Secret of My Heart

เนื้อเรื่อง

Secret of My Heart---



ทำไมกันนะ...?



ในตอนนั้น...ทั้งๆที่มีโอกาสจะได้พูดคุยกับเธอ...เเต่ก็ไม่กล้าที่จะทำลงไป

ทั้งๆที่สามารถที่จะเข้าไปพูดคุยหยอกล้อกันเล่นตามประสาเด็กๆได้...เเต่ก็ไม่ได้ทำ

ฉันได้แต่ยืนมองเธอ หรือไม่ก็ทำเป็นโกรธเธอโดยไร้เหตุผล....

ฉันยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงทำตัวไม่น่ารักแบบนั้น...ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกแปลกๆเมื่อได้พบกับเธอ...

ฉันคิดว่าความรู้สึกนั้น...คือความเกลียด...จึงไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอ

ทั้งๆที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิดเดียว...

ทั้งๆที่เธอพยายามที่จะชวนฉับคุยตั้งไม่รู้กี่ครั้งกี่หน...

แต่ฉันก็ไม่ใส่ใจเธอ...



จนเราเกือบจะต้องจากลากันเเล้ว...ฉันถึงรู้สึกตัว...

เพิ่งเข้าใจ...ว่าทำไมฉันถึงพยายามที่จะไม่สนใจเธอ

ทั้งนี้ ก็เพราะฉันรักเธอ....

จึงอยากให้เธอคอยชวนฉันคุยอยู่เสมอๆ

ฉันกลัว...

กลัวว่าถ้ายอมคุยกับเธอแล้ว...เธอจะไปจากฉัน....จะทิ้งฉันไป....



โชคยังดี...ที่สวรรค์เข้าข้างฉัน...

บันดาลให้เธอได้อยู่ใกล้ฉันอีกครั้ง.....

ฉันดีใจมากเลยนะ...เธอรู้มั๊ย...?


เธอยังจำวันนั้นได้มั๊ย?

วันนั้น...เธอชวนฉันออกไปเที่ยวด้วยกัน...

ฉันเฝ้ารอที่จะให้ถึงวันนั้น...รอเเล้ว...รอเล่า...

แต่เธอกลับไม่มา...

เธอทิ้งฉัน...ให้รออยู่อย่างนั้น...

เเล้วพูดเพียงคำเดียวว่า \'ไปไม่ได้\'

เธอรู้บ้างมั๊ย?...ว่าฉันเสียใจ....เสียใจมาก....

แต่ถึงกระนั้น...ฉันก็ยังชอบเธอ...

ทั้งๆที่รู้สึกเสียใจ รู้สึกโกรธจนอยากจะเลิกคบกับเธอ...เเต่ความรู้สึกผิดตั้งเเต่สมัยก่อน...มันเกาะกุมหัวใจของฉัน...บังคับให้ฉันยอมคุยกับเธอ...บอกว่านั่น...คือความรู้สึกของเธอ...ที่ฉันทำลงไป...ในสมัยก่อน....

ฉันจึงได้เเต่ก้มหน้ารับ...เเละยอมเป็นเพื่อนกับเธอต่อไป....




วันนั้นน่ะ...เธอลืมไปรึยัง?

วันนั้น...ฉันบอกรักเธอ...หวังจะให้เธอตอบรับรักของฉัน...

แต่เธอกลับตอบว่า \'ฉันคิดกับเธอแค่เพื่อน\'

แต่ถึงกระนั้น ฉันก็ยังรักเธอ...



แล้ววันนั้นล่ะ...เธอจำได้รึเปล่า?

มันอาจจะเป็นเพียงเเค่เหตุการณ์ธรรมดาๆสำหรับเธอ...แต่ฉันไม่เคยลืมวันนั้นเลย....

ฉันนัดกับเธอไว้...ให้ไปหาฉัน...เพราะฉันมีของจะให้....กำชับไว้นักหนา....ว่าฉันจะรอจนกว่าเธอจะไป

แต่เมื่อถึงเวลานัด...เธอกลับไม่มา

ให้เหตุผลเพียงง่ายๆว่า \'ฉันไม่ว่าง\'

เเม้ว่านั่นจะทำร้ายจิตใจของฉันมากเพียงใด...เเต่ฉันก็ยังรักเธอ....



วันนั้นน่ะ...ที่ฉันทะเลาะกับเพื่อนรักของฉัน

เธอยังจำได้รึเปล่า?

วันนั้นน่ะ ที่ฉันขอร้องให้เธอช่วยฉัน....เพราะมีเเต่เธอเพียงคนเดียวเท่านั้น...ที่ช่วยได้

เพื่อนของฉันบอกว่า...จะยอมคืนดีกับฉัน...ก็ต่อเมื่อฉันสารภาพรักกับเธอให้เห็นต่อหน้าสักครั้ง...

ซึ่งฉันก็ตอบตกลงไปด้วยความจนใจ...

เธอจำได้มั๊ย?...ว่าวันนั้นน่ะ...ฉันโล่งใจเเค่ไหน?

วันนั้น เธอทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับฉันเป็นครั้งเเรก....ครั้งเเรกจริงๆ...ในรอบ6ปี....6ปีเชียวนะ...



แล้วยังอีกหลายๆวัน...ที่เธอทำให้ฉันคิดว่าเธอรักฉัน...

เธอส่งข้อความหวานซึ้งมาให้ฉัน...ไม่รู้เท่าไหร่....

ฉันเก็บทุกข้อความไว้อย่างดี...

แต่เธอกลับบอกเพียงว่า \'ล้อเล่น\'

ตอนนั้น...ฉันเผลอร้องไห้ออกมาเลยนะ....เธอจำได้รึเปล่า...?




อีกวันนึง...วันนั้น....เธอลืมไปแล้วใช่มั๊ย?

เธอชวนฉันไปเที่ยว...อีกครั้งหนึ่ง....

ซึ่งฉันก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเธอนัก....แต่ก็ตอบตกลงไป

...ในครานี้...เธอทำตามสัญญา...เธอพาฉันไปดูหนัง...เธอดีกับฉันมาก...

เธอจับมือฉันราวกับจะปลอบโยนเมื่อฉันกลัว...

เธอปิดตาให้ฉันเมื่อถึงฉากที่รู้ดีว่าฉันกลัวมาก....

เธอยอมให้คนเห็นแก่ตัวอย่างฉัน...ซบบ่าของเธอ...วันนั้น....เป็นวันที่ฉันรู้สึกดีที่สุดตลอดทั้งชีวิตของฉัน....



เธอยอมทำตามสัญญาอีกครั้ง...ในวันนั้น...

คล้ายกับคราก่อนเสียจริง...

ไปดูหนังด้วยกัน...เเล้วก็จับมือกัน....

ฉันเป็น \'ผู้หญิงง่าย\' รึเปล่า?

ฉันกลัวจริงๆว่าเธอจะเห็นฉันเป็นคนเเบบนั้น...

แต่อย่างไรก็ตาม...เธอก็ยังคุยกับฉันเหมือนเดิม....



แล้ววันนั้นล่ะ...เธอจำได้มั๊ย?

เพิ่งผ่านมาไม่นานเองนะ...จำได้รึเปล่า?

วันที่14 กุมภาพันธ์ 2547...

เธอจำได้มั๊ย? ว่าฉันนัดเธอให้ไปหาฉัน...

เพราะฉันมีของจะให้เธอ...ฉันซื้อตุ๊กตาหมีสีขาว...ในมือถือหัวใจสีเเดงไว้ด้วยความรัก....ที่ฉันอยากจะให้เธอตั้งเเต่ปีก่อน...แต่เธอไม่มา...

แต่ในครั้งนี้ เธอทำตามสัญญา...

เธอยิ้มรับ...พร้อมกับให้ดอกลิลลี่สีขาวแก่ฉัน...

ฉันแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง...ฉันยิ้มรับ...และแอบร้องไห้อยู่ในใจ...

สิ่งที่เธอทำไปในวันนั้น...ทำให้ฉันรู้สึกมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง...ว่าเธอ...อาจจะชอบฉันขึ้นมาบ้างก็ได้....

แต่มันก็เป็นเพียงเเค่ความหวังเล็กๆน้อยๆ...

ฉันมารู้อีกทีว่าที่เธอให้ดอกไม้แก่ฉันในวันนั้น...ก็เพราะเพื่อนของฉันขู่เธอ...ว่าถ้าเธอไม่ให้อะไรเเก่ฉัน...ฉันจะเลิกคบกับเธอ...

แต่ฉันก็ไม่ได้โกรธเพื่อนของฉันหรอก...เพราะฉันรู้ดีว่าเพื่อนของฉันหวังดี...

แล้วเธอเชื่อมั๊ย? ว่าฉันเก็บดอกไม้ช่อนั้นไว้อย่างดีเลย...



เธอทำให้ฉันมีความสุข...

เธอทำให้ฉันรู้จักความรู้สึกแปลกใหม่ที่เรียกว่า \'ความรัก\'

เธอทำให้ฉันต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ต่อไป...

เธอเป็นคนที่ทำให้ฉันรู้ว่า...

ฉันไม่ได้อยู่เพียงคนเดียว....




แล้วเมื่อไหร่กันนะ? ที่เธอจะหันกลับมามองฉัน...

เห็นฉัน...เป็นคนสำคัญสำหรับเธอ....

รู้สึกดีกับฉัน...มากกว่าความเป็นเพื่อน...

เมื่อไหร่วันนั้น...จะมาถึงสักทีนะ...?

ฉันก็ได้เเต่เฝ้ารอเธอ....

รอจนกว่าเธอจะรู้ตัวว่า....

ฉัน...คือคนที่อยู่เคียงข้างเธอตลอดเวลา...

ฉัน...คอยดูแลเเละห่วงใยเธอ...ถึงแม้เธอจะไม่เคยรู้...

ฉัน...คือคนที่รักเธอ...มาตลอด....




ความรักครั้งนี้...

ฉันรู้ดีว่ามันคงไม่สำเร็จผล....

ฉันรู้ดีว่าเธอไม่เคยคิดกับฉันเกินเลยไปจากคำว่า \'เพื่อน\' เลย...


นี่คงจะเป็นบทลงโทษจากสรวงสวรรค์สินะ?...ที่ทำให้ฉัน...ไม่อาจสมหวังในรักได้....

ทำให้ฉัน...ทำได้แต่มองเธอ...ไม่อาจสัมผัสได้....

ความรู้สึกเสียใจ...ผิดหวัง...ทำให้ฉันเเทบคลั่งไป....

มันเจ็บปวดเหลือเกิน...




แต่ไม่ว่าจะอย่างไร...ความรู้สึกที่เรียกว่า \'รัก\' ที่ฉันมีให้เธอนี้...ไม่เคยเลือนหายไปจากจิตใจของฉันเลย.....


----------------------------------
END