I still love u - I still love u นิยาย I still love u : Dek-D.com - Writer

    I still love u

    \"ความรักจะยังอยู่กับคุณที่มีรักเสมอ\"

    ผู้เข้าชมรวม

    351

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    351

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  22 เม.ย. 47 / 22:12 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      สายลมพัดพาเอาละอองคลื่นสีขาวพัดผ่านร่างของหญิงสาวที่อยู่ในชุดวันพีชสีชมพูอ่อน ผมยาวสลวยสีน้ำตาลปะบ่าถูกปล่อยให้พัดไปกับสายลม ผสมกับกลิ่นของดอกกุหลาบสีขาวที่จัดเป็นช่ออย่างสวยงามอยู่ในมืออันเรียวเล็กและบอบบางของหญิงสาว เธอมองออกไปในทะเลกว้าง ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงอีกครั้งวันเวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน เธอคิดแล้วก็เดินช้าๆไปผ่านชายหาดสีขาวสะอาดตา จนมาสุดที่หน้าผาสูงชัน สายลมแรงขึ้นจนผมของเธอสะบัดอย่างแรงจนดูยุ่งเล็กน้อยแต่ก็ยังเป็นทรงอยู่ เธอมองทะเลที่อยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่เศร้าสร้อย “ผมรู้ว่าคุณต้องมา” เสียงทุ้มลึกของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างหลังของหญิงสาว ไม่รู้ว่าเขามายืนอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ หญิงสาวไม่รู้สึกตัวเลย “ทุกครั้ง”เขาหยุดพูดแล้วก็เดินเข้าไปหาหญิงสาว “คุณจะมาพร้อมกับช่อดอกกุหลาบสีขาว”เขาหยุดยืนอยู่ห่างจากหญิงสาวพอประมาณแล้วก็พูดต่อ “หึ แล้วก็เหมือนทุกครั้งที่ผมคุยกับคุณ”เขายิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก แต่หญิงสาวยังมีอาการที่นิ่งเงียบ “วันนี้อากาศดีนะ คุณว่าไหม”เขาชวนคุย “ทะเลสวยเชียว”สายตาที่เย็นเยียบของชายหนุ่มมองออกไปที่ทะเลกว้าง น้ำทะเลสะท้อนแสงระยิบระยับเมื่อแดดกระทบ “น่าลงไปเล่นจัง”เขายิ้มแล้วก็ชวนหญิงสาวขึ้นมาดื้อๆ “แต่ไม่ดีกว่า เดี๋ยวชุดวันพีชตัวใหม่ของคุณจะเปียกเปล่าๆ”เขาเปลี่ยนใจเมื่อยังเห็นท่าทีนิ่งเงียบของหญิงสาวที่อยู่ในชุดวันพีชสีชมพูเบื้องหน้า “จริงสิ สีชมพูเป็นสีที่คุณชอบมากนี่นา”เขาพูดเหมือนนึกขึ้นมาได้ “คุณถามผมตั้งหลายครั้งว่าทำไมไม่มอบดอกกุหลาบสีชมพูให้คุณซักที”เขาคิดขึ้นมาแล้วก็ยิ้ม “ให้แต่ดอกกุหลาบขาวทุกวัน ‘ฉันเบื่อแล้วนะ’ คุณพูดแบบนั้นเสมอหลังจากได้ดอกกุหลาบสีขาวจากผม” เขาพูดเลียนเสียงของหญิงสาวในตอนนั้นพลางยิ้มที่มุมปาก “หึ พูดแล้วก็ตลกเนอะ ทุกครั้งที่คุณถาม ผมก็ไม่เคยบอกเหตุผลให้คุณเลยว่าทำไม ต้องเป็นดอกกุหลาบสีขาว…”น้ำเสียงทุ้มลึกอ่อนลง “ร้องไห้อีกแล้วสินะ ขี้แยจริงๆเลย”เขาพูดขึ้นเมื่อสังเกตเห็นว่าเธอก้มหน้าลงกับช่อกุหลาบ ไหล่น้อยๆเริ่มไหวตามแรงสะอื้น “ไหนว่า…เข้มแข็งแล้วไง เห็นบอกกันทุกที”เขาพูดเสียงสั่นๆน้ำใสๆเริ่มเอ่อรอบๆดวงตาที่ร้อนผ่าว “โกหกใช่ไหม!!”เสียงตะโกนดังก้องออกมาจากปากของชายหนุ่ม “ที่จริงยังอ่อนแอ!! ยังร้องไห้อยู่!! ยังนอนไม่หลับใช่ไหม!! ยังไม่ยอมเผชิญกับความจริงใช่ไหม…..”เขาร้องตะโกนออกมาแล้วอ่อนลงในตอนท้ายพร้อมกับวิ่งเข้าไปกอดหญิงสาวจากด้านหลัง น้ำตาลูกผู้ชายไหลอาบแก้ม เขากอดเธอแน่นแม้ว่าหญิงสาวยังนิ่งอยู่เหมือนเดิมไม่มีกิริยาตอบสนองจากร่างบอบบางเลย “ยังรักนะ” คำพูดนี้ออกมาจากปากที่สั่นเพราะแรงสะอื้นของชายหนุ่ม “ขอร้องล่ะ อย่ามาอีกเลย”น้ำตาไหลเป็นทางจากดวงตาที่เศร้าหม่นของเขามันมากมายเหลือเกินเหมือนกับว่ามันไหลมาจากจิตใจที่บอบช้ำมานาน “ผมทนไม่ได้ที่จะเห็นคุณร้องไห้…อีกซักกี่ครั้ง”เขาพูดต่อ แล้วกอดหญิงสาวแน่นขึ้นอีก “มันเจ็บ…. คุณรู้ไหม”น้ำเสียงเจ็บปวด “เจ็บ….จนพูดไม่ออก” ชายหนุ่มปล่อยหญิงสาวออกจากอ้อมกอดแต่ก็ยังซบหน้าอยู่กับไหล่ของหญิงสาว “คุณต้องเข้มแข็ง อย่าอ่อนแอ เพื่อตัวคุณเอง….และผม”เขาพูดแล้วก็ถอนหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาแห่งความโศกเศร้าจากไหล่บอบบางของร่างที่ยังนิ่งอยู่ “จำไว้ว่า เมื่อใดที่คุณอ่อนแอผมจะเป็นกำลังใจให้คุณ คุณจะยังอยู่ในใจผม และผมยังอยู่ในใจของคุณ”เขาถอยออกมาจากร่างของหญิงสาว หญิงสาวปาดน้ำตาแล้วก็ก้มตัวลงวางช่อดอกกุหลาบสีขาวลงบนหน้าหลุมศพที่มีเพียงหลุมเดียวบนหน้าผาแห่งนี้ “สตีฟ กุหลาบสีขาวที่คุณชอบไงล่ะ”หญิงสาวพูดแล้วก็ยิ้ม “ฉันสอบเข้ามหาวิทยาลัยแพทย์ได้แล้วนะ ดีใจกับฉันรึเปล่า”หญิงสาวนั่งลงพูดกับหลุมศพโดยที่ไม่สนใจผู้ที่อยู่เบื้องหลัง “ต่อไปฉันก็จะเป็นหมอ แล้วก็จะได้รักษาคนที่เป็นโรคหัวใจเหมือนคุณไง คนพวกนั้นจะได้ไม่เจ็บปวดเหมือน…เรา”หน้าตายิ้มแย้มตอนแรกของหญิงสาวสลดลง พลางใช้มือที่บอบบางลูบไร้ชื่อที่สลักอยู่บนแท่นหิน ‘สตีฟ แมคฟอร์ด’ “ฉันจะไปเรียนต่อที่อเมริกา……อวยพรให้ฉันด้วยนะ”คำนี้ทำให้คนที่อยู่เบื้องหลังสะอึก แต่ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ เขาคิด พูดจบหญิงสาวก็ยืนขึ้นแล้วเดินจากไป “รู้ไหมเหตุผลที่ผมไม่ให้ดอกกุหลาบสีชมพูกับคุณ แต่กลับให้สีขาวแทน”เขาหยุดพูดนิดนึงแต่ก็ยังยืนอยู่ที่เดิม เพียงแค่หันมองไปทางหญิงสาวที่เดินจากไปเท่านั้น “เพราะว่าสีขาวเป็นสีที่แทนความรัก ดวงใจและดวงวิญญาณของผมที่จะเป็นของคุณคนเดียว…ตลอดกาล…ลอเรนซ์…..”เสียงสุดท้ายของชายหนุ่มผ่านไปกับสายลมทำให้หญิงสาวหยุดยืนนิ่งแล้วก็หันหลังกลับไปแต่ก็พบกับความว่างเปล่า ไม่มีร่างของชายหนุ่มคนนั้น เขาหายไปและอาจหายไปจากใจของหญิงสาวด้วย “สตีฟ”เสียงครางสั่นๆออกมาจากริมฝีปากบาง เสียงสตีฟ มันเป็นเสียงของเขา หญิงสาวยังจำได้ดีพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มอีกครั้ง เหมือนกับว่ามันจะไม่มีทางสิ้นสุด “สตีฟ!!!!!!!!!”เสียงตะโกนก้องไปทั่วหน้าผา ร่างบางทรุดลงกับพื้นหญ้า เสียงนั้นยังก้องอยู่ในโสตประสาทนาน..เท่า…นาน..และถูกกลืนกินไปกับเสียงคลื่น…….. The End…..

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×