บะหมี่ต้มสุก

เนื้อเรื่อง

หมี่สาวน้อยใจห้าวอายุแค่เพียง16ปี นั่งอยู่ในห้องของเธอ สภาพของหมี่ในขณะนั้นดูเศร้าน่าตาของเธอไร้ความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น หลังจากที่เจ๊หลินเจ้าของอพาทร์เมนต์เดินออกไปจากห้องของเธออย่างหน้าตายิ้มแย้ม หมี่มองหญิงไวกลางคนที่ยืนอยู่หน้าห้องของเธอ \"ขอบคุณมากนะคะน้าศรีน้าศรีน้าช่วยหนูไว้อีกครั้ง\" เด็กหญิงพูดด้วยเสียงเย็นชาและไร้อารมณ์ความรู้สึกว่าดีใจและพูดต่อพร้อมลุกขึ้น\"แล้วเงินทั้งหมดหนูจะหามาคืนให้นะคะน้าไม่ต้องเป็นห่วงว่าหนูจะไม่คืนหรอกนะคะถ้ามีจะคืนให้ทุกบาททุกสตางค์เลยคะ\" หญิงไวกลางคนจึงโต้กลับมาว่า\"หมี่ทำไมพูดแบบนั้นหละหมี่ยังเห็นหน้าเป็นคนอื่นคนไกลอีกหรอ ถ้าขาดอะไรก็บอกน้ามาเถอะเกรงใจอยู่ได้\"หมี่มองหน้าน้าหญิงไวกลางคนอย่างไม่พอใจ \"ไม่มีอะไรแล้วน้าศรีกลับห้องเถอะคะ หนูอยากพักผ่อน\"   \"แหม!ก็ใช่สิน้ามันก็แค่คนข้างห้องเอาอะไรกันมาก อยู่ๆก็ตัวคนเดียวมีไรก็บอกมาล่ะกัน\" หญิงไวกลางคนเดินบ่นพึมพำท่าทีน้อยใจออกไป หมี่หยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาเธอล้วงแบ็งทั้งหมดออกจากกระเป๋า \"420 แค่นี้ทำไรกินว่ะ!\" เธอยัดแบ็งทั้งหมดลงกระเป๋าดังเดิม แล้วนำกระเป๋าสตางค์ใส่เป้ใบเก่าของเธอ เธอแต่งตัวอย่างเร็วเธอผูกผมรวบใส่แว่นตาสีน้ำเงินคู่ใจสพายกระเป๋าเธอมองที่นาฬิกามันเป็นเวลาที่สายสำหรับหมี่ 4 โมงเย็น เธอเดินออกจากห้องเธอเดินผ่านห้องน้าศรี เห็นน้าศรีดูทีวีอยู่ เธอเดินผ่านไป ลงลิฟท์ปและเดินออกจาก อพาทร์เม้นต์ไป เธอเดินไปหยอดเหรียญที่ตู้โทรศัพท์เนื่องจาก มือถือของเธอเงินหมด หมี่โทรหาคนๆนึงๆ \"ส้มหรอว่างป่ะ ออกมาหาหน่อยได้มั้ย....เออๆที่เดิมร้านกาแฟ อือขอบจมากแล้วเจอกัน\" เธอวางหูแล้วเดินเข้าไปรอในร้านกาแฟที่อยู่เยื้องออกไปทางด้านซ้ายของอพาทร์เม้นต์ เธอสั่งกาแฟเย็นมาที่นึงแล้วก็นั่งรอ ในร้านมีเธอนั่งอยู่ที่โต๊ะ คู่หนุ่มสาวอีกคู่ และชายที่ยังอยู่ช่วงวัยรุ่นอายุไม่เกิน18อีกคนนั่งอยู่ เธอนั่งรออยู่5นาที ประตูร้านกาแฟก็กาแฟก็เปิดออกหมี่เงยหน้าขึ้นและยิ้มให้คนๆนั้น \"เฮ้ย หมีเป็นไงบ้าง\" ส้มทักหมี่ด้วยเสียงที่ร่าเริง \"นั่งก่อนสิส้มดื่มไรมั้ย\" \"เอาน้ำส้มปั่นค่ะ\" ส้มหันหน้าไปสั่งกับบริกร ส้มนั่งลงแล้วมองหน้าเพื่อนของเธอ \"หมีแกเป็นไรว่ะน่าตาแกโทรมมากเลยปิดเทอมนะโว๊ย!ทำหน้าให้มันร่าเริงหน่อยดิ เออๆนี่อาทิตย์ไอ้นันกับเพื่อนในแก็งไปสยามกันแกไปด้วยกันดิน่าหนุกนะ\" ส้มชวนหมี่ด้วยความหวังดี \"เฮอะ!...ไม่มีตังค์พวกแกไปกันเถอะ\"   \"เฮ้อไปเที่ยวครั้งนี้ก็ไม่ครบแก็งอีกอ่ะเดะว้า..\" ส้มพูดด้วยอาการผิดหวัง  \"เออแล้ว ฮานะกับอิ๊นมันหายโกรธกันยังว่ะไม่เจอตั้งนานเป็นไงกันบ้างอ่ะ\" หมี่ถามส้มพลางดูดกาแฟเย็นอึกใหญ่ ส้มทำท่าเบื่อๆหมีก๋พอรู้คำตอบแล้ว \"เฮ้อ! คู่นี่น่ะน่าเบื่อสุดทเลาะกันก็แค่เรื่องประติ๋ว แต่โกรธกันนานเป็นบ้าเลย จะหยิ่งกันไปถึงไหนก็ไม่รู้ แล้วไม่รู้เีที่ยวครั้งนี้มัน2คนจะไปกันรึเปล่าเห็นหน้ากันไม่ได้เลย\" ส้มบ่นรำพึงรำพันเรื่องเพื่อนที่หมี่ไม่ได้เจอเสียตั้งนานให้ฟังยาวเยียด ส้มถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะต่อยหอยจบแล้ว \"จบแล้วใช่ป่ะ ฟังฉันบ้าง.....ฉันก่ะว่าจะหางานทำว่ะ\"  ส้มสำลักน้ำส้มปั่นที่พึ่งจะดื่มไปเต็มๆท่าทีตกใจมาก แล้วหมี่ก็พูดต่อไปด้วยเสียงของคนที่กำลังกลุ้มใจ  \"ตอนนี้ไม่มีตังเลยมีติดตัวแค่420ค่าห้องก็ไม่มีจ่ายน้าข้างๆห้องเค้าก็มาช่วยจ่ายให้..ทุกเดือนขอย้ำทุกเดือน\"  ส้มจึงถามด้วยอาการแปลกใจว่า \"แก..จะทำงานหรอว่ะ อายุแกก็พึ่งจะ15 เ้รียนก็ห่วยแกจะทำงานไรว่ะ\"   \"นี่ๆฉันน่ะอายุ16แล้วย่ะแล้วถ้าฉันไม่ทำงานฉันก็ไม่มีเงิน ตอนนี้ฉันยังไม่รู้เลยว่าจะทำงานอะไรถ้าเค้า่จ้างอะไรก็คงทำนั่นแหละคงจะเลือกไ่ม่ได้\" หมี่พูดด้วยท่าทางผิดหวังแต่เอาจริงเอาจังกับการทำงาน \"เอาเถอะถ้าแกได้งานทำที่มั่นคงเมื่อไหร่บอกฉันด้วยล่ะกัน
(ยังไม่จบน่ะค่ะ)