ใกล้กัน.....แต่ ห่างไกลกันเหลือเกิน!

เนื้อเรื่อง

วันหนึ่ง มีผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 30 กว่าปี เข้ามาในร้านกาแฟนี้เจ้าของร้านสาวสวยก็รีบออกมาต้อนรับให้เขานั่งด้านใน
\"กาแฟแก้วนึงครับ\"
\"ได้คะ รอสักครู่นะคะ\"
เจ้าของร้านสาวพูดพลางยิ้มให้อย่างมีมารยาทแล้วก็ไปบดเม็ดกาแฟและตั้งกาต้มกาแฟ ชายหนุ่มนั่งมองหญิงสาวอยู่ตลอดไม่นานนัก เจ้าของร้านสาวก็นำกาแฟมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะชายหนุ่ม
\"ขอบคุณครับ\"
\"คุณเพิ่งมาเป็นครั้งแรกใช่ไหม? รู้สึกว่าที่นี่เป็นอย่างไรบ้างคะ?\" เจ้าของร้านสาวถาม
\"ใช่ครับ ผมรู้สึกว่าที่นี่บรรยากาศดีมากๆเลยครับ\"
\"ฉันก็ชอบบรรยากาศของร้านนี้เหมือนกันถึงแม้ว่ากิจการร้านจะไม่ค่อยดีนัก ฉันกับสามีก็เสียดายไม่อยากจะปิดร้านทิ้ง\" ทั้งคู่เงียบไปสักพัก
\"ผมขอถามอะไรคุณอย่างได้ไหมครับ? เอ่อ........ก่อนที่จะถามคุณ ผมอยากจะเล่าเรื่องๆหนึ่งให้คุณฟังก่อน\"ชายหนุ่มพูดถามขึ้นมา
\"ได้ค่ะ คุณพูดมาได้เลย\" เจ้าของร้านสาวก็สนใจที่จะฟัง ชยหนุ่มก็เล่าเรื่องหนึ่งซึ่งผ่านมานานมากแล้ว
\"เมื่อก่อนผมมีแฟนคนนึง เราสองคนก็ตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันในอนาคต แล้งความรักของเราสองคนนั้นถึงแม้จะธรรมดา แต่แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว เพราะผมระกเธอมากเพียงแค่มีเธออยู่ข้างๆผมก็มีความสุขมากแล้ว แต่ทว่า ความสุขอันนี้มันช่างสั้นนัก หลังจากนั้นก็มีเรื่องร้างแรงเกิดขึ้นก่อนหน้าพิธีหมั้นของเราสองคนหนึ่งเดือน คืนนั้นผมมีธุระต้องทำจึงไม่สามารถไปส่งเธอกลับบ้านได้ ในคืนนั้นเธอโดนคนร้ายรุมข่มขืน.........\"
\"แล้วหลังจากนั้นเป็นอย่างไรคะ? ความรู้สึกของคุณที่มีต่อเธอเปลี่ยนไปหรือ?\" เจ้าของร้านสาวถามด้วยความสงสาร
\"ถึงแม้จะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น ความรักของผมที่มีให้เธอก็ยังมั่นคงมิได้แปรเปลี่ยนเลยสักนิด ผมก็ตั้งใจจะจัดพิธีหมั้นขึ้นตามเดิม แต่...เธอคิดไม่ตก เธอเชื่อว่าเธอไม่ได้เป็นเธอคนเดิมแล้ว ในวันหมั้นของเราสองคนวันนั้น เธอผูกคอตาย โชคยังดีทีี่ว่าพวกเราพบเธอได้เร็ว ช่วยชีวิตอเธอไว้ได้ แต่เพราะเขาขาดออกซิเจนนานเกินไป ทำให้เธออยู่ในสภาพไม่รู้สึกตัวและอาจจะไม่ฟื้นขึ้นมาเลยก็ได้ สุดท้าย เธอก็ฟื้นขึ้นมา เมื่อผมรู้ว่าเธอฟื้นขึ้นมาแล้วก็รีบไปหาเธอ แต่พ่อแม่เธอกั้นขวางผมไว้ไม้ให้ะบเธอ พวกเขาคุเข่าลงมาขอร้องผม กลายเป็นว่าความทรงจำบางส่วนได้หายไป หมอบอกว่า เมื่อคนโดนกระตุ้นจิตใจอย่างแรง ก็อาจจะเลือกที่จะหลบหลีกความทรงจำอันนั้นโดยการฝังลึกไว้ในใจตังเอง ไม่ต้องการที่จะจำเรื่องเลวร้ายนั้นอีก เธอลืมหมดทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเขาด้วย พ่อแม่เธอขอร้องให้ผมอย่าเพิ่งไปพบเธอสักพัก เขาไม่ต้องการให้เธอนึกถึงเรื่องน่าเศร้านั้นอีก เพราะกลัวว่าเธอจะฆ่าตัวตายอีก บังเอิญเจอกันในที่อื่น ก็จะทำเป็นไม่รู้จัก ไม่ทักทายกันเด็ดขาด ช่วงเวลานั้นมันช่างทรมานยิ่งนัก อยากรักเธอ แต่ไม่อาจทำ อยากจะพบหน้าเธอ แต่ก็ไปพบไม่ได้ วันนี้ เป็นวันครบสิบปีนั้นแล้ว\"
\"ขอแสดงความยินดีให้ด้วยคะ คุณรอคอยมาสิบปีแล้ว ในที่สุดวันนี้ก็สามารถไปพบเธอได้แล้ว\"
\"ใช่ครับ.....แต่............ยิ่งใกล้ถึงเวลานี้ ผมก็ยิ่งกลัว สิบปีที่ผ่านมานี้ ความรักผมนั้นยังไม่เปลี่ยน แต่ตัวเธอล่ะ? ถ้าผมเล่าเรื่องในอดีตให้เธอฟัง เธอก็ยังจำผมไม่ได้ แล้วผมจะทำยังไงดีล่ะ? หรือว่าเธอได้แต่งงานไปแล้ว ผมควรจะทำเช่นไรดี? เพราะเช่นนี้ ผมอยากจะถามคุณว่า คุณคิดอย่างไร?ถ้าแฟนผมคนนี้แต่งงานไปแล้ว ผมควรจะบอกให้เธอ ได้รับรู้เรื่องนี้มั้ย?\"
เจ้าของร้านสาวก็พูดอย่างจริงใจว่า \"ถ้าสมมุติว่าเธอมีแฟนแล้วก็ไม่เป็นไร เพราะทั้งสองฝ่ายยังไม่ได้แต่งงานกัน คุณยังมีโอกาส แต่ถ้าเธอคนนั้นได้แต่งงานมีครอบครัวไปแล้วคุณก็ไม่ควรไปทำลายครอบครัวเขา\"
ชายหนุ่มได้รับฟังแล้วก็ตอบสั้นๆด้วยความผิดหวัง....\"นั่นสินะ\"
\"DING DING\" พอดีเวลานี้ก็มีแขกคนอื่นเข้ามาในร้าน
เจ้าของร้านสาวก็พูดกับชายหนุ่มว่า \"ฉันต้องไปต้อนรับแขกแล้ว เชิญตามสบายนะคะ\" เธอเดินออกไปได้สองก้าว ก็หันกลับมาถามเขาว่า \"จริงสิ คุณเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก ยังไม่ค่อยสนิทกับฉันมากนัก ทำไมถึงเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังล่ะ\"
\"เพราะว่า เธอคนนั้นเคยพูดเอาไว้ว่า หลังแต่งงานแล้ว เธออยากจะเปิดร้านกาแฟเล็กๆอย่างนี้เหมือนกัน\"
เจ้าของร้านสาวคิดสักครู่นึงถึงตอบออกมา \"อ๋อ อย่างนี้เองหรือค่ะ\" พูดจบเธอก็หันหลังกลับเดินไปต้อนรับแขกที่มาใฝหม่........ชายหนุ่มมองตามร่างของเจ้าของร้านสาวนั่น...........นำ้ตาเขาค่อยหยาดไหลอออกมา..........เขาตัดสินใจไม่บอกเธอว่า แท้จริงแล้วเขาที่ร้านนี้เพื่ออะไร...แฟนของเขาคนนั้น.....อยู่ใกล้แค่เอื้อม......แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอนั้นไกลกันเหลือเกิน.......กาแฟในแก้วนั้น ก็ไม่รู้เย็นลงตั้งแต่เมื่อไร.......