เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ....

เนื้อเรื่อง

วันนี้มันวันอะไรเนี้ย เซ็งจังเลย การบ้านก้อไม่มีทำ แต่ .. เออ เล่นน็ตหน่อยดีกว่าเรา ... เสียงใส ๆ ของโบว์สาวน้อยวัย 15 ที่กำลังนั่งรำพึงรำพันอยู่คนเดียว เออ... เว็บนี้ดีกว่า มีอารายบ้างเนี้ย.... แล้วเทอก้อไม่รอช้าที่จะเข้าชมเว็บนั้น ในไม่ช้าเว็บไซด์ที่เธอกำลังโหลดอยู่ก้อมาในไม่ช้า … สักครู่ เสียงบ่นของเทอก้อดังขึ้นอีกครั้ง “ นี้มันอารายกันเนี้ยเล่นเกมส์กี่รอบแพ้หมดเลยหรอเรา “ เสียงของเทอเปล่งขึ้นอีกครั้งพร้อมด้วยอารมณ์เบื่อหน่าย ต่อไปทำไรดีอ่า ฟังเพลงก้อเบื่อแล้ว อย่างนั้นทำอะไรดีเอ่ย เทอกวาดสายตาอ่านไปเรื่อย ๆ อย่างไม่รอช้า จนมาหยุดอยู่ตรงคำว่า \" Chat Room \" แชตรูมเธอพูดย้ำกับตัวเอง ด้วยความไม่แน่ใจในประโยชน์และโทษของมัน หัวสมองของเทอเริ่มถกเถียงกัน แต่สุดท้าย .... เทอก้อได้บทสรุปความคิด ... ลองเข้าไปดูดีกว่า ไม่เห็นผิดตรงไหม ไม่ใช่สารเสพติดอารายสัดหน่อย อยากรู้เหมือนกันทำไมเค้าชอบเล่นกันหนักหนา หน้าต่าง windows ปรากฎขึ้น ... กรุณากรอกชื่อที่ต้องการใช้ ? อืม.. คำถามนี้จะตอบว่าไงดีเนี้ย ... เราจะใช้ชื่ออารายดีอ่า หมู หมา กา ไก่ อารายดีเออ จะใช้ โบว์เลยดีไหมอ่ะ ไม่ดี ไม่ดี ชื่อเชยไปหน่อย เห็นว่าเค้าต้องเอาชื่อทันสมัย ๆ แล้วจะใช้ชื่ออารายดีอ่า สักพักความคิดอันบรรเจิดก้อปรากฏขึ้น .... วันนี้เรากินข้าวกับอารายแล้วน๊า อ๋อ กะปลาซาบะ แกงจืด ต้มยำ ไข่เจียว ตกลงเอาชื่ออารายดี ... ชื่อ ซาบะดีกว่า แต่ว่าชื่อมันแปลก ๆ แฮะ ชื่อ แกงจืด ต้มยำ ไข่เจียว น่ากินไปมั้ง ชื่อ ... ชื่อ ปลาดีกว่าเรา แต่ว่าก้อเชยอยู่ดีนั่นแหละ แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง หลังจากปิ๊งไอเดียชื่อได้แล้ว เทอก้อรีบพิมพ์ลงไปในไม่ช้า ไม่นานชื่อเทอก้อปรากฏขึ้นในห้องแชตรูม เข้าไปแล้วเค้าทำไงกันบ้างเนี้ย ? อืม... งง จังเลย ทำไมเค้าคุยกันอย่างกับสนิทกันมาตั้งแต่เกิดเลย เอ๊ะ มีคนมาสวัสดีเราด้วย ชื่อ แก้วจัง หรอเนี้ย ผู้หญิง แน่เลยคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง \" สวัสดีค่ะ คุณแก้วจัง \" \" ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ \" อ้าวผู้ชายหรอเนี้ย แล้วจะคุยต่อดีไหมหว่า ? \" ปลาครับอยู่ไหมครับ \" \" อยู่ค่ะ อยู่ \" คุยไปก้อไม่เสียหายนิ เทอนึกในใจ ............. การสนทนาของทั้งคู่เป็นไปอย่างราบรื่น และสนุกสนาน ... และในที่สุด ... 1 ชั่วโมง ผ่านไป สุดท้าย ทั้งคู่เริ่มขอเบอร์โทรกัน .................. แล้วไม่นานทั้งคู่ก้อโทรหากันทุกวัน ......................... ใน..ไดอารี่ ของ โบว์ เพราะอะไรนะทำไมทำให้เราให้เบอร์ไปอย่างง่ายดาย เพราะอะไรนะทำไมเรารู้สึกดีอย่างนี้ อย่างนี้นั่นหรอที่เค้าเรียกกันว่า “ ความรัก “ ความรู้สึกดีๆ ของเรามีต่อกันมากขึ้นทุกวัน มากขึ้นทุกเดือน มากขึ้นทุกปี และฉันก้ออยากมีความรู้สึกอย่างนี้ตลอดไป ( จริง ๆ นะ :-) ) …………………… ทำไมเรารักเค้ามาก ๆ คิดเอาไว้เสมอว่าเค้าคือ กำลังใจของเทอทุกอย่าง คือทุกสิ่งทุกอย่างของเทอ เราคบกันมาเป็นเวลาถึงปีกว่า ๆ มันเป็นอะไรที่เป็นความรู้สึกดีจริง ๆ ........................................ วันนี้เป็นวันครบรอบ 1 ปีที่เราเจอกันนิ เขาคงจำเราได้น่ะ แต่แล้วก้อไม่มีแม้เสียงโทรศัพท์จาก เค้า ที่จะโทรมาหาเทอ …………………….. ผู้ชายก้ออย่างนี้แหละ ขี้ลืมอย่าคิดมากเลยเรา โบว์เฝ้าบอกตัวเอง ……………………. โบว์แอบเสียใจเล็ก ๆ แต่ก้อไม่ได้คิดมากอารายหนัก ทำให้เรื่องนี้เทอเศร้าเพียงไม่กี่วัน แต่ระยะหลังมานี้เค้าโทรโบว์น้อยลง จนกระทั่งไม่โทร แต่โบว์ก้อคิดว่าเค้าคงจำทำเซอร์ไพร์ให้เทอในวันเกิดที่ใกล็จะถึงนี้ และในที่สุดวันนี้เป็นวันเกิดของโบว์ โบว์เฝ้ารอเสียงโทรศัพท์จากเค้าคนนั้น ตั้งแต่เช้า จดเย็น ครั้งแล้ว ครั้งเล่าที่โทรศัพท์ดังขึ้น แต่ปลายสายมันไม่ใช่เค้าคนนั้นสักที่ โบว์เริ่มเศร้ามาก เทอเริ่มร้องไห้กับโทรศัพท์ของเทอ นี้มันเป็นครั้งที่ 2 แล้วน่ะที่เค้าลืม วันสำคัญของเรา เหตุการณ์ณ์ครั้งนี้ทำให้โบว์นึกถึงวันครบรอบ 1 ปี คำถาม ร้อยแปด พันประการ เริ่มตั้งขึ้นในหัวสมองของเทอ ทำไม ทำไม เค้าลืมวันเกิดของฉัน ทั้งๆ ที่ฉันไม่เคยลืมเรื่องราวต่างๆ ของเทอเลย ฉันไม่ดีตรงไหนหรอ ทำไม ทำไม ทำไม เทอเลยตัดสินใจโทรไปหาเค้า ในเวลาเที่ยงคืน \" แก้ว เราจบกันนะ \" \" แก้ว เราจบกันนะ \" เทอเน้นเสียงหนักอีกครั้ง ไม่มีเสียงตอบรับจากปลายสาย เราควรจะจบกันนะ แต่ฉันคงจะไม่มีวันลืมเทอหรอกนะ เทอ น้ำเสียงของโบว์เริ่มสั่น เทอ คือ คนที่สอนความรักแก่ฉัน แต่ทำไมต้องทิ้งฉันด้วย ทำไมค่ะ โบว์กลั้นน้ำตาไม่อยู่ เทอจึงปล่อยความรู้สึกทั้งหมดออกมา แต่ยังไม่มีเสียงตอบรับจากปลายสายตอบกลับมา จนเทอวางสายลง เทอร้องไห้อย่างหนัก หนักจนกระทั่งเทอเผลอหลับไป แต่ในตอนเช้าเทอพบกับข้อความหนึ่งฉบับในโทรศัพท์มือถือของเทอ คุณก้อสร้างความรักให้ผมเหมือนกัน แต่ทำไมล่ะ ทำไมคุณถึงพูดอย่างนั้น เวลาปีกว่าของเราไม่มีค่าเลยหรอ ที่ผมไม่ได้โทรไปก้อเพราะ...เพราะว่าผมตรวจพบว่าผมเป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย ผมจะตายในไม่ช้า แต่การตายมัน ไม่ใช่สิ่งที่ผมกลัวที่สุด แต่สิ่งที่ผมกลัวที่สุดก้อคือ ผมตายไปจากความรู้สึกคุณ ...ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำอย่างไรล่ะ กับคนที่คุณรักที่สุด แต่เขากำลังจะจากไป จากไปจากคุณ .... ????????