จนมุม

เนื้อเรื่อง

เมื่อนาฬิกาปลุกดังขึ้นในตอนเช้า.....ฉันจะรีบลุกจากที่นอน       ไปอาบน้ำ   แล้วไปโรงเรียน  มันเป็นกิจวัตรประจำวันที่ทำอยู่ทุกวัน     ฉันจะนั่งรถเมล์ไปโรงเรียนทุกเช้า     พอถึงโรงเรียนก็จะตรงดิ่งไปที่โรงอาหารเพราะเป็นที่รวมตัวของกลุ่มเรา      จะนั่งโต๊ะที่ใกล้ทางออกของโรงอาหารเพราะเป็นอะไรที่ออกสะดวก     ในกลุ่มจะมีทั้งหมด  10  คน  ซึ่งจะไม่มีนักเรียนชายเลย  ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม       ทั้งที่เป็นโรงเรียนสหศึกษามีทั้งนักเรียนชายและนักเรียนหญิง    แต่กลุ่มเราไม่มีนักเรียนชายอยู่เลย  แต่มันก็ไม่สำคัญ   มันสำคัญตรงที่พวกเรารักกันมาก  มีอะไรก็จะมาเล่าเรื่องต่างๆที่เจอมา   พวกเราจะไม่โกหกและปิดบังกันเพราะถ้ามารู้ทีหลัง    ความรู้สึกที่ดีมันจะไม่เหมือนเดิมซึงเป็นอะไรที่ทุกคนรู้กัน       แต่มาวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น     เมื่อวานฉันไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะไม่สบายเลยหยุดอยู่บ้าน    พอวันนี้ฉันก็ไปโรงเรียนตามปกติเหมือนเดิมไปที่โรงอาหาร    ฉันกับยืนงงสงสันว่า มันเกิดไรขึ้น.........จากที่เคยกินข้าวกันทุกเช้า 10 คน  ตอนนี้เหลือ  5 คน   มี    แก้ว     ก้อย    อ้อม    ดาว    ปลา       ฉันก็งง   ว่าไปไหนกัน 4 คน     แก้ว....บอกกับฉันว่า.......เมื่อวานนี้ตอนพักกลางวันดาวบอกกับเพื่อนๆว่าชอบบอย     ฉันก็พูดว่า.........อืม !  แล้วไงละ     แค่ดาวชอบบอยมันเกี่ยวไรกัน   แต่เราไม่รู้เลยว่าปานก็ชอบบอยเหมือนกันปานไม่เคยบอกเราบอกแค่    นุ่น    แนน     ฟ้า   เพราะพวกนี้เรียนสายวิทย์-คณิต  เหมือนกัน   ส่วนที่เหลือเรียนสายศิลป์-ภาษากับศิลป์-คณิต      ปานไม่พูดไรเลยเงียบแล้วก็เดินขึ้นห้องไปไม่กินข้าวไอ้พวกเรียนวิทย์ก็เดินตามเข้าไปคุย    คุยกันยังไงไม่รู้ตอนเย็นก็หายหัวกันไปหมด  วันนี้ก็เหลือเท่าที่เห็น    พอฉันฟังก็ฉุนขึ้นมาว่าแค่ผู้ชายคนเดียวเป็นอะไรกัน    พอตอนพักเที่ยงพวกเราต้องกินข้าวด้วยกัน
แต่พวกเรียนวิทย์กลับไม่ลงมากิน        ฉันเลยบอกให้เดาวขึ้นไปคุยกับปานให้รู้เรื่อง    พอขึ้นไปพูดๆๆๆๆๆๆๆๆ   ปานกลับพูดแค่ว่าไม่เป็นไรนิ....ไม่คิดไรแล้ว         ดาวชอบก็ชอบไปปานก็ชอบเพราะยังไงเรา 2 คนก็ไม่รู้ว่าบอยจะชอบเราหรือป่าวแแต่เราก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนิ   ฉันเลยบอกไปว่า.......เหมือนเดิมไง    เมื่อเช้าก็ไม่มากิน    ปานบอกว่าพวกเรามีการบ้านเยอะเลยต้องทำที่ห้องลงไปไม่ได้             ฉันเลยบอกว่า.......อ้าว!  แล้วตอนเที่ยงละ   ปานก็บอกว่า .......งานเยอะไม่กิน   ฉันก็บอกไปว่าตกลงมันเป็นเพื่อนหรือเป็นอะไรกันแน่   ไม่กินข้าวด้วยกันไม่ว่า  แต่ไอ้ที่เวลาคุยถามคำ  ตอบคำมันหมายความว่าไง  แกจะคบกันแค่ 4 คน  แล้วพวกเราแกจะไม่สนใช่ป่ะ      ปานไม่พูดไร   เดินไปในห้อง    นุ่น  แนน  ฟ้า   ก็เข้าตามไป    ส่วนพวกเราก็    ยังยืนงงอยู่ตรงนั้น       ไปๆมาๆ   ตอนนี้ก็เหลือแค่ 6 คน  แก้ว  ก้อย  ดาว  ปลา  และฉัน      ฉันไม่เข้าใจแค่ผู้ชายคนๆเดียวสามารถทำให้มิตรภาพ  6  ปี  หายวับไปกับตาได้ในคำๆเดียวค่ำคืนเดียว   ฉันจะทำไงดีให้มิตรภาพคืนกลับมาหรือว่าจะปล่อยไปตามกาลเวลาคอยให้ความรู้สึกของคนเปลี่ยนไป     เราถึงจะกลับมาเป็นเพื่อนกันได้