กาดำกับความรัก - กาดำกับความรัก นิยาย กาดำกับความรัก : Dek-D.com - Writer

    กาดำกับความรัก

    ในระหว่างที่ชีวิตกำลังปวนเปกับความเซงและความน่าเบื่อกับสภาวะแวดล้อมเดิม ทันใดนั้นมีสิ่งประหลาดเกิดขึ้นต่อหน้าคุณจะทำยังไง

    ผู้เข้าชมรวม

    311

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    311

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  22 เม.ย. 47 / 13:48 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      คำถามถ้าตอนนี้ชีวิตคุณกำลังไม่รู้จะทำอะไรแล้วก็น่าเบื่อทันใดนั้นตรงหน้าก็ได้เห็นนกที่กำลังจะตายคุณจะทำยังไง คำตอบก็คือคงจะเดินผ่านมันไปเฉยๆใช่ไหม ผมมีนามว่ามิโตะเป็นนักเรียนปี2 อยู่โรงเรียนไฮสคูล ในชีวิตของผมมีสาวมาหน้าหลายตาเข้ามาผัวพัน แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรสักเท่าไร แต่คนล่าสุดเธอชื่อว่า เกรซ เธอเป็นผู้ดีมีสกุล เอาใจตัวเองเป็นอย่างมากหน้าตาเธอระดับนางงาม เธอเป็นถึงดาวร.ร.ใครเล่าจะไม่สนใจถ้ามีคนอย่างเธอมาจีบ ทุกเช้าก่อนไปร.ร.ผมจะไปรับเกรซทุกเช้า แต่วันนี้เธอดันป่วยผมเลยต้องไปร.ร.คนเดียว แต่ระหว่างทางผมพบกับกาตัวหนึ่งตกลงมาด้านหน้าผม ทำเอาผมทำอะไรไม่ถูก หลายคนคงจะเดินเลยไปไม่สนใจแต่ผมเป็นคนรักสัตว์จึงช่วยนกตัวนี้ไว้ คงเป็นเพราะความสงสารบวกกับความเหม็นจากกาตัวนี้ด้วย แล้วผมก็ไปร.ร.ตามปกติ หลัวเลิกเรียนผมกะจะเเวะไปเยี่ยมเกรซแต่ก็ต้องหยุดกะทันหันเมื่อพบกับหญิงชุดดำมายืนขวางหน้าและมาทักทายผมเธอทำราวกับว่าเราเคยเจอกันเมื่อเช้า แต่ผมคิดว่าเธอก็น่ารักอยู่ไม่น้อย แล้วระหว่างทางเดินไปเธอบอกผมว่าเทอหิว ให้ผมยืนรออยู่ข้างฟุตบาทคนเดียว ผมเห็นเธอไปยืนคุ้ยขยะ ผมตกใจจึงรีบคว้ามือเธอเข้าร้านอาหารใกล้ๆ เธอทำกับว่าไม่เคยกินอาหารที่อร่อยอย่างนี้มาก่อน แล้วผมจึงรู้ชื่อเธอซึ่งเธอมีชื่อว่านัว ด้วยความสงสัยผมจึงถามเธอว่าทำไมต้องไปคุ้ยขยะ เธอบอกว่าตอนเด็กๆฉันโดนคนอื่นแย่งกินหมดเลยต้องกินของเหลือๆอยู่เรื่อย เมื่อกินเสร็จเธอจึงลาผมกลับบ้าน รุ่งเช้าเธอมาตามผมอีกรอบ แต่เธอก็ไม่เปลี่ยนชุดซึ่งยังเป็นชุดดำเหมือนเมื่อวานที่เธอใส่อยู่ ขณะเดินเล่นกันไปจนตกเย็นเธอถามผมว่า\'\'ให้ฉันมาเจอคุณอีกได้ไหม\'\'ราวกับว่าจะไม่ได้เจอกันอีก เมื่อผมตอบตกลงเทอก็ลาผมกลับบ้านอีกเหมือนเมื่อวาน แต่ก่อนที่เธอจะกลับผมได้มอบผ้าพันคอสีเเดงไว้กับเธอเธอทำราวกับไม่เคยพบผ้าพันคอมาก่อน เช้าวันรุ่งขึ้นผมรอเธอว่าเธอจะต้องมาเรียกผมอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีวี่แววจนตกเย็นเธอก็มาเธอพาผมไปที่สะพานเธอบอกว่านี่คือที่โปรดของเธอ เมื่อผมมองไปข้างหน้าผมเห็นพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกสะท้อนลงมาตรงแม่น้ำทำให้เห็นเงาของเราสองคนยืนคู่กัน แต่คราวนี้ผมเป็นฝ่ายร่ำราเธอก่อนและรีบกลับไปบ้านพยายามข่มตาให้นอนหลับ รุ่งเช้าผมเจอหน้าเกรซหน้าเธอซีดเหมือนคนยังไม่หายดี แต่ผมก็เดินคู่เธอไปจนถึงร.ร.ตามปกติ ระหว่างทางโทรศัพย์ผมดังขึ้นนัวนั่นเอง ผมคิดในใจเธอบอกว่าให้ไปเจอกันที่เก่าตรงสะพานลอยผมจึงรีบบึ่งไปหาเธอ โดยปล่อยให้เกรซเดินไปร.ร.คนเดียว เมื่อไปถึงผมเห็นเธอยืนโบกมือเรียกผมอย่างดัง เทอบอกผมว่า\"ต้องไปแล้วแต่ได้อยู่กับมิโตะฉันก็มีความสุข ขอบคุณมากนะมิโตะ ฉันรักเธอนะ บาย\"เธอวิ่งไปในขณะที่ผมได้แต่อึ้งในสิ่งที่เธอพูด ผมได้สติจึงวิ่งตามเธอไปตะโกนเรียกเธอไปตลอดทางแต่เธอก็ ไม่ได้ยินวิ่งไปเรื่อยๆจนไม่สิ้นสุดจนมาถึงไฟแดงมีกาตัวหนึ่งบินโฉบหน้าผมไปพร้อมกับคาบผ้าพันคอสีแดงที่ผมเคยให้นัวไว้ จนกระทั่งมีรถบรรทุกวิ่งมาชนกาตัวนั้น ล้มลงต่อหน้าผม ผมเข้าไปกอดและคิดว่าต้องเป็นเธอแน่ๆ เรามาช้าเกินไป พยายามบอกตัวเองว่าอย่าเสียใจยังมีเรื่องดีๆอีกมากมายและผมก็ตัดสินใจบอกเลิกกับเกรซและโดนเธอตบกลับเป็นความหมายว่าเลวที่สุด แต่ผมก็ไม่เจ็บพอที่ได้เสียนัวไป แล้วผมก็ไปเรียนตามปกติ จนวันต่อมาความจริงผมต้องไปรับเกรซแต่วันนี้ไม่ และรีบตรงบึ่งไปร.ร.จนมรผู้หญิงคนหนึ่งเดินตักหน้าผมไปใส่ชุดสีดำ ลักษณะท่าทางเธอเหมือนนัวเอามากๆ ผมตะโกนลั่นว่า\"นัว\" ผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้ผม ผมแน่ใจว่าต้องเป็นเธอแน่ ผมเดินเข้าห้องไปกับหัวใจที่เต้นรัว อ.ที่ปรึกษาประจำห้องประกาศขึ้นว่ามีนักเรียนเข้ามาใหม่ และเด็กนักเรียนที่เดินตามหลังมาเทอคือ นัว แต่ว่าตั้งแต่นี้ไปต้องมีเรื่องดีๆเข้ามาแน่

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×