หนอนน้อยผจญัย

เนื้อเรื่อง

หนอนน้อยผจญภัย อึดอัดจังเลย เจ้าหนอนพูดขณะที่เอาตัวอันเล็กๆของมันออกจากใบกะจิ๊ดริดสีเขียวอ่อนๆ มันดิ้นตัวอยู่ซักพักไข่ก็แยกเป็นรอยใหญ่ตัวก็กาดื๊บออกมาพ้นจากไข่ มาสูดอากาศสดชื่นภายนอก มันไม่รีรอช้า รีบกาดื๊บมุ่งไปกินขอบใบไม้ที่มันอยู่เป็นอย่างแรก โดยที่ทิ้งไข่ใบจิ๊วไว้ข้างหลัง เจ้าหนอนตัวนี้มีตัวเขียวอ่อนๆเหมือนใบตองอ่อน ข้างลำตัวจะมีสีขาวพาดกับลายจุดเล็กๆ ตรงตูดหางสีดำแหลมเปี๊ยว ตรงใกล้ๆส่วนหัวจะมีดวงตา เอ๊ะ ไม่ใช่นี่ มันคือลายเป็นรูปวงกลมเล็กๆคล้ายดวงตาตะหากดวงแต่ที่แท้จริงอยู่บนส่วนหัวเล็กๆของมัน ที่สำคัญหนอนตัวนี้ยังมีเรดาร์ที่ส่งกลิ่นเหม็นและจะโผล่มาตอนมันโกรธ ที่สำคัญใช้สะกดจิตได้ด้วย วันๆเจ้าโชดาหนอนตัวนี้ไม่ทำอะไรเลยนอกจากกินกะนอน มันกินกะนอน2อย่างสลับกันโดยที่ไม่รู้จักเบื่อ ทำให้ตัวมันโตเร็วขึ้นมากแค่เพียงอาทิตย์เดียวมันก็ยาวเกือบนิ้ว 1อาทิตย์ที่มันอยู่ทำให้มันได้เรียนรู้สิ่งต่างๆและมันยังรู้อีกว่าบนต้นไม้ต้นนี้ไม่ได้มีมันตัวเดียว แต่ยังมีหนอนตัวอื่นๆอีกหลายตัวมาแย่งอาหารอีกด้วยทำให้ใบไม่ที่เริ่มร่อยหรอ เหลือนิดเดียวทำให้มันต้องเร่งที่จะพยายามกินเพื่อให้โตพอที่จะสามารถออกเผชิญโลกภายนอกได้ มันกินใบไม้อย่างชาญฉลาดมาก มันมักจะเริ่มต้นกินจากข้างใบตามแนวนอน อย่างเป็นจังหวะและไพเราะ กัดไปเรื่อยๆจนหมดใบ ต้นไม้ที่เจ้าหนอนน้อยอยู่ไม่เหลือใบอีกแล้วมันยังไม่โตเต็มที่เลย หนอนน้อยจึงต้องเริ่มออกเดินทางเพื่อหาอาหารแหล่งใหม่ มันต้องกาดื๊บสัมผัสพื้นดินเป็นครั้งแรกซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย มีแต่กรวดหิน มันเดินไม่ทันระวังจึงพลาดไปเหยียบทางเดินผ่านของมดเข้า เจ้าบังอาจมาเดนผ่านทางเดินของข้า พวกมดกระโดดเข้ารุมกัดเจ้าหนอนไปทั่วตัว หนอนน้อยเจ็บมากจึงเกือกกลิ้งลงไปกับพื้นแต่มดก็ไม่ยอมหลุดออก ด้วยความตกใจมันจึงชูหนวดขึ้น กลิ่นเหม็นที่หนวดของหนอนทำให้พวกมดเมาหลับไปเหลือไว้แต่รอยแผลที่เจ็บปวดไปทั่วตัว เฮ้อเหนื่อยจัง เจ้าหนอนบ่นหลังจากที่เดินทางมานานแต่มันยังไม่ยอมท้อ แต่แล้วสวรรค์ก็เป็นใจมันได้พบกับต้นไม้ที่มันกิน ที่เจ้าหนอนเดินทางตั้งไกลเพราะเมื่อมันเกิดต้นไหนแล้วมันจะกินต้นนั้นไปตลอดอีกทั้งต้นอื่นรสชาติไม่อร่อยเท่าไรนัก มันรีบตรงเข้าไปกินใบไม้ที่หามานาน มันกินซักพักรู้สึกแปลกๆที่หางมันหันไปดูก็เห็นหางกุดลงเหลือนิดเดียวแล้ว จากที่สีดำกลายเป็นสีเหลืองเข้ม เป็นสัญลักษณ์ว่าหนอนตัวนี้เริ่มเข้าสู่วัยหนุ่มแล้ว ตัวมันไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยนอกจากลำตัวที่ใหญ่ขึ้นมากและมีสีจางลงเท่านั้น ทันใดนั้นก็มีเหตุการไม่คาดฝันขึ้นมีลมกรรโชกแรง ทำให้เจ้าหนอนร่วงลงมาจากใบไม้ แต่โชคยังดีที่มันปล่อยใยที่อยู่ใต้ทันติดไว้กับใบไม้ ทำให้หัวมันห้อยต่องแต่งราวกับสไปเดอร์แมน หนอนรู้สึกโล่งอกแต่ไม่ทันไรตัวมันก็ถูกหิ้วลอยสูงขึ้นเหนือต้นไม้มันมองรอบตัวด้วยความมึนงงมองเห็นผืนป้าที่มันอยู่อย่างน่าอัศจรรย์แต่มันไม่รู้สึกดีใจเลยเมื่อมองเห็นนกที่อยู่บนหัวมัน เจ้านกก็เริ่มเห็นมันแล้ว นกคงบินไปชนใยของมัน ตอนนี้มันบนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ ถ้าพลาดไปนิดเดียวอาจถึงตายได้ จนแล้วจนแรดมันก็มาถึงรักของนกจนได้ แต่อุปสรรคข้างหน้าคือ ลูกนกผอมแห้ง3ตัวที่ตะเกียกตะกายแหกปากร้องด้วยความหิวโหยขออาหารจากแม่มัน เจ้าหนอนจึงใช้ลูกสงสารโชคดีที่มันเคยดูโฆษนาอยู่บ้าง “แง้ เม ดู เม โฮะ ชิ โยะ ๆ แต่เหล่านกไม่แหกปากร้องอย่างเดิม แม่นกที่แสนใจดีจึงต้องเป็น มันจึงใช้ไม้ตายชูหนวดออกมา “ชิ เม โจ ต๊าย ชิ เม โจ ต๊าย “ คาถาสกดจิตของหนอนทำให้พวกมันมึนงงชั่วขณะ แล้วลมก็พัดใยขาดทำให้เจ้าหนอนร่วงลงมาจากต้นไม้สูง โชคยังดีที่มีใบไม้รองรับเอาไว้ แม่นกได้สติจาการหายสะกดจิตจึงกระโดดพรุ่งออกจากรัง ตีลังกาม้วน2ตลบก่อนที่จะลงน้ำอย่างสวยงาม “ว้าวเจ๊ง” หนอนลืมตัวชมคนที่เป็นฆาตรกรไล่ฆ่ามันอยู่ มันรู่ตัวจึงหนีสุดชีวิตโดยมีแม่นกบินตามมาติดๆ แล้วมันก็กระโดดเข้าโพรงไม้พ้นปากแม่นกอย่างเฉียดฉิว แม่นกพยายามใช้ปากความหาหนอนในรุแต่ด้วยปากที่สั้นไปจึงทำให้เข้าไปไม้ถึง ทำให้หนอนรอดตัวอย่างหวุดหวิด วันนี้เจ้าหนอนรู้สึกไม่ดีเลยมันรู้สึกร้อนไปทั้งตัว เหมือนกับมีอะไรเหนียวๆมาห่อหุ้มในตัวมัน ตัวมันดำลายส้ม หนอนคิดว่ามันไม่สบายเอามากๆ มันจึงหาที่เงียบๆเอาใบไม้มาทำรังห่อหุ้มตัวมันเพื่อเวลามันป่วยจะได้ไม่มีใครมายุ่งกับมันจากนั้นก็สร้างใยตัวมัน พอตกดึกเจ้าหนอนรู้สึกปวดแสบปวดร้อนไปทั้งตัวราวกับเอาเข็มมาจิ้มรอบตัวเหมือนโดนมีดกรีดที่บนผิวที่หลัง มันดิ้นด้วยความเจ็บปวด และแล้วหนอนรู้สึกว่าหัวมันปริออกมา มันมีน้ำไหลไปทั่วและแล้วมันก็สลัดคราบ มันพยายามดิ้นต่อเพื่อให้ตัวมันหลุดจากคราบที่ห้อหุ้มตัวมัน ตอนนี้มันได้กลายเป็นกลายเป็นดักแด้ มันได้เปลี่ยนแปลงไปอีกขั้นหนึ่ง เจ้าหนอนในวันนั้นไม่ใช่หนอนอีกต่อไปแล้วแต่เป็นดักแด้เพื่อรอการเจริญติบโตเป็นผีเสื้อที่สวยงาม