ลาก่อน .. 4ever

เนื้อเรื่อง

ลืมตาตื่นขึ้น .. พร้อมกับวันๆใหม่.. แต่ก็ยังคงเป็น .. โลกใบเดิม ชีวิตเดิมๆ ห้องก็ยังเดิมๆ

ฉันพลิกตัวก่อนจะลุกขึ้นอย่างช้าๆ .. ช้าท่าไหร่ยิ่งดี .. ทำไมหน่ะเหรอ

ต่อให้ฉันรีบแค่ไหนมันก็เท่านั้นแหละ .. ใครจะสนจัยหล่ะ ไม่เคยมีใครแคร์คนๆนี้อยู่แล้วนี่

ฉันถอนหายจัยเล็กน้อย ก่อนจะหยิบขนมปังสองสามแผ่นที่มีเหลืออยู่ใส่ปาก  แค่นี้ก็พอ ไม่ต้องมากมายหรอก

เช้าวันนี้ก้อเป็นอีกวันที่น่าเบื่ออยู่ดี ไม่เห็นจะมีอะไรทำเลย จะให้ฉันทำอะไร

เบื่อจัง .. ฉันจะทำอะไรดีเนี่ย ..

...ไดอารี่ที่รัก ขอเทอเป็นที่รักของฉันหน่อยแล้วกัน เพราะฉันไม่มีคนรักเลย .. มีแต่รักเค้า .. แปลกใจไหม .. เทอคงสงสัยหล่ะสิว่าทำไมถึงไม่มีใครมารักฉันบ้าง หึหึ คิดแล้วมันน่าขำ ก็ฉันหน้าตาขี้เหร่ออกยังงี้ คงไม่มีใครอยากรักคนขี้เหร่หรอกใช่มั้ยหล่ะ .. ทำไมน๊า ทำไมเค้าไม่รักฉันบ้างหล่ะ .. เทอคงอยากรู้สินะ ว่าเกิดอะไรขึ้น .. ฉันจะเล่าให้เทอฟังเดี๋ยวนี้แหละ ...

.. ฉันอายุ 16 เรียนม.4 ที่ไหนหน่ะเหรอ ไม่จำเป็นมั้ง - -\" แล้วจะพูดอะไรต่อดีหล่ะเนี่ย ...
คือ ฉัน .. เอ่อ แอบชอบรุ่นพี่ที่โรงเรียนหล่ะ อ่ะ เทอคงคิดว่ามันก็เรื่องธรรมดาทั่วไปหล่ะสิ
เทอคงคิดว่าฉันคงคลั่งคนหล่อเหมือนคนทั่วไปหล่ะสิ .. ผิดแล้วหล่ะ
แต่ว่ารุ่นพี่ที่ว่านี่ .. เค้าก็ออกจะดูธรรมดานะ ไม่ได้หล่ออะไรเลย แต่ทำไมนะ ทำไมเค้าไม่หันมามองฉันบ้างหล่ะ

ว้า .. คิดแล้วน้ำตามันพานจะไหล ฉันหล่ะเบื่อนิยายน้ำเน่า นางเอกช่างร้องไห้ แต่ฉันก็ร้องไห้อยู่บ่อยๆ ไม่เห็นชอบเลย .. แต่ฉันฝืนมันไม่ได้จริงๆ **

เอาหล่ะ ต่อดีกว่า

ฉันก็เหมือนผู้หญิงทั่วๆไป อยากมีคนรักกับเค้าบ้างนั่นแหละ .. แต่ .. กี่คนแล้วหล่ะ..นพยายามที่จะหยิบยื่นเอาความรู้สึกนี้ให้ แล้วถูกเค้าปฏิเสธมันไปอย่างไม่ไยดี

เหมือนอะไรหน่ะเหรอ ถ้าจะให้เทียบมันก็เทียบได้ไม่มีวันสิ้นสุดหน่ะแหละ อย่าต้องให้พูดเลย

กับคนนี้ ก็เหมือนกับทุกๆคน ..ที่..ฉันพยายามให้พี่เค้าได้รับรู้ว่าฉันชอบพี่เค้ามากมายแค่ไหน

ฉันไม่ได้เดินทื่อๆไปหาเค้า แล้วบอกว่า ชอบพี่จัง .. เพราะฉันไม่ได้กล้าพอขนาดนั้น

จม.รักหน่ะเหรอ .. ฉันก็ไม่เคยทำนะ เพราะมันดูออกจะเพ้อมากไปหน่อย .. ที่สำคัญ ถ้าพี่เค้าไม่ได้อ่านคนเดียวหล่ะก็
ฉันคงต้องมุดหัวลงดินแน่ๆ ..

เทอทนฟัวฉันครั้งสุดท้ายจะได้ไหม .. ฉันจะไม่พูดเรื่องความรักอีก เพราะฉันจะเลิก .. ฉันต้องทำให้ได้

ไดอารี่ที่รัก รู้มั้ย เมื่อคืน ฉันฝัน .. ฉันฝันว่า

ฉันเห็นรุ่นพี่ที่ฉัน .. เคยรัก นั่งอยู่ในรถ .. ตัวฉันเองพยายามร้องเรียกให้พี่เค้าหันมา .. เหมือนฉันไขว่คว้า เหมือนพี่เค้าอยู่ในที่ๆสูงเกินไป แต่แล้ว .. ฉันก็เห็นว่าพี่เค้าไม่ได้นั่งคนเดียว เค้ามีใครอีกคน .. ใครอีกคนที่ไม่ใช่ฉัน .. แล้วตัวฉันก็เป็นเพียงแค่ลูกโป่งสีชมพู ลอยไปลอยมา .. ได้แต่ลอยไปเรื่อยๆ และห่างออกไปจากพี่ .. รักพี่น๊ะ .. ฉันพยายามตะโกน .. ตะโกนให้เค้าหันมามองฉันบ้าง  ........           น้ำตาที่ไหลรินออกมา .. พาตัวฉันให้ห่างไกลจนมองเห็นพี่กับเทอคนนั้นเป็นเพียงจุดเล็กๆเท่านั้น

ทำไมฉันเก็บมาฝันหน่ะเหรอ ก้อเพราะเมื่อวานงัย .. เมื่อวาน ที่ฉันจะบอกเทอ

..ฉันแอบมองพี่เค้าจากทางหน้าต่างห้องอยู่บ่อยๆ  พี่เค้าเรียนอยู่อาคารใกล้ๆฉันนี่เอง .. นั่นทำให้ฉันสามารถแอบมองพี่เค้าได้บ่อยๆ

แต่ก็ต้องคอยหลบสายตาคนอื่นๆในห้องของพี่เค้าอยู่เหมือนกันแหละนะเนี่ย .. ลำบากจริงๆ

เมื่อวานนี่เอง .. ฉันเห็นพี่เค้าดูท่าทางไม่ค่อยสบาย

เค้ากุมหัวตลอดเวลาที่นั่งเรียนเลยเชียวนะ จะไม่ให้ฉันห่วงได้งัย ก็ทุกๆทีฉันเห็นเค้านั่งเรียนยิ้มแย้มแจ่มใส

แล้วไดอารี่ .. ฉันมีความคิดบ้ามากๆเลย


ฉันเดินไปขอยาพาราฯ 2-3 เม็ดที่ห้องพยาบาล  แถมยังซื้อน้ำเปล่าขวดเล็กๆขวดนึง
แล้วเอาไปให้พี่เค้า ฉันเห็นนะว่าพี่เค้าทำท่างงๆ ก่อนจะเอ่ยคำๆนึงที่ทำให้หัวจัยฉันเต้นตึกๆ (แหงหล่ะ .. ครั้งแรกนี่นาที่ฉันได้อยู่ใกล้เค้าขนาดนั้น)


\"ขอบคุณมากนะน้อง\"

คำเดียวเท่านั้นแหละ ไดอารี่ที่รัก .. มันทำให้ฉันนั่งเรียนอย่างมีความสุขได้ทั้งวันเลยเชียวนะ^_^

ฟังดูเหมือนฉันบ้ามากมาย .. แต่ไม่รู้สินะ ฉันเป็นอย่างนี้จริงๆ

แถมยังตั้งใจว่าตอนเย็นนี้จะไปแอบดูตอนพี่เค้าเล่นบอลซะหน่อยว่าพี่เค้าดีขึ้นมั้ย .. เพราะฉันไม่กล้ามองลอดหน้าต่างอีก กลัวเค้าจะหันมาเห็นจริงๆ

แต่เทอรู้มั้ย .. ความสุขของฉันมันได้เพียงชั่วครู่เท่านั้น .. และในวันเดียวกัน ความสุขชั่วครู่ของฉันก็ถุกทำลายยับเยิน .. จากคนที่ฉันรัก ..

เค้าไม่ได้ทำร้ายฉันหรอก ... เค้าไม่ทำเลยสักนิด  ฉันเพียงแค่เห็นเค้า .. แค่เห็นน ว่า

เทอจะทำยังงัย ถ้าเทอเห็นคนที่เทอรักยืนกอดอยู่กับคนที่เค้ารัก ..

ความรู้สึกเจ็บแปลบแล่นขึ้นทันทีที่ฉันเห็นภาพนั้น .. เจ็บปรี๊ดๆในจัยมากมายแค่ไหน ไม่มีใครรู้ได้หรอก .. จะมีก็เพียงฉัน

น้ำตามันไหลพรูตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันไม่รู้หรอก ฉันรู้แต่ว่า ฉันไม่มีค่าในสายตาเค้า .. ไม่มีเลยสักนิด



ฉันกลับบ้านด้วยน้ำตาที่พรั่งพรู จนแทบมองไม่เห็นทาง .. ฉันต้องปาดน้ำตาซ้ำแล้วซ้ำอีก .. จากนี้ไปฉันจะไม่ขอรักใครอีกแล้วว .. ไดอารี่ที่รัก เทอเข้าใจฉันมั้ยว่า

ฉันเจ็บปวดแค่ไหนและเข็ดกับมัน ฉันไม่เอาอีกแล้ว .. ลาก่อนความรัก.oO