๒๒๒ สิ่ ง ที่ ยั ง ทำ ใ ห้ ห า ย ใ จ ๒๒๒

เนื้อเรื่อง

ถ้าความทรงจำ เปรียบเสมือนอาหารที่หล่อเลี้ยงร่างกายไว้
ความรักก็อาจเปรียบเหมือน ลมหายใจที่ยังหล่อเลี้ยงชีวิตของผมให้ยังอยู่ต่อไป

ในบางครั้งผมเคยถามตัวเองว่า คำว่า ‘ชั่วนิรันดร์’ ….

มันยาวนานเท่ากับการปิดตาลงและหายใจเข้าออกหรือเปล่า...
มันนานเท่ากับการปิดตาลง และฝันเห็นแต่ภาพคุณหรือเปล่า...

คำว่าชั่วนิรันดร์ มันยาวนานและทรมานมากกว่านั้น
และผมเองก็กำลังเดินวนเวียนอยู่บนถนนสายนั้น
ด้วยเหตุผลของผู้ชายโง่ ๆ คนหนึ่ง
ซึ่งยังฝังความทรงจำในความรักลงไปไม่ได้

เหตุผลของการที่ผมรักคุณนั้นมีมากมาย
มายเสียจนผมเองยังตกใจ
กับเหตุผลร้อยแปดพันประการเหล่านั้น

เพราะในทุกกิริยาท่าทางของคุณ
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ประกอบขึ้นมาเป็นคุณ
รวมถึงการที่ยอมแบ่งพื้นที่ภายในใจคุณ
ให้ผมได้เข้าไปยืนอยู่นั้น
มันทำให้ผมซาบซึ้ง ทุกช่วงเวลา
ทุกช่วงนาทีที่มีความสุข ความเศร้า
ความเหงา และความทุกข์
ที่มีคุณอยู่ด้วย มันทำให้ผมเข้มแข็ง

มันคือทุกสิ่งทุกอย่าง
ทุกช่วงเวลาที่ทำให้ผมรักคุณมากขึ้นทุกทีทุกที
จนผมไม่อาจถอนหัวใจจากความรักนี้ได้

แต่ผมก็มีความสุขที่ได้คิดถึงคุณ
และในทุกครั้งที่คิดถึงคุณ คิดถึงความรักของเรา
ซึ่งตอนนี้อาจเป็นเพียงความรักของผมเพียงคนเดียว

ถึงมันจะเป็นการทรมานความรู้สึกของตัวเอง
แต่ผมก็พอใจที่จะให้มันเป็นเช่นนั้น
ผมมีความสุขบนความทรมานของตัวเอง
เพราะมันเป็นความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
หรือทำเป็นลืมมันไม่ได้ ว่าผมรักคุณ

เพียงเพราะว่าผมยังหายใจอยู่
เพียงเพราะว่าความทรงจำเหล่านั้น
ยังวิ่งวนอยู่ในกระแสเลือดในร่างกายผม
หล่อเลี้ยงให้ผมยังคงมีชีวิตอยู่ เพื่อที่จะคิดถึงคุณ
แม้ว่าจะไม่มีคุณอีกแล้วในโลกใบนี้

คุณเคยได้ยินเสียงกรีดร้องที่ดังก้องผ่านออกไปยังภายนอกกำแพงแห่งความรักของผมบ้างไหม ?

เสียงของความรักของผม มันดังไปถึงคุณที่อยู่อีกโลกหนึ่งหรือเปล่า?…

ความรักที่ไม่มีคุณอีกแล้ว
ความปวดร้าวที่คุณไม่มีทางรับรู้
ความเจ็บปวดที่คุณไม่มีวันรู้สึก

ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นความรักที่ผมมีให้คุณ
โดยที่ตัวผมเองยังทนอยู่กับความรู้สึกเหล่านี้
เพียงเพื่อที่จะย้ำเตือนตัวเองว่าผมรักคุณมากแค่ไหน

ไม่มีสักครั้งในยามค่ำคืน เมื่อผมปิดตาลง
ผมจะไม่ฝันถึงคุณ
ไม่มีสักครั้งเวลาหายใจที่ผมจะไม่รู้สึกเจ็บปวด
และไม่มีสักครั้งในชีวิตที่ผมจะหลงลืมคุณไป

เหตุผลมีอีกมากมายเกี่ยวกับคุณ
ที่แม้ตัวผมเองยังแปลกใจกับความมากมายของมัน
และถ้าคุณยังอยู่กับผมตรงนี้
และผมพูดให้คุณฟัง คุณเองอาจจะว่าผมบ้าก็ได้...
ก็ผมมีเหตุผลที่จะรักคุณนี่มันแปลกตรงไหน...

ผมรู้ว่าในโลกแห่งความเป็นจริง
ผมก็ยังคงต้องเดินต่อไป แม้ว่าจะไม่มีคุณอยู่ด้วย
แม้ว่าผมจะเจ็บปวด หรือทุกทรมานแค่ไหน

ผมก็ยังยินดีที่ยังได้หายใจ
เพราะเมื่อผมหายใน มันก็คือความรัก
ที่จะส่งผ่านไปยังคุณ ที่อยู่อีกโลกหนึ่ง

คุณได้ยินมันไหม ...เสียงหายใจของผม?