กีฬาสี : วันบ่มเพาะความรักเพื่อน

เนื้อเรื่อง

วันศุกร์ที่ 30 สิงหาคม 2545 Dear Diary, จบลงแร้วสำหรับกีฬาสี เหนื่อยแต่คุ้มค้ามั่ก เปงประสบการณ์ เปงประวัติศาสตร์ เปงสิ่งที่ไม่ควรลืมเลือนของชีวิตคนๆ หนึ่ง ตลอดทั้งอาทิตย์นี้ฉันกับเพื่อนๆ ภายในสีต้องร่วมหัวจมท้ายทามอารายก้อม่ารุ้ บ้าๆ บอๆ ม่ารุ้เหมือนกันว่าทามปายทามมาย มันเหมือนเปงสิ่งที่สืบทอดต่อๆ กันมา ม่าทามก้อม่าด้าย แต่มันก้อเปงสิ่งที่ดีมั่กๆ ที่ด้ายทาม ขอประมวลความรุ้สึกคร่าวๆ ในตอนนี้ว่า รุ้สึกรักเพื่อนๆ ที่อยุ่ในสีเดียวกันมั่กขึ้น จายหายเหมือนกันนะเพราะอารายบางอย่างกำลังจาหายปายจากชีวิต และทุกอย่างก้อเตรียมพร้อมที่จากลับคืนสู่สภาพเดิม ที่สำคัญรุ้สึกว่าจาต้องกลับปายสู้รบปรบมือกับเลข ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ อิกแร้ว จากนี้อิกม่านานฉันก้อกลับปายเปงแตงกวาคนเดิมอย่างที่เคยเปงมา คิดแร้วสยอง  เข้าเรื่องกีฬาสีเรย ยังงัยๆ วันนี้ก้อต้องบันทึกสิ่งที่จำด้ายไว้ให้มั่กที่สุด มันน่าเสียดายมั่กที่ฉันจาลืมบางอย่างของช่วงนี้ปาย ฉันอยุ่สีเขียว จับกลุ่มกันตั้งแต่ ม.4 จ่ายตังค์อาทิตย์ละ 10 บาทมั่ง 20 บาทมั่งทุกอาทิตย์ ทะเลาะกันมั่งทั้งภายนอกสีและภายในสี สีเขียวนี่ตั้งแต่ก่อตั้งขึ้นมามีอารายเปลี่ยนแปลงภายในอยุ่บ่อยครั้ง เริ่มจากเต้ยต้องปายเรียนต่อที่นิวซีแลนด์ จากที่มีผู้ชายน้อยกว่าผู้หญิงอยุ่แร้ว 10:7 กลายเปงน้อยลงปายอิก อันนี้เกิดขึ้นตั้งแต่ ม.4 เรยเพิ่งจาจับสีกันใหม่ๆ นี่แหละ หลังจากนั้นก้อมีการรับสมาชิกเข้ามาใหม่ นั่นก้อคือ ตูน เปงเรื่อง OK มั่กเรยเพราะมีคนเยอะเท่าไหร่มันก้อยิ่งดี พออิกม่านาน เบิ้ลสอบ YFU ด้ายก้อต้องปาย ทำให้ผู้ ช น้อยลงปายอิก เออ..ตอนที่จับสีกันฉันยังคิดว่ายังงัยๆ สีฉันคงจามีผู้ ช เต็มปายหมดเพราะกลุ่มฉันมีแค่ 6 คน ทีนี้เรารับเพื่อนผู้ ญ มาอิก 4 คน สัดส่วยเรยเปง 10:7 ตอนหลังนี่รับตูนเข้ามาอิก อ่าว..งงเรย ฉันคิดมาตลอดเรยว่าสีฉันมีผู้ ญ 10 คน เด๋วนะ สีฉันมีทู โกโก้ บอล เบิ้ล กอล์ฟวี เติร์ก เจน ฝ้าย บุ๊คกี้ ปัญ ป้อ ตาล แอม หรีด ตูน แร้วก้อฉัน อ่อ.. เออ..ถูกแร้นแหละ มี 10 คน กีฬาสีครั้งนี้มีหลังจากการสอบ mid-term 2 สัปดาห์ ดังนั้นงานกีฬาสีจาถูกปั่นภายใน 2 อาทิตย์ ม่าช่ายสิ..อาทิตย์แรกก้อทามอารายก๊อกๆแก๊กๆ ยังงัยก้อม่ารุ้ 5 วันก่อนกีฬาสีนี่แหละหนัก เริ่มจากวันเสาร์ที่ 24 เปงวันที่ฉันต้องปายส่งพี่มะก่อนจาทามกีฬาสีด้าย กลับถึงบ้านฉันก้อพยายามคิดท่าสตาฟต่อ จำด้ายว่าฉันคิดท่าสตาฟมาตั้งแต่วันศุกร์แร้ว พี่มะก้อช่วยด้วย นี่ถ้างานม่าจี้นะคิดม่าออกจิงๆ ด้วย วันเสาร์คิดม่าค่อยออก ตอนแรกว่าจาปายโรงเรียนหลังจากกลับจากสนามบินแต่เหงบุ๊คกี้ เจน ปัญยังม่ากลับจากจตุจักร แร้วถ้าปายก้อทำงานด้ายอย่างมั่ก 3-4 hr (ตอนนั้นก้อปามานบ่าย 3 แร้ว) ฉันก้อเรยตัดสินจายม่าปาย ท่าสตาฟก้อปายม่าถึงหนาย วันแรกเหลือเปงบางเพลงอย่าง Victory ยอดเยี่ยม-ตบมือ วันอาทิตย์ ฉันกะจาปายปามาน 10 โมงตามที่บุ๊คกี้บอกแต่พ่อบอกให้ออกปายพร้อมกัน ปายถึงตลาด 9 โมงครึ่ง ปรากฏว่าฝ้ายจามาพร้อมเจน 11 โมง ตอนนั้นหวั่นๆ อยุ่เหมือนกันว่าต้องปายนั่งอยุ่ที่โรงเรียนคนเดียว แต่พอปายถึงโรงเรียนก้อเจอตูนกับปัญอยุ่ นั่งวาดฉากกันใหญ่เรย เพื่อนๆ บางคนค้างคืนตั้งแต่เมื่อวันศุกร์แร้วอย่างตาลกับแอมที่ต้องซ้อมลีด ปัญก้อค้าง เจนก้อค้าง ฉันก้อม่าด้ายมีหน้าที่อารายเกี่ยวกับฉาก (ฝีมือม่าถึง) ก้อมานั่งคิดท่าสตาฟต่อ ด้ายเพลงบุกกับบากา (ตอนหลังด้ายใช้แค่เพลงบุก) พอเจนกับฝ้ายมาก้อมาช่วยกันคิดต่อปาย เพื่อนๆ ก้อเริ่มทยอยกันมา พอเยงๆ หน่อยฉันก้อปายเล่นบาส จาให้บอล train ให้บอลเองก้อบอกว่าลืมปายหมดแร้ว ต่างคนต่างลืมเพราะฉันก้อลืมเหมือนกัน แต่ก้อมาเล่นรวมๆ กันนั่นแหละ แป๊บเดียวก้อเลิก จำม่าด้ายแร้วว่าวันนั้นกลับกี่โมง แต่คิดว่าม่าด้ายให้พ่อปายรับ ต่อมาวันจันทร์ม่าด้ายใส่ชุดนักเรียนปายเรยเพราะทั้งเคมีกับชีวะอาจารย์ให้คาบ ปายถึงโรงเรียนปามาน 9 โมง เด๋วนะ..วันอาทิตย์รุ้สึกพ่อจาปายรับ จำด้ายว่ากินข้าวเย็นที่โรงเรียน วันจันทร์นี่เราทามอารายกันมั่ง จำม่าด้าย แต่ที่สำคัญ คือ ลงสีฉากคนป่า ฉันก้อคงทามอารายเดิมๆ คือ ท่าสตาฟ (ลืมบอกปายว่า concept วันแรก คือ green zest (อ่านว่าซีสท์นะแปลว่าสดชื่น) วันที่ 2 คือ คนป่า) วันจันทร์นี่รุ้สึกจากลับม่าดึก ต่อมาวันอังคาร วันนี้ใส่ชุดนักเรียนเพราะคิดว่าเลขกะฟิสิกส์ต้องเรียน ปายถึงโรงเรียนตอนเช้า เช้ามั่กๆ ขนาดออกจากบ้าน 7 โมงเพราะเจอพี่มีนหน้าหมู่บ้านเค้าเรยรับมาด้วย ปายถึงยังม่า 7 โมงครึ่งเรย พอเหยียบโรงเรียน จิ้งหรีดนี่ใส่ใหญ่เรยง่ะ (หมายเหตุ:จำด้ายป่าวหรีดว่าบ่นอารายปายมั่ง แต่เราขออนุญาต sensorละกัน) สรุปงานช่วงนั้น ทำฉากวันที่ 1 กันอยุ่แต่ฉากวันที่ 2 ยังม่าเสด ทำป้าย สรภนฐ. อดทน มุ่งมั่น สร้างสรรค์ เพื่อชัยชนะ เอามาใช้เพลงมาร์ชเฟื่องฟ้า วันจันทร์กับวันอังคารนี่ด้ายซ้อมเชียร์ 12.30-1.00 ที่โรงเรียน ตอนบ่ายก้อเรื่อยๆ วันอังคารนี่อยุ่ดึก นั่งทำผ้าข้างของวันแรก เบิ้ลเปิดเพลงตั้งแต่บ่ายๆ จนฉับกลับ ฉันบอกพ่อว่าวันนี้จามารับกี่โมงก้อด้าย พ่อทำงานเสดเมื่อไหร่ก้อค่อยมารับ แต่ 4 ทุ่มครึ่งแร้วพ่อยังม่ามาเรย แร้วฉันก้อง่วงมั่กๆ แร้วด้วย พอพ่อมาถึงฉันก้อเดินดุ่มๆ ปายเรยอยากกลับมั่กแต่ก้อยังม่าด้ายกลับเรยอิก ต้องปายรอที่โรงเรียนพ่อปามาน 5 ทุ่ม พ่อทำงานปายต่อจนเกือบเที่ยงคืน(ที่โรงเรียนพ่อเค้ากำลังมีงานประเมินอารายก้อม่ารุ้) ฉันก้อนอนในรถ หลับด้วยแต่ถูกปลุกด้วยยุง วันพุธ ตื่น 8 โมง จัดของเตรียมปายค้างคืนกว่าจาด้ายออกจากบ้านก้อ 10 โมงครึ่งแร้ว เดินวนปายวนมาอยุ่นั่นแหละกลัวลืมของ รุ้เรยว่าคนที่ม่ามีรถส่วนตัวมันลำบากยังงัยเพราะขนกระเป๋าขึ้นรถเมล์มันม่าช่ายเรื่องง่าย หนักก้อหนัก ปายถึงโรงเรียนโชคดีมั่กๆ เจอทูกะฝ้ายเข็นสาลี่ใส่อุปกรณ์มาพอดี แร้วก้อด้ายรุ้ข่าวว่าก้องรถล้ม หน้าโรงเรียนเรย ทำให้ก้องม่าสามารถมาร่วมกีฬาสีกับเราด้าย อย่างน้อยก้อวันแรกคงม่าด้ายมาแน่ๆ เพราะต้องรอผล x-ray แร้วหมอเค้าก้อให้อยุ่โรงพยาบาลต่อด้วย ช่วงบ่ายวันนั้นทางโรงเรียนให้ซ้อมเชียร์ตลอดบ่าย ตอนซ้อมนี่เหมือนแป๊บเดียว ซ้อมเชียร์เสดก้อจัดการเรื่องฉาก กว่าจาขึ้นฉากเสดก้อ 4 ทุ่ม พ่อกับแม่มาทันเหงฉากพอดี ปลื้มสุดๆ อ่ะตอนที่ฉากขึ้นด้ายและขึ้นเปงสีแรกด้วย เบิ้ล ทู แร้วก้ออาจารย์สุพรรณเปงคนปีน ยืนคุยกะพ่อแม่แป๊บนึง เค้าซื้อลูกชิ้นกะขนมครกมาด้วยอ่ะ ฉันก้อสงสัยว่าจามีครายกินมั้ยเนี้ยะ เอาปายวางๆ ไว้ที่สแตน พอเดินกลับมาอิกที หมดเกลี้ยงเรย พอ 4 ทุ่มครึ่งก้อด้ายซ้อมการแสดงสตาฟ ตอนนั้นทุกคนทั้งง่วงทั้งเหนื่อยกันมั่กหน้าตาของแต่ละคนแสดงออกมาอย่างชัดเจน ซ้อมปายซ้อมมาสีอื่นเค้าปายหนายกันก้อม่ารุ้ ในโรงยิมเหลือสีเราสีเดียว ก้อนึกว่าปายนอนกันหมดแร้ว วันนั้นซ้อมแค่ครั้งเดียว เลิกปามานตี 2 เดินออกมาจากโรงยิมก้อถึงบางอ้อ สีอื่นเค้าม่าด้ายปายนอนกันหรอกเค้าซ้อมอยุ่ข้างนอกนี่เอง สีเราอ่ะนอนสีแรก พวกเรานอนกันที่ห้องประชุมชั้น 2 ส่วนพวกผู้ ช นอนห้องคาราโอเกะ ฉันเองถึงจาเหนื่อยมั่กก้อยังหลับๆ ตื่นๆ ตอนเช้าตื่นตั้งแต่ 6 โมงออกปายเก็บกวาดโรงยิม สตาฟบางคนยังม่าตื่นเรย วันพฤหัสนี่ฉันมีแข่งบาสช่วง 8 โมงครึ่งแต่ก้อ late เปง 9 โมงก่า แข่งกะสีม่วง พวกเราก้อถือว่าพยายามกันเต็มที่ แต่คู่ต่อสู้เหนือก่ามั่กเพราะมีคนที่เปงนักกีฬาอยุ่เยอะ อย่างพี่โน้ต เบลล์(ชา) น้องมี่ นี่ความจิงเค้าเรียกกชปายเล่นด้วยนะแต่ว่ากชย้ายมาอยุ่สีเขียวแร้วเค้าเรยม่าเล่นให้ ส่วนข้างเรานั้นส่วนใหญ่ก้อเปงสตาฟมาเล่นและม่าช่ายนักกีฬามาก่อน เสียเปรียบอย่างแรง ตอนแข่งพี่เอ็มเค้าก้อมาดูให้แต่ก้อม่าด้ายทามอารายมั่กแค่มาพูดอารายนิดหน่อยช่วงก่อนแข่งกับตอนพักครึ่ง ตอนเล่นฉันบอกกุศโลบายปายแร้วว่าจาดึงรึยอมทามฟาว์ลม่าให้ฝ่ายตรงข้ามยิงด้ายเพราะฉันคงวิ่งม่าทันแน่ๆ ครึ่งแรกดึงปาย 2 ทีโดนพี่เอ็มตะโกนด่าเรยว่า เฮ้ย..ไอ้เบอร์ 8 อ่ะอย่าทามฟาว์ลดิ ฉันก้อยังมีจายร่าเริงตะโกนตอบปายว่า 2 ครั้งเองง่ะ พอพักครึ่งพี่เค้าก้อว่าใหญ่เรยว่าปายฟาว์ลเค้าทามมาย เอาตัวกันไว้ก้อพอ ฉันก้อพยักหน้าแต่ในจายอ่ะคิดว่า โห่..พี่ครายจาปายวิ่งทัน ร้อนก้อร้อน วอร์มก้อแทบม่าด้ายวอร์ม เมื่อคืนก้อนอนดึก พอเล่นครึ่งหลังฉันก้อฟาว์ลครบ 5 ครั้งพอดีต้องออกจากสนาม ทีมเราก้อแฟ้ปาย 13:17 แค่ 2 ลูกเท่านั้นเอง ตอนบ่ายก้อต้องแข่งชิงที่ 3 กับสีแสดช่วงบ่ายโมงครึ่ง เพิ่งกินข้าวมาเรย หาตัวลงเกือบม่าด้าย ช่วงแรกๆ นึกว่าจาแพ้สีแสดซะแร้วเพราะคะแนนสูสีมั่กแต่หลังๆ พวกเราก้อเริ่มทิ้งห่าง ฉันก้อเรยเปลี่ยนตัวออกแต่ตอนนั้นมันใกล้จาหมดเวลาแร้วหล่ะ รีบเข้าโรงยิมมาเตรียมโชว์เชียร์ เหนื่อยมั่ก บวกตื่นเต้นด้วย ทูต้องเอาพิมเสนมาให้ดม ฉันนึกว่าตัวเองจาเปงลมกลางสนามตอนโชว์เชียร์ซะแร้ว มันเหนื่อยแบบมั่กๆๆๆๆๆๆ..หัวจายนี่เต้นรัวเปงกลองเรย ตัวก้อร้อนจี๋เพราะเพิ่งตากแดดมา เพื่อนๆ ก้อเข้ามาถามหลายคนว่าเฮ้ย..ไหวป่าว ฉันก้อด้ายแต่พยักหน้าหงึกๆ พอเริ่มโชว์เชียร์ ร้องเพลงชาติขึ้นเท่านั้นแหละ หายเรย หัวจายเหมือนหยุดเต้นปายแร้ว ตอนโชว์อารายๆ ก้อดูชลุกขลักปายหมดโดยเฉพาะเพลงมาร์ชเฟื่องฟ้า ป้ายผ้านั่นมันพลิก พันกันยุ่งปายหมด ฉันก้อส่งสัญญาณให้รัวกลองปายเรื่อยๆ แต่น้องปาล์มเข้าจายผิดคิดว่าให้ขึ้นเพลงด้าย ทุกอย่างก้อจบคือเราต้องแสดงทั้งผ้าที่พันๆ อยุ่อย่างงั้น กะลาของเพลงชิกก้อม่าด้ายขึ้นเพราะน้องตีกลองผิดจังหวะ แต่ที่มันส์สุดเหงจาเปงเพลง we come to cheer ที่ใช้ hula hoop อ่ะ คนดูกรี๊ดกร๊าดแม้จาม่าค่อยพร้อมเท่าไหร่ โชว์เสดนั่งเซ็งกันพอปามานก้อต้องปายเชียร์วอลลเลย์ ญ กันต่อ สีเราเอาชนะสีแสดมาด้ายเพราะลูกเสิร์ฟจิงๆ ฝ้ายโคตรเก่งอ่ะเสิร์ฟทามคะแนนหลายลูกมั่ก ป้อก้อเสิร์ฟพลิกเน็ตแบบฟลุคสุดๆ ตาลก้อเก่ง แต่สีแสดดูจาม่ามีสมาธิในการแข่งกันเท่าไหร่ เหงไอ้เจี๊ยบมาบอกทีหลังว่าเปงห่วงสแตนม่ามีครายเฝ้าเรย หลังจากนั้นก้อร้องเพลง cheer ของวันที่ 2 กันอิกนิดหน่อยแร้วก้อปล่อยน้องกลับ สีเรามีน้อง ม.2 คนนึงชื่อมิ้น มาช่วยตีกลองให้ มันตีดีมั่กอ่ะ พอมันขึ้นจังหวะมาพวกเราก้อต้องเต้นกันทุกที คืนวันพฤหัสปวดหัวมั่กๆ เจนเองก้อทามท่าเหมือนจาม่าสบาย ทูปายของพาพารามาให้แต่ก้อยังกินม่าด้ายอยุ่ดีเพราะว่าข้าวยังม่ามา กลับปายนอนที่ตึก แป๊บเดียวฝ้ายกับบุ๊คกี้ก้อมาเรียกปายกินข้าว กินยาเข้าปายตั้งนานก่าจาหายปวดหัว พอหายปวดหัวก้อคึกเรย แต่ขอบอกว่าใช้เวลานานมั่กก่าจาหายเบลอ คืนนั้นเราทามกระโจมกัน จาบอกเราทามก้อม่าด้ายเพราะเหงเบิ้ลกะครายอิกม่ากี่คนทามอยุ่ ส่วนพวกฉันก้ออยากจาเตรียมการแสดงสตาฟแต่สมองมันม่าค่อยแล่น จิงๆ แร้วพวกเราค่อนข้างปล่อยเพราะคิดว่าม่าด้ายแน่ๆ ยกให้สีฟ้ามันปายเรย วันพฤหัสนี่ม่ารุ้ครายขึ้นฉากมั่งเพราะกลับมาอิกทีฉากก้อขึ้นปายแร้ว เราก้อนั่งๆ นอนๆ บอกว่าจารอพวกที่ทามกระโจมให้ทามให้เสดก่อนแร้วค่อยซ้อมพร้อมกัน กว่าจาทามเสดก้อเกือบเที่ยวคืน แร้วอาจารย์บอกให้ออกจากโรงยิมตอนเที่ยงคืนเพราะเค้าจาเคลียร์โรงยิมก่อนที่ประธานจามาพรุ่งนี้เช้า ก่อนหน้านั้นฝนตกหนักมั่ก สรุปเราก้อซ้อมกันที่สนามบาสข้างนอก มันก้อเปียกนิดหน่อยอ่ะนะ แต่วันนั้นรุ้สึกจาซ้อมด้ายเร็วก่าวันแรกแร้วเพื่อนๆ ก้ออยุ่ในสภาพที่ดีก่าเมื่อวานด้วย ด้ายซ้อม 2 รอบ ตี 2 พอดี กินข้าวต้มต่อแร้วก้อนอน นอนเปงสีแรกอิกแร้วเรา เออ..ตอนกินข้าวต้มนะเจนทามข้าวต้มหกใส่ Diary ฉัน กลิ่นมันยังอยุ่จนถึงวันนี้เรยง่ะ วันศุกร์ตื่น 6 โมงเช้าเหมือนเดิม ปายอาบน้ำแปรงฟันแร้วลองใส่เสื้อสตาฟ ปรากฏว่าบางมั่กๆโชคดีที่หายืมเสื้อทับมาจากนาด้าย ส่วนคนอื่นใส่เพียวๆ sexy เรย เช้าวันนั้นมีเดินพาเหรด เดินปายๆ..จาเปงลม หิวข้าวมั่กๆ โชว์เชียร์ 10 โมง ก่อนเชียร์วุ่นวายมั่กเพราะน้องที่ปายเล่นกีฬายังม่ากลับมาที่สแตน โหว่ปาย 2 คน ตงนี้ต้องขอบคุณน้ำจายของพี่ ม.6 เรย เค้าเข้ามาดูแลพวกเราแร้วก้ออาสาปายตามน้องให้ ให้พวกเรามาเตรียมตัว ในที่สุดก้อตามมาจนด้าย วันนี้ทามด้ายดีก่าเมื่อวานมั่ก ฉันคิดว่าม่าค่อยพลาด มีอยุ่ตอนนึงมันต้องใช้พู่ ฉันปายหยิบมันม่ามี เรื่องมันมีอยุ่ว่า ฉันต้องหยิบพู่จากฝั่งขวาแต่มี 3 คน คือ ฉัน ทู เบิ้ล ที่ยังม่าด้าย ต้องวิ่งข้ามฝั่งปายเอา แร้ว 2 คนนั้นมันวิ่งเร็วก่างัย แร้วมันเหลือ อยุ่แค่ 2 อัน ก้อเหลือฉันคนเดียวที่ม่าด้ายพู่ บุ๊คกี้ต้องออกมาช่วยหา ทูก้อปายรื้อกองผ้าที่ใช้เพลงธรรมจักรปายแร้ว ก้อเจอพู่อยุ่ใต้นั้น คือ เพลงธรรมจักรนั้นใช้ป้ายผ้า สรภนฐ ทูเปงคนเอาผ้าปายเก็บแร้วปายวางทับพู่ ส่วนตอนหลังเจนมาบอกว่ามันหยิบพู่ผิดฝั่ง โชคดีนะที่ทูหาพู่เจอด้ายทันเวลา พอถึงเพลงสยามพาเหรด มันก้อเกือบจาโชว์เสดแร้วอ่ะนะ กางเกงที่ฉันใส่ คือ กางเกงเลแร้วมันหลุดอ่ะ คงเปงเพราะช่วงที่วิ่งปายวิ่งมาหาพู่ด้วยแร้วก้อม่าด้ายใช้เชือก แค่เอาผ้ามาผูกๆ กันไว้เฉย ตอนนั้นตกจายมั่ก ม่าด้ายใส่กางเกงขาสั้นไว้ข้างในด้วย ฉันก้ออาศัยช่วงที่ยืนรวมกันเปงกระจุกเตรียมโชว์เพลงต่อปายเอาเชือกข้างหลังมาผูกเรย (ฝากพู่ไว้กับตูน) แต่มันม่าอยุ่ ต้องเดินปายจับกางเกงปาย โชคดีที่เพลงนั้นใช้พู่มือเดียว แต่พอเพลงต่อปายอ่ะดิ(เพลงข้าคือคนไทย)ต้องปายหยิบผ้ามาแร้วก้อต้องถือ 2 มือ ฉันก้อเรยเอาหัวกับมืออิกมือนึงจับผ้าดันผ้าไว้ อิกมือจับกางเกง แบบว่าเสียวสุดๆแร้วอ่ะ มือเย็นเฉียบเรย พอเพลงนี้จบฉันก้อรีบวิ่งเรย..ปายผูกกางเกง โชคดีปาย.. เออ..เพลง victory อ่ะมีต่อตัวของลีดเดอร์แร้วน้องที่ขึ้นสูงสุดมันตกลงมา พอแสดงจบน้องเค้าร้องไห้เรย เค้าเสียจายที่ทามพลาด บอลเองเปงฐานอยุ่ก้อเข้ามาคุยกะน้องเค้าว่าม่าเปงรายเพราะหลังเพื่อนๆ เราก้อลื่นด้วย ทั้งสีทั้งเหงื่อ แต่ตอนที่ลีดตกนะ..ยอมรับว่าฉันแทบม่ารุ้เรื่องอารายเรย มัวแต่เสียวกับกางเกงที่จาหลุดแหล่มาหลุดแหล่ หลังจากโชว์เชียร์เสดก้อปายเชียร์บอล สีเขียวแข่งกับสีแสด พี่ต้นคนเดียวยิง 4 ลูกให้สีเขียวชนะ ตอนกลางวันหลังกินข้าวเสดก้อต้องโบกมือ bye-bye เบิ้ลเพราะต้องปายเตรียมตัว ดีม่าดีเบิ้ลต้องปายพุ่งนี้ ถ้าเบิ้ลปายวันนี้นะ ตอนนี้เบิ้ลอยุ่บนเครื่องแร้วเพราะเบิ้ลบอกว่าเครื่องจาออกตี 4 นี่มันตี 3: 40แร้ว หลังจากนั้นก้อเชียร์บาสชาย มันส์มั่กๆ ตอนแรกเสียวๆ อยุ่เหมือนกันเพราะ ม.6 มีปัญหากับอาจารย์เพราะอาจารย์จาให้ ม.6 ลงม่าเกิน 2 คน พี่เค้าก้อโมโหเพราะม่าด้ายลงแบบ full team ตามที่เค้าวางแผนไว้ เอะอะโวยวายกันอยุ่ซักพักแต่ในที่สุดเค้าก้ออยุ่เล่นทั้งหมดอ่ะแหละ แร้วเราก้อชนะสีแสด สรุปสีเราด้ายถ้วยรวมกีฬาร่วมกับสีฟ้า ทั้งหมดถ้วยที่เราด้ายเปงถ้วยกีฬาทั้งนั้น ตอนร้องเพลงสามัคคีชุมนุมก้อสนุกดี จากนั้นพวกเราก้อถ่ายรูป เก็บของ ตอนที่เอาฉากลงนะ ม่ารุ้ทามกันอีท่าหนาย ฉากมันตกลงมาแบบที่เราหยุดมันม่าด้าย ไม้ฉากตกใส่หัวจิ้งหรีดเต็มๆ เรยอ่ะ จิ้งหรีดนี่ทรุดเรย ต้องเจ็บมั่กแน่ๆ เพราะผ้าฉากเราทั้งใหญ่ หนา หนักก่าสีอื่นอยุ่แร้ว บวกกับน้ำหนักไม้อิก ทุกคนตกจายมั่กวิ่งเข้าปายดู หรีดเอามือจับหัวไว้ตลอด บอลก้อพยายามเอามือออกมันจาดูว่าหัวแตดรึป่าวมันก้อม่า ยอม โชคดีที่หัวม่าแตก นั่งอยุ่นานพอสมควรกว่าจาลุกขึ้นมาด้าย จายหายมั่กๆ อ่ะ นั่งคุยกะเพื่อนๆ อยุ่แป๊บนึง กอดเพื่อนๆ แร้วก้อต้องกลับบ้านก่อนด้วยจายที่ม่าอยากจากเท่าไหร่เพราะวันนั้นพ่อม่าอยุ่จาม่ามีครายมารับ รุ้สึกว่าช่วงนี้แหละเปงช่วงที่รักเพื่อนๆ มั่กที่สุด ฉันม่าอยากจาปล่อยความรุ้สึกนี้ปายเพราะพอช่วงที่เรามีเรียน มันก้อยุ่งวุ่นวาย จิตจายมันม่าพร้อมที่จารักครายแบบมั่กๆ แต่ที่เราลำบากมาด้วยกันเปงสัปดาห์ มันจารักและสนิทกันมั่กขึ้น ฉันเรยอยากจาบอกความรุ้สึกออกมาจากจายว่าจายหายมั่กๆและรักเพื่อนมั่กๆๆๆๆๆ…หวังว่าเพื่อนๆ ก้อคงเหมือนกัน ตอนนี้ตี 4 แร้วคงต้องปายนอนก่อน กลับบ้านมาฉันนอนปาย 1 รอบแร้วก้อตื่นมาเขียนตอนเที่ยงคืน นี่แฮงค์มั่กๆ ม่ารุ้จาหลับรึป่าว (หมายเหตุ : หลังจากที่กีฬาสีจบปาย ฉันกะเพื่อนๆ ในกลุ่มด้ายทำโพลออกมาให้ทุกคนโหวตผู้เปง hero กีฬาสี ผลปรากฏว่า ฝ่ายชาย ด้ายแก่ เบิ้ล ส่วนฝ่ายหญิง ด้ายแก่ บุ๊คกี้..อิอิ..สีเขียวทั้งคู่เรยอ่ะ)