คนห่าง ใจก็ห่าง

เนื้อเรื่อง

เรื่องนี้มีคนบอกให้แต่งแนวนี้ แต่งให้แล้วน่ะ ฉันชื่อดาว เป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักคนนึงเลยหละ ตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ก็ ม.6แล้ว ก็มักจะมีคนชมอยู่บ่อยๆว่าฉันสวย น่ารัก แต่ฉันก็ไม่ได้หลงตัวเองน่ะ ฉันก็ใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วๆไปนี่แหละ <ก็ฉันเป็นคนนิ> แต่มันอาจจะไม่เหมือนก็คือ ฉันมีผู้ชายที่ฉันรักเค้าที่สุดในโลกอยู่คนนึง นอกจากพ่อ ฉันกะเค้าเรารักกันมาตั้งแต่ ม.1 และหละ มันก็เหมือนเรื่องธรรมดาทั่วไปนี่แหละน่ะ คนที่คนเค้าว่าน่ารักกัน ผู้ชายก็มักจะมาคบหาด้วย แต่ฉันก็คงต่างที่ว่า ฉันคงรักเค้ามากกว่าที่เค้ารักฉัน และฉันยังรักเค้าเสมอ ความรักของฉันมันก็เริ่มขึ้นว่า เค้าชื่อนาย เป็นผู้ชายน่าตาดีประจำห้อง 3 ส่วนฉันก็อยู่ห้อง 2 เรา 2 คนมักจะบังเอินเจอกันบ่อยๆ ฉันรู้สึกถูกชะตากับเค้ามาก และช่วงนั้นก็มีเด็กห้องต่างๆมาจีบฉันแต่ฉันไม่สนใจเลย ฉันหวังเล็กๆว่าอยากให้นายมาจีบฉันบ้าง และความหวังของฉันมันก็เป็นจริง นายเค้ามาจีบฉัน แล้วเราก็ดูใจกัน 4 เดือน และตกลงเป็นแฟนกัน ตอนแรกฉันก็คิดว่าอยู่คนละห้องกันจะทำให้เราได้เจอกันลำบาก แต่ไม่เลย นายเค้าหาเวลามาอยู่กับฉันได้เสมอ จนเพื่อนๆเรียกเราว่า ปาท่องโก๋ เรา 2 คนคงเป็นคู่รักที่ดังที่สุดในระดับแล้ว และฉันกับเค้าก็สัญญากันว่า เราจะไม่พรากจากกัน และเราจะต้องอยู่ด้วยกัน ฉันรักนายมากๆ จนบางครั้งฉันก็คิดน้อยใจคิดว่าฉันรักเค้ามากกว่าเค้ารักฉัน แต่เค้าก็แสดงให้ฉันเห็นเสมอว่าเค้ารักฉันมาก เค้าพยายามไปหาพ่อแม่ฉัน ผูกมิตรกันไว้ พ่อแม่ฉันก็รักเค้ามาก เพราะเค้าเป็นคนดี เรียนก็เก่ง แถมน่าตาดีอีก ฉันคิดว่าคงไม่มีคนที่ดีกว่าเค้าอีกแล้ว เราคบกันมาเรื่อยๆ เวลาก็ผ่านไปแสนเร็ว เราจบ ม.3 กันแล้ว ฉันคิดที่จะอยู่โรงเรียนเดิม เค้าก็คิดอย่างนั้น แต่เค้าบอกว่า ม.4 เค้าจะไปสอบ เตรียมทหาร ใจนึงฉันก็อยากให้เค้าไป เพราะเค้าชอบ แต่ถ้าเค้าไปเราก็คงจะต้องห่างกันมาก แต่ก็ไม่เป็นไร เรารักกันมาก เค้าคงไม่คิดนอกใจฉันหรอก แล้วเค้าก็คงไม่ลืมฉันด้วย ตอนม.4 เค้าก็ยังเรียนอยู่ที่ โรงเรียนเดิม ฉันก็ใช้เวลาช่วงนั้นอยู่กับเค้าให้มากที่สุด จนเวลาผ่านไป เค้าไปสอบ ตำรวจ และเค้าสอบได้ฉันดีใจกับเค้า แต่ก็เสียใจที่ฉันคงไม่ค่อยได้เจอเค้า แต่เค้าสัญญาว่าจะโทรมาหาทุกวัน วันแรกของ ม.5 ฉันอยู่ที่ โรงเรียนโดยไม่มีเค้า รู้สึกว่ามันอ้างว้าง ไม่มีที่พักพิง รู้สึกไม่สบายใจเลย และเค้าก็โทรมา เหมือนเค้ารู้ เราคุยได้แค่ 10 นาที เค้าก็ต้องไปเรียน แต่ฉันก็ยังรู้สึกดี และเค้าก็จะโทรมาฉันทุกๆเช้า ทุกเที่ยงและทุกเย็น แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานๆเค้าเริ่มหายไป บางวันก็โทรมาครั้งเดียว แต่ช่วงหลังๆเริ่มจะไม่โทร เค้าก็พูดแต่ว่า ยุ่งๆ เรียนหนักฉันก็เห็นใจเค้า ฉันก็ยังพยายามโทรไปหาเค้า เค้าก็บอกว่าคุยไม่ได้ ฉันรู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไป บางวันฉันก็นอนร้องไห้ ฉันเสียใจจริงๆ ทำไมเค้าเป็นแบบนี้ วันที่ฉันรอคอยก็มาถึงวันปิดเทอม ถึงมันจะปิดแค่เดือนเดียว แต่มันก็มีความหมายกับฉัน เพราะเค้าจะต้องกลับมา และฉันจะได้เจอกับเค้า เราจะได้อยู่ด้วยกัน ถึงมันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่ฉันคิด เค้าไม่กลับมาฉันพยายามโทรหาเค้า เค้าก็ไม่รับโทรศัพท์ ฉันจึงไปถามแม่เค้าที่บ้านว่าทำไมเค้าไม่มา แม่เค้าบอกว่าเค้ายุ่งมาก ต้องเรียนพิเศษ ฉันก็เข้าใจ ฉันเลยทำใจและรอเค้าต่อไป วันเปิดเทอม ม.5เทอม 2 ฉันยังคงอ้างว้างเหมือนเดิม คิดถึงเค้า วันนี้มันไม่เหมือนเดิม เค้าไม่โทรมาให้กำลังใจฉันเหมือนเดิม เค้าคงยุ่งมากจริงๆซิน่ะ พอตอนเย็นฉันก็โทรไปหาเค้า เพราะพรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดฉันแล้ว แต่เค้าก็ไม่รับโทรศัพท์ ในหัวของฉันก็มีแต่ ทำไมๆๆๆ แต่คิดๆดู เค้าอาจจะอยากเซอไพรส์ฉันก็ได้ มันทำให้ฉันมีกำลังใจขึ้น วันเกิดของฉันปีนี้ เพื่อนๆให้ของขวัญฉันกันเกือบทุกคน คนห้องอื่นก็ให้ และมีผู้ชายบางคนก็ยังมาขอฉันเป็นแฟน แต่ฉันก็ไม่สนใจ จนตอนนี้มันดึกมากแล้ว นายก็ยังไม่โทรมา ไม่มีของขวัญ ฉันไม่นอนทั้งคืน เค้าก็ไม่โทรมา เค้าคงเปลี่ยนไปแล้วจริงๆซิน่ะ ฉันไม่มีกำลังใจเรียนหนังสือ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ จนฉันล้มป่วย ฉันหวังให้เค้ามาเยี่ยม หรือโทรมาบ้าง มันไม่มีเลย มันเป็นแค่เพียงความหวังของผู้หญิงไร้ค่าคนนึง ฉันนอนที่โรงพยาบาล อาทิตย์นึง พอฉันออกจากโรงพยาบาล ฉันก็ได้รับข่าวร้ายที่สุด ไม่มีใครตายหรอก แต่ฉันนี่ซิ กำลังจะตาย นายโทรมาหาฉัน ตอนฉันถึงบ้านพอดี ฉันดีใจที่สุด \"ฮาโหล นาย\" \"ดาวหรอ\"เสียงเค้าฟังดูไม่ดีเลย \"ใช่จ๊ะ นายหายไปไหนตั้งนาน คงเรียนยุ่งมากซิน่ะ\"ฉันพูดน้ำเสียงร่าเริง \"เอ่อ คือว่า\"เค้าพูดติดๆ \"เรื่องวันเกิดเรารึป่าว ไม่เป็นไร นายคงยุ่งมาก เราเข้าใจ เราไม่โกรธน่ะ\"ฉันยังให้อภัยเค้าเสมอ \"ไม่ใช่เรื่องนั้นอ่ะ เรื่องนั้นเราก็ขอโทษด้วยน่ะ\"ฉันรู้สึกใจไม่ดีเลย \"แล้วเรื่องอะไรละ\"เสียฉันฟังดูเศร้าๆ \"เราขอบคุณความทรงจำดีๆที่มีให้น่ะ เราเสียใจที่ต้องพูดอย่างนี้ หัวใจเรามันไม่เหมือนเดิมแล้วดาว เราเหงา เราอ้างว้าง แล้วหัวใจเรามันก็ไปพักพิงอยู่ที่ใจของผู้หญิงคนนึง นอกจากดาว เราขอโทษน่ะ เราจะยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันน่ะ\"ฉันฟังเค้าพูดฉันอึ้ง น้ำตาไหล ทำอะไรไม่ถูก \"ขอบคุณน่ะ ที่บอกเราไม่งั้น เราก็ยังคงเป็นไอโง่ต่อไป ขอบคุณจริงๆ เราไม่โกรธนายหรอก เรามันไม่ดีเอง รักนายมากไป ทำให้นายอ้างว้าง เรามันผิดเอง เราไม่เคยโกรธคนที่เรารัก ขอให้ รักกับเค้ามากๆน่ะ เราเข้าใจดี\"ฉันพูดไปทั้งน้ำตา \"ไม่หรอก ดาวไม่ผิด มันคงไม่มีคนผิด คงเพราะเราห่างกันมากเกินไป แต่เราก็รักดาวน่ะ ขอบคุณน่ะ\" \"อือ ขอให้โชคดี แค่นี้น่ะ เราจะทำงาน\" \"บายจ๊ะ\"แล้วฉันก็วางโทรศัพท์ ฉันจำไม่ได้ว่าฉันร้องกี่ชั่วโมง รู้แต่ว่านานมาก แล้วฉันก็กินไม่ได้ นอนไม่หลับ และต้องกลับไปอยู่โรงพยาบาลเมือนเดิม การเรียนก็แย่ลง เรียนไม่ทันเพื่อน วันนึง ทางโรงเรียนให้นักเรียนนายร้อยมาแนะแนวให้น้องและนายก็กลับมาพร้อมกับแฟนใหม่ ดูเค้ารักกันมาก เค้าพาแฟนมาที่โรงเรียน พามาให้เพื่อนๆดู รวมทั้งฉัน ฉันต้องแอบไปร้องคนเดียว เค้าดูไม่สน และไม่แคร์ฉันเลย เค้าเปลี่ยนไปมาก เค้าคงรักผู้หญิงคนนั้นมากซิ หลังจากวันนั้นฉันพยายามตั้งใจเรียน ทำงาน เพื่อให้ลืมเค้า และฉันก็ทำสำเร็จ ฉันลืมเค้าได้ แต่มันก็แค่บางเวลาเท่านั้น ถ้าฉันเกิดเดินไปเจอที่เดิมๆ หรือคิดไปเรื่อยเปื่อย ฉันก็มักจะคิดถึงเค้าและเสียน้ำตาเสมอ ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ ม.6แล้ว ฉันใกล้จะจบ มัธยมแล้ว และฉันจะไปเข้าคณะที่ฉันฝันไว้ และฉันจะทำกิจกรรมให้มากๆ และจะลืมเค้าให้ได้ และฉันคิดว่าฉันจะไม่มีแฟนอีกแล้ว นอกจากฉันจะเจอกับคนที่ฉันรักเค้า และเค้ารักฉันมากจริงๆ ฉันจะรอวันนั้น ไม่รู้ว่าจะอีกนานแค่ไหน และไม่รู้เมื่อไหร่ฉันจะลบความทรงจำเกี่ยวกับเค้าออกได้ ทุกอย่างที่เราทำร่วมกัน เหมือนมันพึ่งผ่านไปเมื่อวาน