มันจะไม่เป็นอย่างนี้อีกแล้วใช่มั๊ย

เนื้อเรื่อง

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง นาฬิการ้องบอกเวลาตื่นนอนในช้าวันใหม่ของฉัน วันนี้เป็นวันที่ 27 พฤษภาคม แล้ว ฉันรีบพับที่นอนอาบน้ำแต่งตัวให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้เพื่อที่จะไปโรงเรียนเช้ามากกว่าวันอื่นๆ คงเป็นเพราะว่าวันนี้ มีเรื่องที่ฉันต้องสะสางหลายเรื่อง วันนี้เป็นวันที่มิ้นท์พี่มอสองในโรงเรียนของฉันจะมาฟังคำตอบกับฉันในคำถามที่ว่า “ เราขอติดอ่าจาให้เราติดมั๊ย ” คำพูดนี้วนเวียนอยู่ในหัวสมองของฉันตลอดเวลา และในตอนนี้นี่สิ ที่คนที่ฉันรักก็อยากรู้เหมือนกันว่าฉันจะให้พี่คนนั้นติดมั๊ย วันนี้เป็นวันที่ฉันเสียวมากที่สุดตั้งแต่เปิดเทอมมาเพราะฉันไม่รู้จาทำตัวยังไง เวลาเจ็ดโมงครึ่งใกล้เข้ามาทุกทีๆ ฉันแทบไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรเลย คนที่ฉันรักและเค้าก็รักฉันได้แต่ยืนมองฉัน แต่ตอนนั้นฉันไม่รู้จะทอะไรดี ตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงครึ่งพอดี มิ้นท์ลงถามคำตอบฉัน ฉันเงียบไปได้ซักพักหนึ่ง แต่เพื่อนของมิ้นท์ก็ได้แต่บอกฉันว่า ตอบมาเถอะไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีกับเพื่อนเราก็ขอให้ตอบมาเรากับมิ้นท์จะไม่ว่า พี่เค้าพูดกับฉันดีมาก แต่ฉันก็ยังไม่รู้คำตอบอยู่ดีนั่นแหละ จนเพื่อนของฉันกระซิบบอกกับฉัน \" ถ้าคิดว่าเค้ารักแกจริงก็ให้ไป แต่ถ้าแกคิดว่าแกรักไหม ก็แล้วแต่แกแล้วกันนะ \" ในที่สุดฉันก็ยอมตอบคำถามนี้จนได้ เพื่อนๆรู้มั๊ยว่าคำตอบของฉันคืออะไร \" คำตอบที่มิ้นท์อยากรู้ ก็ลองไปถามคนที่นั่งอยู่ตรงโน้นดูสิ \" ฉันชี้ไปหาไหม ตอนนั้น ฉันรู้ได้เลยว่าไหมโกรธฉันมากแน่ๆที่อยู่ดีดี เอาเค้าไปยุ่งกับเรื่องของฉัน มิ้นท์เดินไปหาไหมทันทีที่ฉันพูดจบ มิ้นท์ถามไหมในเชิงว่าจะเอายังไง จะให้หรือไม่ให้ ตอนนี้เองแหละที่จะเป็นบทพิสูจน์ว่า ไหมรักฉันรึเปล่า ??? ไหมเงยบไปได้ซักพักหนึ่ง มิ้นท์ เริ่มอารมณ์เสียจึงตะคอกใส่ไหมเข้าเต็มๆ \" จะเอายังไงก็บอกมาอย่าเงียบนักได้มั๊ย \" \" แล้วถ้าเราตอบว่าเราไม่ให้ล่ะ มิ้นท์จะเลิกยุ่งกะโมมั๊ย \" คำพูดของไหมทำให้ฉันดีใจมากจนบอกไม่ถูกแต่มันก็ทำให้ฉันไม่สบายใจอยู่ตรงที่ มิ้นท์บอกว่า มันจะไม่ง่ายไปหน่อยหรอ ที่อยู่ดีดีเราต้องยกโมให้นาย เวลานั้น ฉันเงียบ ทำอะไรไม่ถูกแล้ว \" เอางี้ดีกว่ามั๊ย ของอย่างนี้มันไม่เข้าใครออกใครหรอกนะ เรามาแข่งกันจีบดีมั๊ย ใครทำให้โมถูกใจได้ ก็เอาไปได้ \" มิ้นท์พูดท้า \" ได้เลย งั้นก็เริ่มตั้งแต่ตอนนี้เลยแล้วกันนะ \" ไหมรับคำท้า เมื่อถึงเวลาพักกลางวัน เพื่อนๆและฉันก็ลงมาทานข้าวตามปกติเหมือนทุกวัน แต่วันนี้ที่โต๊ะทานข้าวของฉัน มีขนมที่มิ้นท์ซื้อมาให้วางอยู่เต็มไปหมด ฉันรู้สึกดีใจนะ แต่ทำไงได้ล่ะ ไหมก็เอาจดหมายมาวางใต้โต๊ะฉันด้วยเหมือนกันนี่นา รู้มั๊ยว่าฉันดีใจสุดขีดเลยล่ะ ทั้งสองคนต่างแข่งกับอยู่นาน จนกระทั่งเย็นวันนั้นนี่เอง ไหมยื่นกระดาษแผ่นเล็กๆแผ่นหนึ่งมาให้ฉัน ฉันรับมันมาอย่างงงๆ ในนั้นมันเขียนคำๆหนึ่งอยู่มันทำให้ฉัน น้ำตาไหล ออกมาด้วยความดีใจ \" โม ถ้าเราขอติดโมจะให้มั๊ย \" ข้อความนี้นี่แหละที่ฉันดีใจสุดขีด \" ได้ \" คำสั้นๆแต่ได้ความหมายสำหรับฉันและไหม ตอนนี้ฉันกับไหมได้เป็นแฟนกันแล้ว เราสองคนรักกันมากกกก จนวันหนึ่งที่ฉันรู้สึกได้ว่าเราสองคนรักกันน้อยลง ตอนนี้ฉันเลิกกับเค้าแล้ว มิ้นท์เมื่อรู้ข่าวเค้าก็กลับมาขอฉันอีกที ตอนนี้ฉันตัดจให้เค้าไป เราสองคนก็รักกันมากเหมือนกัน เค้าเทคแคร์ฉันอย่างดี เค้ารักฉันมากแต่ฉันก็ไม่เคยรักเค้าจริงๆเลย ในที่สุดเราเลิกกัน ฉันเลิกกับเค้ามาได้ 6 เดือนแล้ว และฉันก็ยังเสียใจอยู่ทุกวันนี้ที่ทำไมฉันไม่เคยรักเค้าเลย