เพื่อนใหม่

เนื้อเรื่อง อัปเดต 12 พ.ค. 48 / 11:30

ฉบับแก้ไข

นิดเป็นนักเรียนคนหนึ่งในโรงเรียนแสนดี เธอเป็นผู้ที่มีอารมณ์ขัน และเป็นที่รักของเพื่อนๆทุกวันเขาจะไปกินข้าวกับ เนตร นี และ วัล พวกเธอรักกันมากๆไม่ว่าจะทำงานหรือไปที่ไหนก็จะไม่แยกจากกัน
“วันนี้ไปชมรมด้วยนะจ้ะ”นิดกล่าว
“จ้ะไปสิ”เนตร วัล และนี กล่าวเป็นเสียงเดียวกัน

เย็นวันนั้นทุกคนก็ไปพบกันและเรียนชมรมด้วยกัน พูดคุยกันอย่างมีความสุข แต่นิดหารู้ไม่ว่าวันพรุ่งนี้ เธอจะเจอสิ่งหนึ่งที่จะไม่มีวันทำให้เธอลืม

*****วันรุ่งขึ้น*****
“แม้จ้าหนูไปก่อนนะ”นิดกล่าวลาแม่พร้อมทั้งสวัสดี
“ไปเถอะจะ ตั้งใจเรียนนะ”
“ค่ะ”
วันนี้นิดมาโรงเรียนสายกว่าปกติ
เมื่อมาถึงเธอก็เห็น นี วัล และเนตรกำลังคุยกับใครคนหนึ่ง
เธอคนนั้นชื่อโม เธอกำลังเล่าเรื่องอะไรบางอย่างให้ทั้ง3ฟังดูแล้วน่าตื่นเต้นมาก นิดเลยบอกว่าโมเราขอฟังด้วย ทันใดนั้นโมก็ตะวาดใส่เธอทันทีแล้วเดินออกไปจากวงอย่างรวดเร้วทิ้งไว้แต่สายตาที่จองมองมาที่เธออย่างแค้นใจของเพื่อนรักทั้ง3แล้วทั้งสามก็วิ่งไปโอ้โม แล้วบอกว่า
“โมไม่ต้องไปสนใจมัน”นีบอกเนตรและวัลพยักหน้าตามแล้วโมจึงกลับมาเล่าเรื่องราวต่อ
ขณะนั้นนิดทำอะไรไม่ถูก เธอยืนจนตัวแข็งมากไม่กระดุกกะดิงภายในใจเธอกำลังคิดว่า นี่หรือคือเพื่อนที่เธอคบมาว่า2ปีเต็มทำไหมถึงเปลี่ยนไปได้เพราะเพื่อนใหม่
วันนั้นทั้งสามก็ไม่ว่าอะไรเธอแต่ก็ยังฟังโมพูด นิดแอบได้ยินทุกเรื่องที่โมพูดนั้นล้วนแต่โกหกทั้งเพหาความจริงไม่ได้ ทั้งสามและโมพูดคุยกันแล้วทำราวกับว่านิดไม่มีตัวตน ไม่มีใครพูดกับนิด แถมโมยังแต่งเรื่องขั้นมาด่านิดด้วย
“นี่พวกเธอฉันจะเล่าเรื่องหมาหัวเน่าให้ฟัง”โมบอก
“ดีจังเลยอยากเห็นหมาหัวเน่ามานานแล้ว”วัลกล่าว
แล้วทั้งหมดก็พูดคุยและวิจารย์จนนิดไม่สามารถฟังได้เธอเลยเธอก็เลยแกล้งพูดขอตัวไปเข้าห้องน้ำขณะที่เธอวิ่งไปทั้งน้ำตานั้นเธอก็พบมาลีซึ่งมาลีคอยปลอบและให้กำลังใจนิด นิดเล่าทุกอย่างให้มาลีฟัง มาลีอึ้งและบอกนิดว่า
“นี่ ฉันไม่คิดเลยว่าคำพูดของยัยโมจะทำให้3คนนั้นเป็นไปได้ถึงขนาดนี้”มาลีพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ
“คำพูดอะไรเหรอ”นิดถาม
“ก็ยัยโมนะสิ ฉันแอบได้ยินมันบอกนี วัล และเนตรว่าเธอนะไประบายอารมร์กับมันว่าพวกยัยนีโง่จะตายยัย3คนนั้นทำท่าเฉยๆฉันก็คิดว่ามันไม่ว่าอะไรเห็นเป็นเพื่อนกันตั้งนานการบ้านมันก็มาลอกเธอตลอดเลย”มาลีเล่าพร้อมทำท่าประกอบ
“ฉันไม่คิดเลยว่าเรื่องมันจะลงเอยอย่างนี้”นิดพูดพร้อมร้องไห้ทั้งน้ำตา
        นั่นซิเขาถึงว่า
            เพื่อนกินหาง่าย
                เพื่อนตายหายาก

นิดร้องไห้ออกมาโฮ้ใหญ่ พร้อมกอดมาลีไว้แน่น พร้อมทั้งคิดในใจว่า \"คนเรานี้ล้วนอนิจจัง\"
เย็นวันนั้นนิดเดินข้ามถนนด้วยใจที่เหมอลอยเหมือนร่างที่ไร้สติ ไร้วิญญาณ ไร้จิตใจจะหลงเหลือต่อสู้กับสิ่งที่เธอเผชิญอยู่ ทันใดนั้น ก็เกิดเสียงดัง
โครม
ร่างของนิดลอยกระเด็นไปหลายเมตรเลือดอาบท่วมตัวนิด
นี วัล และเนตร ซึ่งกำลังเดินออกจากโรงเรียนเห็นเข้าก็รีบวิ่งมา พร้อมตามคนช่วยและประครองนิดแล้วบอกว่าเธอต้องไม่เป็นอะไร นิดบอกว่าไม่เป็นไรอย่างน้อยเธอก็ดีใจที่ได้เป็นเพื่อนกับพวกเธอ สิ้นเสียงนิดก็สิ้นใจทันที นี วัล และเนตร ร้องไห้และพูดออกมาว่าถ้าย้อนเวลาได้เธอทั้ง3จะไว้ใจนิดให้มากกว่านี้แต่มันก็สายไปแล้ว สายเกินไปจะแก้ไข แม้คำขอโทษล้านคำก็ไม่สามารถชดเชยได้
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาทุกคนก็เปิดอกคุยกันระหว่างเพื่อน และได้รู้ว่า โมยังทำให้เพื่อนอีกหลายคนต้องผิดใจกัน ทุกคน จึงหันมาปรับความเข้าใจกัน ส่วนโมก็กลายเป็นคนที่น่าเกลียดชังสำหรับทุกคน แต่ถึงยังไงนิดก็ไม่มีวันฟื้นมา ไม่มีมีวันมาพูด คุย หัวเราะ ร้องไห้กับใครอีกแล้ว งานศพของเธอมีแต่ความเศร้าเพื่อนทั้งสามร้องไห้โดยไม่ปิดบังความเศร้าเลย ส่วนโมก็ได้แต่ยิ้มในความชนะของเธอ(แต่เธอไม่มีทางรู้ได้เลยว่าชีวิตที่เหลืออยู่ของเธอจะดำเนินต่อไปอย่างไร สิ่งที่เธอทำมันเลว เลวอย่างที่สังคมไม่อาจจะให้อภัยเธอได้ เธอทำให้คนดีๆคนหนึ่งต้องตาย ตายอย่างไม่มีทางฟื้น ) งานศพครั้งนี้เป็นงานศพที่บอกได้เลยว่าเป็นงานศพที่เศร้าที่สุดที่คุณจะพบเจอ และมันจะติดตรึงในจิตใจของทุกคนตลอกกาล
เสียงเพลงดังขึ้น..................
บ่งบอกว่าร่างของนิดกำลังสลายหายไป สลายไปพร้อมกับมิตรภาพที่เธอมีให้เพื่อน เพื่อนที่เธอเรียกว่า \"เพื่อนสนิท\"
                                                                                            
                                                                                   จากไปไกลแสนไกลไม่หวนกลับ
                                                                             เธอเหมือนหลับไม่ฟื้นตื่นไม่ไหว
                                                                             เจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจ
                                                                             ทิ้งเอาไว้ความดีที่มีมา

จงคิดไว้เสมอว่าไม่มีใครรักเราจริงนอกจากพ่อและแม่ แม้แต่เพื่อนที่รักกันที่สุด ที่เราคิดว่าจะเป็นที่พึ่งได้




สุดท้ายไม่ต้องโหวตก็ได้แต่ขอให้ช่วยลงความเห็น

เตรียมพบกับภาคต่อของเรื่องเพื่อนใหม่นี้ได้ ที่นี่ เร็วๆนี้ กับความหลอกลวงซึ่งคุณอาจจะต้องหันกลับมามองตนเองอีกครั้ง  ว่าคุณ กำลังเป็น++เหยื่อ++ของความหลอกลวงหรือเปล่า