Can you keep the secret?

เนื้อเรื่อง

เรื่องราวที่ฉันกำลังจะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความลับโดยส่วนตัวของฉันเอง หากคุณคิดว่าคุณเป็นคนที่เก็บไม่ความลับไม่อยู่ เมื่ออ่านจบแล้วรู้สึกคันปากอยากเล่า ต่อ..ควรวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างเร็ว และไปพูดใส่กระจกในห้องน้ำให้เร็วที่สุดเท่าที่จำได้ ก่อนที่ใครต่อใครจะมาเห็นพฤติกรรมที่ไม่เหมือนชาวบ้านของคุณ วันคืนก่อนต่อเนื่องมาจนถึงวันนี้ฉันได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่งเรื่อง คุณเก็บความลับได้ไหม พอฉันปิดหนังสือลง หลังจากที่อ่านจนถึงหน้าสุดท้ายของเนื้อเรื่องแล้ว ก้อมีความคิดหนึ่ง แล่นเข้ามาในสมองของฉัน เหมือนตัวเองกำลังถูกความหลังดึงตัวกลับไป ภาพเก่าๆ โดยฉายออกมาเหมือนภาพยนตร์ในโรงหนังเสียอย่างนั้น ความลับของฉันเยอะเหมือนกันน่ะ เวลาที่ฉันเร่งรีบ และหัวเสียกับการจัดเวลาของตัวเอง ความคิดนี้จะผุดขึ้นมาในสมอง ทันทีว่า หากนักวิทยาศาสตร์หรือนักวิจัยอะไรก้อได้ คิดค้นตัววิตามินที่เรากระเดือกลง คอแล้วจะทำให้เรารู้สึกอิ่มเหมือนกันข้าวก้อคงดี มันคงประหยัดเวลาของเราได้วันล่ะ เกือบๆ 4 ชม เชียว... ฉันคิดเสมอน่ะว่าตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตที่เข้าใจเพื่อนร่วมโลกได้ง่ายๆ รวมไปถึงสัจธรรม แห่งชีวิตที่มองไม่เห็น แต่ฉันกลับรู้สึกว่าบางครั้งตัวเองดูเหมือนจะโง่เอาการกับเรื่อง ง่ายๆที่คนธรรมดาคงไม่เก็บมาคิดเป็นแน่ ..ทุกครั้งที่ฉันรู้สึกท้องไส้ปั่นป่วน มันจะมาพร้อมกับความสับสนในความคิดของฉันทันที ฉันไม่เข้าใจตัวเองว่าที่รู้สึกอย่างนี้ เพราะว่าหิวข้าวหรือว่าเป็นโรคท้องอืดกำเริบกันแน่ ตัวเองต้องใช้เวลา เกือบ ชั่วโมงในการตัดสินใจว่าจะหาอะไรในตู้เย็นกิน หรือจะ หยิบยาแก้ท้องอืดในตู้ยาแทน กว่าจะรู้อาการ ตัวเองก้อเลยมีโรคเพิ่มมาอีกโรคหนึ่ง คือโรคลังเลใจไง เหอๆๆ และต้องยอมรับว่าตัวฉันเองเคยคิดว่าถ้ามีปืนสักกระบอก จะยิงไอ้ไก่ข้างบ้านทิ้งซะ โดยจะไม่ทิ้งร่องรอยให้เจ้าของไก่รู้เลยว่ามันคือการฆาตรกรรมหรือลักพาตัว เพราะหลังจากยิงมันแล้ว ฉันจะเอามันไปย่าง นี่เป็นบทลงโทษที่ตราไว้ให้เจ้าไก่ ตัวนี้ ฉันคิดขึ้นมา เมื่อเช้าตอนตี 3 เวลาที่มนุษย์ทุกคนกำลังหลับใหลอยู่ในนิทรา แต่เพราะเสียงเจ้าไก่ที่ไม่รู้กาลเทศะนี้ ทำให้ฉันต้องสะดุ้งตื่น..มันทำให้ฉันรู้สึก ประสาทเสียมาเป็นอาทิตย์แล้ว ความจริงไก่มันจะขันก้อไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ที่แปลกคือไอ้คนเลี้ยงไก่ มันเป็นอะไรมิทราบได้ ไม่รู้ว่าที่บ้านมันไม่มีเงินซื้อ นาฬิกาปลุกหรือไร ..ต่อให้มีมันเงินพอก้อจิง แล้วมันจะตื่นมาทำซากอะไรตอนตี 3 ถึงมันต้องการจะตื่นตอนนั้นจริง แต่หลังจากไก่ขันปลุกมันตื่นแล้ว มันก้อน่าจะหา ตะกร้อมาครอบปากไก่สิ...( ของแบบนี้มีขายรึป่าวหว่า) ปล่อยให้ขันต่อไป จนคอแหบ ถึงจะเลิกขัน แล้วชาวบ้านแปดซอยสิบซอยก้อตื่นกันหมดแล้ว ว่าแล้วก้อโมโห... และฉันยอมรับว่าตัวเองเป็นโรคจิตอ่อนๆ ชอบทำอะไรสวนกับคนอื่น..... เวลาที่เห็นลูกหมาที่บ้านมีความสุข จะคันไม้คันมือต้องไปทำให้มันรู้สึกรำคาญใจ และเวลาเห็นมันถูกคนในบ้านแหย่ จะรู้สึกฉุนเชียว สงสารมันขึ้นมาจับใจจน น้ำตาแทบไหล....เวลาเห็นคอมฯว่างๆฉันจะไม่อยากเล่นมัน แต่เมื่อใดที่น้องชาย นั่งกดคอมฯก๊อกแก๊กๆอยู่ ความชั่วร้ายต้องเข้ามาครอบงำจิตใจให้ต้องไปแย่งมันเล่น เพราะงั้น มันเลยกลายเป็นสิ่งที่ไม่ค่อยน่าภูมิใจสำหรับได้ชัยแบบนั้นมา เหอๆๆ เด็กดีไม่ควรเลียนแบบ ฉันอยากดื่มชาเอามากๆเลยล่ะความจริง แต่ฉันกลัวว่ามันจะทำให้ฟันไม่ขาว ความจริงฉันอยากให้คนที่รู้จักฉันรู้ว่าเวลาฉันหัวเราะแบบสะใจจริงๆน่ะ มันน่ากลัวมากเลย ขนาดที่น้องชายฉันต้องรู้สึกเอือมเชียวล่ะ.. อ่านมาถึงตรงนี้ ความจริงก้อไม่ใช่ความลับอะไรที่จะทำให้โลกแตกได้... แต่ทางที่ดี เมื่ออ่านจบ ควรทำการล้างสมองแล้วดีลีทข้อมูลทุกอย่างที่ผ่านตามาทิ้งไปซะ เพราะฉันไม่แน่ใจว่ามันจะทำให้ใครต่อใครเค้ารู้สึกได้สาระอะไรขึ้นมารึป่าวน่ะ