จดหมายคืนดี

เนื้อเรื่อง

\"พ่อคะ พ่อคะ หนูสอบเข้าเตรียมอุดมได้ค่ะพ่อ\" เสียงลูกสาวของฉันตะโกนบอกตั้งแต่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้าน แล้ววิ่งมากอดฉันและพ่อของเขา พ่อ แม่ ลูก กอดกันด้วยความยินดี เป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขมากที่สุด ฉันนึกถึงภาพที่เพิ่งผ่านไปไม่นานมานี้เอง แล้วน้ำตาของฉันก็เริ่มเอ่อ แต่ก่อนที่มันจะล้นออกมานอกดวงตา ก็มีใครบางคนปรากฏกายขึ้นเบื้องหน้า สามีฉันนั่นเอง เขายืนมองฉัน แล้วยื่นจดหมายฉบับหนึ่งให้ ฉันรับมาด้วยความฉงน จดหมายใคร? จดหมายยายอ้อม!!!!!!!! จดหมายจากลูกสาวของฉันเอง ฉันมองจดหมายอย่างแปลกใจ แต่ก็เปิดออกอ่านด้วยความอยากรู้ ================================== กราบเท้าคุณพ่อที่เคารพ พ่อคงแปลกใจที่ได้รับจดหมายจากหนู ทั้งที่พ่อก็โทรหาหนูอยู่ทุกคืน และนั่นก็ทำให้หนูรู้ว่าพ่อรักและคิดถึงหนูมากเหมือนกับที่หนูรักและคิดถึงพ่อเช่นกัน แต่ที่หนูเขียนจดหมายหาพ่อ ก็เพราะหนูคิดว่าการเขียนจดหมายเป็นวิธีที่หนูจะบอกกล่าวบางอย่างกับพ่อได้มากกว่าการคุยกันทางโทรศัพท์ และที่สำคัญ เป็นการบังคับให้พ่อรับฟัง(เอ่อ จริงๆมันคืออ่านนั่นแหละ)เรื่องที่หนูอยากบอกได้ทั้งหมด โดยที่พ่อไม่สามารถบ่ายเบี่ยงด้วยคำพูดว่า \"มันไม่ใช่ตอนนี้ อดทนอีกนิดนะลูก แล้วเราจะต้องได้อยู่พร้อมหน้ากัน\" เพราะหนูไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มันจะเป็นตอนนี้ของพ่อซะที เมื่อไหร่พ่อถึงจะให้ครอบครัวเราอยู่กันพร้อมหน้าอีกครั้ง พ่อคะ พ่อจำเรื่อง\"คู่กรรม\" ได้ไหมคะ หนูรู้ว่าเรื่องนี้นำมาทำเป็นหนังเป็นละครหลายครั้งแล้ว พ่อเองคงได้ดูหรือได้อ่านจากหนังสือมาแล้ว แต่หนูเพิ่งจะได้ดูก็ครั้งที่พี่หนุ่ม ศรราม เล่นเป็นโกโบริ และพี่เบนซ์ พรชิตา เล่นเป็นอังศุมาลิน นี่แหละคะ อืม... เห็นเค้าวิจารณ์ว่าอังศุมาลินที่เบนซ์เล่นนี่ดุไปนะคะ และบทโทรทัศน์ก็ไม่ดีเหมือนที่เคยทำครั้งก่อนๆ หนูไม่รู้หรอกค่ะ เพราะหนูไม่เคยได้ดูที่คนอื่นแสดงเลย แต่หนูว่ายังไงเนื้อเรื่องก็ดีมากเลยค่ะ ให้ข้อคิดดีมากทีเดียว หนูดูไม่พลาดสักตอน ตอนจบหนูนั่งร้องไห้จนตาบวมเลยค่ะ ดูเหมือนหนูจะบ้าละครนะคะ ก็อาจจะจริง แต่เหตุผลที่หนูพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ไม่ใช่เพราะหนูยังเสียดายที่ละครเรื่องนี้จบไปแล้วหรอกค่ะ แต่หนูเสียดายเวลา หนูไม่อยากร้องไห้ตอนจบเหมือนอย่างในละคร หนูรักพ่อกับแม่มากนะคะ หนูอยากให้เรากลับมาอยู่ด้วยกัน ไม่อยากอยู่ห่างกันแบบนี้ เมื่อไหร่พ่อกับแม่จะปรับความเข้าใจกันและกลับมาอยู่ด้วยกันสักที พ่อเชื่อหนูเถอะค่ะ ว่าแม่รักพ่อมาก หนูเห็นแม่หยิบรูปพ่อมาดูทุกคืนเลยค่ะ บางครั้งแม่ก็ร้องไห้ด้วย แม่ดูเงียบไปนะคะตั้งแต่พ่อไม่อยู่ บ้านเราไม่อบอุ่นเหมือนเก่าเลยค่ะ หนูไม่ชอบเลยจริงๆ หนูรู้ว่าพ่อก็รักและคิดถึงแม่มากเหมือนกัน เพราะเวลาพ่อโทรหาหนู พ่อถามถึงแม่มากกว่าหนูเสียอีก หนูอยากให้พ่อกับแม่กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม ไม่ใช่เพื่อหนูนะคะ แต่เพื่อเราค่ะ พ่ออย่าปล่อยเวลาให้มันยาวนานไปกว่านี้เลยค่ะ กลับมาเร็วๆนะคะ อย่าให้มันสายไป รักพ่อค่ะ ลูกอ้อม ================================== ฉันพับจดหมายกลับดังเดิม น้ำตาที่เอ่ออยู่รอบดวงตา บัดนี้มันไหลรินอาบทั้ง 2 แก้ม อย่างที่ฉันไม่สามารถจะหยุดได้ \"ผมเสียใจ\" เสียงสามีของฉันแผ่วเบา แต่มันก็ดังพอที่จะทำลายความเงียบที่เกิดขึ้นราว 10 นาทีแล้ว \"ผมปล่อยเวลาให้มันยาวนานเกินไป\" ฉันไม่มีคำพูดใด ฉันพูดไม่ออกเลยจริงๆ ฉันรู้ว่าฉันเองก็ผิดไม่น้อยกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ฉันไม่รู้ว่าฉันควรจะพูดอะไร ฉันมองหน้าเขาทั้งน้ำตา แล้วโผกอดเขาอย่างคนที่ต้องการที่พึ่งเป็นที่สุด เขาเองกอดฉันไว้แน่นเพื่อถ่ายทอดความรู้สึกที่เกิดขึ้นสู่กันและกัน ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันรู้สึกอย่างไร ฉันดีใจ ฉันคงดีใจ \"คุณพาผมไปหาลูกเถอะ แกคงดีใจที่ผมกลับมาแล้ว\" สามีของฉันร้องไห้ทันทีที่เขาเจอลูกของเรา ในขณะที่น้ำตาของฉันเหือดหายไปหมดแล้ว เขาก้มลงกอดลูกสาว พร่ำพูดแต่คำว่า \"พ่อขอโทษ\" ไม่ยอมหยุด ฉันนิ่งมองภาพนั้นนาน แล้วเดินไปจับร่างอันไร้วิญญาณของลูกสาวที่นอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล เสียใจที่สุดในชีวิต ที่ปล่อยให้วันเวลาที่ลูกควรจะมีความสุข หายไป เพียงเพราะทิฐิของพ่อกับแม่