ฉันรักเธอไม่ได้

เนื้อเรื่อง

\"สวัสดีครับ หวานเหรอ เราเองนะ ออกมาเจอเราได้ไม๊ เรามีเรื่องจะพูดกับเธอหน่ะ\"
ฺ\"เรื่องไรยะนายเอก ที่ไหนหล่ะ กี่โมง เออๆ เดี๋ยวไป ถ้าช้าไปหน่อยก็รอละกันนะ”
”คร๊าบบบบบบ\"

หลังจากที่ \" เอก\" ได้วางหูโทรศัพท์ จาก\"หวาน\" ผู้หญิงที่เค้าแอบรักมาตลอดตั้งแต่สอบเข้าโรงเรียนนี้ได้ เอก เริ่มสนิทกับ หวาน เมื่อ 3 ปีที่แล้วจากการทํางานกลุ่ม จึงทําให้ เอก ได้เริ่มคุยกับหวานเป็นครั้งแรก และเริ่มสนิทขึ้นเรื่อยๆ จนขณะนี้ทั้ง 2 ได้เป็นเพื่อนซี้กัน และเอกก็ได้รับรู้เรื่องราวต่างๆของหวาน เพราะหวานจัดได้ว่าเป็นคนที่น่ารักคนหนึ่ง จึงทําให้มีผู้ชายในชั้นมาจีบเสมอ แต่หวานไม่ได้เป็นคนหลายใจ หวานคบทีละคน แต่หวานจะเป็นคนที่เสียใจทุกครั้งที่ได้รับรู้เรื่องของฝ่ายตรงว่าไปมีคนใหม่บ้าง หรือเป็นเกย์และคบเธอเพื่อปกปิดเพศ  และหวานจะคอยมาปรึกษาเอกเสมอๆเมื่อเธอเสียใจ และวันนี้เอกต้องการที่จะบอกความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อหวาน ว่าเค้ารักหวานมากแค่ไหน และเอกไม่อยากจะเห็นหวานเสียใจอีกต่อไป เพราะเอกรู้ดีว่าหวานเสียใจมามากพอแล้ว เค้าอยากจะเป็นคนที่ทําให้หวานได้มีความสุขบ้าง และลืมเรื่องเลวร้ายที่ผ่านมา

\"กริ๊งๆ\" เสียประตูร้านไอติมแห่งหนึ่งดังขึ้น
\"ทางนี้หวาน\" เอกเงยหน้ามองประตูเมื่อมีเสียงกริ่งดังขึ้น และก็ได้เจอหวาน
\"ไปแล้วๆๆๆ เห็นแล้วว่านั่งอยู่ตรงนั้น ถึงแม้ว่าฉันจะเตี้ยฉันก็ตาดีนะยะ\" หวานพูดพร้อมกันทําหน้าตาทะเล้น
\" เอ้า!สั่งเลย วันนี้ฉันเลี้ยง\" เอกกล่าว
\"โห!! ไปรวยที่ไหนมายะ ถูกหวยรึไง\" หวานแกล้งถาม
\"เออ...เอาเหอะ จะสั่งไม่สั่ง ไม่สั่งฉันจะได้ไม่ต้องเปลืองตังค์\" เอกแกล้งถามตอบ
\"สั่งจ้า ... พี่ค๊ะขอ Banana spit ที่นึงค่ะ\"
\"ผมขอ Chocolate Sunday ที่นึงครับ\"

ทั้งคู่กินไอติมกันอย่างสนุกสนาน ทั้งหยอกล้อและซักถามเรื่องราวต่างๆ จนกระทั่งทั้งคู่กินเสร็จ
\"เรามีเรื่องจะบอกเธอ  หวาน\" เอกบอกหวานด้วยหน้าตาเคร่งครึ่ม
\"มีไรเหรอ หรือจะบอกว่าตังค์ไม่พอ\" หวานหัวเราะแต่กลับเห็นหน้าเอกไม่เล่นด้วยจึงหยุดหัวเราะ
\"เรา ... เรา ... เราขอ ... เป็นคนที่ห่วงใยเธอได้ไม๊ คือ..\" เอกอํ้าอึ้ง พูดไม่ออก และหน้าแดง
\"เออ ...\" หวานก็เช่นเดียวกัน
\"เราไม่อยากให้เธอเจ็บไปมากกว่านี้ เราเห็นเธอร้องไห้แล้วเราไม่สบายใจ เราอยากเป็นคนที่ดูแลเธอ เราจะทําให้ดีที่สุด  ดีกว่าพวกนั้น เราจะไม่ทําให้เธอเสียใจเลย เราสัญญา เรารักเธอตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันในห้องเรียน ถึงแม้เราไม่เคยจะบอกเธอแต่เราก็รักเธอด้วยความบริสุทธิ์ใจ\" เอก พรํ่าคําพูดออกไปโดยที่สายตาอยู่ที่ถ้วยไอติม
\"เอก ... ฉันรักเธอไม่ได้ ฉันมีแต่คําว่า เพื่อน ให้กับนายแค่นั้น ... เราขอตัวนะ\" หวานบอกกับเอก และออกไปจากร้านไอติม โดยที่ไม่หันมามองเอก

เอกคิดทั้งคืนว่าทําไมหวานถึงรักเค้าไม่ได้ ทําไม ... เธอรักคนอื่นได้ เธอผันจากคําว่าเพื่อนไปเป็นแฟนกับคนอื่นๆได้ แต่ทําไมกับเค้าถึงทําไม่ได้ เค้าทําผิดตรงไหน เค้าอยากรู้เหตุผลมากกว่านี้ เอกจึงตัดสินใจโทรไปหาหวาน

\"หวัดดีค่ะ\" เสียงหวานงัวเงีย
\"เราเองนะหวาน คือเราอยากรู้เหตุผลมากกว่านี้จะได้ไม๊\" เองถามด้วยนํ้าเสียงจริงจัง
\"เออ ... เอาไว้พรุ่งนี้ได้ไม๊เอก เราง่วงนอนหน่ะ\" หวานตอบ
\"อืม... ได้ๆเราจะโทรไปหาพรุ่งนี้เช้าละกันนะ\" เอกตอบด้วยความดีใจ เพราะหวังว่าจะได้คําตอบจากหวาน
\"อืม บาย\" หวานพูดและวางสายไป

ฺ\"โหล...ขอสายใครค๊ะ\" หวานตอบ
\"ขอสายหวานคร๊าบบบบ\" เอกตอบด้วยนํ้าเสียงสดใส
\"เออ..เอก เราไม่ว่างหน่ะ แค่นี้นะ บาย\" หวานพูดและวางหูโดยที่เอกไม่ทันตั้งตัว

เอกงงมาก เพราะว่าหวานไม่เคยทําแบบนี้กับเค้าเลย เค้าแค่อยากรู้เหตุผลเท่านั้น เอกจึงคิดว่าพรุ่งนี้เค้าจะไปถามหวานให้รู้เรื่องที่โรงเรียน

\"หวาน ๆ เมื่อวานเป็นอะไรรึเปล่า\" เอกถามด้วยความเป็นห่วง
\"อ่อ.. เปล่า เราไปก่อนนะ\" หวานตอบด้วยสายตาเย็นชาและเดินจากไป
\"เออ.. หวานๆ เดี๋ยว หวาน!\" เอกตะโกนเพื่อที่จะเรียกหวานให้กลับมาแต่หวานไม่สนใจ

หลังจากวันนั้นมาหวานก็คอยหลบเอกมาตลอด แม้แต่โทรศัพท์ หวานก็ไม่ยอมรับสาย ทําให้เอกเริ่มเรียนไม่รู้เรื่อง คิดมากจนกลายเป็นคนเก็บกด เกรดตก จากที่ได้ 3 กว่าๆ ลดลงมาเหลือ 1กว่าๆเท่านั้น  และวันนี้เอกตัดสินใจที่จะไปบ้านของหวานเพื่ออยากรู้เรื่องราวทั้งหมด

เอกแอบปีนรั้วบ้านเข้าไปเพื่อให้แม่ของหวานไม่สงสัย และเอกได้ปีนหน้าต่างห้องของหวานเข้าไป แต่หวานไม่รู้เรื่องเพราะหลับอยู่

“ตื่นหวาน ตื่น” เอกเขย่าตัวของหวานและกระซิบบอกเบาๆ
“ขออีก 5 นาทีนะค๊ะแม่” หวานงัวเงียบอกคนที่นึกว่าเป็นแม่มาปลุก
“เราไม่ใช่แม่เธอนะหวาน เราเอก ตื่นๆ” เอกตอบ
“เฮ้ย!! มาที่นี่ได้..อุ๊บ!!” หวานสะดุ้งตื่นและตกใจที่เอกมาถึงห้องของหวานได้ แต่หวานเสียงดัง เอกจึงปิดปากของหวานแทบไม่ทัน
“เราแค่อยากรู้ความจริงว่าทําไมหวานถึงรักเราไม่ได้” เอกบอกหวานด้วยท่าทางเคร่งเครียด
“โอเค เราบอกนายก็ได้...นายก็รู้นิว่าแม่เราเข้มงวดขนาดไหนเรื่องผู้ชาย แม่เราจึงชอบให้คนที่บ้านไปสืบเรื่องเราที่โรงเรียนและเรื่องฐานะของผู้ชายที่เราคบ ... เรายังไม่ได้บอกนายเรื่องนึง ตั้งแต่ที่เราเป็นเพื่อนกันมา เรารักนายมาก และมากกว่าเพื่อนด้วย แต่เราบอกนายไม่ได้ เพราะถ้าเราบอกนายไปและเราคบกันเป็นแฟน แม่เราจะให้คนที่บ้านทําเมื่อคนอื่นๆที่ผ่านมา เราจึงตัดสินใจไม่บอกว่า “รัก” กับนาย ..อึก..และที่สําคัญ .. ฮือ.. เราต้องโดนคลุมถุงชน .. ฮือออออออ ..และ ..อึก .. นี่หล่ะเหตุผล ..ฮือ.. ที่ฉันรักเธอไม่ได้ ..ฮืออออออออออออ..” หวานร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดที่บอกความจริงกับคนที่เธอรักที่สุด แต่ไม่สามารถรักได้ เพราะว่าแม่ของหวานจัดเตรียมคู่หมั้นไว้ให้เรียบร้อยแล้ว และจะแต่งงานทันทีที่เรียนจบ และจะให้บินไปเรียนต่อที่เมืองนอก

“ หวาน ... เรามาตายด้วยกันเถอะ”  ปั่ง!!!!!!!!!!!!!!!
“เราขอโทษนะหวาน แต่เรารับไม่ได้จริงๆที่หวานจะไปเป็นของคนอื่น” ปั่ง!!!!!!!!!!!!!

“เกิดอะไรขึ้น” แม่ของหวานรีบวิ่งมาดูที่ห้องของหวาน ก็พบหวานนอนจมกองเลือดอยู่
“แม่ค๊ะ หนูรักเอกค่ะ และหนูก็ไม่สามารถให้แม่คลุมถุงชนหนูได้ แต่ห..นู..รั.ก..แ...ม่..ค่ะ” หวานสิ้นใจ
“โธ่! ลูกแม่ขอโทษ ฮืออออ แม่ไม่น่าทําให้ลูกต้องมา ฮือออออ เป็นแบบนี้”
“คุณน้าครับ ผม ... ข..อ...โ...ท...ษ” เอกก็สิ้นใจเหมือนกัน

ถึงแม้ทั้งคู่ไม่ได้ใช่ชีวิตร่วมกันบนโลกมนุษย์ แต่ทั้งสองคนก็ได้ไปรักกันในโลกอื่น โลกที่ไม่มีใครมาบงการชีวิต โลกที่อิสระ และเป็นรักนิรันดร์ ไปตลอดกาล