นี่ก็เป็นเรื่องแรกนะ ก็ลองอ่านดูนะครับ
ความรักของผมเกินจากการที่เราสองคนมาเจอกันพูดคุยกันอย่างคนที่รักและเข้าใจกันแต่เมื่อเวลาผ่านไปมันเป็นสิ่งที่ทำให้ความรักของผมและเธอแน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้น จนมาถึงวันหนึ่งวันที่ผมอยากคุยกับเธอมากแต่แล้วเธอกลับเพลียจากการทำงานผมเลยไม่อยากขัดใจเธอมากเลยบอกให้เธอไปนอนในความรู้สึกตอนนั้นคือโมโหมากๆเราอุส่าห์อยากคุยด้วยแต่เธอกลับอยากนอนขึ้นมา ตอนนั้นรู้ตัวนะว่าใช้อารมณ์มากเกินไป แล้วเราก็ทะเลาะกันด้วยสาเหตุที่เธอน้อยใจผม และผมก็เลยปล่อยให้เธอไปนอนตามนิสัยของผู้ชายแต่พอวางสายจากเธอนี่สิ ทำให้เรารู้ถึงความผิดของตัวเองเลยละ แต่ทำไงได้ละ วิธีเดียวคือโทรไป ขอโทษแต่มันสายไปแล้วเธอได้เปลี่ยนไปแล้ว เธอโกรธปมมากเลย จากนั้นก้ทำให้ผมรุ้ว่าผมขาดเธอไม่ได้ จากบทเรียนในครั้งนี้ที่เกิดขึ้นมันสอนให้ผมรู้ว่าเราควรจะดุแลคนที่เรารักให้มากกว่าการที่เราต้องการให้เค้ารักเร ต้องปรับความเข้าใจกันและก็ลดหย่อนกันคนละครึ่งทางปรับตัวเข้าหากันนี่และบทเรียนเล่มใหญ่ ความรักที่เกิดขึ้นและเกือบที่จะพังลงตรงหน้าเพราะสาเหตุที่เป้นห่วงเะอมากเกินไปโดยไม่รู้เลยว่าเธอก็เป็นห่วงเรา ........
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น