ความลับที่ไม่กล้าบอก

เนื้อเรื่อง

เรื่องราวความรักของสาวที่แอบหลงรักเพื่อนของเธอเอง

    เธอชื่อวี เป็นคนที่ร่าเริง โก๊ะ ๆ แต่ภายในใจมีแต่ความเศร้า แต่เมื่อเวลาเธอได้อยู่กับเพื่อนของเธอที่ชื่อปิง ทั้งสองสนิทกันมาก ตั้งแต่เรียนม.1  ตอนแรกทั้งสองเป็นคู่กัดกัน แต่ต่อมาก็กลับกลายเป็นเพื่อนที่รักกกันมากแต่ใจเจ้ากรรม ดันทำให้วีหลงรักปิง โดยที่ไม่เคยพูดออกมาเลย เพราะความกลัวเนื่องจากปิงเป็นคนที่หน้าตาพอใช้ได้ มีสาวทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่มาชอบมากมาย และทุกครั้งปิงก็จะมาเล่าให้วีฟัง โดยที่ไม่รู้เลยว่าวีรู้สึกยังไง วีได้แต่เฝ้าเก็บเงียบไว้คนเดียว แต่แล้วความลับก็แตกเมื่อเพื่อนของวีที่ชื่อ ยามารู้ ทำให้วีเอาแต่ปฏิเสธและทำตัวห่างจากปิง โดยที่ปิงเองไม่รู้เลยว่าสาเหตุมาจากอะไร จนก่อนถึงวันที่ปิงจะไปค่ายรด.
ณ ที่เรียนพิเศษ
ปิง “ ช่วงนี้เป็นอะไรถึงเงียบไป เอาแต่หลบหน้าเรา “ ปิงพูดจากวนตามประสา
วี “  เราไม่ได้หลบแค่เราไม่อยากเจอหน้านายก็แค่นั้นเอง “
ปิง “ ไม่จริงหรอก เราเป็นเพื่อนกันทำไมแกต้องไม่อยากเจอเราด้วย หรือว่าใครทำให้เราแตกคอกัน “
วี “ ป่าวหรอกไม่มีใครทำให้เราแตกคอกันหรอก เพียงแต่ว่า…….. เราไม่อยากให้น้องลินเขาเข้าใจแกผิด “
ปิง “ กับน้องลินอะนะ ไม่ต้องคิดมากหรอก “
วี “ ไม่ให้คิดมากได้ไง ก็แกชอบเขา ถ้าเกิดเขาเข้าใจผิดเราก็แย่ดิ “
ปิง “ ไม่หรอก จริงๆแล้วเราจะบอกอะไรให้นะ คือว่าเราไม่ได้ชอบน้องลินหรอกนะ คือว่า ไอ้อาร์มมันชอบแต่ว่ามันไม่กล้าเราก็เลยไปขอน้องเขาถ่ายรูปแล้วก็คุยโทร.แทนนะ “
วี อมยิ้ม แต่ไม่ยอมเสียฟอร์ม “ แล้วมาบอกเราทำไม “
ปิง “ ก็ไม่อยากให้แกเป็นแบบนี้ไง “
วี “ เรากลับมาเป็นคนเดิมก็ได้ “ ทั้งคู่สบตากัน ซึ่งการสบตากันคราวนี้ทำให้วีรู้ว่าเธอไม่มีวันที่จะเป็นมากกว่าเพื่อน
ปิง “ ไปขึ้นรถเราเดี๋ยวไปส่งที่บ้าน “
วี “ นี่แกจะพาเราถึงบ้านมั้ยเนี่ย “
ปิง “ ถึงแน่ดิ “
พอขึ้นรถ
วี “ นี่แกกินยาแก้ไข้กันไว้รึยัง “
ปิง “ ยังวะ ไม่ได้ไปซื้อ คงไม่เป็นไรหรอก “
วี “ กินไปเถอะนะ เผื่อเป็นอะไรขึ้นมาละพวกแฟนคลับของแกคงร้องไห้กันแย่แน่ “
ปิง “ ไม่กิน ทำไมเป็นห่วงเหรอ  “
วี “ ป่าวไม่ได้เป็นห่วง แค่หวังดี “ วีหันไปยิ้มกวนตามประสา
     “  คงสนุกน่าดูเลยเนอะได้ไปตั้งหลายวัน “
ปิง “ สนุกมันก็สนุกอะนะแต่ก็คงเหนื่อยพอตัวเหมือนกัน “
วี  “ อย่างแกไม่เหนื่อยหรอกถึก เอ๊ย ไม่ใช่ร่างกายออกจะแข็งแรงตะหาก “
ปิง “ ทำเป็นพูดดี เราไป5วัน ไม่ต้องคิดถึงละ “
วี “ เออ เราไม่คิดถึงอยู่แล้วแต่ก็คงมีน้องลินแหละคงคิดถึงน่าดูเลย “
ปิง หันมาเล่นหัววีก่อนที่จะถึงบ้าน
วี “ งั้นบายนะ “
    หลังจากนั้นต่างคนก็ต่างไม่ได้เจอกันเลยเพราะปิดเทอมม.6แล้ว และปิงเองก็กลับไปหาแฟนเก่าที่ชื่อกี้ ซึ้งเป็นเพื่อนสนิทของวี ทำให้ทั้งสองไม่เคยเจอกันอีกจนกระทั่ง
สา “ วันนี้เอนท์วันสุดท้ายแล้วไปกินอะไรกันหน่อยนะวี “
วี  “ ได้สิ แล้วมีใครไปบ้างละ “
สา “ ไม่รู้คงไปเยอะแหละ “
    พอไปถึงวีเอาแต่มองหาปิงแต่แล้วปิงก็ยังไม่มา
สา “ นัท เห็นพวกไอ้ปิงปะ มันจะมามั้ย “
นัท “ เห็นว่าจะมา สงสัยจะเข้ามาไม่ถูกมั้งแกไปรอรับมันหน่อยดิ “
สา “ ได้ งั้นวีไปรอเป็นเพื่อนเรานะ”
วี “ ได้สิ “
    ทั้งสองไปรอปิงนานมาก แต่แล้วปิงก็ยังไม่มา
สา  “ สงสัยมันไม่มาแล้วมั้ง ไม่ต้องรอหรอก “
วี “  รออีกสักพักละกันถ้าไม่มาก็ไป “
สา หันมามองหน้าวี ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ วี รู้รึป่าวว่าปิงกับกี้อะเขาถึงไหนกันแล้ว “
วี “ ไม่รู้สิ เราไม่ได้สนิทกับมันนะ เราว่าสาน่าจะรู้นะเพราะว่าสากะปิงเป็นกิ๊กกัน “
สา “ ถ้าให้เราเป็นแฟนไอ้ปิงนะ เราก็ไม่อยากเป็นหรอก “
วี “ ทำไมละ “
สา “ มันดูไม่ใช่อะ “
วี “ อืม  เราว่านะคนที่เป็นเพื่อนกันแล้วมาเป็นแฟนกันแล้วมันแปลกๆนะ “
สา หันมามองวี   “ นั้นนะสิ มันก็ยังดีกว่าเป็นเพื่อนกัน แต่ว่าไม่กล้าบอกว่าที่จริงแล้วอะนะรู้สึกยังไงกันแน่เพราะความกลัว   เราว่าถ้าเกิดเป็นเรารู้สึกกะเพื่อนมากกว่าเพื่อนเราก็จะบอกเขา “
วี “ นั้นนะสิเนอะ “
สา “ เรารู้นะว่าแกคิดไรอยู่ถึงแกจะไม่เคยเล่าให้ใครฟังก็ตาม “
วี พูดตัดบท “ เราว่าเข้าไปข้างในกันเถอะ ไม่ต้องรอมันแหละ คงไม่มาแล้วแหละ “
    พอเข้าไปนั่งได้สักพัก
อาร์ม กับ ปิง ก็เดินเข้ามา
เพื่อน ว่าทั้งสองอย่างเซ็งแซ่
เจ “ เฮ้ยมานั่งข้างบิวสิ “ เพื่อนต่างเชียร์ให้นั่งเพราะว่าบิวก็ชอบปิงเหมือนกัน แต่ฟ้าเจ้ากรรม ก็ไอ้ที่นั่งที่ว่างอยู่นะสิ มันคือที่นั่งติดกับเรา
    ตลอดเวลาที่นั่งกินกันปิงไม่หันมาคุยกะวีเลย จนเลิกแล้วปิง อาร์ม วี เดินกลับบ้านด้วยกันเพราะว่ามันดึกแล้วไม่มีรถเมล์ ตลอดเวลาที่เดิน วีได้แต่เฝ้ามองว่าปิงเป็นอะไรทำไมไม่คุยด้วย แต่แล้วปิงก็ไม่หันกลับมามองเลย
ถึงป้ายรถเมลล์
วี “ อาร์ม ปิงเป็นอะไรไปอะ “
อาร์ม “ ไม่รู้เหมือนกัน ทะเลาะกันเหรอ “
วี “ ป่าวนิ ไม่รู้ก็ไม่เป็นไร งั้นอาร์มกลับกับปิงไปก่อนนะ เราอยากนั่งคิดอะไรหน่อยนะ “
อาร์ม “ งั้นเรากลับก่อนนะบาย “
วี หันไปยิ้มบางๆ ก่อนเอยคำลา “ โชคดีนะ “
    รถเมล์ได้แล่นออกไป วีก็หันไปเห็นปิง ยังนั่งอยู่ วีจึงตัดสินใจ เขาไปคุย
วี “ ปิงเป็นอะไรไป “
ปิง ได้แต่เงียบ
วี “ แกไม่อยากพูดกับเราใช่มั้ย “
ปิง ก็ยังเงียบอยู่
วี จึงพูดออกมา “ งั้นก็ได้เราขอโทษที่กวนใจ ต่อไปนี้แกก็คงไม่ได้เจอเราอีกแล้วแหละ “
แล้ววีก็เดินข้ามถนนเพื่อที่จะเข้าซอยบ้าน ทั้งๆที่ตัวเองก็ข้ามถนนไม่เป็น วียืนอยู่นานก็ยังข้ามไม่ได้
ปิงก็เลยเดินมาจูงเพื่อที่จะข้าม
วี หันมายิ้มให้ปิงด้วยหน้าตาที่หม่นหมอง “ ขอบใจนะ “ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
ปิง “ ทำไมทำบ้าๆแบบนี้ ไม่รักชีวิตบ้างรึไง “
วี “ ก็ชีวิตเรา “
ปิง หันมามองตาของวีเหมือนการชั่งใจว่าจะพูดดีรึป่าว ในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะไม่พูด ว่าเขาได้รู้ความจริงแล้วว่าวีรู้สึกยังไงกับเขาจากคำพูดของเพื่อนๆ
วีทนความเงียบไม่ได้จึงพูด “ ถ้าไม่มีอะไรงั้นเราขอให้รักกับบิวไปนานๆนะ ขอให้โชคดี “
    หลังจากนั้นทั้งสองก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย จนกระทั่งได้เปิดเทอมของมหาลัยทั้งสองเป็นเฟรชชี่ของมหาลัยเดียวกันแต่คนละคณะ
    ปิงเห็นวีแต่ไม่แน่ใจจึงเดินเข้าไปทัก
ปิง “ วีๆๆๆๆๆๆ เดี๋ยวก่อน “
วีหันมามองอย่างงง “ อ้าวปิงเองเหรอ แกได้เรียนที่นี่ด้วยเหรอ “ วีทักขึ้นแต่ก็ไม่กล้าที่จะสบตาปิง
ปิง “ อืม “
วี “ เราขอถามอะไรหน่อยได้ไหม “
ปิง “ จะถามเรื่องวันนั้นใช่ไหมละ “
วี “ อืม “
ปิง “ พอดีวันนั้นเราได้รู้ความจริงอะไรบางอย่างที่ทำให้เราสับสนนิดหน่อยนะ “
วี “ เรื่องอะไรเหรอ ทำไมถึงไม่บอกเราตั้งแต่วันนั้น เราก็เป็นเพื่อนกันนะ “
ปิง “ สักวันวีก็จะรู้เอง ว่าแต่ว่าวันนี้ว่างไหม “
วี “ วันนี้เหรอไม่ว่างอะ แต่พรุ่งนี้ว่าง “
ปิง “ งั้นพรุ่งนี้ไปดูหนังกันนะ เรานัดบิวเอาไว้นะ “ ปิงพูดไปอมยิ้มไป
วี ไม่พูดอะไรแต่ก็ต้องแกล้งยิ้มทั้งที่ในใจจะเจ็บปวดอีกแล้ว “ ได้สิ “
    วันต่อมา ปิงขับรถมารับวีที่คณะ และไปถึงโรงหนัง
วี “ ปิงนี่เรารอบิวมาเกือบชม.แล้วนะ ไมบิวยังไม่มา “
ปิง “ ไม่รู้สิ เราว่าเราเข้าไปดูหนังกันก่อนละกัน “
วี  “ งั้นก็ได้แต่เราขอเข้าห้องน้ำแปปนะ “
วี สงสัยเลยโทรศัพท์หาบิว
วี “ ฮัลโหล บิวเหรอ นี่วีนะ “
บิว “ อืม “
วี  “ตอนนี้อยู่ไหนแล้ว “
บิว “ ก็อยู่บ้านไง “
วี “ อ้าวไม่ได้มีใครนัดไปไหนเหรอ “
บิว “ ป่าวนิ มีไรเหรอ “
วี “ ไม่มีไร สงสัยเราเข้าใจผิด ขอโทษนะ “
    วีเดินมาหาปิง ไปดูหนัง หลังจากนั้นหนังจบ
วี “ ปิงนี่แกได้นัดบิวจริงรึป่าวอะ “
ปิง “ ก็อืม ทำไมละ“ ปิงหลบตา
วี “ คนเราอะนะโกหกหน้าตาเฉยเลยนะ “ วีแกล้งว่ากระทบ
ปิง “ โอเคๆ เราบอกให้ก็ได้ว่าเราไม่ได้นัดบิวหรอก แค่อยากมาดูหนังกับแก “
วี “ ดูกับเรา มันก็ไม่ดีเท่าดูกับบิวหรอกนะ “
ปิง “ คือเรากับบิวไม่ได้คุยกันตั้งนานแล้ว อีกอย่างเราก็ไม่ได้ return กับบิวสะหน่อยเรื่องระหว่างเราจบไปตั้งนานแล้ว คนอื่นเขาก็รู้หมดแล้ว มีแต่แกหึงไม่รู้เรื่องรู้ราว “
วี “ ใครหึงแก “
ปิง “ ก็ไม่รู้ละ มีคนเขาบอกว่าแกอะนะหลงเสน่ห์เราอีกคนแล้วไม่ใช่เหรอ “
วี “ อย่าบอกนะว่าเรื่องนี้ที่ทำให้วันนั้นแกไม่ยอมพูดกับเรา “
ปิง “ อืมตอนนั้นมันทำตัวไม่ถูกอะ “
ปิง “ แต่ตอนนี้เราเข้าใจแล้วนะ จะคบกับเราเป็นมากกว่าเพื่อนได้มั้ย “
วี “ ถ้าแกเคลียเรื่องพวกเด็กแฟนคลับของแกได้เราจะคบด้วย “
ปิง “ ถ้าอย่างนั้นก็คบกันแล้วนะสิ เพราะว่าตอนนี้ไม่มีแล้วเด็กแฟนคลับน่ะ “
วีกับปิงมองตากันอย่างมีความสุขจนได้ หลังจากที่เข้าใจผิดกันมาตลอด

หวังว่าเพื่อนก็คงจะชอบกันนะคะ มีอะไรผิดพลาดก็ขอโทษด้วยและหวังว่าเพื่อนคงให้คำแนะนำนะคะ