เธอใช่มั้ยที่เป็นคนสุดท้าย

เนื้อเรื่อง

ช่วงเวลาบ่าย ๆ ของวันเสาร์ ขณะที่ผมกำลังเดินไปเรื่อย ๆ เพื่อที่จะหาของที่จะซื้อเข้าไปตกแต่งภายในห้อง และแล้วผมก็ไปสะดุดกับภาพ ๆ หนึ่ง เป็นภาพของเด็กผู้หญิงคนนึงกำลังนอนหลับ หน้าตาของเธอนั้นดูเรียบ ๆ แต่แฝงเอาไว้ด้วยความน่ารัก ความไร้เดียงสา ขณะที่ผมกำลังจับจ้องรูปภาพนั้น อยู่ดี ๆ ก็มีคนนึงเดินเข้ามา “ น้องสนใจภาพนั้นเหรอครับ “ ผมก็มองหน้าของคนที่ถามผมอยู่ “ ใช่ครับ ผมชอบ” อยู่ดี ๆ พี่คนนั้นก็ดึงผมเข้าไปข้างในร้าน ผมก็ต้องพบกับ ผู้ชายอีก 2 คนที่ดูแล้วรู้สึกว่าจะแก่กว่าผม และผู้หญิงอีกคนนึงกับเด็กผู้หญิงในภาพ เธอกำลังง่วนอยู่กับการกินไอศครีม เธอไม่สนใจเลยว่าใครจะทำอะไร “ เห้ยไอ้เบียร์ น้องเค้าสนใจภาพที่แกวาดอ่ะ “ คนที่ชื่อเบียร์มองหน้าผม “ เหรอ น้องอยากได้ใช่มั้ย แต่พี่ไม่ขายหรอกนะ เพราะว่าจะเอาไว้โชว์ในงานของมหาลัยนะ ขอโทษที “ “ ไม่เป็นไร “ ผมตอบกลับไปอย่างเสียดาย หลังจากวันนั้นผมก็ไปที่ร้านนั้นบ่อยขึ้น จนกระทั่งสนิทกับทุกคนในร้าน แต่ที่สนิทมากที่สุดก็คือเจ้าของร้าน หรือ โป้ง และผู้ช่วยของโป้งก็คือ เบียร์ และแฟนของเค้าก็คือ ฟ้า พี่ฟ้าเป็นคนใจดี แต่ว่าเวลาโกรธก็ดูน่ากลัวมากเลย ส่วนเบียร์นั้นผมก็ดูไม่ค่อยออกเท่าไหร่ เพราะว่า บางทีก็เฮฮา บางทีก็เศร้า อย่างนี้แหละอารณม์ศิลปิน ส่วนโป้งนั้นรู้สึกจะถูกชะตากับผมมาก แต่ผมก็ว่าโป้งนั้นใจดีมาก เอาจริงเอาจัง อยู่วันนึงอิงก็เข้ามาหาผมด้วยหน้าตาที่เปรอะเปรื้อนไปด้วยคราบนํ้าตา \"พี่บอยเป็นแฟนกับอิงน่ะ\"อิงบอกกับผม \"อะไรกันอิง อยู่ดีๆก็จะมาขอเป็นแฟนพี่\"ผมก็ถามไปพลางๆเช็ดคราบนํ้าตา อิงก็บอกกับผมอีก\"น่ะพี่บอยได้โปรดเถอะน่ะ ๆๆ เป็นแฟนกับอิง\" \"แล้วแฟนของอิงล่ะ เค้าไม่ว่าเหรอ\"ผมถามอิง อิงก็นํ้าตาไหลออกมาอีก \"ก็แฟนอิงมันมีแฟนใหม่แล้ว มันขอเลิกกับอิง\"อิงบอกกับผม ผมก็มองหน้าอิงแล้วก็ยิ้มบางๆแล้วก็พูดว่า \"ตกลงพี่จะเป็นแฟนอิงจะกว่าอิงจะหายเจ็บน่ะ\" พอผมพูดจบอิงก็เข้ามาโอบกอดผม ทั้งที่ๆ เธอยังไม่สามารถตัดใจจากคนรักเก่าได้เลย ผมก็ได้แต่ปลอบประโลมเธอ เย็นวันหนึ่ง ผมก็ไปบ้านไอ้โป้ง \"เห้ยไอ้บอย ไปซื้อเบียร์มาหน่อยสิ\" \"กูทุกทีเลยน่ะมึง แล้วตังค์อ่ะ กูออกอีกใช่มั้ย\"ผมตะโกนออกไป อิงพูดกับผมว่า\"เดี๋ยวอิงไปด้วย อิงอยากกินขนม เดี๋ยวไปซื้อด้วยกัน\" \"อื้อ ไปก็ไปว่ะ แม่งทุกทีเล๊ย\"ผมพูดออกมา แล้วก็เดินออกไปกับอิง\"เห้ย อย่าลืมซื้อบุหรี่แล้วก็กับแกล้ม มาด้วยล่ะ\" ไอ้โป้งตะโกนตามหลังมาพร้อมกับเสียงล้อเลียน \"อิงอยากินอะไรอ่ะ เดี๋ยวพี่ซื้อให้\"ผมถามอิง อิงก็ยิ้มเบาๆแล้วก็ตอบผมว่า\"ไม่อยากกินอะไรหรอก แค่อยากออกมากับพี่บอยแค่นั้นแหล่ะ\" \"แหม ร้ายไม่ใช่เล่นเลยน่ะแก\"ผมพูดพลางๆลูบหัวอิง อิงก็ยิ้ม แล้วก็ไปหยิบของที่พวกไอ้โป้งมันสั่งให้มาซื้อ พอซื้อเสร็จก็จ่ายตังค์แล้วก็กลับ \"เห้ยไอ้บอย มึงลองหน่อยมั้ย\"ไอ้โป้งถาม ผมก็ถามมันกลับทั้งที่ๆ ผมกำลังง่วนอยู่กับการแกะถุงกับแกล้มอยู่\"อะไรของมึงว่ะ\" \"บุหรี่ไง ลองสักมวนดิ\"ไอ้โป้งบอกพร้อมกับยื่นมาให้ผม อิงบอกว่า\"พี่โป้งอย่าสิ เดี๋ยวพี่บอยเค้าก็คิดเหมือนพี่โป้ง อิงไม่อยากเห็นพี่บอยติดบุหรี่แค่กินเหล้ากินเบียร์ก็พอแล้ว\" \"แหม แค่มวนเดียวเอง ไม่ติดหรอก\"ไอ้โป้งบอก ผมก็มองหน้าอิงพร้อมกับหยิบบุหรี่จากมือไอ้โป้งมาสูบ \"แค่กๆ ๆ อะไรกันว่ะ โคตรขมเลย\"ผมถามไอ้โป้ง อิงก็เข้าลูบหลังผมเบา \"พี่บอยทิ้งไปเหอะ มันไม่ดี เห็นมัน สำลักควันแล้ว\" \"อื้อ ไม่เอาและ กลัวเป็นโรคมะเร็ง\"ผมพูดพร้อมกับทิ้งบุหรี่ \"เห้ย เดี๋ยวกลับก่อนน่ะ ดึกแล้ว\"ผมพูดให้ทุกคนได้ยิน อิงถามผม\"พี่บอยจะกลับแล้วเหรอ\" \"อื้อ พรุ่งนี้พี่มีสอบน่ะ\"ผมตอบอิงพร้อมกับหอมแก้มอิงเป็นครั้งแรก อิงก็ตบหลังผมเบา ๆ แล้วก็บอกว่า\"พี่บอยบ้า เค้าไม่คุยด้วยแล้ว กลับบ้านไปเลยไป๊\" \"แหม เดี๋ยวนี้มีไล่น่ะ กลับก็ได้ บ๊ายบาย\"ผมพูดพร้อมกับเดินออกมา ผมตื่นเช้ามาเงยหน้าดูนาฬิกามันก็บอกเวลา 6.00น. ผมก็พยายามตัวตัวเองขึ้นเพื่อที่จะไปทำธุระของผมให้เรียบร้อย ผมไปถึงโรงเรียนประมาณ 7.00น. \"เห้ยเป็นไงบ้าง วันนี้จะสอบเลขนะเว้ย\" ไอ้แบงถาม ผมก็ตอบไปว่า \" เออ ก็พอจำได้และแต่ก็ไม่ค่อยชัวร์เท่าไหร่หว่ะ นั่งอ่านนอนเกือบตี 3 แหน่ะ \" อันที่จริงกว่าจะกลับถึงบ้านก็ตี 1 กว่า ๆ แล้วแหล่ะครับ ไหนจะอาบนํ้า กินข้าว ก็ล่อไปเกือบ ๆ ตี 2 แล้ว พอถึงคาบที่ 3 ก็ใกล้เวลาแห่งความตึงเครียดของผมและเพื่อน ๆ เป็นอย่างที่สุด การสอบเลขแต่ละครั้ง ก็จะเอาผมปวดหัวไปเลย จะว่าไปผมก็ไม่ได้ชอบและก็ไม่ได้เกลียดวิชาคณิตศาสตร์สักเท่าไหร่หรอกน่ะครับ อันที่จริงก็เรียนได้ แต่ก็ไม่ค่อยชอบจำสูตรเท่าไหร่อ่ะ มันเยอะแยะไปหมด \"ทั้งหมดทำความเคารพ\" หัวหน้าห้องสั่งหลังจากที่ครูเข้าห้อง \"สวัสดีครับ/ค่ะ\" นักเรียนทุกคนทำความเคารพครู \"เอาล่ะนั่งได้ เอ้าเตรียมตัวสอบ หยิบกระดาษขึ้นมาเตรียมจดโจทย์\" อาจารย์สั่งหลังจากเข้าห้องไม่นาน \"แบง ขอกระดาษแผ่นดิของเราหมดหว่ะ\" ผมพูดกับแบง แบงก็ยื่นกระดาษมาให้ผมแล้วก็บอกว่า \" เห้ย อย่าลืมบอกมั่งน่ะเว้ย \" \" ตัวเองยังจะเอาไม่รอดเลย แล้วจะบอกแกได้ไงฟะ \" ผมก็ตอบแบงกลับไป \" เงียบ ๆ \" ครูสั่ง แล้วครูก็เขียนโจทย์เลขที่แสนจะยากขึ้นบนกระดาน อ๊อดดังขึ้นเพื่อแสดงว่า วิชานี้ได้หมดเวลาลงแล้ว \" ส่งได้แล้ว ถ้าหากครูออกจากห้องแล้วไม่ต้องวิ่งตามมาส่งน่ะ\" ครูพูดหลังจากอ๊อดดังขึ้น แล้วก็มีเพื่อนเดินออกไปส่งกัน ไอ้ผมก็ทำได้มั่งไม่ได้มั่งตามประสาคนไม่เก่ง \"เป็นไงทำได้กี่ข้อว่ะ\" ไอ้แบงถาม \"จะได้สักกี่ข้อว้า ยากจะตายชัก \" ผมตอบแบง พอเลิกเรียนผมก็กลับบ้าน อยากจะไปนอนสักหน่อย ตรู๊ด ตรู๊ด.........ตรู๊ด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมยกหูโทรศัพท์ขึ้น แล้วก็พูดตามธรรมเนียม \"สวัสดีครับ ขอสายใครครับ\" \" ขอสาย บอย ค่ะ\" ผมก็ตอบ \"พูดอยู่ครับ\" \"พี่บอยนี่อิงน่ะ จะโทรมาถามว่าวันนี้สอบเป็นไงมั่งอ่ะ\"อิงกรอกเสียงอันสดใสตามสายโทรศัพท์มา ผมก็ งง อย่างแรงเลยสิครับ อิงเอาเบอร์ผมมาจากไหน ด้วยความสงสัยก็เลยถาม\"อิง เอาเบอร์พี่มาจากไหนอ่ะ พี่จำได้ไม่เคยให้อิงนี่หน่า\" อิงตอบผม\"เอามาจากพี่โป้งอ่ะ ขอตั้งนานแหน่ะ กว่าจะให้\" \" เหรอ วันนี้สอบก็อ่ะน่ะ ทำได้นิดหน่อยอ่ะ\" ผมตอบอิงด้วยเสียงเอือยๆ อิงทำเสียงเหมือนลุกลี้ลุกลนแล้วก็บอกผมว่า\"แค่นี้ก่อนน่ะ \" คลิ๊ก ตื้ด.........ตื้ด บ่ายวันเสาร์ ผมก็โทรมาหาผมบอกให้ไปที่บ้านหน่อย ผมก็ไปตามที่มันขอร้อง พอไปถึงก็ตกใจเลยสิครับ อยู่ดี ๆ ก็มีเค้กมา Happy Birthday ซะงั้น ผมก็ถามเลยครับ \" อะไรเนี่ย งง น่ะเฟ้ยอยู่ดีก็มาแฮปปี้เบิรด์เดย์\" \" ก็ใกล้วันเกิดมึงแล้วนิ ก็เลยจัดให้ก่อน ยังไงวันเกิดจริง ๆ มึงก็มาไม่ได้อยู่ดี \" โป้งบอก \" ใช่ ๆ เพราะว่าบ้านพี่บอยก็จัดอ่ะ อิงก็เลยคิดว่าจัดให้เลย\" มีเสียงเล็ก ๆ แทรกขึ้นมา นั่นก็คือ อิง สุดที่รักของนั่นเอง ในเมื่อสุดที่รักและเพื่อน ๆ ของผมจัดให้ ก็ต้องฉลองกันหน่อย\" มื้อนี้กินฟรีน่ะเฟ้ย เดี๋ยวเลี้ยงเอง \" โป้งบอก \" เออๆ ชอบใจหว่ะ \" ผมตอบไป โป้งก็ยื่นเบียร์มาให้ผมแก้วนึง ผมก็รับมาแล้วก็กระดกเข้าสักครึ่งแก้ว อิงก็เดินมาพร้อมกับกล่องของขวัญกล่องเล็ก ๆ ที่ถูกห่ออย่างสวยงามพร้อมมีริบบิ้นสีสวยประดับประดาอยู่บนกล่องของขวัญ \" อันนี้อิงเตรียมให้พี่บอยโดยเฉพาะเลยน้า \" อิงพูดพร้อมกับยื่นกล่องของขวัญมาให้ ผมก็รับ \" ขอบใจน้า ไม่รู้ว่าจะตอบแทนด้วยอะไรดีน้า เอาอันนี้แล้ว \" พอผมพูดจบ ก็หอมแก้มอิงไปแล้วหนึ่งฟอด แก้มของอิงก็เริ่มแดง ด้วยความอาย มือของอิงก็ได้ฟาดลงมาที่หน้าผม แต่ผมไวกว่าจึงหลบได้พร้อมกับคว้ามือของอิงแล้วก็โอบเข้ามาในอ้อมกอดของผม แล้วก็หอมแก้มอิงอีกทีนึง เพื่อเป็นการตอบแทนที่เธอให้ของขวัญ อิงก็เดินหนีไปหลังบ้าน ผมเดินไปทางโต๊ะอาหาร เพื่อที่จะไปหาอะไรกิน แล้วโป้งก็เดินมาหาผมแล้วก็ยื่นแก้วเบียร์มาให้อีกแก้วนึง \"เห้ย ไม่ไหวแล้ว ซัดไปตั้งหลายแก้วแล้ว เดี๋ยวได้เมากันพอดี \" ผมบอกปัดโป้งไปแต่มันก็ยังยื่นมาให้ผมอีก \" มา ๆ ชนกันหน่อย ซดให้หมดเลยนะเว้ย \" โป้งบอกผม ไอ้ผมก็ได้แต่พยักหน้า เพราะว่าจำใจ ไหน ๆ ก็ไหนแล้ว ซดให้หมดเลย หลังจากซดเบียร์แก้วนั้นไป ก็เริ่มมึนหัว แล้วก็เซเล็กน้อย ผมก็พยายามเดินเข้าไปในบ้าน เพื่อจะหาที่นอน อยู่ดีๆ อิงก็เดินเข้ามาแล้วพยุงผมเข้าไปในห้องของเธอ \" อิง อยากอยู่กับพี่บอยแบบ 2ต่อ2 มานานแล้วอ่ะ แต่ว่าไม่ค่อยมีโอกาสเลย พอมาถึงก็ถูกพี่โป้งกักตัวไป \" อิงพูดกับผม อิงถามผมต่อ \" นี่พี่บอยเมาใช่ป่าว \" \" พี่เหมือนคนเมาเหยอคับ \" ผมพยายามดัดเสียงให้ไม่เหมือนคนเมา แต่ก็ด้วยกิริยาที่แสดงออกไปแล้ว จะให้มันไม่เหมือนก็ไม่ได้ อิงก็ทำหน้าค้อนใส่ผมแล้วก็บอกต่ออีกว่า \" นี่อ่ะเหรอไม่เมา ดูหน้าสิ๊แดงอย่าเงี๊ยะ ไม่เมาได้ไง รออยู่บนนี้น่ะ เดี๋ยวไปเอายามาให้กิน \" \" จ้า ๆ จะรออยู่บนนี้แหล่ะ \" ผมก็ตอบอิงไป ระหว่างที่รอผมก็ผล็อยหลับไป ตื่นมาผมก็เห็นอิงนอนอยู่ข้าง ๆ ผมแล้ว โดยทั้งผมและอิงไม่มีเสื้อผ้าห่อหุ้มร่างกายเลยสักชิ้น ผมตกใจมาก ผมได้ทำอะไรลงไปเนี่ย พอผมทำใจสักพัก ก็ใส่เสื้อผ้า สักครู่นั้นอิงก็ตื่นขึ้นมา มองหน้าผมแล้วก็ยิ้มบาง ๆ ผมถามอิงด้วยความกระวนกระวาย \" อิงพี่ทำอะไรอิงรึเปล่า บอกมาให้หมดเลย พี่จำอะไรไม่ได้เลย\" อิงมองหน้าผมแล้วก็ยิ้ม ไม่ได้ตอบอะไร แล้วก็เข้ามากอด \" พี่บอยจะรักอิงคนเดียวใช่มั้ย \" อิงถามพร้อมกับสบสายตาผม \" แน่นอน นอกจากพ่อแม่ ก็รักอิงที่สุด \" ผมตอบรับ แล้วผมก็ยํ้าคำถามเดิมของผมอีกที \" อิงเล่าให้พี่ฟังหน่อย ทั้งหมดเลยน่ะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น \" อิงพยักหน้า พร้อมกระซิบข้าง ๆ หูผมเบา ๆ ว่า \" ขออิงใส่เสื้อผ้าก่อนน่ะค่ะ แล้วพี่บอยก็หันหน้าไปทางอื่นด้วยน่ะ \" ผมก็พยักหน้ารับ อิงหันมาหาผมเธอพร้อมที่จะเล่าให้ผมฟังอิงก็เล่าให้ผมฟัง \" พี่เบียร์เค้าเข้ามาเช็ดตัวให้พี่น่ะ อิงไม่ได้ทำอะไรหรอก \" \" แล้วพี่อิงนอนข้าง ๆ พี่แล้วไม่ได้ใส่เสื้อผ้าหล่ะ \" ผมถาม อิงก็ตอบ \" พี่ฟ้า เค้าบอกว่าถ้าอยากให้ บอย สร่างเมาเร็ว ๆ ก็ต้องทำให้ตกใจ อิงก็เลยทำ แต่ที่พี่บอยไม่ได้ใส่เสื้อผ้านะ อิงไม่ได้ทำนะ พี่เบียร์เค้าถอดไว้ก่อนแล้ว อีกอย่าง อิงก็ไม่ได้แอบดูอะไรเลยนะ ไม่ต้องกังวล \" \" เฮ้อ โล่งอกหน่อยนะ พี่ก็นึกว่าพี่จะทำอะไรอิงไปซะแล้ว \" ผมพูดด้วยความโล่งอก ผมเงยหน้าดูนาฬิกาลายคิตตี้ที่แขวนอยู่ที่ผนังห้องก็เกือบ ๆ ได้เวลาที่ผมจะกลับบ้านเสียที \" ไอ้โป้ง ไอ้เบียร์ พี่ฟ้า อิง เดี๋ยวกลับก่อนนะ เย็นแล้ว \" ผมบอกทุก ๆ คน \" เห้ย ให้กูไปส่งมั้ย \" โป้งถาม ผมตอบไปว่า \" ไม่เป็นไรหรอก เกรงใจหว่ะ แค่เลี้ยงแค่นี้ก็พอแล้ว \" \" กลับบ้านดี ๆ ละ \" พี่ฟ้าอวยพร ผมมองหน้าพี่ฟ้าแล้วก็ยิ้ม ๆ \" ขอบคุณครับ \" อิงวิ่งออกมาหาผม \" เดี๋ยวอิงไปส่งนะ \" \" อื้อ \" ผมบอกกับอิงพร้อมเดินออกจากบ้านไอ้โป้ง อิงดึงแขนผมเหมือนจะบอกอะไรบางอย่าง \" พี่บอยลืมของขวัญ เดี๋ยวอิงไปเอามาให้นะ \" \" เหรอ เดี๋ยวเข้าไปด้วยกันก็ได้ ไม่เป็นไร \" ผมพูดแล้วก็เดินกลับไปเอากล่องของขวัญ \" อ้าวบอยกลับมาทำไมเหรอ ลืมของเหรอ \" พี่ฟ้าถาม \" ครับ ลืมของขวัญที่อิงให้นะครับ เลยกลับมาเอา \" ผมตอบพร้อมยิ้มบาง ๆ ไอ้โป้งเดินมาพร้อมกล่องของขวัญ \" เอ้า นึกว่าลืม \" \" เออ ขอบใจ \" ผมได้ของก็กลับเลย โดยลืมไปเลยว่าอิงจะออกมาส่งผม ผมเดินออกมาครึ่งทางแล้ว ผมก็เห็นร่างน้อย ๆ วิ่งตามออกมาพร้อมกับตะโกนเรียก ผมก็หยุดรอ เพื่อที่จะดูให้แน่ชัดว่าใครคือเจ้าของสาวร่างน้อยที่วิ่งตามออกมาเธอวิ่งมาหยุดตรงหน้าผม ที่แท้ อิงนั่นเอง อิงมองหน้าผมแล้วก็เหมือนจะงอนเล็กน้อยแต่ผมก็หัวเราะร่าเลย ตอนอิงงอนน่ารักมากเลย แก้มของอิงจะออกแดงระเรื่อ เห็นแล้วน่าหยิกมาก แต่ผมก็ไม่กล้า เพราะกลัวว่าอิงจะเจ็บ \" พี่บอยน่ะ ไม่รออิงเลย หึ \" อิงพูดออกมาทั้ง ๆ ที่ตัวเองยังกระหืดกระหอบเพราะว่าเหนื่อยที่วิ่งตามออกมา ผมมองหน้าอิงแล้วก็ตอบไปว่า \" โทษทีนะ พี่ลืม \" ผมก็ลืมจริง ๆ นะแหล่ะ \" ไม่ต้องเลยนะ อิงโกรธแล้วด้วย ปล่อยให้อิงวิ่งตามเหนื่อยออกมา \" อิงพูดพร้อมเดินไปที่ป้ายรถเมล์ ผมเดินตามไปเรื่อย ๆ แล้วก็พูดออกมา \" อิง พี่ขอโทษนะ ก็พี่ลืมจริง ๆ อ่ะ \" \" เชอะ ไม่รู้ไม่สน \" พออิงพูดจบก็วิ่งเข้ามากอดผม ผมก็มองตาของอิง \" ไหนว่ายังโกรธอยู่ไง \" อิงเลยผลักผมออกมา คราวนี้รู้สึกว่าจะโกรธจริง ๆ อ่ะแหล่ะ แต่ว่าไอ้รถเจ้ากรรมมันดันมา จะขอโทษก็คงไม่ทัน \" อิง พี่กลับก่อนนะ ไว้คราวหน้าพี่มา จะให้ลงโทษละกัน \" ผมบอกกับอิงแล้วก็เดินขึ้นรถเมล์ไปตอนผมขึ้นก็เห็นไอ้โป้งขับมอเตอร์ไซค์ออกมารับอิงเข้าบ้านหรือว่ามันขับออกมารอจนผมกลับจึงค่อยออกมาแบบว่าไม่อยากเป็น กขค อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่รู้ ๆ ขอให้อิงถึงบ้านอย่างปลอดภัยก็พอใจแล้ว พอผมถึงบ้านก็แกะกล่องของขวัญที่อิงกับพี่ฟ้าให้ผมมาผมแกะของพี่ฟ้าก่อนผมค่อย ๆ แกะอย่างบรรจง พอแกะเสร็จก็จึงรู้ว่ามันเป็นพวงกุญแจรูปขวดเบียร์อันเล็ก ๆ น่ารัก คราวนี้ผมก็มาแกะของอิงบ้าง กระดาษห่อของขวัญของอิงนั้นลายน่ารักมากเป็นลายคิตตี้ที่อิงเค้าชอบนะแหล่ะ อิงห่อไว้หลายชั้นมากสงสัยกลัวอะไรแตกมั้ง ผมก็แกะไปเรื่อย ๆ มีประมาณ 3 ชั้น พอแกะออกมา ก็ยังมีกล่องอีกชั้นนึง ผมก็เอามือล้วงเข้าไปหยิบออกมากลายมาเป็นพวงกุญแจรูปหัวใจ พร้อมกับการ์ดใบนึงเขียนไว้ว่า \" Happy Birthday นะ ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะค่ะ \" ตื้อ..ตื้อ..ตื้อ ๆ นาฬิกาปลุกดังขึ้นหลังจากเวลาเลยผ่านไปแค่เสี้ยววินาที ผมก็ต้องรีบตื่น เพราะว่า จะต้องรีบทำธุระแล้วไปโรงเรียนเพื่อติวกับเพื่อน ๆ ซึ่งในวันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายของการเรียน มันทำให้ผมดีใจมาก เพราะว่าจะทำให้ผมได้พบกับอิงบ่อยขึ้น ยกเว้นเสียแต่การเรียนซัมเมอร์ที่ทางโรงเรียนบังคับให้นักเรียนมัธยมปลายต้องเรียนทุกคน แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นอุปสรรค เพราะว่า ผมสามารถไปหาเธอได้ทุกเวลาถ้าหากเธออยู่ วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมมาบ้านไอ้โป้ง ผมไปที่บ้านไอ้โป้งเพราะไม่ได้อยากจะเจอหน้ามันสักเท่าไหร่ แต่ผมอยากจะไปหา อิง เพราะว่า คิดถึงมั่ก ๆ พอถึงที่หมายก็ต้องพบกับความผิดหวัง เพราะว่า อิงไม่อยู่บ้าน แต่ไอ้โป้งมันก็ชวนให้อยู่ก่อน มันบอกให้ผมรออิง เธอออกไปซื้อของแปปเดียวก็กลับ ผมสงสัยปกติอิงไม่เคยออกไปซื้อของเลย \" เห้ย ทำไมอิงถึงออกไปซื้อของวะ \" ผมถามทันทีที่คิดได้ ไอ้โป้งก็ตอบอย่างทันควัน \" ก็เดี๋ยวจะทำสุกี้อ่ะดิ๊ ไม่งั้นไม่เรียกให้มึงรอหรอก \" ผมก็อยู่รออิงครับ รอไปเกือบ ๆ ครึ่งชั่วโมง อิงก็มาพร้อมกับถุงสี่ห้าใบ ผมกับไอ้โป้งก็เข้าไปช่วยถือแล้วก็เอาเข้าไปเก็บในครัว ไอ้เบียร์เดินออกมาพร้อมกับเตาแก๊สปิกนิคและหม้อสุกกี้ พี่ฟ้าก็ยกของทำสุกี้ ส่วนอิงก็ยกนํ้าจิ้มสุกกี้ออกมา ทำไปทำมาผมกับไอ้โป้งสบายสุดครับ ไม่ต้องทำอะไรเลย ผมตั้งเตาก็ยกหม้อขึ้น รอให้นํ้าเดือดก็กินกันได้ อิงเดินมาพร้อมกับชาม 2 ใบ \" พี่บอยอิงเอามาให้ \" ผมก็ยิ้ม ๆ \" ขอบใจนะ \" แล้วผมก็ชิม รู้สึกว่ามันขาดอะไรไปนิด ๆ พอชิมของอิงก็รู้สึกว่าออกเผ็ดนิด ๆ ผมก็เลยเดินออกไปตักนํ้าจิ้มสุกี้เพิ่มเพื่อเพิ่มรสชาติอาหารที่ผมหมํ่า ผมนั่งกินกับอิงเพียงสองคน ส่วนไอ้โป้ง ไอ้เบียร์และพี่ฟ้า ก็นั่งล้อมวงกินกัน 3 คน เหมือน ๆ กับว่าจะมีการซุบซิบนินทา ผมก็ได้แต่นั่งมอง แล้วก็ถอนหายใจยาว ๆ อิงมองหน้าผมเหมือนกับสงสัย \" เป็นอะไรรึเปล่าอ่ะ \" ไอ้ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรจนเจ้าตัวนะแหละหยิกเข้าให้ก็เลยต้องตอบออกไป \" ก็พรุ่งนี้ประกาศผลซ่อม ไม่รู้ว่าจะซ่อมรึเปล่า \" \" คงไม่หรอก พี่บอยเก่งออกจะตาย \" เสียงเบา ๆ เปรยออกมา \" อื้อ ขอให้มันสมพรปากนะ \" ผมตอบอิง วันรุ่งขึ้นผมก็ไปดูผลซ่อม ปรากฏออกมาว่าผ่านหมดครับ ไอ้ผมก็โล่งออกเลย เพื่อนผมบางคนก็มีซ่อมบ้าง บางคนก็ผ่านหมด เย็นวันนั้น ไอ้โป้งโทรมาหาผม เสียงของมันสั่น ๆ \" เห้ยไอ้บอย ใจเย็น ๆ มึงตั้งใจฟังให้ดีนะ อิงเข้าโรงพยาบาล \" ผมตกใจมาก \" แล้วอิงอยู่โรงพยาบาลไหน เป็นไรมากมั้ย \" \" ถูกรถชน \" ไอ้โป้งตอบ ผมก็ถามต่อ \" แล้วทำไงให้ถูกรถชนได้วะ \" ไอ้โป้งเสียงสั่น ๆ \" กูให้อิงออกไปข้าว เดินออกไปก็ถูกรถชนแล้ว กูขอโทษ ถ้าหากว่ากูไม่ใช้อิงออกไปซื้อก็ไม่ต้องถูกรถชน \" \" ไม่เป็นไรหรอก แต่มึงต้องดูแลอิงให้ดีนะ แล้วกูจะไปหาอิง \" ผมสั่งไอ้โป้ง และกำชับอย่างดี จากข่าวที่ไอ้โป้งบอกผม ทำให้ผมใจเสีย อยากจะไปหาอิงเสียเดี๋ยวนั้น แต่มันทำไม่ได้ เพราะว่าผมต้องไปต่างจังหวัดในคืนนั้น ได้แต่ฝากให้ไอ้โป้งดูแลอิง น้องของมันอย่างดีที่สุด อีก2วันต่อมา ผมก็ไปหาอิง อิงหลับอยู่ เพราะว่าหมอเพิ่งให้ยา ทั้งไอ้โป้ง ไอ้เบียร์ และพี่ฟ้า สีหน้าก็ไม่สู้ดี มันทำให้ผมใจเสียไปด้วย สักพักไอ้โป้งก็เรียกให้ผมไปคุยด้วยนอกห้อง \" อิงคงอยู่ได้อีกไม่นาน \" \" ทำไมว่ะไอ้โป้ง อิงเป็นหนักขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ \" ผมถามมันกลับแต่มันเงียบแล้วเดินเข้าห้องไป ผมก็เดินตามเข้าไป แล้วผมก็ดึงเก้าอี้ไปนั่งข้าง ๆ อิง ผมมองดูอิงนอนหลับ เธอช่างไรเดียงสาซะจริง ๆ แต่ทว่าพระเจ้าจะมากเอาอิงไปจากผม ผมก็ไม่สามารถที่จะฉุดรั้งเธอไว้ได้ ทำไม ทำไมพระเจ้าต้องมาพรากเราสองคน ผมตั้งคำถามกับตัวเอง แต่ก็ไม่สามารถตอบคำถามนั้นได้ ยกเว้นแต่พระเจ้าจะมาหาผมเท่านั้น ผมอยู่อีกไม่นานก็กลับบ้าน แต่ก็ได้กำชับให้ พี่ชาย ของอิง ดูและอิงให้ดี ผมมาถึงบ้านแต่ก็ยังไม่เข้า ต้องปรับสีหน้าและความรู้สึกก่อนเพื่อที่จะไม่ได้เป็นที่สงสัยของพ่อแม่และพี่น้อง ผมพยายามปรับแล้วแต่มันก็ยากที่จะทำ ผมพยายามยิ้มแย้ม ทำตัวให้ปกติมากที่สุด พอผมเข้าบ้าน ก็เดินเข้าห้องของตัวเองแล้วก็นอน อยากจะนอน แต่มันก็นอนไม่หลับยังคงคิดถึงใครคนนั้น ที่กำลังจะค่อย ๆ จากหายไป ยิ่งคิดเท่าไหร่ก็ยิ่งนอนไม่หลับ แต่ก็ข่มตาจนหลับ 2 อาทิตย์ต่อมา ผมก็ได้ไปหาอิงอีก แต่คราวนี้ อิงไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว ผมเลยไปถามคุณพยาบาล พยาบาลก็ตอบว่า ออกจากโรงพยาบาลไปแล้วค่ะ ผมเลยตรงไปบ้านไอ้โป้งโดยทันที พอไปถึงไอ้โป้งก็เข้ามากอดผม \" เห้ย อิงล่ะ อิงอยู่ที่ไหน แล้วเป็นไงบ้าง \" ผมถามทุกอย่างที่อยากรู้ทันที \" ใจเย็น ๆ นะ อิงตายแล้ว อิงเค้ารอมึง แต่มึงก็ไม่มา อิงเค้ารอมึงไม่ไหว \" ไอ้โป้งตอบเสียงสั่น ผมอยากจะร้องไห้ แต่นํ้าตาเหมือนมันจะเหือดหายไปหมด ไอ้โป้งเดินเข้าไปในบ้าน แล้วออกมาพร้อมกับกล่องหนึ่งใบ \" อิงเค้าฝากไว้ให้มึงอะ ไปเปิดดูเอาเอง แต่อิงเค้าอยากจะให้มึงขึ้นไปเปิดอ่านบนห้องของอิง \" ไอ้โป้งยื่นให้แล้วก็เดินไปหลังบ้าน ผมขึ้นไปบนห้องของอิงแล้วนั่งลงบนเตียงที่เราเคยนั่ง เคยนอนด้วยกัน แล้วค่อย ๆ เปิดกล่องนั่นอย่างทะนุถนอม ผมพบกับกระดาษหนึ่งแผ่น แล้วก็ของชิ้นเล็ก ๆ ที่อยู่ภายในกล่อง ผมหยิบกระดาษมาเปิดอ่าน พบกับข้อความที่อิงเขียน อยู่ไม่กี่บรรทัด \" เวลา 1ปีกว่า ๆ ที่อิงได้อยู่กับพี่ อิงมีความสุขมากที่ได้อยู่กับพี่ค่ะ กับความรัก เวลา รอยยิ้ม ของขวัญ คำปลอบโยนที่พี่ได้ให้อิงอิงขอบคุณมากค่ะ ทำไมเราไม่เจอกันเร็วกว่านี้ แล้วทำไมอิงถึงอายุสั้น อิงอยากจะขออะไรบางอย่าง อิงคิดว่าคงไม่มากไปนัก อิงอยากให้พี่เก็บของที่พี่ให้อิงและที่อิงได้ให้พี่ นำไปทิ้งหรือทำอะไรก็ได้ ทำให้มันหายไป อิงอยากจะให้พี่ลืมอิง ลืมให้หมด แล้วก็หาผู้หญิงดี ๆ สักคน แล้วก็ดูแลให้ดี ๆ อิงขอแค่นี้ \" ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะค่ะ \" ถ้าหากชาติหน้ามีจริง อิงอยากจะเกิดมา เป็นคู่ของพี่อีกค่ะ อิงรักพี่บอยมากนะ \" ผมนั่งอ่านอยู่ดี ๆ นํ้าใส ๆ ก็เอ่อล้นออกมาจนหยดลงบนกระดาษ ทีละหยด ๆ แล้วผมก็พับกระดาษเก็บใส่กล่อง แล้วก็นั่งคิดตรึกตรองว่าผมจะสามารถลืมเธอได้มั้ย ลืมเธอได้จริงรึเปล่า แล้วไม่นานนักผมก็ได้คำตอบ ผมไม่สามารถที่จะลืมเธอได้ ไม่มีทางที่จะลืมและจะเก็บเธอเอาไว้ในความทรงจำตลอดไป \" สิ่งที่ฉันรู้ดี และสิ่งที่ฉันแน่ใจ แหละไม่เคยสักครั้งที่ฉันจะหวั่นไหว คือรักเธอ ก็คงไม่มีคำพูดอะไร ต่อจากนี้ไป ไม่อยากคิด ไม่อยากรับ ไม่อยากรู้เรื่องใด กับคำพูดสุดท้ายที่เธอได้ทิ้งไว้ให้ฉัน เธอขอให้ฉันลืมๆ เธอ จะได้ไหม ให้ฉันลืมๆ วัน ที่สดใส ลืมเรื่องของเรา ฉันจะทำได้ไหม.... ถึงจะยากยังไง แต่คงต้องเข้าใจใช่ไหม บอกตามตรง ว่าใจของฉันก็คงรับไม่ได้ กับคำพูดสุดท้าย ที่เธอได้ทิ้งไว้ให้ฉัน \" ( เพลง ทำไม่ไหว ของ P.O.P.) สักพักผมก็ลุกขึ้นเก็บของตามที่อิงขอทีละชิ้น ๆ เก็บใส่กล่อง แล้วนำไปฝากไว้ที่ไอ้โป้งแล้วผมก็กลับบ้าน ผมมาถึงบ้านก็เดินเข้าไปในห้องโดยไม่สนใจใคร แล้วก็เก็บของทุก ๆ ชิ้น ทุก ๆ อย่าง เก็บใส่กล่องที่อิงได้ให้ไว้ แล้วผมก็กลับไปหาโป้ง แล้วนำเอาของที่ได้ฝากไว้มา ผมเดินไปที่หลังบ้านพร้อมกับกล่อง 2 ใบพร้อมนํ้ามันไฟแช็คและไฟแช็ค ผมค่อย ๆ วางกล่องลงบนพื้นหญ้าแล้วราดนํ้ามันลงบนกล่อง ผมได้นึกคิด ตรึกตรองก่อนที่จะจุดไฟ สักครู่ผมก็ได้จุดไฟเผาของที่อิงขอ ผมทำแล้วทุก ๆ อย่าง ยกเว้นแต่ ความทรงจำที่เธอของให้ลืม และผู้หญิง ที่เธอขอให้ผมหามาเป็นแฟน ผมยืนดูเปลวเพลิงที่กำลังมอดไหม้ มันค่อย ๆ กัดกินสิ่งของจนเหลือแต่เถ้า ผมยืนร้องไห้จนไม่สนใจใคร จนกระทั่งมีคน ๆ นึงเดินเข้ามากอดผมเอาไว้ \" พรุ่งนี้กูจะไปอเมริกาแล้วนะ รักษาตัวดี ๆ ละ \" โป้งกระซิบข้าง ๆ หู “ แล้วจะไปอยู่กับใคร “ ผมถามทั้ง ๆ ที่น้าตายังไหลเอ่อออกมา “ จะไปอยู่กับแม่สักพัก แล้วก็จะกลับมา กูไปไม่นานหรอก “ โป้งตอบ ผมอยู่ที่บ้านโป้งสักพัก ผมก็กลับบ้าน พอถึงห้องก็รีบนอนเพราะว่ากลัวจะไปส่งไอ้โป้งไม่ทัน วันรุ่งขึ้นผมก็ไปส่งโป้ง ก่อนที่โป้งจะขึ้นเครื่องก็มีประโยคนึงทิ้งท้ายไว้ “ ดูแลตัวเองให้ดีละ แล้วถ้าหากกลับมาเมื่อไหร่จะโทรไปบอก แล้วนี่กุญแจบ้าน เผื่อไม่มีไรทำจะได้ไปนั่งเล่นไปละ “