ชายคนหนึ่ง

เนื้อเรื่อง

ความรัก ทำให้โลกสวยงามและทำให้หลายๆสิ่งเกิดขึ้น ทั้งที่ดีและไม่ดี หากถามถึงความรักกับใครสักคน เราต่างปรารถนาที่จะอยากเป็นคนนั้นสำหรับคนที่เราคิดไว้ แต่ก็มีไม่กี่คนที่เป็นได้แบบนั้น คุณหละ เป็นแบบไหน ฉันเฝ้ามองผู้ชายคนมาตลอดสองปี เขาเป็นคนที่ฉันอยากจะเดินเคียงข้าง อยากจะเป็นอย่างคนที่รักกันแต่ฉันได้แค่มองเพราะต่างกันเหลือเกิน เขาทักทายก็ได้แค่ยิ้มและทักตอบไม่มีมากกว่าที่คิดไว้ เขาควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าและล้วนแต่หน้าตาดีทั้งนั้น ฉันหละผู้หญิงปอนๆคนหนึ่งที่แสนจะธรรมดา ฉันยอมรับว่าชอบเขามากและรักเขามาก ฉันไม่กล้าบอกกับใครเกี่ยวกับเรื่องนี้นอกจาก ชายคนหนึ่ง ที่เขาเฝ้าติดตามฉัน คอยปลอบฉันทุกๆเวลาที่ฉันเหงา เสียใจ ดีใจ จนบางที ฉันก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมฉันไม่รักผู้ชายคนนี้ เขาดีมาก เขาบอกรักฉันเมื่อสองปีก่อน แต่ฉันปฏิเสธไป เขาไม่หล่อ ไม่เท่ ไม่เหมือนผู้ชายที่ฉันคิดไว้ ฉันทำใจไม่ได้ แต่ก็สงสารเขา จึงคุยกับเขาแต่ส่วนใหญ่ชีวิตฉันจะมีแค่เขาที่รู้เรื่องต่างๆ มากที่สุด เขาเป็นที่ระบายอารมณ์ หลายครั้งที่ฉันทำให้เขาเจ็บช้ำใจแต่เขาก็ยังไม่ไปไหน เขาบอกฉันเสมอว่า เขาจะยังอยู่เคียงข้างฉันแม้ฉันไม่ต้องการเขาก็ตาม ฉันเองก็ไม่เคยสนใจและใส่ใจสักนิดเดียวเพราะฉันคงไม่มีวันรักเขาได้เลยจริงๆ วันนี้ฉันดีใจมากที่คนที่ฉันเฝ้ารอคอยเขาตั้งสองปี เขามาพูดคุยด้วยและชวนฉันไปกินข้าวและดูหนัง ฉันแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เย็นนี้หกโมง ฉันรีบกลับบ้านแต่งตัวให้สวยที่สุด และที่ลืมไม่ได้คือโทรบอก ชายคนหนึ่ง กับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับฉัน เขากล่าวแสดงความยินดีกับฉันพร้อมทั้งบอกถึงความห่วงใย แต่ฉันก็ได้แต่ฟังๆไป เพราะมัวแต่ดีใจมาก กินข้าวเสร็จก็ดูหนัง ระหว่างที่ดูหนังเขายื่นมือมาจับมือฉันและส่งยิ้มเล็กน้อย ฉันก็แอบดีใจ เขาคงมีใจให้ฉัน(คิดในใจ) เมื่อหนังจบเขาชวนนั่งรถเล่นและพาเข้าร้านดื่มอะไรนิดหน่อย (ฉันเริ่มรู้สึกว่า ฉันกำลังผิดหวังกับสิ่งที่คิดไว้และกลัวบางอย่าง… ฉันเริ่มคิดถึงใครคนหนึ่ง ต้องการเขามาก ฉันสับสน ไม่อยากจะอยู่ที่นี่แล้ว) เขารินเหล้าให้ฉันเล็กน้อยพร้อมกับจับใส่มือให้ฉันดื่ม ฉันปฏิเสธไม่ได้เริ่มดื่ม ฉันภาวนาให้ เขาคนนั้นมาช่วยฉันไปจากตรงนี้ที ………………………….. ในเวลาเดียวกันนั้น ด้วยความเสียใจที่ไม่สามารถเป็นผู้ถูกเลือกได้ เขาก็ได้แต่นั่งเสียใจ คิดถึงสิ่งที่เขาไม่อยากให้มันเกิดขึ้นและยังบอกกับความเป็นห่วง แต่ไม่รู้จะทำอย่างไรดี เขาเสียใจและผิดหวังบ่อยครั้งและครั้งนี้เขาคิดว่าเขาคงไม่เป็นแบบนั้นอีกแล้วเพราะคนที่เขารัก เขาสมหวังแล้ว น้ำตาเขาไหลเพราะดีใจที่เห็นคนที่เขารัก ได้รักคนที่เธอรัก เขาเดินไปตามถนนประชดชีวิตที่มีแต่ให้ ไม่รู้เมื่อไรจะเป็นฝ่ายได้รับสักที ฉันเริ่มมึนหัว อยากกลับบ้าน ตั้งสติ ขอให้ฉันปลอดภัย แต่เขากำลังเข้ามาโอบกอดฉันอย่างไม่ได้รับอนุญาต ฉันพยายามผลักเขาออก และร้องแบบงัวเงียให้ใครช่วยก็ไม่มีใครสนใจ ได้จังหวะฉันตั้งสติอีกครั้งแล้วดิ้นสุดแรง พร้อมกับวิ่งออกจากร้านไป ทั้งเสียใจทั้งผิดหวัง ฉันเดินตามถนนไป ทั้งน้ำตาโซเซไปไม่มีจุดหมาย เป็นสิ่งที่บังเอิญและมหัศจรรย์อย่างยิ่งที่ฉันเจอชายคนหนึ่ง การเดิน ท่าทาง การแต่งตัว บุคลิก ฉันจำได้ไม่ผิด สะพานที่นี่ เขาจริงๆ ฉันเริ่มมีรอยยิ้ม และอุ่นใจที่ได้เจอ เขา “นัท..” ฉันเรียกเขาพร้อมกับวิ่งตรงไปยังเขาอย่างดีใจ ฉันโอบกอดเขาแน่นอย่างไม่เคยคิดว่าตัวเองจะทำได้ เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้ตัวเองและทำมันจากใจ เขายืนนิ่ง อย่างประหลาดใจและถามฉันว่า “เกิดอะไรขึ้นกับจ๋า เขาทำอะไร..บอกนัทมา”เขาทำเสียงจริงจัง และซีเรียตมาก แต่ฉันรู้และเข้าใจแล้วว่าอะไรคืออะไร ฉันได้แต่ตลกกับสีหน้าของเขา “ไม่มีอะไรหรอกกลับกันเถอะนะ มึนหัวมากเลย ..วันนี้นะ จ๋าดริ้งค์ ด้วย จ๋า………..” ฉันคุยไปเดินไปอย่างอารมณ์ดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น โดยมีสีหน้างงๆของนัทเฝ้ามองตลอด “จ๋า….เรายุ่งกับจ๋ามากไปหรือเปล่า จ๋าบอกเราได้นะ จะได้ทำตัวถูก” นัทพูดขึ้น “ดีแล้วที่นัทเป็นแบบนี้ จ๋าเขาใจอะไรแล้วหละ จ๋ามีอะไรจะบอก…………แต่ไม่ใช่วันนี้นะ รีบกลับเถอะ ขืนช้ากว่านี้ นัทต้องได้แบกจ๋ากลับแน่เลย” ฉันพูดอย่างอารมณ์ดี และเดินโซเซต่อโดยนัทคอยประคองข้างๆ “ ถึงแล้ว นัทกลับนะ” “เดี๋ยวสิ ..” ฉันพูดเสร็จก็เดินเข้าไปใกล้ๆ กระซิบเบาๆข้างหูเขาว่า “นัทเป็นคนพิเศษของจ๋าได้ไหม” ฉันไม่ทันรอฟังคำตอบก้ต้องรีบเดินเข้าบ้านไปปล่อยให้ชายคนนั้นยืนงงอยู่หน้าบ้าน