เรื่องเล่าของพระอาทิตย์และพระจันทร์

เนื้อเรื่อง

เรื่องเล่าของพระอาทิตย์และพระจันทร์

เคยมีเรื่องราวเล่าต่อๆกันมาว่า…
เมื่อครั้งโบราณกาล   พระอาทิตย์กับพระจันทร์เคยอยู่ร่วมกัน   ทั้งสองเป็นเพื่อนรัก   ต่างก็ทำหน้าที่ให้แสงสว่างและความอบอุ่นแก่โลกใบนี้   อยู่  ณ  ท้องฟ้า   ในเวลากลางวัน  
    ทั้งพระอาทิตย์และพระจันทร์ต่างก็ช่วยกันทำหน้าที่อย่างไม่เกี่ยงงานกัน  แบ่งหน้าที่กันรับผิดชอบ  ต่างก็ไม่ก้าวก่ายในงานของคนอื่น  ทั้งนี้ก็รับผิดชอบงานในหน้าที่ของตนด้วยดีเช่นกัน
    งานของพระอาทิตย์รับผิดชอบครอบคลุมซีกโลกเหนือ
    งานของพระจันทร์รับผิดชอบครอบคลุมซีกโลกใต้
    โดยทั้งสองดวง…พระอาทิตย์และพระจันทร์นั้นจะเริ่มทำงานในเวลาเช้าตรู่    และเลิกทำงานในเวลาพลบค่ำ   ส่วนเวลากลางคืน   จะเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบของดวงดาวตลอดทั้งคืน  เมื่อเช้าวันใหม่มาถึงอีกครา   พระอาทิตย์และพระจันทร์ก็จะเริ่มทำงานอีกหน    วนเวียนเช่นนี้มาตลอด
    แต่แล้วคืนหนึ่ง   เมื่อดวงดาวรู้สึกเหนื่อยอ่อน…ล้า…จึงตกลงสู่พื้นโลก  จาก  1  ดวง  , 2  ดวง , 3  ดวง เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ  จนเป็นพันๆดวง   เลยทำให้ท้องฟ้ายามค่ำคืน   ไร้คนดูแล  ให้แสงสว่าง   ก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่ผู้คนมากมาย
    สวรรค์เห็นความเดือดร้อนของผู้คน  จึงคิดหาวิธีแก้ไข  และเห็นว่า   ท้องฟ้าในเวลากลางวันนั้น   มีทั้งพระอาทิตย์และพระจันทร์อยู่  2  ดวง   จึงให้เปลี่ยนมาทำงานที่ท้องฟ้าเวลากลางคืนดวงหนึ่ง  คอยช่วยเหลือดวงดาวอีกแรง   โดยให้พระอาทิตย์และพระจันทร์ตกลงกันเอาเองว่าใครจะเป็นคนเปลี่ยนเวลาทำงาน  และให้ดวงที่เหลือ   รับผิดชอบท้องฟ้าเวลากลางวันทั้งหมด  เพียงลำพัง   ซึ่งจะต้องเริ่มปฏิบัติงานใหม่ในวันรุ่งขึ้น  
    คืนนั้น   พระอาทิตย์และพระจันทร์   จึงปรึกษาหารือกันว่าใครจะเป็นคนทำงานในเวลากลางคืน
    “ให้ฉันทำเถอะ  เพราะ  ฉันมีแสงสว่างเหลืองนวล  ให้ความอบอุ่น  มันเหมาะที่จะเปล่งประกายในยามค่ำคืนมากกว่า”   พระจันทร์พูด
    “แต่ดวงดาวก็มีแสงสว่างแบบนั้นอยู่แล้วนี่”   พระอาทิตย์แย้งเพราะไม่อยากให้เพื่อนไป
    “ก็ฉันเหมือนพวกเขาไง  เลยจะไปช่วยพวกเขา  อีกอย่าง   งานกลางวันนั้นน่ะ   เป็นงานที่หนักมาก   สมควรที่จะให้คนที่แข็งแรง  เก่ง   และยิ่งใหญ่อย่างเธอทำ   ถ้าให้ฉันทำคนเดียว  ฉันคงทำไม่ไหวหรอก   รู้ไหม?”   พระจันทร์ให้เหตุผล
“แต่กลางคืนก็น่ากลัวนะ”  
“ไม่เป็นไรหรอก   ฉันยังมีเพื่อน   เธอสิต้องอยู่คนเดียว”
    “ฉันน่ะ…ไม่เป็นไรหรอก  แข็งแรงและเข้มแข็งมากพอ”
    “เธอพูดอย่างงี้…ก็เป็นอันว่าตกลงให้ฉันไปทำงานในเวลากลางคืน   ส่วนเธอก็ทำงานในเวลากลางวันนะ”   พระจันทร์สรุป
    “แล้วพวกเราจะได้คุยกันอีกไหม”
    “ฉันก็ไม่รู้  เมื่องานของเรามันคนละเวลานี่   แต่ฉันจะคิดถึงเธอเสมอนะ”
    “ฉันก็จะคิดถึงเธอ…พระจันทร์”  พระอาทิตย์ให้สัญญา
    เมื่อเช้าวันใหม่มาถึง   พระอาทิตย์ก็ออกไปทำงาน  ณ  ท้องฟ้าเวลากลางวันเพียงลำพัง   งานนั้นเหน็ดเหนื่อยพอสมควร  แต่พระอาทิตย์ก็ทำงานของตนที่ได้รับมอบหมายอย่างดีที่สุด  แม้ว่าจะต้องทำงานเพิ่มมากขึ้นเป็น  2  เท่าก็ตาม  แต่งานนั้นก็ออกมาอย่างมีประสิทธิภาพ   โลกยังคงได้รับแสงสว่างและความอบอุ่นเฉกเช่นที่เคยเป็นมา
    เมื่อถึงเวลากลางคืน   พระจันทร์ก็ออกทำงาน  ณ  ท้องฟ้าเวลากลางคืนเช่นกัน   โดยมีดวงดาวเป็นผู้ช่วย  พระจันทร์ช่วยให้ท้องฟ้าเวลากลางคืนไม่มืดอีกต่อไป  ผู้คนก็ไม่เดือดร้อน  โลกกลับสู่ความสงบเหมือนเคย  
    พระอาทิตย์และพระจันทร์    ต่างทำงานที่ได้รับมอบหมาย   แต่ด้วยภาระที่มากมาย  จนทำให้ไม่มีเวลามาพบเจอหรือพูดคุยกัน   แต่ทั้งคู่ยังคงคิดถึงกันเสมอ…  
    สวรรค์ก็เห็นใจ   ที่เพื่อนรักทั้งคู่ต้องแยกจากกัน   เลยกำหนดให้พระจันทร์ทำงานโดยเริ่มจากเต็มดวง  ต้องทำงานเต็มที่โดยจะไม่มีดวงดาวคอยช่วยเหลือ   พระจันทร์จะต้องทำงานเพียงผู้เดียว   และให้ค่อยๆลดตัวลงจากเต็มดวงค่อยๆเป็นเสี้ยว    และเมื่อพระจันทร์ลดตัวลง   ดวงดาวจะมาช่วยทำงานเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ  ซึ่งเมื่อดวงจันทร์ลดตัวลงจนหมด  จะเป็นเวลาหยุดพักของพระจันทร์    แล้วให้ดวงดาวทำหน้าที่แทนในคืนนั้น  และในเวลาที่พระจันทร์หยุดพัก   ก็จะสามารถเดินทางไปเยี่ยม…ทักทายพระอาทิตย์ได้  
    พระจันทร์รู้สึกขอบคุณสวรรค์มาก   ที่ให้โอกาสพระจันทร์ได้กลับมาพบ…พูดจากับพระอาทิตย์อีกครั้ง  
    และแล้วเรื่องราวก็จบลงแต่เพียงเท่านี้…