ตนชายเขา

เนื้อเรื่อง

ตนชายเขา    
                                                                                                                          ตนชายขอบ  
                                                      หมอกชายเขาแผ่วผลิ้วลอดพลอดสายลม
                                                                แสงหวันชมแจ่มฟ้าเวลาเช้า
                                                               ไก่เถื่อนขันจับคู่กรูขับกล่าว
                                                            นกตบยุงบินแพรวพราวดูน่าชม

                                                            พรมผื้นหญ้าแลดูเป็นลานกว้าง
                                                          ชุ่มชื่นซ่านน้ำค้างฟ้าพร่างพรมใส่
                                                              หมู่แมลงแลผีเสื้อบินว่อนไว
                                                                ช่างสุขใจหรือว่าฤๅโลกตน

                                                               กลับไปสู่หนำน้อยริมชายเขา
                                                                ลมพัดเบาก็ซวนเซเห่จะล่ม
                                                               เจ้าไข่แดงรีบร้อนว่อนลุกลน
                                                           หยิบฉวยปลนสมุดขาดมากอดกาย

                                                             เสื้อสีมอลูกดุมหลุด กางเกงเก่า
                                                        เข็มขัดปล่าว ใช้เป็นเชือกผูกหยูหนา
                                                           มองที่เท้าก็เปลื่อยเปล่ามาทุกครา
                                                           ได้เวลาต้องข้ามควนไปโรงเรียน

                                                             หวันยอแสงแทงเข้าตาเวลาเช้า
                                                    เหงื่อหยดพราวดังสายน้ำหยาดแก้มหนา
                                                      ข้ามสองควนถึงโรงเรียนเตรียมเวลา
                                                             ได้ศึกษาเล่าเรียนเพียรตั้งใจ

นักเรียนทำความเคารพ
สวัสดีครับคุณครู

วันนี้นักเรียน เหอ หวันเช้านี้ก็ เรียนเรื่อง มานี มานะ กันต่อนะ หวังหว่าพวกเธอคงจะได้อ่านกันมาแล้ว  แต่ว่าตอนหวันเที่ยงนะนักเรียน ให้ไปเอายาสามัญประจำบ้าน ตี้ห้องพยาบาลกัน หมอจากเมืองเขาเอามาแจก
(อ่านเป็นภาษากลางนะครับ)

                                         แกร็ง...แกร็ง...แกร็ง... เสียงระฆังใบเก่าขึ้นขี้หนิม
                                                     หวันพรุบพริบหลบต่ำลงตะวันสาย
                                               ตีนเปลือยเปล่าก้าวข้ามควนอย่างเดียวดาย
                                                    จุดมุ่งหมายคือหนำน้อยชายเขาไกล


                                                        แสงเกียงป๋องพุ่งสไวในยามนี้
                                                   เสียงหวีดหวิวของสายลมชนข้างฝา
                                                    หมู่หิ่งห้อยวับวาวแสงแพร่งชายคา
                                                     พฤษาป่าละลอยล่องหอมชวนดม

                                                        เป็นทุกวันอย่างนี้ตนชายเขา
                                                  ธรรมชาติครอบคลุมเราไม่ห่างหาย
                                                  หมู่มวลมิตรสืบสานพันธุ์นานากาย
                                                  วิสาดชาติญาณพฤติกาล ก่อเกิดกาย
                                                  ตนบาย บาย ตนชายเขา อย่างเราเอย

ภาษาถิ่นใต้แปลครับ
นกตบยุง  หมายถึง   นกชนิดหนึ่งขนสีน้ำตาลตัวใหญ่อาศัยอยู่ในป่าแถบภาคใต้
ลูกดุม       หมายถึง   กระดุม
หยู           หมายถึง    หูกางเกง
หวัน         หมายถึง    ตะวัน
ขี้หนิม       หมายถึง    สนิม
พรุบพริบ  หมายถึง    ตะวันจะลาแสง
หลบ          หมายถึง    กลับ
หนำ          หมายถึง    สิ่งปลูกสร้างเล็ก ๆ ไม่คงทนถาวร
เกียงป๋อง   หมายถึง    ตะเกียวกระป๋อง
บาย           หมายถึง    สบายๆ
ควน           หมายถึง   ภูเขา