~**~Rin Rin Lovely~**~ - ~**~Rin Rin Lovely~**~ นิยาย ~**~Rin Rin Lovely~**~ : Dek-D.com - Writer

    ~**~Rin Rin Lovely~**~

    เมื่อก่อนรินเป็นคนที่สนุกสนาน เเต่หลังจากเกิดเรื่องที่ทำให้รินกลายเป็นโรคซึมเศร้าเพราะมินามิชายหนุ่มซึ่งเป็นรักครั้งเเรกของรินได้หายตัวไปหลังวันที่รินสารภาพรัก

    ผู้เข้าชมรวม

    377

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    377

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  15 พ.ค. 47 / 10:24 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      ทำไมกัน.....เป็นเพราะเรางั้นเหรอ.....เราเป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้เค้าหายไปใช่มั้ย....เราไม่น่าไปสารภาพรักกับเขาเลย....เขาหายไปไหนกันแน่....ทำไม...ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับเราด้วย.... \" คาวาซากิซัง คาวาซากิซัง!! มัวเหม่ออะไรอยู่!!\" เสียงของชายหนุ่มวัยกลางคนซึ่งเป็นครูประจำชั้นของรินดังขึ้นทำให้รินต้องตื่นจากฝันที่ทำให้รินรู้สึกปวดร้าวใจมาตลอด ซึ่งถือว่าอาจารย์ปลุกได้ทันเวลามาก เพราะรินกำลังจะนึกโทษตัวเองอีกว่าเป็นเพราะเธอทำให้มินามิต้องหายไป \"อะ.... มีอะไรคะ อาจารย์\" รินถามอาจารย์ของตนด้วยน้ำเสียงที่ยังหลงเหลือความรู้สึกปวดร้าวอยู่ \"ครูให้เธอออกมาแก้โจทย์น่ะ เธอไม่ได้ยินเหรอ\"อาจารย์ถามริน \"อะ.... ขอโทษค่ะ จะออกไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ\"รินพูดพร้อมกับรีบลุกออกไปหน้าชั้นเรียนเพื่อนแก้โจทย์ที่อาจารย์บอกทันที \"อืม...ถูก คราวหน้าอย่าเหม่ออีกล่ะ\"อาจารย์กล่าวขึ้นหลังจากที่รินแก้โจทย์เสร็จ \"คะ...ค่ะ\"รินรับคำก่อนจะเดินกลับไปนั่ง เที่ยงวันนั้น \" นักเรียนทุกคนฟังทางนี้ ครูขอคนไปช่วยงานกิจกรรมหน่อยนะ เอาล่ะคนที่มีรายชื่อต่อไปนี้ตามครูมา คาวาซากิ ริน คุโรคาดะ มาริ โคริคุจิ ทามาคิ โมรุนิ ซาคุ เอาล่ะตามครูมา\" อาจารย์คนเดิมพูดขึ้นก่อนที่จะเดินอกไปนอกห้อง \"เฮ้อ.... ทำไมต้องเป็นพวกเราด้วยล่ะ รินรู้มั้ย\" โคริคุจิถามรินซึ่งตั้งหน้าตั้งตาเดินตามอาจารย์ไป \".......\" รินไม่ตอบเพียงแต่เดินต่อไป \"ไรกันยัยคนนี้ เรารึอุตส่าห์สงสารเห็นว่าไม่มีเพื่อน กะว่าจะเป็นเพื่อนให้ซะหน่อยดันไม่ยอมอีก\" โคริคุจิพูดขึ้นทำเอารินต้องหันหน้ามามองพร้อมกับพูดว่า \"ช่างชั้นเถอะ ชั้นไม่ต้องการเพื่อนหรอก\" \"เธอนี่มัน....\"โคริคุจิพูดพร้อมกับเงื้อมือขึ้นเพื่อนจะตบหน้าริน \"นี่พวกเธอ เงียบๆกันหน่อยสิ มาทางนี้เด้วย มายกของไปที่โกดังเร็วๆเข้าล่ะ\"อาจารย์พูดขึ้น “ค่ะ/ครับ”เด็กทั้ง4คนรับคำอย่างง่ายดาย “ฮึ้ย รอดนะคราวนี้ ถ้าไม่มีอาจารย์ล่ะก็เธอเสร็จแน่”โคริคุจิส่งสายตาเคียดแค้นมาให้รินก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับลังใส่ของขนาดพอดีๆ “………”รินก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเช่นเดิมเพียงแต่ยกลังใส่ของไปที่โกดังตามที่อาจารย์สั่ง “โอ๊ย!! หนักจัง ให้ตายสิทำไมมันถึงได้หนักขนาดนี้นะ อาจารย์ยัดอะไรลงไปเนี่ย” รินบ่นเสียงดัง “เฮ้ เธอน่ะ ยกลังขนาดนั้นไม่หนักแย่เหรอ ให้ฉันช่วยมั้ย” เสียงของเด็กหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นทำเอารินเกือบจะทำลังที่ถืออยู่ตก “ว้ายๆๆๆ “ รินร้องขึ้นเพราะลังที่ถือกำลังจะตก “เฮ้ย! “ เด็กหนุ่มคนที่พูดกับรินร้องขึ้นพร้อมกับรีบวิ่งไปรับลังและรินไว้ “โอ๊ย…. เจ็บจัง”รินพูดขึ้นพร้อมกับเอามือจับแขนตัวเองที่ดูเหมือนจะถลอกเล็กน้อย “นี่เธอ เธอไม่คิดจะลุกออกไปจากตัวฉันเลยใช่มั้ยเนี่ย” เด็กหนุ่มที่ถูกรินทับขณะที่รับลังและรินไว้บอกริน “อ๊ะ!! ขอโทษค่ะ “รินกล่าวขอโทษพร้อมกับลุกขึ้นทันทีที่รู้ตัวว่านั่งทับเด็กหนุ่มคนนั้นอยู่ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่เจ็บหรอก เธอชื่อ…. ริน!!” เด็กหนุ่มตะโกนขึ้นดังๆจนรินสะดุ้งสุดตัวพร้อมกับมองหน้าของเด็กหนุ่มที่ช่วยเหลือตน ซึ่งทำให้รินรู้ว่าเขาคือคนที่รินรักมาตลอดและเป็นคนที่ทำให้รินโทษตัวเองมาตลอดเช่นกัน “มินามิคุง!!! ไม่จริงหรอกก็มินามิคุงหายตัวไปนี่” รินก็งงเช่นเดียวกับมินามิ “ไม่ๆๆ ไม่จริง เธอไม่ใช่ริน รินที่ฉันรู้จักไม่ใช่คนที่เงียบเหงาแบบนี้” มินามิพูดพร้อมกับมองดูรินอย่างพินิจพิจารณาว่าเธอคือคนที่ตนรู้จักจริงรึเปล่า “มินามิคุงก็ไม่ใช่คนที่จะมาบอกอะไรตรงๆแบบนี้เหมือนกัน” รินมองมินามิเช่นกัน “ฉันชื่อ คุโรคาวะ มินามิ เธอชื่ออะไร ใช่คาวาซากิ ริน รึเปล่า” มินามิถามรินที่จ้องหน้าตัวเองอยู่ “ ชั้น คือคาวาซากิ ริน คนที่เคยสารภาพรักกับมินามิคุงไงล่ะ”รินหน้าแดงมากที่พูดออกไป “ทะ….เธอคือ รินแน่เหรอ ไม่จริงหรอก รินคนที่ฉันชอบไม่ใช่คนแบบนี้นะ” มินามิก็หน้าแดงเช่นกัน “มินามิคุงชอบชั้นเหรอ” รินถาม “ชะ….ใช่ แต่เธอไม่ใช่รินที่ฉันรู้จัก รินที่ฉันร็จักน่ะ จะปล่อยผม แต่เธอไม่ปล่อย” มินามิพูด “ใจมินามคุงจะไม่ให้ชั้นรวบผมเลยรึไง”รินถามพร้อมดึงยางมัดผมสีดำออกมาถือไว้ ทำให้ผมที่เธอรวบไว้ถูกปล่อยออกมาปลิวไสวอยู่ข้างๆตัว “ริน….เธอใช่รินจริงๆด้วย”มินามิพูดพร้อมกับกอดรินเอาไว้ “มินามิคุง”รินหน้าแดงมากๆที่ถูกมินามิกอด “ฉันรักเธอ”มินามิกล่าวขึ้น(หน้าแดงมากๆ) “ชั้นก็รักมินามิคุงนะ”รินก็พูดกับมินามิเช่นกัน จบจ้า…..

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×