**กลิ่นอายฝน**

เนื้อเรื่อง

สองสามวันที่ผ่านมานี้ ฝนตกแทบทุกวัน ประเทศไทยกำลังย่างก้าวเข้าสู่ฤดูฝนแห่งปี... แต่ก่อนฉันเคยรู้สึกไม่ชอบหน้าฝน เพราะมีความรู้สึกอับชื้น และรู้สึกว่าออกไปไหนมาไหนก้อไม่สะดวก เดี๋ยวนี้ฉันชักจะไม่คิดแบบนี้อีกแล้ว เริ่มรู้สึกชอบหน้าฝนแบบนี้ขึ้นมาซะแล้วสิ สิ่งที่ธรรมชาติมอบให้ ย่อมต้องมีเอกลักษณ์ในตัวมันเอง มีคุณค่าในตัวมันเองอยู่ แต่มีคนเพียงไม่กี่คนที่ค้นพบความมหัสจรรย์นี้ มีเพียงไม่กี่คนที่ค้นพบความสุขเล็กๆเหล่านี้ บ่ายวันนี้ฝนตกอีกแล้ว...โดยปกติฉันจะชอบหมกตัวอยู่ในบ้านเวลาฝนตก และฟังเสียงฝนที่ตกลงมา กระทบกับหลังคาบ้าน ดัง เป๊าะ แป๊ะ เป๊าะ แป๊บ..ให้ความรู้สึกอยากหมุดตัวอยู่ในผ้านวมอุ่นๆจัง... มองดูสายฝนที่ตกลงมากระทบกับกระจกบานใหญ่ในห้องนอน...มองดูฝนแต่ละเม็ดเกาะติดกระจก.. ให้ความรู้สึกโรแมนติกจริงๆแหละ...แต่วันนี้ฉันไม่ได้ทำอย่างทุกวัน ฉันออกมานั่งหน้าบ้าน เปลี่ยนบรรยากาศให้ใกล้ชิดกับความรู้สึกตอนฝนตกอีกนิดนึง...มองดูสายฝนโปรยปรายลงสู่พื้นดิน ทำไมธรรมชาติถึงได้สร้างสิ่งสวยงามออกมาได้เพียงนี้น่ะ...ละอองฝนเริ่มสาดมาตรงม้านั่งตัวที่ฉันนั่งอยู่ ทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงความเย็นชุ่มชื้นนั่น..อยากรู้จังว่าพวกต้นไม้ดอกไม้ที่โดนฝนสาดจะร่าเริงขนาดไหนกัน ความรู้สึกของฉันจะเป็นเหมือนพวกต้นไม้ดอกไม้หรือป่าว กลิ่นอายของสายฝนพัดผ่านตัวฉันไป ฉันสูดบรรยากาศที่สดชื่นนี้เข้าเต็มปอด...รู้สึกดีจัง..ละอองฝน และลมฝนให้ความรู้สึกเย็นสบายจริงๆ มันไม่ใช่ความเย็นจากแอร์ ไม่ใช่ความเย็นจากพัด แต่มันคือสายลมจากธรรมชาติที่สดชื่นไปถึงจิตใจเลยล่ะ.....จะมีสักกี่คนที่จะมีประสบการณ์แบบนี้น่ะ...