แค่บอกว่ารักเธอ...

เนื้อเรื่อง

ผมเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งถูกเก็บมาเลี้ยง และเธอ น้องสาวไม่แท้ของผม ผมกำลังมองดูเธอ ที่กำลังหลับไหล ในอ้อมกอดของผม ใบหน้าที่ดูไร้เดียงสาทำให้ผมนึกถึงวันแรกที่เราพบกัน... [i]อุแว้...อุแว้...[/i] เสียงเด็กทารกซึ่งเพิ่งออกมาจากครรภ์ของมารดา ร้องตามภาษาเด็กทั่วไป ที่ร่างกาย เธอนั้น ยังมีเลือดติดตัวอยู่มาก จนเมื่อมีคนในชุดสีขาวมาอุ้มเธอ และพาไปล้างตัว \"คุณพ่อครับ...ผมจะมี น้องจริงๆหรือครับ\"เด็กชายอายุประมาณ 6-7 ปี พูดกับพ่อของเขาซึ่งมองดูหญิงคนหนึง ซึ่งตอนนี้เพลียจน หลับไป\"จริงสิลูก เป็นน้องสาวด้วยนะ ดีใจมั้ยลูกอยากมีน้องสาวไม่ใช่เหรอ\"ผู้เป็นพ่อตอบ และ หันมา ยิ้มให้ในประโยคหลัง เด็กชายจึงยิ้มรับอย่างดีใจ \"พี่โอ๊ค...ไปขี้จักรยานเล่นกันเถอะค่ะ\"เด็กสาวอายุประมาณ 9-10 ปี พูดกับเด็กชายวัย16-17 ปี \"ได้สิจ้ะ.. จะขี่ไปถึงไหนล่ะ วันนี้ แต่เอ...เด็กที่จะขี่จักรยานวันนี้ ทำการบ้านเสร็จรึยังเอ่ย...\"เด็กชายที่ถูกเรียกว่า [b]โอ๊ค[/b] ใส่เสื้อนักเรียนมัธยมปลาย ซึ่งดูแล้วก็รู้เลยว่าเพิ่งกลับมาจากโรงเรียน หันยิ้มให้กับน้องสาว ไม่แท้ของเขา\"เสร็จแล้วสิคะ โธ่...พี่โอ๊ค\"เสียงใสตอบรับอย่างรวดเร็ว และมีเสียงครางดังมาตอนหลังๆ \"พี่โอ๊คค๊าาาา...แพรไม่เข้าใจเลขตรงนี้เลย พี่ช่วยอธิบายหน่อยนะคะ\"เสียงตะโกนปนออดอ้อนดังมา จากห้องข้างๆของเขา เมื่อเค้าได้ยินเสียงนั้น ริมฝีปากจึงแย้มออกมานิดๆ และขมวดตรงคิ้วเริ่มจางไป [i]ไม่น่าเชื่อเลย ว่าเสียงของเธอจะทำให้เค้าหายเครียดจากงานตรงหน้าได้[/i] ชายหนุ่มคิดและแย้ม ริมฝีปากออกมามากยิ่งขึ้นกว่าเดิม\"จ้ะ ไม่เข้าใจตรไหนจ้ะ เดี๋ยวพี่จะไปหานะคะ\"ชายหนุ่มตะโกนกลับไป พลางเก็บงานตรงหน้าให้เรียบร้อย... \"ที่นี้เข้าใจรึยังครับ..พี่อุตส่าห์อธิบายมาตั้งนาน\"ชายหนุ่มที่ชื่อโอ๊คกล่าวกับเด็กสาววัยประมาณ 17-18ปี \"อ่าค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณพี่มากๆเลย ไม่งั้นชาตินึง แพรก็ไม่เข้าใจ\"แพรตอบโอ๊ค และกล่าวขอบคุณ \"อย่าพูดดูถูกตัวเองอย่างนั้นสิครับ ถ้าเราพยายาม และ อดทน ก็จะรู้เองแหละครับ\"โอ๊คพูดปลอบ [i]เอ้อ...เนาะ นี่เค้าพูดออกไป ให้กำลังใจสาวน้อยคนนี้แล้วเค้าทำไมลืม ไปได้ละนี่ ไม่น่างานเค้าถึง ไม่เสร็จซักที[/i] โอ๊คคิดขึ้นมาและยิ้มออกมาอย่างขบขัน แต่แพรนั้นหันไปสนใจงานตรงหน้าต่อแล้ว จึงไม่ได้เห็นพี่ของเธอยิ้มคนเดียว... [i]10 ปีแล้วสินะ ที่ผมรักเธอมา เธอผู้เป็นน้องสาวที่น่ารักของผม ทำไมพระเจ้าต้องให้ผมมารักน้องสาว ถึงจะไม่แท้ แต่เธอก็คิดกับผมเพียงพี่ชาย ตั้งแต่เธออายุ 8 ปี ผมก็หลงรักเธอมาตลอด จนตอนนี้เธอ กลายเป็นเด็กสาว ...ไม่ใช่สิ หญิงสาวต่างหาก มีผู้ชายมาลุมทั้งรัก ทั้งหลงเธอก็มาก แต่เธอก็ไม่เคยมีใคร นี่อาจจะเป็นสาเหตุหนึ่งซึ่งทำให้ผมไม่เคยมีใครนอกจากเธอ เพราะเธอทำให้ผมเห็นว่า ผมมีค่าเสมอ[/i] หลังจากโอ๊คไอธิบายให้แพรฟังเสร็จ เค้าก็กลับมาทำงาน และไปนั่งคิดอะไรเล่นที่ระเบียง... [i]บางทีเธออาจจะคิดกับผมมากกว่าพี่ชายก็ได้ ผมไม่เคยบอกเธอนี่นา...[/i]และความคิดของเค้าก็ต้อง จบลงแค่นั้นเพราะเหตุว่า แม่บ้านมาเรียกไปทานอาหารเย็น เมื่อโอ๊คเดินลงไปข้างล่าง เค้าก็พบครอบครัวของเขา อาจจะเรียกว่าครอบครัวก็ไม่ถูกนัก เพราะว่า เขาถูกเก็บมาเลี้ยง แต่ยังงัย ผู้ชาย และ ผู้หญิง และหญิงสาววัยเยาวน์ อีกคนก็เป็นครอบครัวของเขาล่ะ ระหว่างรับประทานอาหาร พ่อกับแม่ของเขาก็พูดขึ้นว่า\"เออ..ลูก ทั้ง 2 คน...พอดีว่า พ่อกับแม่ต้อง.. ไปทำงานที่ต่างประเทศ 2 ปีน่ะ ลูกไม่โกรธ พ่อกับแม่ใช่มั้ย มันเป็นธุรกิจน่ะลูก\"บิดาของเขาสีหน้า วิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัดแต่ก็คงไม่เท่ามารดาหรอก ลูกชายของเขายิ้มให้และพยักหน้า \"ครับ...ผมไม่ โกรธหรอกครับ ผมเข้าใจพ่อกับแม่ดี ว่าแต่ไปประเทศไหนร๋อครับ\"เข้าถามต่ออย่างสนใจ \"ไปนิวซีแลนด์น่ะลูก แม่ดีใจที่ลูกไม่โกรธ ว่าแต่ลูกสาวของแม่โกรธรึป่าวจะเนี่ยะ\"มารดาของเขาสีหน้าดีขึ้นมาก รวมทั้งบิดาด้วย\"อ๋อ แพรร๋อคะ ถ้ามีพี่โอ๊คอยู่แพรก็อยู่ได้ล่ะค่ะ ว่าแต่ 2 ปีมันนานมากๆเลยนะคะ พ่อกับแม่ ไปทำงานหรือเที่ยวกันแน่คะเนี่ยะ\"แค่ได้ยินแค่นี้ทั้ง บิดาและมารดาก็ดีใจมากแล้ว... เพราะนี่ถือเป็นการ ไม่โกรธเลย และยังพูดหยอกเล่นเหมือนเดิมด้วย และทั้งโต๊ะก็หัวเราะ และทานอาหารกันอย่างอบอุ่น... [b]2 ปีผ่านไป[/b] \"แพรวันนี้คุณพ่อ กับ คุณแม่ก็จะกลับมาแล้วสินะ เตรียมของขวัญอะไรไว้ให้ดีล่ะครับ\"โอ๊คถามขึ้น...มีแววตา เป็นประกายดีใจนิดๆ \"เอ...แพรว่าเรามาเซอไพรซ์คุณ...\"[i]กริ้งงงง...กริ้งงงงงงง....[/i] แพรยังพูดไม่จบ ก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามา\"ครับ บ้าน....(นามสกุลอ่ะ)ครับ มีธุระอะไรหรือครับ\"โอ๊คเป็นคนไปรับโทรศัพท์ และ \"ครับๆ ผมจะไปปเดี๋ยวนี้แหละ\"เสียงของโอ๊คสั่นขึ้นนิดๆ แววตเศร้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัด[i] กริ้ก...[/i] เสียง วางโทรศัพท์วางลงไป\"มีอะไรร๋อคะ พี่โอ๊ค\"แพรถามขึ้นอย่างสงสัยเพราะว่าสังเกต จากท่าทางของพี่แล้ว ไม่ใช่เรื่องดีแน่ \"แพร...อย่าร้องไห้นะ...เราจะไปโรงพยาบาลกันพอไปถึงก็จะรู้เอง\"โอ๊คพูดขึ้นด้วยเสียงที่สั่นมากขึ้นกว่าเดิม \"ค...ค่ะ\"แพรรับคำอย่างงงๆ \"พี่คะ มาถึงโรง\'บาลแล้ว แพรยังไม่รู้อะไรเลยนะคะ\"แพรพูดขึ้นอีกครั้งหลังจากถึงโรงพยาบาล\"รอแปปนึงสิครับ\" [b]ที่หน้าห้อง ไอซียู[/b] \"แพรลองมองเข้าไปทางกระจกสิครับ...และเข้มแข็งเข้าไว้นะ\"ตอนนี้โอ๊คคงกลั้นมานาน เริ่มมีน้ำตาคลอ และจะไหลในไม่ช้านี้ แพรจึงหันตามที่โอ๊คบอก พอเธอหันไป เธอก็เห็นบุคคลคนนึงที่เธอรอคอย มาแสนนาน พอมองทะลุกระจกไปอีกชั้น ก็เห็นอีกบุคคลหนึ่ง เป็นผู้มีพระคุณที่สุดในชีวิต ตอนนี้เธอน้ำตาไหลลง มาเป็นทางและหันไปทางโอ๊ค\"พี่คะ...ทำไมคุณพ่อ-คุณแม่ถึงอยู่ในห้องนี้ล่ะคะ\"เธอพูดด้วยเสียงที่อัดอั้น และเสียใจ \"ทางเที่ยวบินเค้าโทรมาบอกครับ ว่า เครื่องบินได้เกิดปัญหา ระบบขัดข้อง จนไฟฟ้าช็อตเครื่องยนตร์เสียหาย ไม่สามารถบินต่อไปได้ จึง...ตกลงมา และผู้โดยสารต่างก็ใช้ร่มชูชีพเพื่อช่วยเหลือตัวเอง แต่พ่อ กับแม่นั้น ร่มชูชีพเสีย จึงทำให้เป็นแบบนี้\"โอ๊คพูด และน้ำตาที่คลอเบ้าอยู่นั้น ได้ไหลลงมาแล้ว [i]ปึง...[/i] เสียงปิดประตูดังขึ้นเบาๆ ทำให้ทั้งสองหันไปตามเสียง ก็พบว่ามีคนในเสื้อสีเขียว เดินออกมา \"คุณหมอครับพ่อแม่ผม...\"โอ๊คพูดขึ้นแต่อยู่ดีๆ เสียงก็ขาดห้วงลงเฉยๆ\"เอ่อ...ผมแนะนำให้คุณไปทะเล หลังจากเสร็จสิ้นเรื่องแล้วนะครับ ทั้ง 2 คนเลย\"แม้หมอจะบอกทางอ้อม แต่ทั้ง 2 คนก็ยังเสียใจอยู่ดี [b]10 วันผ่านไป[/b] [i]ครืนนนน....ครืนนนนน...ซ่าาาา....[/i] เสียงคลื่นซัดสาดใส่ทรายอย่างไม่หยุดไม่หย่อน เสียงนี้ทำให้รู้สึก จิตใจสงบและสบายเป็นยิ่งนัก หญิงชายคู่หนึ่ง เดินเล่นไปตามชายหาด แสงแดดทอประกาย ทำให้เราเห็น พวกเค้าได้ชัดยิ่งขึ้น หญิงสาวหน้าตาสดใสร่าเริง...แต่ถ้ามองลงไปในดวงตาให้ดีจะมีความเศร้าแฝงอยู่ [i]ฮึก...[/i] เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นมาข้างๆ หญิงสาวจึงหันไปหา และก้เห็นพี่ชายไม่แท้ของเธอ สะอื้นอยู่ข้างๆ แต่ไม่มีน้ำตาไหล \"พี่คะ เป็นไรไปคะ ร้องไห้อยู่ทำไม พี่บอกทำใจได้แล้วไม่ใช่หรอ เด๋วถ่ายรูปเอาไปประจารณ์นะ\"เสียงใสๆ เอ่ยขึ้นอย่างขี้เล่น และดวงตามีประกายซุกซน\"พี่น่ะ ทำใจได้แล้ว แต่พี่แค่ดีใจที่เห็นแพรเข้มแข็ง \"เสียงห้าวทุ้ม เอ่ยขึ้นอย่างดีใจและเข้าไปกอดคนร่างเหมือนนางแบบตรงหน้า \"เฮ้...พี่ไม่ต้องดีใจขนาดนั้นก็ได้ ปล่อยได้แล้ว แพรหายใจไม่ออก\"แพรเอ่ยขึ้น เพราะเธอหายใจไม่ค่อยจะออกจริง(ไม่รู้เป็นเพราะอะไร^^/ผู้แต่ง) โอ๊คจึงคลายมือออกนิดๆ แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อย [i]วันนี้เราควรจะบอกกับเธอซักทีละนะ[/i]เข้าคิดได้และ... \"พี่มีอะไรจะบอกแพรล่ะ\" \"คะ มีอะไรจะบอกแพรคะ \" แพรเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสงสัย และเอียงคอนิด \"เอาหูมาสิจ้ะ แล้วพี่จะบอก\" น้ำเสียงครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนๆ แม้แต่แพรก็ยังรู้สึก แต่ด้วยความสงสัย แพรจึงเอียงหูเข้าไป [b]\"พี่รักแพร\"[/b] เมื่อโอ๊คเห็นว่าได้จังหวะจึงพูดออกไป ในขณะที่ร่างกายรู้สึกโล่งมากๆ และเขาก็ได้ทีฉวยโอกาสกับแก้มนิ่มๆ เนียนๆ และหอมกลิ่นน้ำหอมจางๆ ของเธอ ร่างนั้นอึ้งไปได้ซักพักก็หน้าแดงเรื่อๆ อย่างช่วยไม่ได้ และหันหน้าหนี \"แล้วแพรละครับ รักพี่รึป่าว\"โอ๊คจับเอวเธอเข้ามาโอบไว้ และถาม \"...............แพร....เอ่อ......แพร....ก็....รักพี่คะ\"แพรหยุดไปนานซักพักก็พูดขึ้นอย่างติดขัด แต่ตอนหลังก็รวดเร็วจนแทบจะฟังไม่ทัน เมื่อได้ยินดังนั้นจึงได้ฉวยโอกาสอีกครั้ง ----------THE END----------- ลงเสร็จ 14/05/04