รักแท้เหนือการพนัน

เนื้อเรื่อง

ในวันนั้นเธอเดินมากับเพื่อนของเธอ  เธอเดินมาส่งงาน อ. ที่ห้องข้างๆผม ผมมองเธอจนลับตา  เธอทำให้ผมตะลึง  อึ้ง  ทึ้ง  ในความสวยใสของเธอ  เธอเดินเฉียดผมไปทำให้ผมหัวใจจะขาดอยู่รอนๆ  ผมได้กลิ่นน้ำหอมของเธออ่อนๆ  แต่เป็นกลิ่นที่หอมจนผมประทับใจ  ผมอยากจะเข้าไปขอเบอร์ของเธอในนาทีนั้นเลย  แต่เพราะอะไรไม่รู้ที่ทำให้ผมก้าวขาไม่ออก  “ทำไมกูถึงโง่ขนาดนี้นะ”  ผมคิดในใจ  ทั้งที่อยู่ชั้นเดียวกันแท้ๆ  ทำไมผมถึงไม่เคยเห็นเธอ  แต่พอเธอมาปรากฏตัวให้ผมเห็นเธอก็ทำให้ผมหลงไหลในเสน่ห์ของเธอ  ผมไม่มีโอกาสได้คุยกับเธอเลยตอนนั้น  แต่พอผมตั้งสติได้ผมจึงถามเพื่อนของผมว่าเธอเป็นใคร  ชื่ออะไร  เรียนอยู่ห้องไหน  และมีแฟนหรือยัง  เพื่อนของผมบอกว่าเธอชื่อพิงค์  เรียนอยู่ห้อง 7  “โห้” ผมครางออกมาด้วยความลืมตัว  ก็เธออยู่ห้องเด็กเก่งสะด้วยสิ  แต่มีแฟนหรือยังนั้นเพื่อนผมไม่แน่ใจ  แต่เขาเล่ามาว่ามีคนมาจีบเยอะแต่ไม่ติด  เพราะเธอไม่สนใจ  ผมตั้งใจแน่กับเพื่อนแล้วว่า  “จะจีบให้ติด”  ไม่เชื่อคอยดู พนันกันได้เลย ถ้าจีบติดให้เท่าไหร่เพื่อนผมมันบอกว่า  200  บาท ผมก็เอาสิตั้ง 200 ใครจะไม่เอาล่ะ  และผมก็ตามตื้อเธอทุกวันจนเธอใจอ่อนยอมให้เบอร์กับผม  แล้วเราก็เป็นแฟนกัน  เธอดีกับผมมากๆ  พอใกล้สอบเธอก็บังคับผมอ่านหนังสือ  จนคะแนนที่ได้ออกมาดีจนพ่อแม่ผมแปลกใจ  เธอทำทุกอย่างให้ผมจนผมรักเธอ  และอยู่มาวันหนึ่งเหตุการณ์ที่ไม่คลาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อเพื่อนของผมมันมาหาผมที่ห้องพูดกับผมว่า “จีบพิงค์ติดไหมล่ะ” ผมก็ตอบไปว่า “ติดสิ  ทำไหมจะไม่ติดมือระดับนี้แล้ว”  งั้นเดิมพันที่เราตกลงกันไว้ก็เอาเป็นว่าไม่ให้ล่ะกัน  ผมก็โวยสิ  ไหนว่าถ้าจีบติดจะให้ 200 ไง  ผมพูดออกไปโดยไม่คิดอะไรแต่พิงค์มาตอนไหนก็ไม่รู้พิงค์ได้ยินที่ผมพูดผมหันกลัไปดูเธอเพราะเพื่อนผมชี้ให้ดูว่าเขาได้ยิน  พิงค์วิ่งออกไปจากห้องผมทันที  แต่ผมก็ได้เห็นหยดน้ำใสๆที่ไหลออกมาจากดวงตาของเธอผมรีบวิ่งตามเธอไปตอนนั้นเป็นเวลาเลิกเรียนพอดี  แล้วเธอก็ขึ้นรถแท็กซี่กลับไปเลยโดยที่ผมไม่ทันได้อธิบายอะไรเลย  ผมอยากบอกให้เธอรู้ว่าตอนนั้นผมพูดเล่น  ผมไม่ต้องการเงินแค่ 200 หรอก  แต่ถ้าตอนนี้ผมทำได้ผมอยากจะทำทุกอย่างให้พิงค์หันกลับมาหาผมมาฟังสิ่งที่ผมพูด  แล้วผมก็เธอหาเธอแต่เธอปิดเครื่องไม่รับ  พอรุ่งเช้าผมไปดักรอเธอที่หน้าห้องแต่ก็ไม่เจอ  จนเพื่อนคนหนึ่งของพิงค์เดินมาบอกกับผมว่า “เมื่อวานพิงค์ประสบอุบัติเหตุรถคว่ำเสียชีวิตแล้ว”  พอเพื่อนของพิงค์พูดจบเธอก็ปล่อยโหออกมาทันที  ผมอึงผมรู้สึกตัวว่าตอนนั้นตัวของผมเบาๆยังไงก็ไม่รู้  พอผมตั้งสติได้ก็ถามเพื่อนพิงค์ว่า  พิงค์อยู่โรงพยาบาลอะไร  ห้องอะไร พอเธอบอกผมเสร็จก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นรีบวิ่งออกจากโรงเรียนไปหาพิงค์ทันที  แม่พิงค์เห็นผมเขาก้ไม่พูดอะไร  บอกผมเพียงว่า  พิงค์ฝากจดหมายไว้ให้  ผมอ่านจดหมายของเธอจบน้ำตาของลูกผู้ชายก็ไหลออกมา   ในจดหมายของพิงค์เขียนว่า

                                                                    บาสพิงค์รักบาสมากนะ

                                                             บาสเคยโกหกพิงค์แต่พิงค์ไม่โกรธ

                                                                      เพราะพิงค์รักบาส

                                                    บาสเคยบอกพิงค์ว่าสักวันหนึ่งบาสจะบอกรักพิงค์

                                                                     บาสรู้ไหมว่าพิงค์รอ

                                                                      รอบาสจนพิงค์ท้อ

                                                             แต่ไม่เป็นไรเพราะพิงค์รักบาส

                                                                  วันนั้นบาสมารับพิงค์สาย

                                                                   แต่พิงค์ก็ไม่โกรธบาส

                                                                      เพราะพิงค์รักบาส

พิงค์รู้ไหมวันนั้นผมจะบอกพิงค์แล้วแต่ผมไม่กล้า  ผมขอโทษ  ผมขอโทษ  ผมพูดกับเธอได้แค่นี้และตอนนี้ผมก็อยากให้เธอตื่อนขึ้นมาฟังที่ผมพูดว่า  ผมรักคุณ  ผมรักคุณ  ได้ยินไหมพิงค์