ใจฉันเป็นของเธอ

เนื้อเรื่อง

\"ต้นเหรอ ปลายกำลังจะไป  เดี๋ยวปลายก็ถึงแล้วล่ะ\" ปลายฟ้ากรอกเสียงใส่โทรศัพท์เครื่องเล็ก
การจราจรในช่วงวันหยุดไม่ค่อยมีรถมากนัก  โดยเฉพาะช่วงหยุดยาว  คนส่วนมากในกรุงเทพจะพาครอบครัว
ไปเที่ยวต่างจังหวัดกันทั้งนั้น  แต่สำหรับเธอ  ปลายฟ้า  เธอยังเคลียงานไม่เสร็จทำให้ต้องมาตามงานให้เสร็จ
ที่จริงมันคงเป็นวันหยุดที่สุดเซ็งของเธอถ้าหากไม่มี ต้นตะวัน  ผู้ซึ่งเป็นเหมือนสีสันสำหรับชีวิตเธอ เป็นแหล่ง
เสียงหัวเราะคอยทำให้เธอคลายเครียด  และวันนี้เธอก็กำลังจะไปพบเขา
\"รอปลายนานไหม\"  เธอส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่มตรงหน้า
\"หยากไหย่จะขึ้นเต็มตัวผมอยู่แล้วเนี่ย  ปลาย\"  ชายหนุ่มทำท่าเซ็ง
\"หา  ปลายเลทมากเลยเหรอ\" หญิงสาวทำตาโต
\"ปลายว่านิมันก็ตรงเวลาพอดีนะ  ต้นนั่นแหละมาก่อนเวลาแล้วก็มาบ่น\" เธอทำท่าจะคัดค้านจนชายหนุ่มต้อง
แก้ตัวด้วยเกรงเธอจะโวยวาย
\"ครับผม  เราล้อปลายเล่น  เวลาปลายทำท่าจะโวยวายน่ารักดี\" ต้นตะวันสบตาเธอ
\"ปลายหิวแล้ว ต้นสั่งอาหารหรือยัง\"  ปลายรีบเปลี่ยนเรื่อง  ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าคิดอย่างไรกับเธอ...
ตอนที่ 2
...ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เธอเรียนมหาวิทยาลัย เมื่ออยู่ปี 2 เธอได้รู้จักกับรุ่นน้องสุดฮอตของคณะที่เพิ่งเข้าไหม่
ต้นตะวัน  รูปหล่อ พ่อรวย เรียนดี กีฬาเด่น ทำให้เขาเป็นดาวคณะไปโดยปริยายมีสาวๆมารุมกรี๊ดมากมาย
เธอและเขาไม่น่าจะรู้จักกันได้เนื่องจากเธอก็ไม่ใช่นักกิจกรรม  จนเหตุการณ์วันนั้น  วันรับน้อง
\"พี่ชื่ออะไรครับ\"
\"คะ\"
\"ผม  ต้นตะวันครับ\" ชายหนุ่มแนะนำตัวและส่งยิ้มให้
\"พี่ชื่อปลายจ๊ะ\"
\"ปลาย  พี่ฝันบอกผมว่าพี่เก่งภาษามากแล้วก็เล่นฟันดาบใช่ไหมครับ\"
\"ที่จริงพี่ก็ไม่ได้เก่งหรอกจ๊ะ  แล้วรู้จักฝันแล้วเหรอ\" ปลายยิ้ม
\"อ้าว  ปลายมาอยู่นี่เอง  รู้จักกันแล้วเหรอจ๊ะน้องต้น\"  พาฝันเพื่อนซี้ปึ้กเดินมาทัก
\"หวัดดีครับพี่ฝัน  ผมกำลังอยากได้คนติวภาษาให้\"
\"เหรอ  งั้นก็ให้ปลายติวให้สิ  ปลายติวให้น้องหน่อยสิ  เธอก็ว่างๆอยู่ไม่ใช่เหรอ\"  
\"นะครับผมต้องเก่งภาษาน่ะครับ  จะได้ไปช่วยงานที่บ้านได้  เดี๋ยวคุณพ่อผมจะเอ็ดเอาถ้าภาษาผมไม่เอาไหน\"

...และนี่ก็คือจุดเริ่มความสัมพันธ์ของเธอและเขา  ชายหนุ่มผู้สมบูรณ์แบบ   แต่เธอก็ยังรักษาความสัมพันธ์ให้เป็น
เพียงแค่พี่-น้อง  แต่เขาขอร้องให้เธออย่าเรียกเขาว่าน้อง  
\"ผมว่าเราคงจะเกิดปีเดียวกัน  แต่ปลายคงเรียนเร็วกว่าผม  ปลายเลิกเรียนผมว่าน้องได้ไหม\"เขาพูดหน้าตาเฉย
\"ก็ได้จ๊ะ  ถ้าต้นสอบภาษาเกาหลีกับภาษาฝรั่งเศสผ่านและได้ 80 คะแนนขึ้นไป\"  ปลายบอกและคิดว่าเขาคงทำไม่ได้
เมื่อวันสอบมาถึง ชายหนุ่มดูไม่กังวลเลย  และเมื่อวันประกาศผลปรากฏว่าเขาสามารถทำได้
\"ปลาย ผมได้ 93 คะแนนทั้ง 2 วิชาเลยนะ\"  ต้นพูดอย่างดีใจ
\"น้องต้น\"
\"เราสัญญากันแล้วนะ  ปลาย  เนี่ยเพราะมีติวเตอร์ดีอย่างปลายไง\" ชายหนุ่มรีบแย้ง
\"ปลายคงไม่อยากให้ผมว่าปลายว่าคนผิดสัญญานะ\" ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยล้อ
หารู้ไหมว่าคำบางคำในประโยคนั้นจี้ไปถึงจุดเล็กๆในใจของปลายฟ้า
\"ก็ได้\"  ปลายฟ้ายอมรับในที่สุด....

...และตั้งแต่นั้นเธอและเขาก็สนิทกันเรื่อยๆ  จนลือกันทั่วไปว่าทั้งคู่เป็นแฟนกัน  แต่ปลายฟ้าก็หาสนใจไม่
\"ใครจะคิดยังไง ปลายไม่สนใจหรอกฝัน  แค่คนที่ปลายสนิทเข้าใจ ปลายก็พอใจแล้ว\" เธอบอกกับเพื่อนสาว
\"แต่ต้น  ไม่ได้คิดกับเธอแบบนั้นนะ  เราดูออกว่าต้นชอบปลาย\"
\"เราก็รู้  แต่....\"
\"เราว่าต้นก็ดีนะ  เธอไม่ลองให้โอกาสเขาหรอปลาย\"
\"ปลายรักเขาไม่ได้หรอกฝัน  ปลาย  ปลาย\"
\"ปลาย...เราเข้าใจ\"  พาฝันมองเพื่อนอย่างเห็นใจ

\"น้ำแตงโม 1 ที่ครับ\"
\"ต้นยังรู้ใจปลายเหมือนเดิมนะ\"
ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆและกล่าวว่า
\"แน่นอนครับ  ก็ปลายเป็นคนพิเศษของผมนี่\"
\"ต้น\"  หญิงสาวเอ่ยเสียงเข้ม
\"ครับ  ผมรู้ครับ ว่าปลายคิดกับผมยังไง แค่ให้ผมคิดไปฝ่ายเดียวก็ได้\"
\"ต้น  ปลายไม่อยากให้ต้นมองปลายคนเดียว  ผู้หญิงคนอื่นๆที่ชอบต้นก็มีอีกมาก  ลองมองดูสิ\"
\"ปลาย  ผมไม่สิทธิ์ที่จะรักปลายเลยเหรอ\" ชายหนุ่มพูดอย่างน้อยใจ
\"ไม่ใช่อย่างนั้นต้น ปลายไม่อยากให้ต้นเสียใจ เพราะปลายรักต้นไม่ได้\"
\"เราเคยพูดกันแล้วใช่ไหม  ปลายนึกว่าต้นเข้าใจปลาย\" หญิงสาวเอ่ย
\"ผมเข้าใจ  แค่ลองพูดดู เผื่อปลายจะเปลี่ยนใจมองผมบ้าง\"  
\"ผมขอโทษนะถ้าผมทำให้ปลายอึดอัด\"  ชายหนุ่มกล่าวหลังจากที่เห็นปลายฟ้านั่งเงียบ

\"ปลายฟ้า  คนใจร้าย\"
\"พี่ภู  ฟังเค้าก่อน  เค้ามีเหตุผลนะ\"
\"พี่ไม่ฟัง  ฟ้าทิ้งพี่ไป\"
\"แล้วพี่ภูล่ะ เค้าเห็นพี่ภูเดินกับผู้หญิง\"
\"พี่บอกแล้วไงว่าไม่ใช่  เราไม่ได้เป็นอะไกัน\"
\"ไม่จริง แล้วทำไมวันนั้นพี่ภูไม่ปฏิเสธ\"
\"ปลายฟ้า เธอตังหากที่เงียบหายจากพี่\"
\"คนใจร้าย  คนผิดสัญญา\" เขามองเธอด้วยสายตาแห่งความผิดหวังและเสียใจ  พี่ภูของเธอคงเจ็บช้ำมาก.....
...ปลายฟ้าสะดุ้งเฮือก  ที่แท้ฝันไป
\"เราฝันร้าย  พี่ภู  พี่ภูอยู่ที่ไหน  ปลายขอโทษ\"
...ภูตะวัน...ผู้ที่เป็นทั้งพี่ ทั้งเพื่อน ทั้งคนรู้ใจ  ปลายฟ้ารู้จักภูตะวันเมื่อ 8 ปีที่แล้ว  ตอนนั้นเธอเพิ่งจะอยู่ม.ปลาย
เธอได้นั่งโต๊ะกินข้าวใกล้เขา  เธอรู้ว่าเขาจีบเธอ  แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ  เพราะเขาเองก็มีแฟนอยู่แล้วและก็ได้รับการ
ขนานนามว่าจอมกะล่อน และ เจ้าชู้  เธอจึงไม่กล้ายุ่งกับเขา  แต่หลังจากที่เขาเลิกกับผู้หญิงคนนั้นเขาก็มาตามจีบ
เธออยู่นาน จนหลายคนเห็นความตั้งใจและได้ยุให้เธอลองให้โอกาสเขาดู  และคริสมาสปีนั้นเองเธอก็ได้ตกลงคบ
กับเขา...ภูตะวัน...เขาคอยดูแล  เอาใจใส่เธอเสมอไม่เปลี่ยน  เธอจำได้สิ่งที่เขาชอบพูดอยู่เสมอๆ
\"ถึงพี่จะเป็นคนกะล่อนนะแต่ถ้าพี่รักใครแล้วพี่ก็รักจริงๆ เมื่อก่อนพี่เคยคิดนะว่าผู้หญิงเป็นของเล่น  เบื่อก็ทิ้งแล้ว
หาใหม่  แต่นั่นก็เพราะว่าพี่ไม่ได้รัก  แต่สำหรับปลายพี่รักปลาย  เพราะปลายไม่เหมือนผู้หญิงคนก่อนๆที่พี่เคยคบ
ตอนที่พี่จีบปลายพี่ใช้เวลาและพยายามแล้วจะให้พี่ทิ้งปลายง่ายๆที่ทำไม่ได้หรอก  ถ้าจบม.ปลายแล้วยังไม่เลิกกันนะ
ปลายต้องเป็นเจ้าสาวของพี่แน่นอน  แต่ปลายก็อย่าทิ้งพี่ละกัน\"  
นั่นมันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด  แต่เธอก็ไม่เคยเชื่อที่เขาพูดเลยสักครั้ง  จนเวลาผ่านไป 3 ปีเธอขึ้นปี1
ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม  นั่นก็ทำให้เธอเห็นว่า เขาจริงใจ เธอจึงทุ่มใจไปเต็มที่ ช่วงแรกทุกอย่างก็ราบรื่นดีแต่พอ
เธอขึ้นปี2 ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไป เธอเจอเขาเดินกับผู้หญิงคนหนี่งซึ่งเธอเทียบไม่ติดเลย  ทำให้เธอต้องห่างๆ
ออกมา  และไม่ใช่ครั้งเดียวที่เห็น  เธอตัดสินใจเลิกกับเขาทันทีเพราะเธอทำใจไม่ได้  ทั้งๆที่เขาบอกกับเธอว่า
\"เป็นญาติกัน\"
...แต่  เธอไม่ฟัง  ครั้งสุดท้ายที่เธรู้ข่าวเขา  เธอรู้ว่าเขาบินไปเรียนต่อที่อังกฤษ เขามาหาเธอและขอพบเธอครั้งสุดท้าย
แต่เธอไม่ไป  และเมื่อเขาไป  เธอก็ตกอยู่ในสภาพหัวใจสลายและปิดตัวเองปฏิเสธทุกคนที่เข้ามาในชีวิตรวมทั้ง....
ต้นตะวันด้วย...เพราะไม่อาจที่จะลืมเขาได้  มันเป็นความรัก ความผูกพัน ความห่วงใย ที่ยากจะลืมเลือน....

\"ปลาย  เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปรับพี่ชายผมที่สนามบินกับผมนะ  พอดีวันนี้ที่บ้านไม่มีใครอยู่เลย  คุณพ่อคุณแม่บินไปเยี่ยมป้าที่
อเมริกา  ส่วนเจ้ากายโน่นไปบ้านแฟนที่เชียงใหม่แน่ะ  นะครับ  ปลายไปกับผมนะ\" ต้นส่งเสียงอ้อนไปตามสาย
\"ค่ะ ค่ะ ปลายจะไปด้วย  พี่ชายต้นน่ะ ปลายเคยเจอไหมเนี่ย  ดุไหมก็ไม่รู้\"  ปลายฟ้าบ่น
\"ไม่เคยเจอครับ  แต่รับประกันพี่ภูน่ะ ไม่ดุหรอก  เฮฮา  ใจดีด้วย\" ชายหนุ่มหัวเราะ
\"ภูเหรอ\" จิตใจของเธอกระตุกวูบเมื่อได้ยินชื่อ
\"คงไม่ใช่หรอก  ถ้าใช่ก็พรหมลิขิตหรือบุพเพสันนิวาสแล้ว\"
เธอคิดในใจ
\"ว่าไงครับ\"
\"อะไรนะคะ\"
\"ผมถามว่าจะให้ผมไปรับที่ทำงานไหม  แหมใจลอยไปไหนหรือเปล่าเอ่ย\"  ต้นออกปากแซว
\"จะลอยไปไหนล่ะ อือ งั้นพรุ่งนี้เดี๋ยวเจอกันที่สนามบินเลยล่ะกัน ต้นจะได้ไม่ต้องย้อนมาส่ง แล้วเจอกันจ้า\"  เธอรีบตัดบท

\"พี่ภู  ทางนี้\"  ต้นตะวันตะโกนเรียกชื่อพี่ชาย
ภาพชายหนุ่มร่างสูง  คิ้วเข้ม  ริมฝีปากอิ่ม  ผิวขาวอย่างคนที่อยู่เมืองหนาวมานาน  แต่งกายด้วยเสื้อยืดสีน้ำเงินและกางเกง
ยีนส์สีน้ำเงินเข้ม รองเท้าผ้าใบ  เดินจูงกระเป๋าเดินทาง 2 ใบโตๆและกระเป๋าสะพายข้างใบเล็กๆอีก 1 ใบ  ทำให้ปลายฟ้า
นิ่งไปพักใหญ่ ก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติแต่ทว่าภายในหัวใจกลับว้าวุ่น ดีที่เสียงโทรศัพท์ทำให้เธอเลี่ยงไปปรับอารมณ์ก่อน
\"อาจจะตาฝาดก็ได้\"  เธอคิดอย่างปลอบใจตนเอง
\"ไง  ต้นสบายดีไหม  แหมอุตส่าห์มารับด้วยตัวเอง  เดี๋ยวนี้ว่างแล้วเหรอ\" พลางยื่นกระเป๋าเดินทางให้น้องชายช่วยถือ
\"ครับพี่ภู  ผมโตแล้วนะ  มีความรับผิดชอบด้วย\"
\"แล้วนั่นแฟนแกเหรอ  ต้น\"
พลางมองไปยังด้านหลังของหญิงสาวที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ละแวกเดียวกับพวกเขา
\"ไม่ใช่แฟนหรอกพี่ภู  แต่เอาเป็นว่าผมชอบเขามาก จีบเป็นปีๆแล้วยังไม่ติดเลย\"
\"คงน่ารักมากสิ  ถึงหยุดน้องชายจอมกะล่อนของพี่ได้\" พูดพลางหลิ่วตากับน้อง
\"ก็น่ารักพอๆกับแฟนพี่ที่หยุดความกะล่อนของพี่ภูได้นั่นแหละ\"
\"อย่าพูดถึงดีกว่า\"  ต้นตะวันจึงหยุดพูดเมื่อเห็นว่าพี่ชายหน้าเจื่อนๆและสายตาเหม่อไปไกล
\"แนะนำให้รู้จักมั่งสิ  ว่าที่น้องสะใภ้น่ะ\"  ชายหนุ่มสะกิดแขนน้องชายเมื่อเห็นว่าเธอคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว
\"ปลายๆ นี่พี่ภู พี่ชายเรา  เอ่อ  พี่ภูครับนี่ปลายเพื่อนผม\"
\"หวัดดีค่ะ\"  แต่เธอก็ต้องยกมือค้าง เพราะ ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคือคนที่เธอคิดถึงทุกลมหายใจและรอคอยมาเป็นปีๆ
\"ครับ  คุณปลายฟ้า\" ชายหนุ่มไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาเลย  นอกจากเน้นเสียงที่ชื่อเธออย่างจงใจ
แต่เหมือนว่าเธอเห็นตาของเขามีประกายวูบเมื่อตอนที่เห็นเธอ  แต่เธอคงคิดไปเองอีกนั่นแหละ
\"พี่ภูรู้จักปลายด้วยเหรอ\" ต้นตะวันถามแบบงงๆ
\"เราเคยเรียนม.ปลายที่เดียวกันน่ะต้น\" ชายหนุ่มตอบเรียบๆ
\"งั้นก็ดีน่ะสิ  รู้จักกันแล้ว\"  ต้นยิ้มอย่างถูกใจ
ติ๊ด...ติ๊ด...ติ๊ด
\"ครับ  อะไรนะครับ  เอ่อ  จัดการเองไม่ได้เหรอ  ได้ ได้ ผมจะรีบไป\"
\"เอ่อ  ขอโทษนะพี่ภู  ปลาย ที่บริษัทเรียกไปมีลูกค้ามาติดต่อ  รายใหญ่ด้วยเขาจะพบผม  ฝากปลายต้อนรับพี่ภูด้วยนะ
รู้จักมาก่อนนี่  เราไปก่อนนะ\"  แล้วต้นก็รีบไป

\"เอ่อ  พี่ภู  รถเค้าจอดอยู่โน่น  ไปกันเลยไหมคะ\"
\"ไปสิ\" ชายหนุ่มก็ยังคงไม่แสดงหรือพูดอะไรที่บ่งบอกว่าเคยรักกันมาก่อน  มันทำให้ปลายฟ้าเจ็บจี๊ดไปถึงข้างไน
\"จะแวะที่ไหนไหมคะ  ต้นบอกว่าที่บ้านไม่มีคนอยู่จะทานข้าวไปเลยไหมคะ\" ปลายฟ้าเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยังคงเงียบ
\"แล้วแต่เถอะ  แต่พี่อยากเก็บของก่อน  ไปบ้านก่อนได้ไหม  แล้วค่อยไปทานข้าว  พี่มีเรื่องอยากคุยด้วย\"
\"คะ ได้สิคะ\" ปลายฟ้าบอกอย่างงุงง

ที่ร้านอาหาร
\"เก่งนะ  หยุดนายต้นได้  นายเนี่ยกะล่อนจะตาย\" ภูตะวันเอ่ยอย่างประชดประชัด
\"เค้ากับต้นไม่ใช่แฟนกัน  เค้าไม่ได้คิดอะไรกับต้น\"  ปลายฟ้าเอ่ยอย่างเรียบๆ
\"นายต้นน่ะเป็นคนดี  เรียนเก่งมาแต่เด็กแล้ว กีฬาก็เด่น  แต่ก็กะล่อนใช่ย่อย  จำที่พี่เล่าให้ฟังได้ไหมเมื่อก่อนน่ะ\"
แล้วชายหนุ่มก็เงียบไปเมื่อเอ่ยถึง \"อดีตของเขาและเธอ\"
\"พี่ยินดีด้วยนะ  ว่าที่เจ้าสาว ไม่ใช่สิ ว่าที่น้องสะใภ้\" ชายหนุ่มมองเธอด้วยท่าทีเย็นชาและห่างเหิน
\"พี่ภู  พี่ภูลืมอดีตของเราแล้วเหรอ  ลืมหมดทุกอย่างแล้วใช่ไหม  ทำไมพี่ภูพูดกับเค้าห่างเหินอน่างนี้\" ปลายฟ้าพูดอย่างน้อยใจ
\"ใช่พี่ลืมหมดแล้ว  ลืมมันตั้งแต่ที่ฟ้าหลบหน้าพี่  ทำห่างเหินกับพี่\"  ภูตะวันพูดด้วยท่าทีเย็นชาเช่นเดิม
\"พี่ภู พี่ภูลืมสัญญาที่ให้ไว้กับเค้าแล้วเหรอ\" ปลายฟ้ามองเขาด้วยสายตาตัดพ้อ
\"สัญญา? ยังมีความหมายอยู่อีกเหรอฟ้า  ฟ้าต่างหากที่ผิดสัญญากับพี่  ฟ้าต่างหากที่ทิ้งพี่ไป\" แววตาเขามองไปทางอื่นอย่างปิด
ความรู้สึกไม่ให้อีกฝ่ายเห็น
\"พี่ภู  เค้าถามพี่ภูแล้วนะว่าฟู้หญิงคนนั้นเป็นใคร  แต่พี่ภูก็ไม่ตอบเค้า  พี่ภูเงียบ ไม่อธิบาย\"
\"เดี๋ยว  แต่พี่ก็ตามไปบอกฟ้าแล้วใช่ไหมว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน  เราเป็นญาติกัน\"
\"แต่นิสัยเดิมพี่ภูน่ะ กะล่อนเจ้าชู้  แล้วพี่ภูจะไม่ให้เค้าหวั่นได้ยังไง\"
\"สรุปว่า  ฟ้าไม่เชื่อใจพี่ใช่ไหม\"  เขาเอ่ยอย่างน้อยใจ
\"เค้าน่ะ...เชื่อใจพี่ภู  แต่การที่พี่ภูแสดงออก  ไม่ได้ทำให้เค้ามั่นใจเลยว่าพี่ภู รักเค้า\"
\"เราจะพูดถึงอีกทำไมในเมื่อมันจบไปแล้ว  และฟ้าก็กำลังจะเป็นน้องสะใภ้พี่\"
\"ไม่ใช่  เค้าไม่ได้คิดอะไรกับต้นเลย  ต้นก็รู้เราคุยกันแล้ว\"  เธอสบตาเขา
\"ก็พี่บอกแล้วไงว่าลองให้โอกาสต้นมั่ง  พี่รับรองว่าต้นเป็นคนดีจะไม่ทำให้ฟ้าเสียใจแน่นอน\"
\"พี่ภูคะ  ถ้าพี่ภูไม่เหลืออะไรให้เค้าแล้ว  พี่ภูก็ไม่จำเป็นต้องยัดเยียเค้าให้คนอื่นนี่คะ หัวใจน่ะบังคับกันไม่ได้หรอกค่ะ\"
พูดจบหญิงสาวก็น้ำตาคลอ และขอตัวกลับทันที
\"เค้ากลับก่อนนะคะ\"

แต่ใครเล่าจะรู้ถึงความรู้สึกของชายหนุ่ม  เขาเองก็เจ็บไปไม่น้องกว่าเธอหรอก  ไม่ใช่ว่าไม่รัก ไม่ใช่ว่าลืมทุกอย่าง  แต่  เพราะเขาเป็นพี่
เขารู้ว่ายากนักที่น้องชายเขาจะรักใครจริงจังสักคน  ที่จริงต้นตะวันก็เมล์ไปเล่าเรื่องเธอให้เขาฟังตลอดแต่ต้นตะวันเรียกเพียง ปลาย
แต่เขาเรียกเธอว่าฟ้า  และน้องชายก็ไม่เคยเรียกชื่อเต็มๆของเธอให้เขาทราบ  เมื่อเขารู้จึงจำต้องสละเธอให้น้องชายเพราะ
\"พี่ภู ต้องช่วยผมนะฮะ  คนเนี้ยผมรักมากเลย  ถ้าจีบไม่ติดผมคงแย่\"
\"เอ่อ\"  เขาอึกอัก
\"นะครับ  พี่ภูพี่ไม่อยากให้ผมจริงจังกับใครซักคนเหรอ\"
\"ก็ได้  ฉันจะพยายามช่วยนายนะ  แต่สำเร็จหรือเปล่า ฉันไม่รับประกันนะโว้ย\"  เขาตอบในที่สุด

\"ปลาย  คริสมาสนี้เราไปภูหินล่องกล้ากันไหม  ไปเที่ยวกันชวยฝันไปด้วย\" ต้นชวน
\"เหรอ ดีสิ ปลายน่ะอยากไปมาตั้งเป็นชาติแล้ว แล้วมีใครไปมั่งเนี่ย\"
\"ก็มีเรา 3 คน พี่ภู พี่เอ เพื่อนพี่ภู ปลายคงรู้จัก เพื่อนสมัยเรียนม.ปลายที่ซี้เขาเลยล่ะ แล้วก็อาจจะมี เจ้ากายกับน้องปุ่นแฟนมัน
ปลายก็คุ้นไม่ใช่เหรอ ไปน่า\" ชายหนุ่มชวนต่อ
ที่จริงมันก็น่าสนใจนะ  แต่มีพี่ภูไปด้วยเธอกลัวจะไม่สนุกน่ะเพราะดูท่าทางเขาก็ไม่อยากเจอเธอเท่าไหร่นัก แต่เธอเองก็อยากไปเที่ยว
กับเขาเหมือนกัน  ในที่สุด
\"ไปสิเมื่อไหร่ล่ะ  จะได้โทรบอกฝัน\"
\"ออกเดินทางวันที่ 23 ฮะ กลับวันที่ 28  หยุดยาวเลยอาจจะเลยขึ้นเหนือด้วย\"
\"ตกลงจ้า  เดี๋ยวปลายขับรถไปกับฝันนะ\"
\"อย่าเลย  ไปด้วยกันสิ เอารถที่บ้านผมไป  ไกลนะ\"
\"ไม่เป็นไรหรอก  เดี๋ยวจะอึดอัดเปล่าๆ\"
ดูท่าปลายฟ้าจะไม่ยอมแน่  ชายหนุ่มจำต้องตกลง
\"ครับๆๆแล้วเจอกันนะครับ\"

แปร๊น...แปร๊น
\"เสร็จยังครับ  สาวๆ\" เสียงต้นตะโกนอยู่หน้าบ้าน
\"อ้าวต้น ปลายบอกแล้วไงว่าเดี๋ยวปลายขับรถไปเอง\"
\"ก็ไม่มีใครว่าอะไรนี่  แต่นี่พี่ภูเขาไม่ยอม เขาจะเป็นคนขับเอง  เขาเป็นห่วง\"
\"พี่กลัวจะหลงน่ะสิ  ยิ่งเป๋ออยู่ด้วย  ฟ้าเดี๋ยวไปกับพี่\" ภูตะวันเอ่ยอย่างง่าย  แต่ทำเอาหัวใจคนฟังกระตุกวูบ
\"งั้นฝันไปกับต้นละกัน\"  พาฝันเอ่ยอย่างรู้กันกับต้น
\"แล้วเจอกันที่โน่นนะครับ  บาย\" ต้นตะโกนบอก

\"ดูท่าไม่อยากไปกับพี่เลยนะ\" ภูตะวันเอ่ย
\"พี่ภู  ไม่ใช่อย่างนั้น  เค้าต่างหากที่ต้องถามพี่ภูว่าเต็มใจหรือเปล่า\"
\"ก็พี่เป็นห่วงน้องไม่ได้เหรอ\"
\"ค่ะ  พี่น้อง\"  ปลายฟ้าพูดอย่างน้อยใจ
\"พี่\"
\"เค้าง่วงน่ะ  เค้าขอนอนนะพี่ภู  ถ้าเมื่อยก็ปลุกนะ จะได้เปลี่ยนขับ\"  แล้วเธอก็เอนเบาะและหลับตาเหมือนไม่อยากรับรู้
ทำเอาคนที่กำลังจะพูด คิดไปไกลว่าเธอคงไม่อยากนั่งรถมากับเขา  แต่อันที่จริงที่เธอรีบพูดก็เพราะไม่อยากได้ยินอีก
ฝ่ายเอ่ยยัดเยียดเธอให้น้องชาย
...เมื่อถึงจุดพักรถ...
เธอยังไม่ตื่น  เธอหลับจริงหรือเปล่าเขาไม่อาจรู้ได้  ได้แต่เอื้อมือไปลูบผมที่ปรกหน้าใสให้และภาพเก่าๆก็หลั่งใหลเข้ามา
จนเขาอดไม่ได้ที่จะหอมแก้มนวลนั้นอย่างเบาๆ
\"ฟ้า  เวลาอาจจะทำให้คนเปลี่ยนใจ  แต่ มันใช้ไม่ได้กับพี่  ไม่เคยมีนาทีไหนทีพี่ไม่คิดถึงฟ้า\"
ปลายฟ้ามาตื่นอีกทีก็ตอนที่ถึงลพบุรี  
\"ถึงไหนแล้วคะ พี่ภู\"
\"อ้าวตื่นแล้วเหรอ  หิวไหม ตอนถึงสระบุรีพี่จอดพักรถ  คิดว่าฟ้าตื่นมาอาจจะหิว  ก็เลยซื้อขนมไว้ให้  ทานซะสิ\"
น้ำเสียงที่เป็นห่วงหล่อนนั้นทำให้ความรู้สึกอบอุ่นแผ่ไปถึงหัวใจ  
\"โห มีแต่ของโปรดเค้าทั้งนั้นเลย  พี่ภูยังจำได้ด้วยเหรอคะ\"
\"อะไรที่เกี่ยวกับฟ้าพี่จำได้เสมอแหละ\" ชายหนุ่มหันมาสบตาอย่างมีความหมาย
\"เค้านึกว่าพี่ภูลืมเรื่องเค้าหมดแล้ว ก็วันนั้นพี่ภูบอกเค้าเองว่าพี่ลืมหมดแล้ว\"  
\"พี่ยังไม่ตอบอะไรฟ้าหรอก ให้ถึงก่อนค่อยหาที่สบายๆนั่งคุย\" ชายหนุ่มตอบด้วยท่าทีมีเลศนัย
ปลายฟ้าได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจเงียบๆ  ทั้งๆที่ในใจตอนนี้กำลังมีความสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา

เมื่อถึงพิษณุโลก....
\"ไปเก็บขงกันเถอะ  เดี๋ยวคืนนี้เราจะไปนั่งกันที่แค้มตรงโน้น\"  ต้นบอกกับทุกคน
\"ฝันๆ เดี๋ยวขอคุยด้วยหน่อยสิ\"  ต้นวิ่งมาหาพาฝันอย่างมีแผน
\"ปลาย  เดี๋ยวเก็บของไปก่อนนะ  เราไปเดินเล่นแป๊ปนึง\"
\"จ้า\"

\"เฮ้ย  ภูมานั่งทำมิวสิคเหรอ\"  เอเดินมาหา
\"นั่นใช่  น้องปลายฟ้าแฟนนายเมื่อตอนม.ปลายใช่ไหม\"
\"ใช่\"
\"คบกันนานนะ  มิน่าเจ้าต้นถึงจัดให้ไปนั่งด้วยกัน\"
\"หา  ไอ้ต้นรู้เหรอ\"  ดูชายหนุ่มตกใจมาก
\"รู้ก็เรานี่แหละบอกต้นเอง\"
\"ไอ้เพื่อนบ้า นายไม่รู้หรือไงว่าต้นมันชอบฟ้า\"
\"เหรอ  แต่ดูต้นมันก็ไม่มีท่าทีอะไรนิ  ยังบอกกับเราเลยว่า ที่แท้ก็พี่ชายตัวเองคนที่ปลายฟ้ารอมาตลอด\"
\"ต้นบอกอย่างนี้เหรอ...รอมาตลอด  หมายความว่า\"
\"ใช่...หมายความว่า ช่วงเวลาที่ห่างกันไปไม่เปลี่ยนความมั่นคงของเธอ\"
\"แล้วนายล่ะ ยังรักปลายฟ้าอยู่หรือเปล่า\"  เอถามเพื่อน
\"พูดเหมือนไม่รู้จักกัน  เราน่ะ รักฟ้าเสมอ  จำที่เราเคยพูดตอนเรียนไม่ได้เหรอ ว่าไปงานเรากับฟ้าด้วย\"
\"จำได้โว้ย  แต่ไม่คิดนายจะจริงจังก็นายมันกะล่อนจะตาย\"
\"เตรียมเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวเลย\"  ภูตะวันพูดอย่างมีความหมาย
\"แน่ใจเหรอ ว่าน้องเขาจะแต่งกับนาย  งอนกันอยู่ไม่ใช่เหรอ\"  เอลอบมองเพื่อน
\"เรามีวิธีน่า\"

ตกเย็น....
\"ตามสบายเลยนะ  ทานกันตามสบายเลย  ฝีมือว่าที่เจ้าสาวในอนาคตของเรา 2 คนทำเองเชียวนะ\"
\"ใครอ่ะพี่เอ  เจ้าสาว 2 คน\" พาฝันถามอย่างสงสัย
\"ก็น้องปุ่นกับน้องปลายไง\"
\"อ๋อ แล้วยัยปลายเนี่ยเจ้าบ่าวใครล่ะคะ พี่หรือน้อง\"
\"ปลายรักใครก็คนนั้นแหละ\" เอตอบพร้อมกับมองฝันอย่างรู้กัน
\"อย่าบอกนะว่าพี่เอก็รู้กับนายต้น\"
\"เราเหมือนกัน\"  แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะกันอย่างมีความสุข

ช่วงที่ทุกคนนั่งล้อมวงโดยต้นตะวันเล่นกีตาร์อยู่นั้น
\"เมื่อไหร่เจ้ากายจะมีข่าวดีสักที\"  พี่เอขาแซวเอ่ย
\"เร็วๆนี้แหละครับ  เชิญทุกคนไปงานด้วยนะครับ\" กายเอ่ยขึ้นพร้อมหันไปทำตาหวานกับน้องปุ่นเรียกเสียงเฮจากทุกคนได้เป็นอย่างดี
\"แล้วไอ้ภูนายล่ะ  ไม่มีฝรั่งตามกลับมาด้วยเหรอ\"
\"ไม่มีโว้ย  เพราะหัวใจเราอยู่เมืองไทยโว้ย\" ภูตะวันเหลือบมองปลายฟ้า  แต่เจ้าตัวก็ทำเป็นไม่สนใจ  ทั้งๆที่ในใจแทบจะระเบิดด้วย
ความดีใจ
\"เรามาคุยกัยถึงเรื่องความรักวัยเยาว์กันดีกว่า  เริ่มที่\" พี่เอกำลังหาผู้รับเคราะห์
\"พี่เอแหละ คนแรก\" กายบอก พร้อมด้วยเสียงสนับสนุนอีกเพียบ
\"ก็ได้ พี่คนแรก  ของพี่นะเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงคนนึงแต่จำจนตายเลยเพราะวันที่ไปส่งที่บ้านน่ะ มีผู้ชายเดินออกมาแล้ว
ก็กอดผู้หญิงคนนั้นต่อหน้า  แล้วพี่ก็ถามว่าใคร เขาบอกแฟนใหม่ พี่ถามแล้วพี่ล่ะ เขาก็บอกแฟนเก่าไงไม่เข้าใจเหรอคะ\"
ขณะที่พี่เพูดได้ดัดเสียงได้ด้วยทำให้คนฟังขบขันยิ่งนัก
\"ใครช่างทำพี่เอเนี่ยออกจะน่ารัก\" ต้นเอ่ยแซว
\"ต่อไปนายแหละภูเล่ามาเลย\"  พี่เอรีบพูด   ภูตะวันมองหน้าอย่างรู้กันและเริ่มเล่าเรื่อง...
\"เรื่องของพี่นะ  ตอนม.ปลายพี่เคยเป็นแฟนกับผู้หญิงคนนึง  เธอเป็นคนน่ารัก พี่เคยคิดว่าคนนี้แหละใช่เลย พี่บอกกับเขาว่า
ถ้าพี่อยู่ปี1 แลเวยังไม่เลิกกันพี่กับเขาต้องได้แต่งงานกันแน่ คนๆนี้แหละที่ทำให้พี่เปลี่ยนนิสัยได้จากคนที่เจ้าชู้ กะล่อน เห็นผู้หญิง
เป็นของเล่น เบื่อแล้วทิ้ง กลายเป็นคนซื่อสัตย์  ไม่จีบทิ้งจีบขว้าง ความรักครั้งนั้นพี่ทุ่มเทมาก  พี่รักเขามาก  พี่คิดว่าทุกอย่าง
คงเป็นไปตามที่พี่วาดไว้ แต่ไม่ใช่เลย  อยู่ๆเขาก็มาห่างพี่ไป  เพราะเขาไปเห็นพี่เดินอยู่กับพี่โม  พี่บอกเขาแล้วว่าเราเป็นแค่ญาติกัน
แต่เขาไม่เชื่อพี่  เขาหาว่านิสัยเดิมของพี่กลับมา พี่พยายามอธิบายให้เขาฟังแต่เขาไม่ฟัง  พี่ขอพบเขาครั้งสุดท้ายก่อนไปอังกฤษ
เขาก็ไม่ยอมอกมาพบพี่  พี่เสียใจมาก  เขาคงไม่รู้หรอกว่าพี่คิดถึงเขาตลอดเวลาที่อยู่ที่โน่น  พี่หวังว่าพี่จะเจอเขาสักวันและพี่ก็ได้เจอ
พี่อยากบอกกับเขาว่า พี่รักเขามาก  เวลาอาจทำให้คนเปลี่ยนใจ  แต่ใช้ไม่ได้กับพี่  เพราะพี่ไม่เคยเปลี่ยน\"  พูดจบเจ้าตัวเงียบไปพักใหญ่
\"โห ซึ้งจังเลยค่ะ\" พาฝันพูด
\"น่าอิจฉาคนนั้นจังเลยนะคะ\" ปุ่นพูดขณะที่กายโอบหล่อนไว้อย่างทะนุถนอม
\"ปลายไปนอนก่อนนะคะ\"
\"เดี๋ยวสิปลายไม่สบายเหรอ หน้าซีดๆ\" ต้นถาม
\"เปล่าจ๊ะ ปลายอยกไปเดินเล่นน่ะ\"
พูดจบเธอก็เดินไปทันที
\"ตามไปสิพี่ภู ผมเอาใจช่วย\"
\"ขอบใจมากต้น ที่เข้าใจพี่\"เขาตบบ่าน้องชาย
\"ผมเพิ่งรู้ว่าทำไมปลายปฏิเสธผม  เพราะปลายรักพี่ภู  รักมากนะครับ\" น้องชายย้ำอีกรอบ

\"ปลายๆรอพี่ก่อน\" ภูตะวันวิ่งตามมาคว้าหล่อนไว้
\"ปล่อยเค้าพี่ภู\" ปลายฟ้าหันหน้าหนีซ่อนน้ำตา
\"ฟ้าร้องไห้  ฟ้าเป็นอะไร\"
เมื่อน้ำตาเจ้ากรรมไม่หยุดไหล  เธอจึงได้แต่ทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ยาว
\"ฟ้า...ฟังพี่พูดนะ  เหตุการณ์ของวันแรกที่พบกันน่ะ ต้นมันขอให้พี่ช่วยพี่ไม่รู้จะปฏิเสธยังไงเพราะพี่รู้ว่าต้นก็นิสัย
เหมือนพี่นานๆจะรักใครจริงๆ  แล้วพี่ก็คิดว่าฟ้าคงลืมพี่ไปแล้ว  เพราะตอนนั้นที่ฟ้าห่างพี่ไป พี่ก็แทบบ้า พี่ทรมานมาก
ฟ้าเก่งมากเลยนะที่ทรมานพี่ได้ขนาดนั้น จนได้พูดคุยกับฟ้าพี่ก็รู้ว่าฟ้ายังรักพี่อยู่  แล้วยิ่งได้คุยกับฝัน ต้น ใครๆก็บอก
พี่ว่าฟ้ารอพี่มาตลอด  ซึ่งก็คือว่าใจเราตรงกันใช่ไหมฟ้า  ฟ้ารักพี่เหมือนที่พี่รักฟ้าใช่ไหม\" ภูตะวันกอดหญิงสาวไว้แนบอก
\"พี่ภู..เค้าขอโทษนะที่ตอนนั้นเค้าไม่ฟังพี่ภู  เค้าโกรธ เค้าผิดหวังมาก เค้าเองก็ทำใจไม่ได้เหมือนกันที่ต้องรู้ความจริง
เค้ารับไม่ได้  เค้าถึงไม่อยากฟังพี่ภูอธิบาย  พอพี่ภูไปแล้วเค้าก็อยู่เหมือนคนไม่มีหัวใจ  เพราะหัวใจเค้ามันตามพี่ภูไปแล้ว
จากวันที่พี่ภูไปจนถึงวันนี้เค้าก็ยังไม่ให้ใครเข้ามาในหัวใจเค้าอีก เพราะหัวใจเค้ามีให้พี่ภูคนเดียวเท่านั้น เค้ารักพี่ภูนะ\"
ภูตะวันกอดหญิงสาวเนิ่นนานราวกับจะไม่ให้เธอไปจากเขาอีกแล้ว  เมื่อเขาคลายอ้อมกอด
\"ฟ้า...แต่งงานกับพี่นะ  พี่มาทวงสัญญา\"
\"ค่ะ  พี่ภู  เค้าไม่ใช่คนผิดสัญญานิ\"
และทั้งคู่ก็ยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
\"ฟ้า...หลังจากที่เราแต่งงานกันแล้ว  ฟ้าต้องหนักแน่นมากๆนะ  พี่เองก็จะทำตัวให้ฟ้ามั่นใจ\" ชายหนุ่มพูดและก้มดูหญิงสาว
ในอ้อมแขน
\"ค่ะ..พี่ภู  เค้าสัญญาว่าเค้าจะเชื่อใจพี่ภู  เค้าขอโทษค่ะ\"  ปลายฟ้าพูดอย่างหนักแน่น
\"จ๊ะ  พี่รู้ว่าฟ้าเป็นคนมั่นคง  ไม่วั้นป่านนี้ฟ้าคงเป็นน้องสะใภ้พี่ไปแล้ว\"

เมื่อถึงวันคริสมาส....ขณะที่ทุกคนกำลังร้องเพลงและแลกเปลี่ยนของขวัญกันนั้น
\"ทุกคนครับ  ผมจะบอกกับทุกคนว่า...ผมภูตะวันกับปลายฟ้า  เราจะแต่งงานกันครับ\"
พลางหันไปยิ้มกับหญิงสาวที่นั่งข้างๆ
\"ดีใจด้วนนะครับพี่ภู  ปลาย  เราดีใจที่เห็นปลายมีความสุข  ขอต้นรับว่าที่พี่สะใภ้ครับ\"  ต้นเอ่ยอย่างจริงใจ
\"ดีใจด้วยนะปลาย  สมกับที่เธออดทนรอมาเป็นปีๆ  พี่ภูคะรักปลายให้มากๆและรักตลอดไปนะคะ\"  
\"พี่สัญญาครับ  ฝันไม่ต้องห่วง  พี่ก็มั่นคงพอๆกับฟ้านั่นแหละ\"  ดูจากแววตาและก็บอกได้เลยว่าภูตะวันพูดจริงแน่นอน
\"โห  ไอ้ภูไม่น่าเชื่อ  คนกะล่อนอย่างนาย  จะรักษาคำพูดตั้งแต่ม.ปลาย  มันบอกพี่ว่าถ้ามันอยู่ปี1แล้วยังไม่เลิกกับน้องปลาย
คนนี้แหละเจ้าสาวมันแน่นอน\"  ประโยคหลังเนี่ยพี่เอหันไปบอกกับทุกๆคน
\"เฮ้ย...เดี๋ยวภูนายคบกับปลายวันคริสมาสใช่ไหม...นี่มาประกาศแต่งงานกันวันนี้อีก  โอ้ย..โรแมนติกจังเลยค่ะ\"
แล้วพี่เอก็ทำท่าเพ้อฝัน..ก็เรียกเสียงฮาได้อีกเป็นอย่างดี   ทุกๆคนที่อยู่นะตรงนั้นต่างยิ้มให้กันอย่างมีความสุข......    

        Our love is like the misty
        rain that falls softly-but
        floods the river.
        
        *African Proverb