ในอดีตเรา2คนยังเคยไปไหนมาไหนด้วยกันยางคุยกันกอดกันทุกวัน
แต่ไนเวลานี้แม่ของแพรได้ไปสู้สวรรค์แล้ว
เช้าวันหนึ่งรพ.ได้โทรศัพท์มาเรียกพ่อไปรพ.ด่วน
พ่อกลับมาบ้านด้วยสีหน้าที่ผ่านการร้องไห้อย่างหนัก
พ่อ::แพร ไหม ป่าน มานี้ซิลูก
ไหม::พ่อเปนไรคะแม่ละ
พ่อ::ลูกทำใจดีๆนะ แม่เสียแล้วลูก
พวกเรา3คนได้แต่อึ้งที่แม่อันเ)็นที่รักของครอบครัวได้เสียไปแล้วจากพวกเรา
แม่เสียชีวิตเนื่องจากโรคมะเร็งสมองซึ่งเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วในเวลาเพียง3เดือนเท่านั้นแม่เริ่มล้มป่วยลงและได้ไปรักษาตัวที่รพ.แห่งหนึ่ง
มันเวลาที่พวกเราทำไรไม่ถูกหมอบอกว่าแม่ป่วยเพราะคุยโทรศัพท์มากเกือบ10ปีที่แม่ไช่โทรศัพท์มือถือพวกเราไม่เคยเอะไจเลยซักนิด
แม่ต้องทำกานผ่าตัดนำก้อนเนื้อที่เรียกว่ามะเร็งออกไห้เร็วที่สุด
เมื่อการผ่าตัดครั้งแรกผ่านไปแม่เริ่มดีขึ้นจนเกือบเปนปกติอาทิดก่อนที่จามีเอเปก
แม่ได้ขอไห้่อพาแม่กลับไปอยู่บ้านซึ่งพวกเราคัดค้านเพราะถ้าแม่อยู่ที่รพ.จามีนางพยาบาลคอยดูแลตลอดมานจาไม่เสี่ยงอันตรายมากแต่แม่ก็ไม่เชื่อพ่อ
จึงยอมพาแม่กลับบ้านเราคอยดูแลแม่ไนเวลา1อาทิดอย่างไม่ค่อยติดไรมากนักหารู้ไม่ว่าแม่จาอยู่กับพวกเราแค่เพียงอาทิดเดียว
แม่เริ่มมีอาการอีกครั้งจึงรีบพาส่งรพ.และเมื่อกานผ่าตัดอีกครั้งเส็จสิ้นแม่ซึ่งไม่รู้ศึกตัว
ยางนอนอยู่ไนห้องไอซียูโดยไม่มีการตอบรับไดไดทั้งสิ้นหมอบอกแม่คงหมดหวังที่จามีชีวิดต่อไปอาการแม่ทรุดลงเรื่อย
จนถึงคืนที่19พย.
พ่อเล่าว่าเมื่อพ่อไปถึงรพ.เมื่อประมานตี4กว่าาาชีพจรแม่เหลือประมาน70หมอบอกว่าแม่รอพ่ออยู๋
เมื่อพ่อบอกแม่ว่า
พ่อ::เรากลับไปอยู่บ้านกันนะไปอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา5คนพ่อ แม่ลูกงัย
เมื่อพ่อพูดจบชีพจรแม่เริ่มลดลงจาก70 60 50 .........จนเหลือ0
แม่ได้จากพวกเราไปแล้ว
จนถึงวันเผาแม่พวกเราร้องไห้ไม่หยุด
พ่อ::ร้องไปเถอะลูกถ้ามันทำไห้เราสบายไจขึ้นร้องไปเถอะ
พวกเราเสียไจมากที่เราไม่สามารถทามอารัยที่อยากทำกับแม่จนแม่เสัยไปจากเราอย่างไม่มีวันหวนกลับ
แพร::พี่ไหมแพรเคยคิดนะว่าทำไมถึงต้องมีโรคพวกนี้ด้วย มานทำไห้เราต้องแยกออกจากกันถ้าแม่ไม่ไช่โทรศัพมากแม่คงไม่ตายไช่ไหมพี่ไหม
ไม่มีเสียงตอบจากผู้เปนพี่มีแต่นำ้ตาที่ไหลเต็มหน้าของทั้งพี่น้องที่แสดงอาการเจ็บปวดที่สูญเสียคนสำคัญไปจากชีวิดอย่างไม่มีวานหวนกลับไม่มีวันเลย
ถึงตอนนี้แพรอยกจาบอกแม่เหลือเกินคำพูดที่แพรไม่เคยได้พูโไห้แม่ได้รู้เรยซักนิดคำพูดที่จาไม่มีแม่ไห้ฟังอีกแล้ว
ไม่ว่าตอนนี้ไม่ว่าแม่จาอยู่ที่ไหนแพรอยากไห้แม่รู้ไว้ว่า\"แพร พี่ไหม ป่าน พ่อ และทุกๆคนยังรักและคิดถึงแม่อยู่เสมอ\"
\"คิดถึงตักที่เคยหนุน คิดถึงเพลงที่ได้ยินมาแต่เด็กๆ คิดถึงคนที่อุ็มปลอบเมื่อเราร้องห้ายท้อแท้ คิดถึงคนที่บอกไห้เราต้องสู้ต้องอดทน คิดถึงอ้อมกอดที่อบอุ่นที่ตื่นขึ้นมาจาพูดว่า\"ตื่นแล้วหรอลูก\" \"ฝันดีนะคะ\" แม่รักลูกนะ\" และทุกๆอย่างที่มิอาจบอกเปนคำพูดได้
ปล.ไม่รู้ซึ้งกันหรือป่าวแต่เปนเรื่องจิงที่อยากบอกกล่างกับทุกๆคนว่าจาทำอารัยไห้คนที่เรารักก็ควรจารีบทำก่อนที่จาไม่มีโอกาศนะคะเปนเรื่องแรกด้วย
ขอบคุนคะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น