การจากไปของนายเจี๋ยมเจี้ยม

เนื้อเรื่อง

“เมย์ ... พี่อยากตาย” พี่ต้า .. พี่ชายที่รู้จักกันผ่านทางเว็บ ๆ หนึ่ง .. อยู่ ๆ ก็บ่นว่าอยากตาย ... “เฮ้ย .. ทำไมอ่ะ .. เป็นอะไร เป็นมากป่าว” ฉันก็พอจะรู้ละนะว่าพี่แกเป็นโรคหัวใจ .. แถมเป็นคนคิดมากแบบสุด ๆ “เป็น .. มากด้วย” เฮ้อ ... อีกแล้ว .. อีตานี่เข้าโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น “โถ่ .. จะเป็นไรนักหนา .. แล้วตอนนี้อยู่ไหนเนี่ย” (เราคุยกันทาง msn) “ซิดนี่ย์” โล่งใจ .. “เอ้อ .. ก็ยังดี .. นึกว่าจะตอบว่าอยู่โรงพยาบาล” “อยู่โรงพยาบาลนั่นแหละ .. แต่โรงพยาบาลอยู่ซิดนีย์” “ห๊ะ ... เป็นไรมากป่าว .. แล้วทำไมบ่นอยากตาย .. โถ่ .. ส่งสารพี่เอมั่กดิ พี่ตายแล้วเค้าจะอยู่กับใคร ..” ฉันเอาแฟนพี่เค้ามาอ้าง .. แหม .. เค้ารักและเทิดทูลแฟนเค้าจะตาย ... “ก็เอนั่นละที่เค้าบ่นว่าอยากตายอ่ะ .. เค้าเป็นห่วงเรื่องผ่าตัด .. ไม่มีเงินละ” แง่ว ... ฉันละงงกับชีวิตพี่ท่านอยู่มาได้ไงจนป่านนี้ ... ทั้ง ๆ เงินก็ไม่ค่อย .. แล้วปกติเอาเงินที่ไหนมารักษาฟะ .. (แต่ไม่อยากถามอ่ะ .. ) “อืม .. ไม่เอาน่าอย่าคิดมาก .. พี่เอเค้าไม่ทำหรอก .. เค้าต้องรู้ดิว่าถ้าเค้าตายไปแล้วพี่จะไม่มีใครอ่ะ.. รับรองว่าเค้าไม่ชิงตายก่อนพี่แน่นอน” ฉันก็ปลอบไปตามเรื่อง ..แต่ว่า .. คนไรวะเรื่องไรนิดไรหน่อยก็คิดมาก .. เว่อร์สุด ๆ “เอเค้าบ่นมาหลายครั้งแล้วว่าจะฆ่าตัวตาย .. ถ้าเค้าตายแล้วพี่จะอยู่ยังไง พ่อแม่ก็ไม่มี เพื่อนก็ไม่มี” โถ่ .. ชีวิต .. ฉันว่าฉันรันทดแล้วนะ .. พี่ต้าหนักกว่าอีก .. “ไม่เอาน่า .. เชื่อเมย์รับรองว่าเค้าไม่ทำแน่ ๆ เชื่อสิ” “แต่ยังไงพี่ก็ยังอยากตายอยู่ดี” วะ!!! อีตาคนนี้ .. พูดไม่รู้เรื่อง “เออ ๆ ๆๆ อยากตายก็ตายสะ ..” ฉันพูดไปในใจก็คิดว่าจะโกรธมั้ยว้า ... “อืม .. ถ้าตายนะเค้าก็ต้องเดือดร้อนเรื่องค่าทำศพอีกอ่ะ” โถ่ .... มันจะห่วงตัวเองเป็นบ้างมั้ย ... ห่วงแต่แฟน .. เออ ๆ ช่างเหอะเค้ารักกันนี่หว่า .. “เออ .. ถ้าไม่มีนะ ..เดี๋ยวเมย์จะเรี่ยไรคนแถวนี้ให้ละกัน” ฉันก็พูด ๆ ไปงั้นละยังไงสะพี่ต้าต้องไม่ตายแหงม ๆ ต้องอยู่ดิ .. แต่ถ้าจะเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ฉันก็คงจะช่วยเท่าที่จะช่วยได้ละน่า .. “ไม่มีใครเค้าให้หรอกเมย์ .. ขนาดอยู่นี่ .. ยังไม่มีใครช่วยอะไรพี่ได้สักคน” “ทำไมชอบคิดว่าตัวเองไม่มีใครนะ .. อาจจะมีคนที่เค้าห่วงอีกมากมายแต่คุณไม่สนเองก็ได้” แหงละ .. ชีวิตนี้สนใครบ้างละนอกจากพี่เอสุดที่รักเนี่ย ... “ไม่มีหรอกเชื่อดิ” พี่แกยังย้ำคำเดิม “นี่คุณ ... คนไทยน่ะเค้าไม่ใจดำหรอกนะ รับรอง .. ถ้าพี่ตาย เมย์จะช่วยแน่ ๆ ตายจริง ๆ ละกัน” จากที่เคยคิดว่าจะปลอบกลับหันมาประชดกันแทน .. โชคดีนะเนี่ยที่พี่เค้าอยู่นอกมาตั้งแต่เด็ก .. ไม่ค่อยถือสาเรื่องนี้เท่าไร .. เอ๊ะ ... หรือว่า ... พี่เค้าเตรียมตัวที่จะไปตลอดเวลาเพราะโรคที่เป็นอยู่แล้วกันแน่นะ ฉันไม่คิดค่อยมากเท่าไรหรอก .. เพราะดูยังไง ๆ พี่ก็ไม่เหมือนคนที่ใกล้ตายเลยสักนิด “แน่นะ ..” “เออ .. แน่ดิ ... นี่ ๆ เอารูปนี้ไว้หน้าศพดีมั้ย ..” ฉันพูดแหย่เล่น .. เมื่อเห็นรูปที่พี่เค้าโชว์มา .. (หล่อดีอ่ะ) แต่อีกใจก็กลัว ๆ ว่าจะโดนดุ “ไม่เอาอ่ะ .. รูปนี้ไม่หล่อ” ผิดคาดแฮะ “แล้วรูปไหนถึงจะหล่อละ” พี่ต้าก็พยายามสรรหารูปขึ้นมาโชว์ .. เหอ ๆ คนไรวะโคตรหล่อเลย .. (ไม่ได้บอกพี่เค้าหรอก) “อืม .. หิวข้าวแล้ว” อ้าว .. อยู่ดี ๆ ก็เปลี่ยนเรื่องซะงั้น .. โรง’บาลไม่มีข้าวให้กินรึไงฟะ “แล้วไม่มีไรกินเลยเหรอ .. ไปกินดิ” “มี .. งั้นไปกินข้าวก่อนนะ” ยังไม่ทันได้ตอบอะไรเลย . ... พี่ต้าก็หายวั๊บ .. เฮ้อ .... นี่อ่ะนะคนอยากตาย ... อยากตาย .. แต่หิวข้าว ... กินได้อย่างนี้ไม่ตายง่าย ๆ หรอก .. แล้วฉันก็ไม่คิดอะไรอีกเลย .... จนกระทั่งวันใหม่ .. ฉันก็เห็นพี่ต้าออนไลน์เหมือนเดิม .. (เอ๊ะ .. บ่อยกว่าเดิมดิ) “พี่ต้า .. หวัดดีค่า ...” ทักทายเหมือนเดิม “นี่ไม่ใช่ต้านะครับ” เอ๊ะ !!! แปลกใจเล็กน้อย .. ใครวะ .. มายุ่งกะเมล์พี่ชายเรา “อ้าว ... งั้นขอโทษด้วยนะคะ” “ไม่เป็นไรครับ .. ทักผิดมาหลายคนแล้ว .. น้องเมย์ใช่มั้ยครับ” หืม .. รู้จักชื่อเราด้วย .. “แล้วพี่ต้าไปไหนอ่ะคะ .. แล้วรู้จักชื่อเมย์ด้วยเหรอ” “พี่เป็นเพื่อนต้านะครับ มีเรื่องจะมาบอก .. แต่ทำใจนิดนึงนะครับ” เรื่องอะไร .. ทำไมต้องทำใจ ... โถ่ .. อีตาพี่ต้าอำเราแหงม ๆ “เรื่องไรอ่ะคะ .. แล้วพี่ต้าไปไหน ...” แต่ก็ยังไม่วายคิดเรื่องเมื่อวานที่เราคุยกันไว้ .. คงไม่ใช่-ใช่มั้ย “ต้าตายแล้วครับ .. เมื่อคืนตอนตีหนึ่ง” ฉันนิ่งอึ้งกับคำตอบ ... เป็นไปได้ไง .. ไม่จริงอ่ะ .. อย่ามาอำกันเล่น “ไม่จริง .. อย่ามาอำกันเล่นสิพี่ต้า .. ไม่สนุกด้วยนะ .. นิสัยเสียชอบแกล้งคนอื่น” แหงละ .. พี่ต้าอ่ะชอบอำ .. คราวที่แล้วเล่าเรื่องว่าจะแต่งงานมาจนเรานึกว่าพี่จะแต่งจริง ๆ สะอีก .. แต่ป่าวหรอกเพื่อนแต่ง .. เหอ ๆ “ถ้าพี่หลอกเล่นแล้วมันฟื้นขึ้นมาได้ก็ดีสิ .. ต้ามันตายแล้วจริง ๆ ครับน้อง .. ยอมรับความจริงบ้างสิ” “ไม่จริงคุณอย่ามาหลอกฉันเลย ฉันไม่เชื่อคุณหรอก .. เมื่อวานยังคุยกันอยู่เลย” “น้องไม่รู้เหรอว่าต้ามันเป็นโรคหัวใจ” “พี่ต้า ... อย่ามาหลอกกันดิ .. ไม่สนุกนะ” ฉันเริ่มเชื่อมากขึ้น .. แต่ก็อย่างว่าใครจะเชื่อร้อยเปอร์เซ็น .. “เออดีโว้ย .. ไม่ยอมรับความจริง” “นี่ ... อย่ามาโว้ยมาวะกับฉันนะคุณ ..” ฉันเริ่มโมโห .. เล่นอะไรไม่รู้จักเลิก .. (เถียงกันมาจะเป็นชั่วโมงละ) แล้วฉันก็ออฟไลน์หนีมาเลย ... ใครจะไปเชื่อได้ง่าย ๆ พี่ต้าอ่ะนะจะมีเวลาไปสั่งเสียคนอื่น .. ตายตอนตีหนึ่ง .. โถ่ ... ตอนเย็น ๆ ยังดี ๆ ยังมีอารมณ์หิวข้าวอยู่เลย ... ใครเชื่อก็โง่แล้ว ............ หลังจากนั้นได้หนึ่งชั่วโมงฉันก็เข้าไปดูที่ไดอารี่พี่เค้าเขียนประจำ ... มีคนชื่อน้ำที่อ้างตัวว่าเป็นเพื่อนพี่ต้ามาตอบลงในไดอารี่ว่า .. เชื่อมั้ยว่าต้ารักเอ เชื่อมั้ยว่าจะเป็นคนดีของเอ ต้ารักเอนะรักมากที่สุดเลย เมื่อวานนี้คิดถึงเอจังเลย เล่นเอ็มก็ไม่เจอแต่ก็คุยกะคนอื่น เมย์เขาบอกต้าว่าถ้าต้าตายไปเขาจะเอาเงินมาให้ต้าในส่วนที่ขาดหายไป จริงรึเปล่าก็ไม่รู้แต่ดูเหมือนจะเอาจริง จะบ้าแล้วต้าไม่ตายง่ายขนาดนั้นหรอกน่า แต่ถ้าตายจริงๆล่ะก็เมย์ต้องรับผิดชอบด้วยเรื่องนี้ 555+ วันนี้อยู่โรงพยาบาลเบื่อจังเลย อยากคุยกับเออย่างเดียว เอาไว้ให้ไอ้น้ำโทรหายเอดีกว่า เราจะได้คุยกัน นี่คือข้อความสุดท้ายจากต้า .. ที่พิมพ์ทิ้งไว้ ฉันยังนิ่ง ... งง .. ไม่คิดว่าพี่ต้าจะเล่นแรงขนาดหลอกคนทั้งเว็บอย่างนี้ ... พี่ต้าไม่น่าเล่นอะไรแบบนี้ .. ฉันเลยไปตั้งกระทู้ขึ้นมาใหม่ ... ใครเชื่อบ้างว่าพี่ต้าตายแล้ว .. ที่แน่ ๆ เราไม่เชื่อ .. ผ่านไปเกือบชั่วโมง .. แฟนของพี่ต้าเค้ามาตอบบอกว่า .. ใครจะไม่เชื่อก็เรื่องของคนนั้น .. แต่ว่าเราได้รับโทรศัพท์ตอนตีสามว่าต้าตายแล้ว .. แล้วตอนนี้เรากำลังจะไปออสเตรเลีย .... เท่านั้นละ .. ฉันก็เริ่มจะเชื่อขึ้นมาบ้าง ........ แค่บ้างนะ .. แต่ฉันว่า ... จริง ๆ แล้วฉันไม่กล้ายอมรับความจริงสะมากกว่า ... ใครจะให้ยอมรับได้ง่าย ๆ แล้วลำดับจากเหตุการณ์แล้ว .. ฉันก็เป็นคนสุดท้ายที่คุยกับพี่ต้าละสิ .. ไม่เอานะ .. ข้อความเก่า ๆ ย้อนกลับเข้ามา .... ผู้ชายช่างฝันคนหนึ่ง ... ที่ไม่มีใครเลยนอกจากตัวเอง ... ใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมาตลอด .... แล้วเมื่อวันหนึ่งเค้าได้มาเจอคนที่เค้ารัก ... เค้าฝันที่จะแต่งงาน ... ถึงขนาดตั้งชื่อลูก ๆ ในอนาคตของเค้าไว้หมดแล้ว .. คนที่จากบ้าน(ประเทศไทย) ไปตั้งแต่อายุ 13 จนตอนนี้ใกล้จะจบปริญญาเอกแล้ว .. อีกปีเดียว .. อีกปีเดียวเท่านั้น .. ทุกอย่างที่เขาฝันกำลังจะเป็นจริง .... เขากำลังจะได้กลับมาบ้าน .. อนาคตที่กำลังจะสวยงาม ... เขากำลังจะเดินออกจากอดีตที่ร้าวรานของเค้าก้าวเค้ามาสู่สิ่งที่ฝัน ... ความฝันที่สวยงาม ... แต่ .. ไม่มีแล้ว .. เค้าไม่ได้อยู่เพื่อทำมันอีกแล้ว ................................................... จนบัดนี้หัวใจฉันมันก็ยังไม่ยอมรับว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ... แต่สมองมันสั่งการมาแล้วว่า .... พี่ ... จากเราไปแล้วจริง ๆ ยอมรับมันสะเถอะ พี่ต้าจ๋า ... เมย์ขอโทษนะ .. ทั้ง ๆ ที่สัญญากับพี่ไว้แล้วเรื่องนั้น ... แต่สุดท้ายแล้ว ... เมย์ก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย ... ไม่ได้เลยสักนิดจริง ๆ เมย์ .. อยาก .. ให้เธอฟื้นคืนกลับ .. โปรด .. อย่าลาลับจากันจะได้ไหม .. ฟ้า .. สว่าง .. รออยู่ .. อีกไม่ไกล .. ใย .. เร่งจากไป .. ละทิ้งกัน ..