยังไม่ลืมเลือน มันจะไม่จางหายไปจากใจ จะยังอยู่กับฉันตลอดเวลา [b]ยามใดที่ฉันอยากจะนึกถึงความทรงจำสีจางๆเหล่านั้น ฉันยังคงสามรถที่จะย้อนคิดกลับเอามันมาทบทวนได้ และมันยังคงทำให้ฉันรู้สึกดีอยู่ไม่น้อย[/b] และสิ่งที่ฉันพอจะทำได้ตอนนี้คือ การที่จะพยายามรักษามิตรภาพที่ดีมากๆเอาไว้ไม่ให้ลดหาย ติดต่อพวกเธอเสมอๆ ไม่ลืมพวกเธอ ว่างๆเราอาจนัดกันไปเที่ยวก็ยังได้ ถึงแม้ฉันจะยังรู้สึกเหงาและเสียใจอยู่ลึกๆ แต่ฉันยังจะทำอะไรได้อีก นอกจากรักษาความเป็นเพื่อนของพวกเราเอาไว้...ให้คงอยู่ตลอดไป ...ช่วงเวลานี้...ที่ฉันยังรอเพื่อนที่ฉันรักมากที่สุดนั้น ฉันอยากให้มันผ่านไปเร็วๆเหลือเกิน [b]เรื่องทั้งหมดนี้ยังจะเตือนให้ฉันได้รู้ว่า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม เราไม่ควรตั้งความหวังไว้สูงมากเกินไป เราไม่ควรที่จะคิดถึงแต่ช่วงเวลานั้นอย่างเดียวโดยไม่คำนึงถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นในภายหน้า ควรที่จะทำทุกๆวันให้ดีที่สุด มิตรภาพเป็นสิ่งสำคัญ เราควรขวนขวายหามันเอาไว้ เมื่อวันนึงเมื่อเราต้องการใครสักคน แล้วเราจะเข้าใจเอง ว่า ”เพื่อน” นั้นสำคัญขนาดไหน ดูแลเพื่อนของคุณให้ดีๆล่ะ! [/b] [b]อยากจะบอกเพื่อนเรานะว่า เรารักเพื่อนมาก และยังคงคิดถึงเสมอไป เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดกาล***********[/b]