เธอ...ที่ไม่มีทางเดินกลับมา - เธอ...ที่ไม่มีทางเดินกลับมา นิยาย เธอ...ที่ไม่มีทางเดินกลับมา : Dek-D.com - Writer

    เธอ...ที่ไม่มีทางเดินกลับมา

    การที่เราปากไม่ตรงกับใจก็ทำให้เราเสียสิ่งที่รักมากที่สุดไปได้....เหมือนกับจีคนนี้

    ผู้เข้าชมรวม

    423

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    423

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  16 พ.ค. 47 / 00:46 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายฉันเองก็ไม่รู้ว่าหยุดร้องไห้ตอนไหน เพราะฉันใช่ไหมที่ทำร้ายตัวเอง และทำให้สูญเสียเขาไปให้ผู้หญิงคนนั้น…… ฉันเป็นนักเรียนม.5ที่ค่อนข้างเคร่งเครียดกับการเรียน วันๆก็ไม่ทำอะไรนอกจากอ่านหนังสือ และเรียนพิเศษ เพื่อนๆเห็นดังนั้นก็เลยแกล้งล้อฉันกับเจ ซึ่งเป็นคนที่ตรงข้ามกับฉันมาก วันๆเอาแต่โดเรียน เล่นเกม แถมยังกวนอีกด้วย “เจกับจี เข้ากันดีออก” เพื่อนๆล้อ ฉันเองในตอนแรกก็ไม่คิดอะไร เพราะฉันน่ะหน้าตาไม่ได้ดีมากมาย ใส่แว่นและผมก็ฟูๆหยิกๆ หน้าตาเหมือนเพิ่งตื่นนอน ต่างกับเจนะ เขาหล่อมากสาวติดตรึม แต่เจก็ไม่ใส่ใจเรื่องพวกนี้เพราะว่างๆไม่อยู่ร้านเกมก็อยู่สนามฟุตบอลแหละตาคนนี้ ถึงเพื่อนจะล้อแต่ฉันก็ไม่สนใจหรอก จนวันหนึ่งเจเดินเข้ามาหาฉัน “จี จี ติวเลขให้หน่อยได้มะ” เขาถามมือข้างหนึ่งถือลูกฟุตบอล อีกข้างเป็นสมุดและปากกา พร้อมหนังสือคณิตศาสตร์เล่มโต “อือ…ได้สิ” ฉันตอบไปแบบไม่คิดอะไรมาก พอติวไปสักพักเจก็ถามว่า “คนอื่นล้อเราสองคน เธอไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ แล้วที่ติวให้เราเนี่ยไม่กลัวโดนล้อเข้าไปอีกหรือไง” เขาถามหน้าตาดูเหมือนกำลังครุ่นคิดบางอย่าง “ไม่…” ฉันตอบเรียบๆ เขามีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย แต่หลังจากวันนั้นเขาก็มาเจอฉันบ่อยขึ้นเรื่อยๆจนฉันก็ชักจะแปลกๆแล้วสิ แล้วเขาก็ลงเรียนพิเศษกับฉันด้วย เพราะฉะนั้นเราเลยไปไหนมาไหนกันบ่อยขึ้น จู่ๆเจก็ถามฉันว่า “นี่…จี เธอว่าเราเป็นคนยังไง” “จะยังไงดีล่ะ…กวนๆมั้ง แต่เธอก็นิสัยดีนะ” “จริงอ่ะ….งั้นเธอเป็นแฟนเราไหมล่ะ” ประโยคนี้ทำฉันอึ้งพูดไม่ออกไปพักหนึ่ง ตอนแรกก็คิดว่าล้อเล่นตามแบบฉบับของเขา แต่เปล่าเลยดวงตาของเขาเหมือนกำลังจ้องฉันแบบอยากรู้คำตอบ “พูดจริงเหรอ” ฉันถาม “อือ” เขาพยักหน้า ฉันจึงเริ่มคิดมากขึ้นทุกที ฉันกลัวว่าเราจะเข้ากันไม่ได้ถ้าคบเป็นแฟนจริงๆ “เจ…เรื่องนี้เราซีเรียส” ฉันบอกเพราะไม่เคยมีใครมาบอกฉันแบบนี้ หรือขอฉันเป็นแฟนมาก่อน ฉันได้แต่อึดอัดไม่รู้จะทำยังไง ใจหนึ่งก็อยากจะให้ความสัมพันธ์ของเรายังคงเหมือนเดิม กลายเป็นเพื่อนรักกัน แต่อีกใจหนึ่งก็บอกให้ตอบตกลงเจไปว่าจะคบกับเขา “ขอคิดดูก่อนได้ไหม” “เราชอบเธอจริงๆนะจี…” “หา…” “จริงๆนะเราชอบเธอแบบที่เธอเป็น ถามจริงๆนะเธอชอบเราไหม” คำถามนี้ยิ่งทำให้ฉันคิดหนัก “เจ…ฉันไม่เคยคบกับใครแบบแฟนมาก่อนเลย ฉันไม่รู้จะทำตัวแบบไหน ยังไงดี ฉันไม่รู้จริงๆ” “งั้นตกลงว่าเธอจะคบกับฉันหรือเปล่า” ….”อือ…ก็ได้” ความรู้สึกของฉันตอนนั้นมันเปลี่ยนไปจากที่เคยมองความรักในด้านลบมันก็ทำให้ฉันรู้สึกว่า คนนี้แหละ คนที่ฉันชอบมากและอยากจะคบกับเขา ตอนที่เราคบกัน แรกๆก็เหมือนเดิม เหมือนเพื่อนปกติ แต่ก็จะมีเลิกเรียนเจก็จะมารับฉันไปเรียนพิเศษพร้อมกัน วันไหนมีซ้อมฟุตบอลฉันก็จะนั่งเก็งข้อสอบให้เขาอยู่ข้างๆสนาม ใครๆก็ว่าคู่เราหวานซึ้ง เป็นที่น่าอิจฉามาก แต่ปัญหามันก็ต้องมีอยู่แล้ว เมื่อพักหนึ่งฉันไม่ได้กลับพร้อมเขาเพราะต้องไปทำงานกลุ่มกับเพื่อน แต่ตอนเช้าเขาก็รอฉันอย่างปรกติดี เพื่อนมักจะถามว่าตกลงชอบเขาจริงๆใช่ไหม ฉันตอบทันทีว่า “เปล่า” มีแต่คนงงว่าทำไม? ถ้าไม่ชอบแล้วจะคบกันทำไม ก็ฉันยังแยกแยะอะไรไม่ค่อยได้ว่าฉันรักเขาจริงๆหรือเปล่า บางครั้งก็คิดว่า เออ ฉันชอบเขามาก แต่ในบางทีมันก็ไม่ใช่เลย เหตุผลนี้ทำให้ฉันสับสนมากๆ จนกระทั่งพองานกลุ่มเสร็จแล้วฉันก็รอเขาเป็นประจำ เห็นเขาเดินมากับผู้หญิงคนหนึ่งสวยมากเลยล่ะ ผมยาว ผิวขาว หน้าตาดี ตาคมๆสวยๆ แวบหนึ่งฉันคิดอยากจะเดินไปประจันหน้ากับเขาเลย แต่ฉันไม่ทำเพราะไม่อยากมีปัญหา เขาแยกตัวมาจากผู้หญิงคนนั้นและเดินมาหาฉันโดยไม่รู้ว่าฉันเองก็เห็นผู้หญิงคนนั้น วันนี้ไม่มีเรียนพิเศษแต่วันฉลองครบรอบที่เราคบกันแบบแฟน 3 เดือน เราสองคนเลยไปกินไอศกรีมร้านประจำกัน แต่ฉันน่ะอึดอัดมากเพราะเรื่องผู้หญิงคนนั้นยังคาใจอยู่ เจคงสังเกตอาการผิดปรกติของฉันเลยถามฉันว่า “เป็นไรเหรอ” “เปล่า” “นี่…จี ก่อนเราจะเป็นแฟนกันเราก็เป็นเพื่อนมาก่อน เวลาจีมีอะไรปิดไว้ไม่มิดหรอกตาจีมันฟ้องหมด” เขาบอกจนฉันยอมแพ้และเล่าเรื่องสิ่งที่ฉันเห็นให้เขาฟัง เขาก็พยักหน้ารับฟังแต่ไม่ใส่ใจเท่าไหร่ “มาชอบเจใช่ไหม ผู้หญิงที่ชื่อบี บัวอะไรนั่นน่ะ” “เขาชื่อบิวต่างหาก” เจแก้ให้ “ว่าไงล่ะมาชอบเจเหรอ หรือเจชอบเขา หรือแอบเป็นกิ๊กกัน” ฉันซักแทบลืมหายใจรู้สึกเดือดดาลกับท่าทีของเขา “เขามาชอบ” เจบอกและเริ่มตักไอศกรีมกินหลังจากพนักงานนำมาเสิร์ฟ อารมณ์เดือดดาลของฉันลดลงไปนิดนึงก่อนจะเริ่มกินเหมือนกัน “จี….มีแต่คนบอกเราว่าไปถามจี จีบอกไม่ได้ชอบเรา” “…..” “ถามตรงๆ ที่จีคบเราเพราะจีชอบเราหรือเปล่า” เขาวางช้อนไอศกรีมลงสีหน้าเคร่งเครียด “เอ่อ..คือ….. นี่ทำไมต้องถามด้วย จีคบเพราะอะไรเจน่าจะรู้” “เจรู้…แต่คนอื่นไม่รู้” “เจสนคนอื่นมากกว่าจีเหรอ” ฉันยืนขึ้นอย่างโมโห “ไม่ใช่แบบนั้น ถ้าจีชอบเราหรือไม่ชอบก็น่าจะบอกชัดๆลงไปเลย อย่าปล่อยให้มันค้างคาสิ” “ก็จีไม่อยากบอกนี่ สำคัญเหรอ เจให้ความสำคัญกับคำพูดมากกว่าการกระทำเหรอ” “สำหรับจีเรื่องนี้อาจจะไม่สำคัญ แต่สำหรับเรา เราเหมือนไอ้โง่ที่หลงรักจีข้างเดียว และถ้าจีคบเราเพราะสงสารหรือเห็นใจล่ะก็….เราก็ไม่อยากฝืนใจจี” “ก็ดี….เราจะได้ไม่ต้องฝืนใจ” ฉันตอบน้ำตาเริ่มคลอเบ้า “เออ…งั้นเลิกกันวันนี้เลย ถ้าจีคบเราโดยปราศจากความรักก็ไม่มีความหมาย เรารักจีมาก แต่ในเมื่อจีไม่เห็นคุณค่าของเรา เราก็จะไปเอง” หลังจากนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นสมองมันชามากจนเบลอๆ สุดท้ายเราก็เลิกกัน เจไปคบกับบิว เขาเข้ากันได้ดี ผ่านไป 6 เดือนเขาก็ยังคบกันอยู่ คู่นี้หวานมากกว่าตอนที่ฉันอยู่กับเจเสียอีก บิวรู้จักที่จะวางตัวและรู้จักที่จะแบ่งเวลา เธอดูมีความสุขมากๆ ตอนเย็นทั้งคู่อาจจะไม่ได้กลับด้วยกันเกือบทุกวัน แต่วันเสาร์ก็จะพากันไปเรียนและก็ไปเที่ยวกับเพื่อนๆอีกหลายคน ฉันยอมรับว่าอิจฉามาก ตั้งแต่ตอนนี้ฉันก็ยังไม่มีโอกาสบอกเขาเลย ว่าฉันรักเขามากแค่ไหน….ถึงบอกตอนนี้ก็คงสายเกินไปแล้ว

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×