รอยยิ้มของตุ๊ดคนหนึ่ง

เนื้อเรื่อง

“หอไหน” พ่อผมเอ่ยปากถามขณะที่พ่อเลี้ยวรถเข้ามาใน ม.อ. (มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์) ผมสอบตรงติดคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วิชาเอกภาษาและวรรณคดีไทย วิทยาเขตปัตตานี พ่อขับรถจากสุราษฎร์มาส่งผมที่นี่

“ไม่รู้เหมือนกัน เห็นพี่เขาบอกว่าหอไหนมีจานดาวเทียม แสดงว่าหอนั้นคือหอ 3” ผมตอบพ่อ แต่หลังจากเราตระเวนกันพักใหญ่ ผมถึงรู้ว่าโดนรุ่นพี่โรงเรียนผมเอง หลอกให้ลงชื่ออยู่หอสาม เพราะทุกอาคาร นอกจากส้วมและโรงอาหาร มันมีจานดาวเทียมอันเบ้อเร่อเบ้อร่าอยู่บนดาดฟ้าหมดเลย

ผมขนข้าวของขึ้นเก็บไว้บนหอพัก ทำความรู้จักกับเพื่อนร่วมห้องพอสังเขปแล้วจึงบอกเพื่อน ๆ ว่าขอนอนพักผ่อนสักหน่อย เพลียมาก เพื่อนร่วมห้องจึงออกไปเดินเที่ยวเล่นกัน (ทราบข่าวภายหลังว่าทุกคนต้องตกเป็นเหยื่อความโหดร้ายของรุ่นพี่สุดที่รัก ซึ่งคอยเดินรังแกเด็กใหม่อยู่แล้วทั่วมหา’ลัย … ที่ ม.อ. ปัตตานี เขารับน้องรวมทั้งวิทยาเขต ไม่มีการแบ่งแยกคณะหรือสาขาวิชา ปัจจุบันเป็นอย่างนี้หรือเปล่าไม่ทราบ เพราะจบมานานมากแล้ว)

ผมนอนหลับไปสักพักจึงเริ่มรู้สึกว่ามีเงาทมิฬห้อมล้อมตัวผม ผมเหลือบตาขึ้นมองเห็นอมนุษย์ 3-4 ตน ยืนอยู่รอบเตียง (รุ่นพี่ศึกษาศาสตร์ เอกฟิสิกส์ ปี ๓) อย่าให้ผมเล่าเลยครับว่าอมนุษย์พวกนั้นกลั่นแกล้งผมอย่างไรบ้าง มันเป็นสิ่งมิควรเผยแพร่แก่สาธารณชน เอาเป็นว่าถ้าผมได้ข่าวว่าเจ้าพวกนั้นคนใดคนหนึ่งตายในวันข้างหน้า ผมจะแกล้งเอาแมวดำไปกระโดดข้ามโลงเป็นการตอบแทน

ผมถูกเจ้าพวกนั้นกลั่นแกล้งอยู่นานจนหนำใจ ไม่มีใครเข้ามาช่วยหรอก เพราะต่างคนต่างต้องพยายามเอาชีวิตของตัวเองให้รอด ผมไม่โดนรุ่นพี่คนอื่น ๆ เข้ามาช่วยยำด้วยก็นับว่าบุญมากโขแล้ว ในที่สุดพวกนั้นก็หนำใจ ปล่อยผมลงไปตอน 5 โมงครึ่ง (17.30 น.)
เมื่อผมลงไปข้างล่าง ซวยอีกแล้วครับท่าน ทุกหอกำลังจัดระเบียบแถวรุ่นน้อง เขาเรียกรวมพลตั้งแต่ตอน 5 โมงเย็น ผมลงมาช้าไปครึ่งชั่วโมง เลยต้องโดน “อบรม” ดีนะที่ผมรีบบอกว่า “พี่ปี 3 เรียกไปนั่งคุยครับ” ผมเลยรอด เพราะคณะบุคคลที่เรียกผมไปเพื่อจะ “อบรม” เป็นพี่ปี 2

ทุกหอต้องจัดระเบียบรุ่นน้องประมาณ 2 ชั่วโมง ทั้งกลั่นแกล้ง ว้าก ลงโทษ สารพัดวิธีที่จะทำได้ล่ะครับ เพราะการว้ากที่นี่เป็นแบบพิเศษต่างจากที่อื่น ที่นี่เขาว้ากกันแบบถึงเนื้อถึงตัว (หลังจากผมไปศึกษาต่อที่อื่นแล้ว ได้ข่าวจากเพื่อนที่ศึกษาต่อที่นั่นว่า มีนักศึกษารหัส 38 ขาหัก)

เวลาทุ่มตรง ผู้ชายทุกคน ทุกหอ ต้องไปรวมกันหน้าตึก 19 ซึ่งเป็นตึกเรียนคณะมนุษย์ฯ เพราะห้องซ้อมเชียร์ใหญ่อยู่ที่นี่ จุคนได้ราว ๆ สองพันคน การซ้อมเชียร์วันแรก ผมยอมรับความสามารถของรุ่นพี่ที่นั่น เพราะทำให้รุ่นน้องทุกคนร้องเพลงเชียร์ จังหวะปรบมือ ฯลฯ ได้อย่างแม่นยำและพร้อมเพรียง เพราะมียาบำรุงดี “บาทา”

พวกเราถูกปล่อยตัวออกมาจากห้องเชียร์ราวเที่ยงคืน ทุกคนต้องเดินเรียงแถว หอใครหอมันกลับมาที่หอ ที่ลานหน้าหอทุกคนต้องโดน “ซ่อม” อีกราวครึ่งชั่วโมง ถึงจะกลับขึ้นหอได้

พวกเราทุกคนต้องอาบน้ำรวมกันที่ห้องน้ำรวม เป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนไม่คุ้นเคยกันมาก่อน เราอาบน้ำห้องละคน ผลัดกันไป รุ่นพี่หลายคนเดินเข้ามาในห้องน้ำแล้วบอกว่า “อีกครึ่งชั่วโมงจะปิดน้ำ” เราทุกคนรีบอาบน้ำกันใหญ่แต่ไม่ทันใจรุ่นพี่ รุ่นพี่เดินเคาะประตูห้องน้ำทุกห้อง สั่งรุ่นน้องเปิดประตูทันที แทบทุกห้องเปิดออกมาในสภาพ “เปลือย” เลย บางคนก็เกือบเปลือยเพราะไม่กล้าชักช้า รุ่นพี่ไม่พูดพล่ามทำเพลงผลักเพื่อนคนอื่น ๆ เข้าไปอาบพร้อมกันทันที แก้ผ้าอาบด้วยกันนั่นล่ะครับ บางห้องก็สองคน บางห้องก็สามคน

“เฮ้ย.. ใครอยู่วะ เปิดเดี๋ยวนี้” เสียงรุ่นพี่ตะโกนพร้อมทุบประตูอย่างแรง ประตูค่อย ๆ เปิดอ้าออก รุ่นพี่เห็นผู้ที่อยู่ข้างในแล้วผงะทันที
ไม่ใช่อะไรหรอกครับ คนที่อยู่ในห้องน้ำห้องนั้นคือ “ไอ้นายแบบ” มันหล่อครับ ทั้งหล่อ ทั้งล่ำ หุ่นทรมานใจสาวและกะเทยทั้งหลายเป็นอย่างมาก มันเป็นเด็กกรุงเทพครับ ไม่เคยเจอความป่าเถื่อนแบบที่นี่ มันเลยเกลียดรุ่นพี่ทุกคน รุ่นพี่ทุกคนก็เกลียดมันครับ เขาหาว่ามันหัวแข็ง พวกรุ่นน้องอย่างพวกผมเห็นไอ้หล่อเปิดประตูออกมา ทุกคนหันมามองหน้ากันเอง อยากรู้เหมือนกันว่ารุ่นพี่จะทำยังไง

สภาพของไอ้หล่อ มันยังอาบน้ำไม่เสร็จแน่ ๆ ครับ ไม่ต้องบอกนะครับว่ามันอยู่สภาพไหน แต่เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้นมาวันหลัง “Mang ตูคิดว่าท่อดับเพลิง K ช้าง K ม้า กลับชาติมาเกิดเลยว่ะ หัวบานยังกะร่ม” เป็นอันว่ารู้กันว่าใหญ่หรือเล็ก ไม่ต้องบรรยายให้มากความ ฮา…

รุ่นพี่สองสามคนหันมามองหน้ากันเอง แล้วกวาดสายตาไปที่รุ่นน้อง พวกเราที่เป็นชายธรรมดา ไม่รู้สึกกลัวหรอกครับถ้าจะโดนไล่ให้เข้าไปอาบน้ำพร้อมกับไอ้หล่อ อย่างมากก็ “ยำเกรง” ความมโหฬารของมันอยู่บ้าง แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ทว่าสายตาของรุ่นพี่ที่กวาดตามอง รุ่นพี่ต้อง “คัดเลือก” รุ่นน้องที่เหมาะสมที่สุดครับ

“ได้การล่ะ” รุ่นพี่คงคิดอยู่ในใจก่อนตะโกนเรียก “น้องหวาน มานี่ซิ” อีหวาน มันเป็นตุ๊ดประจำเอกไทย สาขาเดียวกับผมนี่ล่ะ ชื่อเสียงมันโด่งดังตั้งแต่วันแรกเพราะใส่ยกทรงเต้าตั้งชัน เย้ยฟ้าท้าดินไม่เกรงใจรุ่นพี่

“ค่ะ” อีหวานเดินนวยนาดเข้าไปหา พวกเราบางคนมองตูดมันแล้วอยากถีบให้ตกชักโครก “น้องหวานเข้าไปอาบน้ำกับไอ้นายแบบนะน้องนะ ขัดสีฉวีวรรณให้มันด้วยล่ะ”

“ค่ะ” อีหวานตอบพลางยิ้มระรื่น…

มันสองคนอาบน้ำราวยี่สิบนาทีครับถึงออกมา เพราะรุ่นพี่ขู่ว่าถ้าใครออกมาก่อน คนที่ออกทีหลังต้องโดนซ่อม อีหวานมันคงออดอ้อนไอ้หล่อให้ออกจากห้องน้ำพร้อมกัน และ…

ยี่สิบนาทีนั้น คงเป็นยี่สิบนาทีสวรรค์ของมันเลยทีเดียว

ทำไมน่ะเหรอครับ

ไอ้หล่อออกมาด้วยสีหน้าบึ้งตึง (คงโดนอีหวานลวนลามด้วยสายตา ตั้งแต่โคนจรดปลาย) ส่วนอีหวานน่ะเหรอครับ..

มันยิ้มระรื่นออกมาอย่างมีความสุข !!!






สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
ผู้ละเมิดลิขสิทธิ์ จะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย