ในสวนฝัน

เนื้อเรื่อง

ขณะนี้ฉันกำลังอยู่ใต้ต้นจำปี  มันเป็นต้นใหญ่  เหลืองอร่ามทั่วทุกๆสายตาที่ฉันได้วาดไป  ต้นจำปีที่ฉันยืนอยู่ ณ ตรงนี้คือต้นจำปีที่แสนใหญ่  ฉันมองไปบนต้นนี้ฉันก็จะรู้สึกอิ่มใจเสียทุกที  ก็แหงอยู่แล้วมันคือต้นที่ฉันโปรดปรานมากที่สุด มันคือต้นที่ฉันและเพื่อนๆร่วมกันปลูก ก่อนที่เราจะจากกันเพราะต่างคนต่างต้องไปเรียนต่างสถาบันกัน  ความรู้สึกที่ฉันได้มองไปที่ต้นจำปีทีไร มันมีความรู้สึก 2 อย่างคือ ใจหาย  กับ  ปลื้มใจ  มันอย่างไรฉันก็ไม่ทราบ พอฉันหลับตาลงและลืมตาขึ้นปรากฏว่าต้นจำปีที่แสนสวยงาม  สุขภาพแข็งแรงของฉัน  กลายเป็นต้นที่เหี่ยวเฉา และกำลังราบลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว  ฉันตกใจมาก  แต่พอฉันหลับตาและลืมตาอีกครั้งมันกับแปลว่าต้นจำปีอยู่ดีมีสุข  สุขภาพแข็งแรง มันไม่ได้ราบลงกับพื้นอย่างที่ฉันเจอในการหลับตาและลืมตาครั้งแรก  พอฉันมองไปที่ต้นจำปีทีไรฉันก็มักจะนึกถึงลุงหนวดผู้ที่ฉันจะมาเจอเขาได้ก็ที่ต้นจำปี  ลุงหนวดร้องเพลงเกี่ยวกับต้นจำปีไ้ด้เก่งมาก ความฝันของลุงหนวดคืออยากเป็นศิลปิน  มีใจรักเพลง  ลุงหนวดก็มักจะแต่งเพลงมาร้องให้ฉันฟังอยู่เสมอๆ  ครั้งแรกฉันก็ไม่ชอบเพลงของลุงหนวดเสียเท่าไรหรอก  แต่พอฟังไปนานนานเข้า  มันกับเพราะไพริ้งมาก  อาจพูดได้ว่ามากกว่าเพลงสตริงที่ดังอยู่ในขณะนี้เสียอีก  สุนทรีเหลือเกิน ตอนที่ฉันได้รู้จักกับลุงหนวดนั้นอายุราวๆ 7 ขวบได้ ทุกๆเย็นฉันจะไปนั่งรอลุงหนวดเพื่อที่จะให้ลุงหนวดมาร้องเพลงให้ฟัง พอรอได้สักพักลุงหนวดก็จะมาร้องเพลงให้ฟัง  ฉันฟังเพลงของลุงหนวดแบบนี้ทุกวัน  ไพเราะมากเลย  แต่เวลาแห่งความสุขมักสั้นนัก เพราะเมื่อฉันอายุได้เพียง 9 ขวบ  ขณะนั้นฉันก็ได้ไปรอลุงหนวดที่เดิม นั่นคือใต้ต้นจำปี  รอๆๆและรอ นานมาก พอได้สักพักฉันก็ได้ยินเสียงตะโกนมาว่า \"โทษทีที่มาสาย  ลุงงานยุ่ง\" เอ๊ะ! เสียงนี้คุ้นมากพอฉันหันไป นั่นคือเสียงของลุงหนวดนั่นเอง ฉันดีใจเพราะฉันจะได้ฟังเพลงของลุงหนวดอีก แต่พอสักพักขณะที่ลุงหนวดวิ่งข้ามถนน มีรถยนต์คันหนึ่งพุ่งมาด้วยความเร็วมาก  ขณะนั้น
    อยากรู้ตอนต่อไปติดตามชมตอนต่อไปนะคะ