เพื่อนซี้

เนื้อเรื่อง

ในชีวิตของคนเรา อาจเจอเหตุการณ์แบบนี้หลายๆครั้งก้อได้ บางคนอาจจะสมหวัง บางคนอาจจะไม่สมหวัง แต่ความเป็นเพื่อนสนิทนั้นถ้าบอกว่าชอบอาจทำลายความเป็นเพื่อนซี้ลงได้ มิยุเด็กสาวม.ปลายปี2 ได้อกหักจากการบอกว่าชอบในการเป็นเพื่อนสนิท นี่คือเหดการที่เกิดขึ้นเมื่อ3ปีที่แล้ว โยคุง เพื่อนสมัยเด็กของมิยุได้รุจักกันมาตั้งแต่1ขวบ แล้วในการที่ได้เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กนั้น ก้อได้เกิดมิตรภาพดีๆขึ้นนั้นก้อคือ\'\'เพื่อนสนิท\'\' ตั้งแต่ตอนที่มิยุยังเด็กๆอยู่นั้น ก้อไม่ได้คิดอะไรกับโยคุงบางครั้งเองก้อรุสึกหวั่นไหว มิยุรุสึกว่าเหมือนมีอะไรมาปิดกลั้นความรุสึกระหว่างเรา จนกระทั่ง...เมือ่มิยุขึ้นม.ต้นปีแรก มิยุกับโยคุงเป็นคนที่เนื้อหอมมากๆๆ เมือถึงเทศการวันสำคัญ ทั้ง2คนนี้ ก้อจะได้รับดอกไม้หรือขนม เสมอๆแต่แม้กระทั่งมิยุเองก้อไม่ได้สนใจอะไรมาก ส่วนโยคุงมักจะมีคนมาสารภาพรักบ่อยๆ มิยุเองบางครั้งก้อรุสึกใจสั่นและกลัวว่าถ้าโยคุงตอบ\'\'ตกลง\'\'กับใครบางคนล่ะ มิยุก้อรุสึกโดดเดี่ยวขึ้นมาทันที วันนั้นพ่อแม่ของโยคุงบอกว่าจะย้ายบ้าน มิยุรุสึกใจหายแต่ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะว่าโยคุงไม่ได้ย้ายโรงเรียนแต่ว่าปกติแล้วโยคุงจะเดินไปส่งมิยุที่บ้านเป็นประจำแต่ว่าทุกวันนี้ไม่อีกต่อไปแล้วเพราะว่าบ้านของโยคุงอยู่ไกลออกไปมากเลยไม่ค่อยได้เจอหน้ากันในช่วงเย็นๆ วันรุ่งขึ้นก้ออีกตามเคย มิยุไม่เข้าใจความรุสึกตัวเองเลยว่าทำไมเวลาที่อยู่ใกล้โยคุง ตัวมิยุจะรุสึกสั่นไปหมด รุสึกหวั่นไหวแต่ไม่เคยเข้าใจความรุสึกตัวเองเลย ผ่านไป2ปี มิยุและโยคุงขึ้นม.ต้นปี3ด้วยกัน มิยุรุสึกดีใจที่ว่าโยคุงไม่ได้หายไปไหน ไม่ได้ย้ายโรงเรียนไปไหน มิยุเริ่มจะเข้าใจความรุสึกตัวเองมากขึ้นแล้วว่า มิยุชอบโยคุง วันหนึ่ง มิยุตังใจที่จะสารภาพรักกับโยคุงให้ได้ก่อนที่จะสายเกินไป แต่มิยุไม่กล้าเผชิญหน้าก้อเลยเลือกที่จะเขียนจดหมายแทนจะดีกว่า ตอนพักเที่ยงวันนั้น มิยุนั่งเขียนจดหมายอยู่เพราะความตื่นเต้นมิยุไม่ได้หวนคิดเลยว่า ถ้าบอกว่าชอบไปแล้วเนี่ย อาจจะทำลายมิตรภาพให้หายไปเลยก้อเป็นได้ ทันใดนั้นโยคุงเดินเข้ามาโดยที่มิยุไม่ทันตั้งหลัก แต่โชคไม่ดีที่กระดาษปลิวตกไปอย่างกะทันหัน กระดาษตกลงไปที่เท้าของโยคุง แต่โยคุงไม่รุว่าเป็นกระดาษอะไร มิยุรู้สึกใจสั่นและสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่ โยคุงเก็บกระดาษขึ้นมาให้ แล้วก้ออ่าน มิยุแทบจะเป็นลมแล้วเทอก้อเป็นลมจนได้ โยคุงมีน้ำตาซึมออกมา ใจนึงก้อรุสึกสงสารมิยุ แต่อีกใจนึงก้อคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ โยคุงรีบพามิยุไปที่ห้องพยาบาล และรีบเก็บจดหมายรักของมิยุไว้ เมื่อมิยุตื่นมิยึไม่เห็นใครในห้องนอกจากโยคุงที่นั่งตรงเก้าอี้ข้างๆ มิยุเริ่มรุแล้วว่ามันอาจจะเป็นไปไม่ได้ โดยอ่านจากสีหน้าของโยคุง ทันใดนั้นโยคุงก้อบอกว่า \'\'เรื่องที่มิยุเขียนมาเนี่ย มันอาจจะเป็นไปไม่ได้ ทำไมเทอไม่นึกถึงความเป็นเพื่อนของเราบ้าง \'\'มิยุบอกว่า \'\'ก้อฉันมันดื้อเองหนิที่ไปชอบเทอก่อน ฉันมันไม่น่าเลย ถ้าฉันบอกไปแล้ว หวังว่ามันคงไม่ไปทำลายความเป็น\'\'เพื่อนซี้\'\'ของเราหรอกนะ ทันใดนั้นน้ำตาของมิยุก้อนองตา โยคุงรุสึกสงสารแต่ก้อได้ค่บอกว่า มันคงเป็นไปไม่ได้ เราคงคิดกันได้แค่เพื่อน จนมาถึงปัจจุบันนี้มิยุยังรุสึกเสียใจ แต่ความเป็น\'\'เพื่อนซี้\'\'ก้อยังคงอยู่เหมือนเดิม เรื่องนี้บอกให้รู้ว่า คำว่ารัก หรือชอบอาจทำลายความเป็นเพื่อนได้ ทางที่ดีเราควรจะแสดงให้เห็นว่าเราเป็นเพื่อนที่ดีเสมอไป